ARİA BÖLÜM 16: YENİ BULUŞMA, KISIM SEKİZ "Bu duygu ne…?"
Sıcak avuçlarında da tuhaf bir his vardı. Tanıdık ama alışılmadık bir duyguydu. Çok zayıftı ama daha önce bir yerlerde hissettiği bir şeydi.
‘Ben nerede…?’
Kont Roscent'in ailesiyle hiçbir ilişkisi olmadığı için bu duyguyu anlayamıyordu.
Eline dalgın bir şekilde baktığında, yoldaşı ona sordu, “Ne yapmak istiyorsun? Üzerine bir adam koymalı mıyım? "
“Hayır, hangi aileden olduğunu zaten biliyorum. Önce kumarhaneye baskın yapacağız. Bu söylenti gerçekten yayılırsa, Vikont kaçacak ve onu hemen bastırmalıyız. "
"Ancak hala bilgi eksikliğimiz var ve planımız da mükemmel değil."
"Eksik bir plan, Vikont Lupre'nin gecenin içinde kaybolmasından daha iyi olacak."
Vikont Lupre'nin yabancı bir ülkeye kaçarsa epey zor olurdu. Onu kaçırırsalar, onu ülkede kaçırmak çok daha iyi olurdu.
"Bu aynı zamanda cahil bir genç bayanın yaramaz bir şakası olabilir."
"Öyle bile olsa, her ihtimale karşı hesabını vermeliyiz."
Söylentiler yalan olsa ve yetersiz bilgi ve planlamayla kumarhaneye sürpriz saldırısını yapmış olsa bile, işlerin biraz hantal olacağı gerçeği dışında hiçbir risk yoktu.
Bununla birlikte, ya Aria'nın söylediği doğru olsa ve onlar bir plan hazırlarken vikont kaçsa? Daha sonra komşu ülkelerden yardım istemeleri gerekecekti. Can sıkıcı, külfetli ve hatta utanç verici bir çaba olur. Bu nedenle meseleleri ülke içinde bitirmek çok daha iyiydi.
Hepsi kumarhanenin yok edileceğinden emin olan bir kız yüzünden. Görünüşte, kumarhane her gün satış rekoru kırıyordu, ancak kız kumarhanenin düşeceğini biliyordu. Bu, kendisinden ve kumarhanenin yıkımına katılacak adamlarından başka kimsenin bilmediği bir gerçekti.
Vikont Lupre hakkındaki söylentiyi duyduğunu söylemiş olmasına rağmen, verdiği tüm ayrıntılardan, içerideki hikâyeyi bilmesi gerekiyordu. Acele etmesi gerekiyordu.
"O zaman tarihi ne zamana belirleyeceğiz?"
"Bugün."
"Bugün… Bugün mü demek istiyorsun ?!"
"Evet. Bir saat içinde, sahip olduğumuz her şeyi toplayın ve konuşlandırın. Ne zaman kaçacağını bilmediğimiz için hemen saldıracağız. "
Yoldaşı, "Bugün biraz zor ..." dedi kendi kendine, ama adamın kararlı ifadesini gördükten sonra başını eğdi. "… Anlıyorum. Hemen hazırlanacağım. "
Yoldaşı, emir verildikten sonra hızla hareket etti ve kısa süre sonra gözden kayboldu. Adam eline baktı ve kalan sıcaklığı kontrol etti. Çoğunlukla ortadan kaybolmuş olsa da, Aria'nın geri döndüğü zamanki ifadesi zihninde hâlâ canlıydı. Kedi benzeri figürü onu garip bir şekilde heyecanlandırdı.
‘Zamanı değil.’
Ancak bu tür duygulara kapılmasının zamanı değildi. Suçluyu yakalaması ve konumunu olabildiğince çabuk sağlamlaştırması gerekiyordu. Aria'nın yüzünü zihninden ve sıcaklığını elinden sildikten sonra adam hızla karanlığın içinde kayboldu.
***
Aria eve döndü ve hemen Kontesten kendisine eşlik eden iki şövalyeyi kovmasını talep etmeyi düşündü, ancak bunun iyi bir fırsat olabileceğini düşündüğü için bunun aksine karar verdi.
Sadece efendilerini korumayı başaramamışlar, aynı zamanda denememiştiler bile. Bir sadakat şövalyesi olarak görevlerini hayatları pahasına terk ettikleri için, korkak ve utanç verici eylemlerinden utanmaları gerekiyordu.
Bu bilinseydi, sadece şövalye unvanlarını kaybetmekle kalmazlar, aynı zamanda tüm hayatlarını, tehlike karşısında efendilerini terk etmenin utanç verici etiketi altında geçirirlerdi, kesinlikle açığa çıkarmak istemeyecekleri bir zayıflık ve utanç. Bu yüzden onları kontrol etmek için şansı şimdi olduğundan daha iyi olmayacaktı. Bir sülük gibi kanlarını ısırıp emme şansıydı. Sadece ölü kabukları kalana kadar kanlarını boşaltmaya yemin etti.
