The Kids Have Changed (Novel) - Türkçe Çevrimiçi Oku

Madam DeJoue, "Benim için fark etmez," dedi.
"İyi. Sonra grubu Madam DeJoue'nun adıyla kaydedeceğim."
"Grubu resmi olarak kaydetmenin en az bir ay süreceğini bildiğini varsayıyorum?"
"Evet. Ay boyunca lütfen sihirli taşları alıp satmaya hazırlanın.”
"Anladım."
Huran konuşmamızı tamamladı ve uzun süren görüşmemizin sonunu uzun eliyle işaret etti.
Kağıtları sıraladı ve çantasına koydu. Sonra ılık çaydan bir yudum aldı ve dedi ki:
"Bu arada, Leydi Sharon. Bir sorum var."
"Evet, Huran? Devam etmek."
"Neden ilk eşin işini kapmaya çalışıyorsun? İlk eş, gaddar bir insan ve yerinde duramazdı. Geliştirebileceğin başka birçok iş var, o halde neden sihirli taşlar?”
Kendimi sevimli bir kötü adam gibi göstermek için olabildiğince güzel gülümsedim.
“İlk eşi öldüreceğim. Ve onu çok çaresiz ve perişan et.”
"Ne…?"
“Çünkü o veliaht prensin önündeki en büyük engel olacak. Ve ben prensin en büyük destekçisiyim.”
Madam DeJoue niyetimi belli etmemem için dırdır etti.
"Sadece Huran'a," dedim.
Salonda sadece Madam DeJoue, Huran ve ben vardık.
"Gündüz kuşların, gece farelerin dinlediğini duydunuz mu?"
"Pekala. Bir dahaki sefere dikkatsizce konuşmayacağım.”
Beni daha fazla dırdır etmeden önce teslim olurcasına ellerimi kaldırdım. Konuyu değiştirmek için saate baktım ve akrebin öğle yemeğine doğru kaydığını fark ettim.
"Huran, aç mısın? Gitmeden önce öğle yemeğini ye."
"Ey. Teşekkür ederim."
Davetsiz bir misafir bizi aradığında salonu toparlıyorduk.
"Leydi Sharon, bu Anna."
"Evet, içeri gel."
Benim iznimle kapı açıldı ve Anna içeri girdi. Anna kızardı ve kekeledi,
"Ah. Orası. Leydi Sharon! Veliaht prens ziyarete geldi.”
“Julien yaptı mı…?”
Bu günlerde neden haber vermeden geliyordu? Bir şey mi oldu?
"Ah. Nerede o şimdi?"
"Bu..."
Anna kıpırdandı ve kenara çekildi. Prens kapının arkasından kendini gösterdi.
"Kendiliğinden geldim diye beni öğle yemeği yemeden kovmayacaksın, değil mi?"
Sadece ben miydim, yoksa Julien'in sesi mi bozuktu?
Açıkça bana hitap etmesine rağmen bakışları Huran'a çivilenmişti.
"Öğle yemeği? Emin. Haydi beraber yiyelim."
Olumlu cevap verdim ve bana bakmasını sağlamaya çalıştım ama başaramadım.
"Doğru. Acıktım çünkü canavar avlamaktan dönüyordum.”
Ama neden Huran'a bakıyordu?!
O kibar insan kızarıyordu!
Şehzadenin önünde eğilme zamanını kaçıran Huran, huysuzlandı.
Cidden, bu ruh hali neyin nesiydi?
***
Julien, Sharon'ın incelikle nezaketle muamele ettiği Huran'ı sevmiyordu.
Prens, elinde güzelce boyanmış bir akçaağaç yaprağı tutan şövalyelerle canavarları avladıktan sonra dönüş yolundaydı.
İmparatorluktaki son kırmızı akçaağaç yaprağıydı.
Julien onu Sharon'a vermek istedi ama kırışabileceği için
cebine koy. Ama o geldiğinde, istenmeyen bir varlık vardı.
Julien yemek boyunca Huran'a bakmaya devam etti.
"Ah, Julien!"
Sharon onu tekrar aradıktan sonra bakışları sadece Sharon'a çevrildi.
Julien bilinçsizce gülümsedi. Her zamanki gibi güzeldi. Kızgın yüzü bile Julien'in kalbini hoplattı.
"Yemeğini ye. Aç olduğunu söylemiştin."
"Evet. Bu lezzetli. Sende de var."
Julien balığını ısırık büyüklüğünde parçalara ayırdı ve Sharon'ın önüne itti.
“Benim de tabağımda biraz var!”
"Fazla ye. Sen Balık seversin."
Sharon'ın sevdiği yemeği tabağına koydu. Julien ona verdiği şeyi çiğnemesini izledi ve dudağını ısırdı.
'Bundan hoşlanmıyorum.'
