Topyekün bir dövüşe gitme zamanı!

Marki Carter'ın çalışma odasında Roel, yüzünde ciddi bir ifadeyle göğsünün önündekj tutturulmuş armaya dokundu, savaş başlamadan önce bir Pendor Şövalyesinin kılıcına tutunmasını anımsattı. Bugün, Alicia'nın Ascart Evin'deki ilk günüydü, bu yüzden onun için önemli bir fırsat olacaktı. Ancak Roel ilk görüşmelerinde geçmiş anılarını hatırladığı için çoktan ilk görüşmelerini mahvetmişti.

Ey! Ne büyük bir pişmanlık! O zamanlar neden bu kadar yavaş tepki verdim? Görünüşümle, onu hemen etkileyemeyecek olsam bile, en azından benim hakkımda olumlu bir izlenim bırakabilirdim!

Roel, biraz tombul ama çekici yüzünü sıkmadan önce önündeki cama yansıyan siyah saçlı, altın gözlü çocuğu inceledi. Bir kez daha kendini onayladı. Evet, yakışıklıyım.

Ve oyunun karakter çizimlerine bakılırsa, babamın ve annemin genleri hala çok iyi. Zamanla daha da yakışıklı olmaya devam edeceğim.

Belki işteki hayal kırıklığım bu, ama bu amblemi taktıktan sonra biraz daha şey göründüğümü hissediyorum... hoş?

Küçük çocuk, daha sonra savaşacağı savaşa olan güvenini kazanırken, göğsündeki gümüş amblemi parmağıyla dürttü. 

Alicia üzerinde iyi bir ilk izlenim bırakmamış olabilir, ancak yine de durumu kurtarma şansı vardı. Bu eşyanın ona yardım etmesiyle, Alicia'nın ona olan sevgisini tazelediğinden ve önündeki ölüm bayrağını yok ettiğinden emin olacaktı! Ama her şeyden önce, Roel önce etkisini denemek için birini bulması gerektiğini hissetti. 

"Anna, beni uzun süre beklemiş olmalısın. Yorgun musun?"

Çalışma odasının kapısı açıldı ve sevimli küçük bir çocuk, kapının önünde duran hizmetçinin gözlerine iri, yuvarlak gözlerle baktı.

"Genç usta? Sorun ne?"

Roel'in günlük ihtiyaçlarını karşılamakla görevlendirilen hizmetçi, şok içinde  bacağını tutan küçük çocuğa baktı. Genç efendisinin ona aniden yakınlaşması onu şaşkına çevirdi.

Roel Ascart, kinci yaramazlığıyla oldukça ünlüydü. Annesini genç yaşta kaybettiği için, babası Marki Carter ona aşırı derecede düşkündü, ona vurmaya ya da azarlamaya tahammülü yoktu. Bunun Roel'in anne sevgisindeki kaybını telafi etmenin bir yolu olduğunu düşündü.

Böyle bir ortamın, 9 yaşındaki Roel'dan görülebileceği gibi, klişe kibirli genç efendiyi yetiştirmek için ideal olduğu kanıtlandı. Kendisini babasının ve diğer soyluların önünde dizginleyecek kadar akıllıydı, ama onunla her gün etkileşim kuranlar, onun başka bir yanı olduğunu çok iyi biliyorlardı - Her gün kurban olduklarını nasıl bilemezlerdi? Kendi kötülüğünden mi?

Ascart Evi'nin hizmetkarlarından hiçbiri bu konudan yüksek sesle bahsetmeye cesaret edemedi, ancak bu küçük zorbanın bir gün kendi efendileri ve hatta bu tımarhanenin başı olacağı gerçeğiyle derinden rahatsız olmuşlardı. Özellikle Anna, bu zorba kendi güvenliğini düşünmeden ve büyümeden emekli olmayı planlıyordu.

