Bölüm 1861 - Gecenin Kalbi
Zhou adındaki yaşlı adam Wang Lin'i asla değerli görmedi. Wang Lin bir yaşlı olmasına rağmen, yetişim seviyesi çok düşüktü. Wang Lin'in yaşlı statüsünü elde etmek için bazı bağlantılar kullandığını varsaydı.
 
Ölümsüz Astral Kıta'daki tarikatlarda bu tür şeyler nadir değildi. Düşük yetişim seviyesine sahip birçok kişi yaşlı pozisyonuna sahipti. Tarikat tarafından değer görmezlerdi ve sadece göstermeliktiler.
 
Bu tür kişiler savaş alanına girdiklerinde gerçek yüzleri ortaya çıkardı. Zhou adındaki yaşlı adam böyle bir kişiye tepeden bakıyordu. Yüz ifadesi bunu göstermese de, soğuk sözleri bunu gösteriyordu.
 
"Daha önce savaşta herhangi bir başarı elde ettiğini görmedim, ancak Yaşlı Lu'nun onu devriye olarak atamasının daha derin bir anlamı olmalı... Korkarım bu kişi Büyük Ruh Tarikatında o kadar sevilmiyor ki, Yaşlı Lu gibi yüksek statüye sahip biri bile ona dayanamaz." Zhou adındaki yaşlı adam Wang Lin'in kapısının önünde dururken bunları düşündü.
 
Durumu okumakta iyiydi. Bu Wang Lin saraylardan dışlanmış ve kalmak için bir mağara seçmek zorunda bırakılmıştı. Bu, birçok sorunu ortaya çıkardı.
 
Soğuk sözleri Wang Lin'in mağarasına ve kulaklarına girdi. Wang Lin gözlerini açtı. Bakışları tamamen sakindi. Bu tür bir mutlak sakinlik dehşet vericiydi.
 
Vücudu karanlığın içinde gizlenmiş ve karanlıkla kaynaşmıştı. Beyaz saçları bile karanlık tarafından boyanmış gibiydi.
 
"Yaşlı Wang, bu yaşlı adamın sözlerini duymadın mı?" Zhou adındaki yaşlı adam kaşlarını çattı. Mağaranın dışında on nefesten fazla durmuştu ama mağaranın içinde Wang Lin ölü gibi davranmış ve hiç cevap vermemişti.
 
Bu tür kendini beğenmiş bir jest onun tiksinti duymasına neden oldu. Kolunu sallamadan önce Wang Lin'in cevap vermesini beklemedi. Çatlaklar Wang Lin'in mağarasının kapısının her tarafına yayılırken bir gümbürtü yankılandı.
 
Büyük bir gürültüyle mağaranın kapısı çöktü!
 
Zhou adındaki yaşlı adamın devriye için çağırdığı herkes onu kibarca selamlamak için dışarı çıkmıştı. Wang Lin'in ilgisizliğini görünce doğal olarak memnuniyetsizlik duydu.
 
Mağaranın kapısı çöktüğünde, yaşlı adam soğuk bir homurtuyla içeri girdi. Tam içeri girerken aniden durdu. Mağaranın içinde oturan Wang Lin'in soğuk bakışlarla kendisine baktığını gördü.
 
Bu soğuk bakış Zhou adındaki yaşlı adamın kalbinin küt küt atmasına neden oldu ve vücudunu ter kapladı. Lu Wenran tarafından kendisine bakılıyormuş gibi hissetti. Bu his kan akışını hızlandırdı.
 
"Mağaramı yok etme yetkisini sana kim verdi?" Wang Lin hiçbir öfke veya sevinç belirtisi göstermeden sakince sordu. Konuşurken yaşlı adama doğru yürüdü.
 
Zhou adındaki yaşlı adamın kalbi küt küt atmaya başladı. Mağaraya girdiği anda, bir uygulayıcıya değil de yeni uyanmış ilkel bir canavara bakıyormuş gibi hissetti. Sadece vücudu titremekle kalmadı, köken ruhu da titredi.
 
Bu sadece bir histi, ancak gerçek bir dehşet hissetmesine neden oldu.
 
Wang Lin yaklaştıkça, Zhou adındaki yaşlı adamın yüzü soldu. Ayakları bilinçsizce geri çekildi ve birkaç adımla mağarayı terk etti. Ter içindeydi ve birkaç adım geri attıktan sonra giysileri sırılsıklam olmuştu.
 
Zhou adındaki yaşlı adamın göz bebekleri küçüldü ve "Wang... Yaşlı Wang, sen... Ne yapacaksın!" diye feryat etti.
 
Wang Lin konuşmadı ve yaklaşmaya devam etti. Figürü yavaşça karanlıktan çıktı ve karanlıktan çıkarken beyaz saçları kemik beyazı bir renk aldı. Zhou adındaki yaşlı adamın kalbi daha da hızlı atmaya başladı.
 
Çok hızlı atıyordu ve bu ses kısa sürede yaşlı adamın zihnindeki tüm seslerin yerini aldı. Göğsünden dışarı fırlamak ve yere yığılmak istiyordu.
 
Bu güçlü his, Zhou adındaki yaşlı adamın gözlerinin inançsızlık ve korkuyla dolmasına neden oldu.
 