Şaron'un dikkatini Huran'la paylaşmak zorunda kaldığında buna dayanamadı. Ve kendisinden farklı olarak zaten olgun bir adam olan Huran'ı da sevmiyordu.
Üzerinde 'Ben iyi bir insanım!' yazan bir tabela varmış gibi görünüyordu. boynunun etrafında.
Ayrıca Huran avukattı! Yeteneği bile olağanüstüydü.
Sharon zaten çok zengin olduğu için parayı pek umursamıyordu.
Önemli olan kısımlar görünüş, karakter ve yetenekti ve bunların hepsi Huran'ın mükemmel olduğu şeylerdi.
Hepsi bu değildi. Huran'ın onlar daha gençken Sharon'ın hayatını nasıl kurtardığına dair güzel bir hikaye vardı.
'Kahretsin.'
Belki de Julien, Huran'ın ofisine birini yerleştirmeli.
'Belki…'
Julien gözlerini kısarak düşüncelerini yuttu.
Huran, Julien'in Sharon'ın gözüne girmekteki düşmanıydı.
***
"Oraya bak!"
Heyecanla etrafta zıplayan Carol'ın omuzlarına bir battaniye örttüm.
Eğer üşütseydi, acı çeken ben olurdum.
Zaten, kışın ilk ayıydı. Sihirli taş işi iyi gidiyordu. Paralı askerlerin ikmalini aldığımız ilk eşin dişlerini gıcırdattığını duydum.
Yönsüz olan Ulusal Halk Konseyi, her yerde sihirli taşlar aradı, ama henüz onlara ulaşmadım.
Çünkü benim adıma kayıtlı olan iş grubu resmileşmek üzereydi.
NPC'nin onları kurtarmam için biraz beklemesi gerekiyordu.
Huhu.
Grubun oluşumu dışında, yaklaşan başka bir olay daha vardı.
Carol ve Julien arasındaki nişan töreni önümüzdeki haftaydı.
"Sharon, şuraya bak! Yıldızlar çok büyük!”
Nişan yaklaşırken Carol ve ben çatı katındaki terasta gece gökyüzünü izliyorduk.
Carol adındaki vahşi kısraka pek uymayan romantik bir maceraydı ama çocuklara böyle şeyler göstermek güzeldi.
Başlamak için Carol'a biraz sıcak kakao verdim.
Önce ona içecek bir şeyler vererek ağzını kapatırdım.
"Bunu iç, sonra oyna. Soğuk olduğunda, bu en iyisidir. ”
"Peki!"
Ne kadar iyi bir çocuk.
"Carol, biliyor muydun? Böyle yuvarlak bir ayda bir dilek tutarsan, gerçek olur. Ama çok, çok zor dilemek zorundasın.”
"Ne? Bu doğru mu?"
Sıcak kakaoya üflemeyi bıraktı ve başını kaldırdı.
bilmiyordum.
Bu dünyadaki ay her zaman yuvarlaktı, bu yüzden hiç de nadir değildi.
Carol'ın gözleri bu yeni batıl inançla parlıyordu.
...inandı.
"E-evet. Carol, bunu içip bir dilek tutmalısın."
İkinci uzun hikaye onu çok iyi cezbetti.
"Pekala!!"
Bununla kendime 10 dakika kazandım.
Bu günlerde birçok şey için endişelendim. Sürekli uykusuzluğumun başka bir nedeni daha vardı.
Freya'ydı.
Freya.
Orijinal hikaye bu kadar çarpık hale geldiğinden beri kimse çocuğun nasıl büyüdüğünü bilmiyordu.
Madam DeJoue'dan Grita ailesinden Freya'yı araştırmasını istedim.
ama hiçbir şey bulamamıştı.
Kahverengi saçlı ve kahverengi gözlü. O göze çarpmayan bir çiçekti, ama ona ne kadar çok bakarsanız, ona karşı o kadar çok sevgi hissederdiniz.
Yazarın yazdığı buydu.
O çocuğa önceden belirlenmiş olandan farklı bir hayat verecektim.
Sadece ona zarar vermemesini umabilirdim.
Atölyeye gönderilen hizmetçiler önce memnun olduklarını ve çok çalıştıklarını söylediler. Freya'yı rahatsız etmeyeceklerinden ya da rahatsız etmeyeceklerinden emindim.
Ne de olsa Freya'nın nazik ve kibar biri olduğu söylenirdi.
Hikayenin kadın kahramanını ondan önümde kakao içen erkek fatma olarak değiştirdiğim için Freya için biraz üzüldüm.
"Ama bunun yerine, onun iyi yaşayabileceğinden emin olacağım."
Düşüncelerimi silkeledim.
Bunun nedeni, kakao içmeyi çabucak bitiren Carol'ın dilek dilemeye başlamasıydı.
"Lütfen Julien'le nişanımı kes!"
“……”
Utangaçlık da bir hastalıktı.