Böyle kötü şöhretli bir tiran aniden tavrını değiştirdiğinde bunun huzursuzluğa neden olacağı düşünülebilirdi. Bu sadece kendiliğinden bir eylem miydi, yoksa bunun arkasında daha derin, daha hain bir komplo var mıydı?

Bir profesyonel olarak Anna, kalbi ihtiyatla çarparken dudaklarında bir gülümsemeyi sürdürdü. 

Öte yandan, Roel planını uygulamaya devam etti. 

"A-ah, önemli bir şey değil! Sadece bir hikaye kitabı okuyordum ve benim gibi çocukların Charon Ormanı'ndaki kurt adamlar tarafından yutulacağını söylüyor. Yenilmek istemiyorum, uwah--"

Siyah saçlı çocuk boğazında bir yumru ile konuştu. Yüzü korku içinde ezilmişti ve gözyaşları yere yağmur damlaları gibi düşüyordu, elleriyle silse de kurutulamıyordu. Böyle bir manzara Anna'ya hayatının korkusunu verdi. Küçük Roel'in gözyaşlarını silmek için hızla diz çöktü.

Anna çalışma odasında yanan Tütsü'yü hatırlarken çaresiz bir ses tonuyla "Genç usta, sorun olmayacak. Bunlar sadece yalan." dedi. "Eski ustanın kendisini uyanık tutmak için kullandığı sihirli öğenin etkileri olmalı. Endişelenmenize gerek yok; Charon Ormanı'nın kurt adamları Ascart Evi'ne saldırmaya asla cesaret edemezler."

"B-Bu doğru mu?"

"Evet, bu doğru."

Anna önündeki küçük çocuğun iri gözlerine baktı ve içgüdüsel olarak yumuşak yüzünü okşadı. Aklında açıklanamayan bir düşünce belirdi:Aslında bu zorbanın sevimli bir yanı var.

"Anna... Dün seni azarladığım için özür dilerim."

"Hm?" 

Anna, bu gizemli olaylardan daha kendini sakinleştiremeden, eline başka bir bomba yerleştirildi. Hizmetçi şok içinde gözlerini genişletti ve bu kibirli genç efendinin gerçekten özür dilemesine olan güvensizliğini gösterdi.

"Dün yanılmışım. Daha önceki zamanlar da. Hepinize vurduğum ve hepinizi azarladığım için özür dilerim. Hıck" 

"Hayır hayır, genç efendi, hala gençsin! Sizin yaşınızdaki çocukların yaramaz olması normaldir, bunun için sizi asla suçlamadık!" Anna, kendini kınamakta olan küçük çocuğu çabucak teselli etti. 

Aynı zamanda zihninde bir düşünce su yüzüne çıktı: Genç efendimiz büyümüş olabilir mi ve bundan sonra iyi bir insan olacak mı? 

"Anna, artık böyle davranmayacağım. Roel'i affedebilir misin?"

Küçük çocuk, gözlerinde parlayan gözyaşlarıyla hizmetçiye baktı. Göğsüne tutturulmuş gümüş amblem güneş ışığı altında pırıl pırıl parlıyordu.  Böyle bir Roel ile karşı karşıya kalan Anna, kalbinin yavaş yavaş eridiğini fark etti ve daha farkına bile varmadan başını sallamaya başlamıştı.

"Elbette!"

"Bu harika... Ah!"

Tüm duygularını senaryoyu yapmaya adamış olan Roel, aniden yüksek sesle bağırdı ve Anna'nın şaşkınlıkla gözlerini kırpmasına neden oldu. Anna, Roel'i affetmeyi kabul ettiği anda, küçük çocuk Anna'nın kafasından yükselen yeşil ışığın bir dizi kelime oluşturduğunu gördü.

(Sevgi Puanı +150!)

Kutsal moly! Bunun gibi Sevgi Puanı kazanmak gerçekten mümkün ve düşündüğümden daha fazla!

Roel, gözlerinde umut parlarken, gerginlikten yumruklarını sıkıca sıktı. 

Hehe, o zaman Sevgi Puanlarını altın madeni paradan çok daha hızlı toplayabileceğim! 

