ARİA BÖLÜM 18: DEĞİŞEN GELECEK, KISIM İKİ
 
İmparatorluğun amblemi bir laleydi. Karmaşık bir şekil değildi, bu yüzden altı mendili tamamlaması sadece iki gün sürdü. Aria'nın kendisi için bir taneye ihtiyacı yoktu, bu yüzden beş yapmış olabilirdi, ama onu vermek istediği başka bir kişi vardı. O kişi Mielle'di.
 
Aria, tamamen nakış öğrenmeye odaklanan kıza imparatorluğun amblemi işlenmiş bir mendil hediye etti.
 
“Mendilinizi görmek için sabırsızlanıyorum! Babamız kesinlikle bunun beklentisiyle endişeli, bu yüzden eğer bir tane alırsa, kesinlikle herkese gösterirdi."
 
Aria masumca güldü. İnce iplikle özenle dokunan nakış güzeldi. Kırmızı lale o kadar canlı ve güzeldi ki, her an kumaştan çıkacakmış gibi görünüyordu. Hizmetçilerden biri onlara uzaktan baktı ama Mielle dudağını ısırdığında şaşkın yüzünü saklayamadı. Görünüşe göre Mielle'in becerileri hala gelişmemişti.
 
"Herhangi bir şeyi tamamladıysanız, bir bakabilir miyim?"
 
"Hayır! Hayır, henüz değil…"
 
Mendili sımsıkı tutturan Mielle'in eli soldu. Bu kadar baskı ile tökezleyeceği, bir süre hayal kırıklığı içinde kaybolacağı kesindi. Mielle'in güvenini yeniden kazanmaması ve kararlı olmaması için, arada bir baskı yapmak gerekiyordu. Ama eğer Aria onu çok rahatsız ederse, bu Mielle'nin geçmişte yaptığı gibi masayı ters çevirmesine neden olabilir, bu yüzden Aria ne kadar ileri ittiğini ayarlamak zorunda kaldı.
 
Ölene kadar aptal olarak kalması harika olurdu, ama Mielle yakında olgunlaşacak ve bilge olacaktı. Hâlâ gençti ve ona karşı düşmanlık gösteren kimse olmadığı için bu durumu iyi idare edemiyordu, ama iyi bir şekilde kavrarsa, keskin dikenleriyle Aria'ya saldırırdı.
 
Aria o zamanın çok uzak olmadığını çok iyi biliyordu. Geçmişte olsaydı, Mielle zaten Aria'ya bir hizmetçi atayacaktı ve aptal Aria, Mielle'e bir su sürahisi atması gereken tuzağa düşecekti.
 
‘Sen genç ama kötü bir kızdın! Elbette, o sürahiyi sana fırlattığım için daha kötü bir orospuydum.’
 
O günü hatırlayınca, elleri ve sırtında ter birleşti.
 
Bu onun karanlık geçmişinin başlangıcıydı. O günden sonra, Aria'nın hayatı çürümeye ve mahvolmaya başladı ve Mielle'nin çok parlak olan ışığı, Aria'nın varlığını sildi.
 
Bu yüzden kapsamlı bir temel oluşturması gerekiyordu. Mesele Mielle'i bir süre rahatsız etmek değildi. Geleceği bilmek konusunda büyük bir güce sahip olmasına rağmen, bunun üzerine daha fazla arka plan bilgisine ve bağlantılara ihtiyacı vardı. Yanında sadece Sarah ile yetinmemeli.
 
Aria odasına döndü ve Mielle'e, Mielle'in Oscar'ın hediyesini giymesi dileğiyle dışarı çıkmak için sıcak ve keyifli bir gün olduğu mesajını bıraktı.
 
Sonra, Jessie, çay partisine katılmaya hazırlandı. Aria, geçen gün satın aldığı yığından en basit kıyafetleri seçince Jessie'nin yüzü karardı. Elbette, başka birini seçmek gerçekten bir gelişme değildi çünkü kıyafetlerin kalitesi neredeyse aynıydı, ancak Jessie'nin yüzü bunların öyle olmadığını ifade etti.
 
“Jessie, bu nasıl?”
 
"… Giysiler biraz basit, ama temizler ve sana yakışıyorlar," diye cevapladı Jessie, Aria'nın yakasını düzeltti.
 
Göğsünde, kollarında ve alt kısmında sadece basit bir fırfır bulunan açık pembe elbise, onu sıradan biri gibi gösterecek kadar sadeydi. Süslü, el yapımı ayakkabılar, boynundaki kırışık kurdeleler ve başındaki çiçek şeklindeki aksesuarlar olmasaydı, öyle yapardı.
 
Yine de, Aria elbisesine çok düşkündü. ‘Ne kadar zavallı görünüyorum!’ Onu böyle görseler, kimse onun Kont’un kızı olduğunu düşünmezdi. Belki de arabadan iner inmez acıyan bakışları üzerine çökecekti.
 
"Basit şeyler bende iyi görünüyor... Bu mütevazı kökenlerimin bunlarla iyi eşleştirdiği anlamına mı geliyor?"
 