Orijinal hikayeden birçok şeyi çarpıtmış olan ben, ona neredeyse her şeyi verebilirdim.
Örneğin, para kazanmasına yardım edebilirim.
Müdahale ettiğim sihirli taş işi beni gülünç bir şekilde zenginleştirirdi.
Ama… Neden böyle bir dilek diledi?
Veremeyeceğim bir şeydi.
"Hey, Bay Moon için işleri zorlaştırma."
"Neden? Ay her şeyi bahşetmeyecek mi?”
“…Bunun için git babana yalvar.”
"Dinlemeyeceği belli! Çantalar sinir bozucu!”
Boşver. Sadece konuşmayı kesmeliyim.
Bugünlerde Madam Berna ile yüzümü kaybediyordum çünkü Carol 'koltukları rahatsız ediyor' gibi şeyler söylüyordu.
Vay canına.
Julien ve Carol arasındaki nişan, herhangi bir nişan olmayacaktı.
Askeri, ekonomik ve ticari etki alanları arasında bir savaştı.
Carol bunu çok iyi biliyordu, bu yüzden sinir krizi geçiremezdi. Bunun yerine, dilekle tatmin olması gerekiyordu.
Ama ikisi birbirinden hoşlanıyordu.
Evet. Birbirlerinden hoşlandılar.
Ama… Neden bu kadar acı tatlı hissettim? Evlilikleri beni etkilemedi. Şey, biraz yalnız olabilirim. Bu yeterince doğruydu. Ah, bu muydu?
iç geçirdim. Son zamanlarda sorunumun ne olduğunu gerçekten bilmiyordum.
Yutkundum ve o tüttürürken Carol'ın kafasına hafifçe vurdum.
Genç kızların hassas duygularını göz önünde bulundurarak, onun gerçek duygularını bilmiyormuş gibi davranmaya karar verdim.
"Ay bu dileği yerine getiremez. Ama sana ne istersen alırım."
"Ey?"
Carol'ın gözleri parıldamaya başladı.
"Gerçekten?"
Carol, dükün parasını balolar ve ziyafetler için kullandı, ancak diğer zamanlarda sadece küçük bir harçlığı vardı.
Bolluğun eşyaların değerini bilmesini engelleyeceğinden endişe ettiğim için koyduğum bir ölçüydü.
Öte yandan, mirasımdan aylık maaş alıyordum.
heh. Sadece şunu söyleyeceğim: bu abla nakit ve tam ödeme yapan biri.
Ben muzaffer bir şekilde gülümserken Carol ağzını açtı.
"Öyleyse bana imparatorluk sarayını satın al!"
"…Konuşmadan önce düşün! Gerçekten mantıklı bir şey söyle!”
"Ne, ne istersem dedin! Neden aniden sözlerini geri alıyorsun? Sharon, seni yalancı! Psidik!"
Ah, bu velet!
Sana böyle konuşmayı kim öğretti?
…Düşünmek için biraz zaman ayırmalıyım.
“O zaman işeyen bir bebeksin! 9 yaşındayken battaniyene harita yaptın!
“Ah, bu bir gizliydi!”
Carol'ın çıkmak için sızladığı sesler görmezden gelindi ve çatı terasından aşağı indi.
Benimle dalga geçiyordu!
Freya hakkındaki düşüncelerim tamamen unutuldu.
***
Yarın Carol ve prens arasındaki nişan töreni vardı.
Carol üzgündü ve bütün gece gözlerini kapatmadan uyumadı.
"Haa..."
Sharon etrafta olmadığında Carol derin düşüncelere daldı.
Julien'le nişanımı uygun bir zamanda bozabilirim ama...'
Sharon hâlâ Carol ve Julien'in birbirlerini sevdiklerine inanıyordu.
Ona ondan nefret ettiğimi onlarca kez söyledim.
Sharon inatla onları yanlış anlıyordu.
'Nerede yanlış gitti?'
Carol bunu düşünse de cevap gelmedi.
“Ugh… Bu işleri biraz zorlaştıracak. Ya Julien daha sonra itiraf ederse ve Sharon benim yüzümden onu reddederse?"
Carol fırladı ve döndü.
'Bu nişan doğru hareket mi?'
Sharon başını ağrıttı.
“Julien, Sharon'ın kalbini kazanabilse bile… Sharon ve Julien bir araya gelmezlerse, planladığım her şey boşa gidecek. Ah, ne büyük kayıp!”
Sharon'ın gitmesini istemediği için nefret ettiği Julien'le çalışıyordu ama bu boşuna olurdu.
“Aksine... Kötü bir kadın olacağım.”
Carol bir karar verdi.
Aynı zamanda, Sharon'ın lehine bir hata yapacak.
Carol'ın itibarını zedelese bile!!

DISQUS - Mangaya Ait Yorumlar

*Not: Yorum Yazmadan Önce;