Deney, başarılı! 

Alicia, şimdi gerçekten geliyorum!

-----------

"L-Lord Kardeş, size güzel bir öğleden sonra dilerim."

Öğleden sonraydı ve Marki Carter başka meselelerle uğraşmak için dışarı çıkmış, öğle yemeği için sadece Roel ve Alicia'yı geniş yemek salonunda bırakmıştı.

Gümüş saçlı kız, biraz daha büyük olan üvey kardeşini gördüğü anda, ona baktığı korkutucu bakışı hatırladı. Ondan çok korkmuştu, ama yine de cesaretini tazelemek ve onu nazikçe selamlamak için elinden geleni yaptı, Roel basit bir şekilde başını salladı.

Ardından, hizmetçilerin yardımıyla Alicia, yirmi kişiyi rahatlıkla tutabilen bu uzun masaya Roel'in hemen önüne yerleştirildi. İkisi biraz garip bir sessizlik içinde hizmetçilerin yemekleri servis etmesini beklediler.

Gümüş saçlı kız gergin bir şekilde eteğini masanın altından kavrarken başını öne eğdi. Zaman zaman, gözlerini hızlı bir şekilde çevirmeden önce Roel'a baktı ve gözleri içinde hissettiği endişeyi açığa çıkardı.

Roel, Alicia'nın kendisinin konuşmasını ve bu öğle yemeğini neden birlikte yediklerini açıklamasını beklediğini biliyordu. Ascart Evi gibi soylu ailelerde, patrik Marki Carter ortalıkta yokken Roel ve Alicia gibi çocuklar öğle yemeğini odalarında özel olarak yeme eğilimindeydiler. Birinci neden maliyeti düşürmek, diğeri ise evin reisinin ciddi haysiyetini korumaktı.

Bununla birlikte, Ascart Evi'nin parası olduğundan ve Markinin tek halef olan Roel'in üzerine yoğun bir şekilde düşkün olduğundan, kendi takdirine bağlı olarak öğle yemeğinin yapılacağı yeri değiştirme yetkisine sahipti.

Ancak bu eylemin öneminu Alicia farklı bir şekilde anladı. Alicia'nın babası yokken Roel'in onu çağırmasının aklına gelen ilk nedeni, Roel'in yetkisini esnetmek ve onu uyarmak istemesiydi.  Soyluların dünyası, dünyanın geri kalanından çok farklıydı.

Baskı çocuklar arasında bile yaygındı ve baskıyı gizlemek için olgunluğun olmaması çoğu zaman işlerin çirkinleşmesine neden oluyordu.

Bir baron ailesinden evlat edinilen bir kız ile bir marki ailesinin tek oğlu arasında büyük bir uçurum vardı. Aldığı tek şeyin, Alicia'nın hayatını cehenneme çevirmek için Roel'dan bir söz olabileceğini ve hiçbir şekilde misilleme yapamayacağını söylemek abartı değildi.

Ne? Marki Carter'a bundan bahset, mi dedin?

Marki Carter belki de tarafsız bir kişiydi ve Alicia'nın babasıyla ilişkisi nedeniyle Alicia'yı koruyabilirdi. Ancak, Marki Carter ortalıkta olmadığında ne olacaktı?  Çocuklar arasındaki kin, çoğu kez yetişkinlerin hayal edebileceğinden çok daha korkutucuydu; sadece bir yetişkinin müdahalesi işleri durdurmazdı.

O zamanlar gibiydi...

Alicia geçmişini hatırlarken kıpkırmızı gözlerinde terör dalgalandı. Karşısında oturan küçük çocuğa bakmak için başını kaldırdı ve Roel'in küçük bedeni bir zamanlar onu küçük düşüren çocuklarla örtüşüyor gibiydi. Sanki onu aşağı çeken bir şey varmış gibi başını daha da eğdi.