"Hayır, hayır, elbette hayır! Yüzün o kadar güzel ki ne giyersen giy iyi görünüyorsun. Demek istediğim şey…"
 
Aria az önce şaka yaptığını söyledi, ama Jessie, sözleri için bir bahane bulurken çaresizlik içinde elini salladı. Çok komik olduğundan Aria'nın kıkırdaması Jessie'nin kızarmasına neden oldu. Ne yapacağını bilmeyen Jessie, durumu dikkatlice değerlendirdi. Aria, geçmişte ona karşı yaptıklarından dolayı özür dilemesinin yanı sıra, Jessie'ye karşı hiçbir kötülüğü veya düşmanlığı olmadığı için ona izin verdi.
 
"Bu bir şaka."
 
"… Şaka?"
 
‘Bu Aria şaka mı yapıyor?’ Aria'nın kişiliğinde daha uysal hale gelen değişiklik ne kadar yakın zamanda olursa olsun, değişim o kadar şiddetli görünüyordu ki tuhaftı. Son zamanlarda, Aria herhangi bir yaramazlık veya kötülük yapmamıştı, ama bu biraz tuhaftı. Jessie'nin, ona Aria'nın nesi olduğu sorulsa bile cevaplayamayacağı bir gizem vardı. Jessie Aria'yı yakından izlediğinden, Aria'yı herkesten daha iyi tanıyordu.
 
Sorgulayamayan ya da karşılık veremeyen Jessie, Aria'nın tehlikeli ve eleştirel şakasına sadece beceriksizce gülebiliyordu. Artık Jessie için işler çok daha rahat ve daha az boğucuydu, bu yüzden garip de olsa mevcut durumu tercih etti.
 
Hazırlıklarını bitiren Aria'ya, biri onun kucak köpeği John, diğeri ise ilk seferi olan adlı iki şövalye eşlik etti.
 
Bakkaldaki olaydan bu yana Aria'ya ilk kez eşlik ediyordu, bu yüzden John sürekli işemesi gereken bir köpek gibi huzursuzdu ve diğer şövalyenin ona tuhaf bakmasına neden oldu. Bu durumda, bir yanlış anlaşılma olacaktı, bu yüzden Aria hava durumu hakkında konuşarak ruh halini değiştirmeye çalıştı.
 
“Günün güzel geçmesine sevindim. Kendimi tazelenmiş hissediyorum. Bu bir bahçe partisi, bu yüzden yağmur yağdığında neredeyse üzülüyordum. "
 
Neyse ki, genç hanımın gevezeliği sabah kuşlarının cıvıltısı kadar net ve parlaktı ve tuhaf hava hızla azaldı.
 
Hala genç olmasına rağmen, nazik gülümsemesiyle onu sevimli görmeyecek kimse yoktu. Geçmişte öğrendiği sosyal bir beceriydi, sadece güzelliğini kullanabildiği için öğrendiği bir şeydi. Başkalarının vizyonunu teşvik ederek iyilik kazanmanın bu yolu, yaş veya cinsiyete bakılmaksızın herkes üzerinde çalıştı.
 
——————
 
Bu aynı zamanda sessiz, asil Mielle'in asla elde edemeyeceği bir Aria silahıydı. Bazıları silahını bir fahişe olan annesinden miras aldığını söyleyerek alay etti.
 
Elbette bu ne zaman olursa olsun, Aria elinden geldiğince olumlu bir şekilde evet dedi. Güzel görünüşünü ve göz alıcı gülüşünü annesinden miras almak bir nimetti. Ne kadar çok alet kullanabilirse o kadar iyi.
 
Ve şimdi geçmişe döndüğüne göre, onu kullanma konusundaki fikrini değiştirmedi. Görünüşünü seven birkaç kişi olduğu için yetişkinlikten sonra uzun süre hayatta kalmayı başardı.
 
——————
 
Sarah'nın malikânesine gitmek uzun sürmedi çünkü başkentteki tüm aristokrat konaklar, İmparatorluk Sarayı yakınlarındaki çok pahalı arazide bulunuyordu. Sarah'dan haber aldıklarından beri, uşağın ve Aria'yı selamlayan hizmetkârların ve hizmetçilerin yüzlerinde nezaket vardı.
 
Uşak, Aria'yı kibarca selamladı ve ona diğer tüm genç bayanların bahçede toplandıklarını söyledi. Aria bilerek geç gelmişti.
 
Ana karakter son gelen karakter olmalıdır. Herkesin dikkatini çekmek için algı şarttı. Ancak geç kaldığı için yavaşça bahçeye yürüyemediği için biraz hızlanmaya karar verdi. Aria, onu bir adım öteye götüren uşağa bahçenin nerede olduğunu sordu.
 
"Koridordan biraz aşağı inerseniz görürsünüz... Ah, Bayan Aria?"
 
Aria bahçenin yerini bulur bulmaz, hızlı bir şekilde, neredeyse koşarak yola çıktı. Aria'nın ani hız artışıyla şövalyeler ve hizmetçisi de hızlandı. Konağın büyüklüğü oldukça küçüktü, bu yüzden hemen bahçeye ulaştı.
 
Nefes nefese geldiği bahçede, beş genç asil bayan çoktan toplanmıştı. Hâlâ nefes nefese kaldığı için her biri Aria'ya şaşkınlık ve şaşkınlıkla baktı.
 
Dağınık saçlarını ve kıyafetlerini fırçalayan Aria, eteğini tuttu ve nazik olmak için dizlerini büktü.
 
"Üzgünüm geciktim. Ben Aria, Kont Roscent'in kızı. Ne giyeceğimi bilmiyordum...”