Hayatına yemin etmiş bir şövalyeden on milyon kat daha değerli zayıflığa sahip bir köle. Aria, dünya üzerlerine çökecekmiş gibi görünen eskort şövalyelerine gülümsedi. Azrail’in zalim imhasını beklerken, vücutları o beklenmedik dostça gülümsemeden katılaştı.
Şövalyelerden birinin yardımıyla Aria arabadan indi ve ağzını açtı, açık ve sakin bir şekilde konuşarak, “Dışarı çıkmayalı çok uzun zaman olduğundan o zor duruma düştüm. Bu yüzden sıradan insanlar iyi değil. Çok şiddetli ve güçlerini ölçemiyorlar. "
Malikâneye giren şövalyeler, sertçe yutkunarak Aria'yı takip ettiler. Az önce meydana gelen tatsız olaydan bahsediyor olsaydı, takip edecek cezayı düşünmesi kaçınılmazdı. Henüz dağılma emri verilmediği için şövalyeler endişeyle onu odasına kadar takip ettiler.
En iyi manzaralı odayı istediğinden, Aria'nın odası üçüncü katta bulunuyordu. Merdivenleri tırmanırken, hizmetçiler ve hizmetliler Aria ve şövalyelerin önünde eğildiler.
Onlara daha önce cevap vermemiş olan Aria, selamlarının her birine dikkatle cevap verdi ve varış yerlerine kadar olan zamanı erteledi. Yürümeyi bırakma sayısı arttıkça, ömür boyu ölüm cezasını bekleyen şövalyelerin dudakları kurumuş, elleri titriyordu. Kısa süre sonra Aria'nın odasına geldiler ve Jessie nihayet içeri girip kapıyı kapatır kapatmaz Aria ağzını yavaşça açtı. Sadece bir an içindi, ama şövalyeler için zaman durmuş gibiydi.
Aria yumuşak koltuğuna otururken, "Ayrıca, korumalarım bırak beni, kendi vücutlarını koruyamadılar," dedi.
Şövalyelerin yüzleri soluk ifadelerle düştü. Şövalyelerin yönetimi Kont’un ellerindeydi, ancak geçerli bir neden varsa, bir temsilci geçici olarak pozisyonu devralabilirdi.
Artık halef Cain ortalıkta olmadığına göre, sıradaki kişi Aria'nın annesi, Kontesti. O olsaydı, kesinlikle onları dışarı atardı. Hayır. Kim olursa olsun, kaçmalarına izin vermezlerdi. ‘Efendisini korumayı başaramayan şövalyeleri kim tutmak ister ki?’
İki şövalye, gelecek cezayı kendi kendilerine kararlaştırdılar. O günün hataları dünyaya ifşa edildiyse, hayatlarının geri kalanı için saklanmaya karar verdiler. Cevap hemen hemen belliydi, ancak son cümle henüz verilmemişti, bu yüzden iki şövalye gözlerini yerde tutarak sessizce Aria'nın bir sonraki sözlerini beklediler.
"Şey, rakip son derece yetenekli olduğundan elinden bir şey gelmezdi."
Aria ona biraz su dökmesi için Jessie'yi çağırdı. Kum saatinin olduğu kutuyu yere koyan Jessie, suyu bir bardağa koymadan önce biraz tereddüt etti.
O bardağı elinde tutan Aria, “Yani, sadece bu sefer bunu görmezden gelmeyi düşünüyorum. Kaçınılmazdı. "
“…!”
“…!”
İkisi de aynı anda başlarını kaldırdığından kimin daha hızlı olduğunu belirlemek zordu. Sanki duydukları şey bir halüsinasyonmuş gibi gözlerini kırpıştırdılar. Yanlış duymaları gerektiğini düşündüler. Merhametli Mielle bile onları kesinlikle kovacaktı, bu yüzden Aria'nın merhamet göstermesine imkân yoktu.
"Bu arada," Aria bardağı ağzına doğru kaldırdı ve bardağı eğdiğinde, bardaktaki su boğazından aşağı aktı. Yudum! Bir yudum alıp bardağı masanın üzerine koyduktan sonra, “Su biraz ılık. Bana biraz soğuk su getirebilecek kimse var mı? "
“…!”
“…!”
Her iki şövalye de konuşmayı bitirmeden odadan dışarı koştu. Zamanlamayı kaçıran Jessie'nin eli havada asılı kaldı. Ne yapacağını bilemeyen Jessie, sırayla şövalyelerin gittiği kapıya ve Aria'ya baktı.
Aria bunu görünce kanepeye yaslandı ve güldü ve "Jessie, sen de biraz dışarı çıkmalısın" dedi.
"Evet? Oh, evet... ”Utanan Jessie, Aria'nın odasından çıkmadan önce yere bıraktığı kum saati kutusunu masaya taşıdı.
Aria o çıkar çıkmaz odanın bir köşesindeki manzara resmini bir kenara itti ve desensiz duvarı bir kez daha itti. Sonra, bir zamanlar çerçevenin altındaki basit bir duvara benzeyen yerden, bir kilit açılmış gibi, demirden yapılmış tutacak bir çırpıda fırladı.
***
Daha hızlı okumak isterseniz novelria.com'a gelebilirsiniz. 30. bölüm çoktan çıktı bile~ iyi okumalar:) 