Bilmediği şey, karşısındaki şeytan kral Roel'in o anda ondan daha da gergin olmasıydı! Lanet olsun! 7 yaşındaki bir çocuğun sevgisini nasıl kazanabilirim?

İki canını sayacaksa şu an 29 yıl daha genç olan Roel, şaşkınlıkla sandalyesine oturdu. Hayal kırıklığı içinde saçlarını karıştırmak gibj bir dürtü hissetti.

Alicia'yı yemek odasına birlikte öğle yemeği yemeye davet etmesinin nedeni yeterince basitti - hiç tanışmadığı birinin sevgisini nasıl kazanabilirdi? 

Ama nihayet ikisi yüz yüze oturduğunda, kendisinin ona ne söyleyeceğini bilmediğini fark etti ve iyi bir ikinci izlenim bırakma baskısı hiç yardımcı olmadı. 

Hey kardeş, hadi yaklaşalım! Tsk, kulağa doğru gelmiyor! Çok uzun bir süre düşündükten sonra, Roel sonunda resmen bunu yapmaya karar verdi.  

"Alicia, kendimi daha önce tanıtmayı ihmal ettim çünkü kendimi biraz kötü hissettim. Benim adım Roel ve bugünden itibaren üvey kardeşin olacağım." 

"Evet, Lord Kardeş." 

"Gelecekte bu evde herhangi bir zorlukla karşılaşırsan bana söylemekten çekinme." 

"Evet, Lord Kardeş." 

"Eğer sıkılıyorsan, beni aramak için odama da gelebilirsin." 

"Evet, Lord Kardeş." 

"..." 

Bu da ne böyle? Sen papağan mısın?! Roel, önündeki küçük kıza baktı, aynı kelimeleri başını öne eğik olarak tekrarladı ve hemen bir gerçek anladı - söylediklerinin hiçbirini dinlemiyordu..

Bundan hiç sevgi kazanmıyordu ve Alicia her zamanki gibi ona karşı hala soğuktu. Kibar ve itaatkardı, ama tutumu onu kilometrelerce uzağa itiyordu. 

Bu çocuk... Neden kalbi bu kadar kapalı hissettiriyor? Yaşının ötesinde olgunlaşmış gibi hissediyorum. 

Yaşımızdaki çocuklar için, birinden oyun oynamasını istemek zaten bir iyi niyet ve dostluk sembolü değil mi? Yemek salonundan el ele çıkıp birlikte çamurda oynamak için bahçeye çıkabileceğimizi düşündüm. 

İlk saldırı dalgasında başarısız olan Roel, nasıl ilerleyeceği konusunda kendini kaybetti. Öte yandan Alicia rahat bir nefes aldı. 

Kibar bir cepheyle kendini diğerlerinden uzaklaştırmak, Alicia'nın kendini koruma yoluydu. Görünüşü nedeniyle erkekler tarafından zorbalığa ve tacize uğrayan biri için Alicia, insanlar arasındaki bağlara hiç inanmadı. Birine birlikte oynayabilecek kadar yaklaşmayı başarsa bile, sonunda kendine özgü oluşundan ötürü korkudan uzaklaşacaklardı ve bu korkunun onları kendisini ezen şeytanlara dönüştürmesi an meselesiydi. 

Evet, bu güzel. 

Küçük kız eteğini sıkıca kavrarken kendi kendine düşündü. 

Yemek odasına ağır bir sessizlik çöktü. Roel, sıkı bir şekilde korunan Alicia'ya karşı tamamen çaresiz kaldı, ta ki hizmetkarlar sonunda içeri girip, yemek bıçaklarını çıkarana kadar. 

"AH!" Zarif bir şekilde tasarlanmış yemek bıçakları ikisinin önüne nazikçe yerleştirilirken, Alicia aniden bir çığlık atarak hizmetçilerin kafasını karıştırdı.Oyunun içindeki belirli bir sahneyi hatırladığında Roel'in zihninde bir kıvılcım parladı. Ah doğru! Bundan korkuyor! 

 Şansım geldi!