Güzel, yeni bir konu bulduğundan beri, artık orijinal taslağını bir kenara atıp kapsamlı bir düzenleme yapmanın zamanı gelmişti!

Vivian, romanın hikayesini kafasında düzenledi ve uygun olay örgüsünü ve geliştirmeyi yaratmaya başladı. Romanı sıfırdan yeniden yazmak zorunda olduğu düşüncesiyle kanlı gözyaşları dökmek istediğini hissetti, ancak nihai ürünün kalitesini düşündüğünde çok da korkunç değildi. Sanki şu anda paraya ihtiyacı varmış gibi değildi, bu yüzden çok zamanı vardı.

Thatcher, o adam onu bir parça bile kaldıramadığını söyledi Romanın bu versiyonuyla aynı şeyi söyleyebilecek mi?

"Huh..... Onu bu romandan her yere boşaltırım."

Vivian, başkalarının asla yüksek sesle söylemeyeceği sözleri mırıldandığında yumruklarını sıkıca kavradı. Yığılmış kitapları yerine geri koydu, yeni kitapları sıraladı ve kitap listesini güncelledi. Tabii ki, kütüphanecilerin yaptıklarına kıyasla onun işi daha iyi organize etmek olarak tanımlanacaktır.

Dürüst olmak gerekirse, bu zorunlu boş zamanla başka bir işi yoktu.

Vivian'ın yaptığı tek fedakarlık, kütüphaneye gece gelip uyku düzenini gece yerine gündüzün ortasında uyumaya çevirmekti. Kraliyet Kütüphanesi'nde çalışmak, satın alması zor kitaplar içeriyordu ve çalışmanın kendisi, boş zamanlarında başka şeyler üzerinde boşta çalışmasına izin verecek kadar yavaştı.

Tek dezavantajı, hem gece hem de gündüz vardiyası yaptığı günlerdi, yorgunluğu ikiye katlanıyordu. Tam o sırada Vivian, kitapları düzgünce sipariş ederken uyuyakaldı ve tembelce esnedi.

"Haa!"

Belirli bir kadının tanıdık inlemeleri kütüphanenin daha ilerisinde hafifçe duyulabilirdi.

Gece ilerledikçe ve ay ışığı bulutlarla kaplıyken gökyüzü giderek yoğunlaşan bir karanlık taşıyordu; karanlık ve kasvetli bir geceydi. Geçen hafta Vivian'ın hayal gücünü yükselten kadın, farklı bir gün olmasına rağmen benzer bir ses çıkarıyordu. Hayır, aynı sesti.

Kesinlikle aynı kadının inlemeleriydi. Sesin o kadar saf olduğundan emindi ki, birini ayaklarından silip süpürebilirdi.

Vivian sesten ürpermenin omurgasında dolaştığını hissedebiliyordu.

O kadın yine gelmişti!

Majesteleri de gelmiş miydi?

Rahatsız kütüphane için neden lüks sarayını geride bıraktığını anlayamıyordu.

Boş kütüphanede eşsiz bir buluşma deneyimi yaşamak mı istiyordu? Belki de İmparatorun kütüphaneyi geceleri kullanıma açmasının nedeni, bilginlere karşı cömertlik değil, gizli cinsel hayatının tadını çıkarmak için miydi?

Hiç bir fikrim yoktu. Bunun nedeni hakkında …

Hobisi için içten teşekkür etti.

Bununla birlikte, Vivian ne kadar maceracı, küstah ve utanmaz olursa olsun, İmparator Majesteleri'ne, ikinci kez cinsel ilişkiye bakacak cesareti yoktu. Bu sefer de yakalanırsa, boynu gerçekten uçup giderdi.

Böyle bir fırsatı kaybetmek, gözlerini yaşartacak kadar hayal kırıklığı yaratacak olsa da, başını omuzlarında tutmak o kadar hayal kırıklığı yaratmadı. Vivian, çiftin onu fark etmemesi için dikkatlice ayağa kalktı.

İnlemeler, son baktığı yerden çok daha yakın bir yerde duyulabildiğinden titreme sırtından aşağı indi. Yeterince dikkatli olmazsa, yakalanacağından korkuyordu.

Sırtını neredeyse tamamen düzelttiğinde, tehlikeli derecede alçak bir ses hırladı.

"Majestelerinin bu yerde seninle sarhoş olduğunu duydum. Nasıldı? Bir fahişe gibi arzulamadığın bir adam tarafından ezilip her yere yuvarlanmak?"

Islak ve sert itme sesleri, kadının yüksek sesle inlemelerinin altına gömüldü. Vivian adamın sesini duyduğu an, onun İmparator olmadığını anladı ve yerinde dondu.

Sadece sesinin tınısı değil, tonu ve tavrı da farklıydı. Biri diğerine saygı duyduğunda resmi konuşma kullanılıyordu, ancak söylenen sözler o kadar aşağılayıcıydı ki, bir an için kulaklarından şüphe duyuyordu.