Wang Lin, Zhou adındaki yaşlı adamın önünde durdu. Sakince onun gözlerini izledi.
 
Bu bakış ve jest Zhou adındaki yaşlı adamın güçlü bir baskı hissetmesine neden oldu. Zihni bomboş kaldı.
 
"O... O Yaşlı Lu Wenran'dı..." Sadece birkaç nefes içinde, Zhou adındaki yaşlı adam bu baskıya dayanamadı. Hatta cevap vermezse, köken ruhunun çökeceğini ve Wang Lin'in bakışları altında öleceğini hissetti.
 
O konuştuktan sonra, Wang Lin'in bakışları yaşlı adamın yanından geçip en lüks saraya yöneldi. Lu Wenran'ın bulunduğu yer orasıydı.
 
Wang Lin oraya baktığı anda, Lu Wenran bir şey fark etmiş gibi göründü ve gözlerini açtı. Bakışları sarayın içinden Wang Lin'in bakışlarıyla buluşur gibi oldu.
 
Zhou adındaki yaşlı adam nefes almaya cesaret edemedi. Az önceki baskı dağılmış olsa da, yaşadığı dehşet duygusunu unutamıyordu.
 
"Bu kişi kesinlikle Büyük Ruh Tarikatı'nın bir büyüğü olmak için ilişkilerini kullanmadı!!! Onun yetişimi... tek kelimeyle dehşet verici!" Zhou adındaki yaşlı adamın beti benzi atmıştı. Wang Lin ona baktığında, sanki öldürme niyetinden yapılmış bir kılıç alnına doğrultulmuş gibiydi. Bu asla unutamayacağı bir şeydi.
 
 
Sonsuz bir pişmanlıkla doluydu. Böylesine korkunç bir insanı kışkırtmak için Lu Wenran'ın sözlerini dinlememeliydi.
 
Wang Lin'in bakışları birkaç saniye sonra saraydan uzaklaştı. Kolunu sallayarak Zhou adındaki yaşlı adamın yanından geçerken çok sakindi. Yanından geçerken, sağ eliyle yaşlı adamın omzunu rahatça okşadı.
 
"Mağaramı yok edenler ölecek! Bu senin ilk suçun olduğu ve başkası tarafından kışkırtıldığın için ölümden kurtulabilirsin ama cezadan kurtulamazsın! Yarın döndüğümde mağaranın kapısının tamir edildiğini görmek istiyorum." Wang Lin yavaşça ilerledi ve iz bırakmadan ortadan kayboldu.
 
Wang Lin devriyeyi reddetmedi. Lu Wenran görevlendirdiğine göre, bir kez reddederse daha fazlası olacaktı.
 
Wang Lin gittikten sonra Zhou adındaki yaşlı adam titredi ve öksürerek bir ağız dolusu kan çıkardı. Vücudu yumuşarken yüzü hemen beyaza döndü ve gözlerini korku kapladı.
 
Hiç tereddüt etmeden, mağaraya yeni bir kapı bulmak ve Wang Lin dönmeden önce mağarayı onarmak için uzaklara doğru hareket etti. Tamir etmemeye cesaret edemedi.
 
Ancak, yaşlı adam tam ayrılmak üzereyken kulaklarında yumuşak bir ses yankılandı. "Yetişimci Zhou, biraz buraya gel." Bu onun durmasına neden oldu ve yüzünde acı bir ifade belirdi.
 
Bu ses Lu Wenran'a aitti.
 
"Neden beni ikinizin arasındaki meseleye bulaştırıyorsun..." Zhou adındaki yaşlı adam iç çekti. Lu Wenran onu çağırmıştı, bu yüzden gitmesi gerekiyordu. Mağara kapısını tamir etmekten vazgeçip çaresizce saraya doğru uçarken acı acı gülümsedi. Tek umudu Lu Wenran'ın yanından ayrıldıktan sonra kapıyı onarmak için yeterli zamanı olmasıydı. Aksi takdirde, sonuçlarını düşünmeye cesaret edemezdi.
 
Wang Lin'in figürü yeryüzünde, kırlara doğru sürüklendi. Kısa süre sonra ay ışığının altında belirdi.
 
Ay ışığı çok yoğundu; gecenin ilk yarısında çayırı gümüş rengine büründürüyordu. Ancak Wang Lin göründüğünde, ışık zayıfladı ve kara bulut katmanlarının arkasına gizlendi, bu yüzden yeryüzü karanlıktı.
 
Wang Lin çayırda sessizce yürüyordu ve çimlerin hışırtısı duyulabiliyordu. Sakin bir gecede bu son derece netti.
 
Zaman yavaş yavaş geçti. Kısa süre sonra, tüm ay ışığı kara bulutlarla kaplandı ve tüm dünya karanlığa gömüldü. Wang Lin'in figürü bir kez daha karanlıkla birleşti ve belirsizleşti.
 
Sadece uzaktan esen nemli rüzgar yeryüzünü süpürdü. Wang Lin'in giysilerini ve saçlarını kaldırdı ama bu karanlıkta her şey bulanıktı.
 
Wang Lin kırda yürürken Li Muwan'ı düşündü. Sağ eline dokunduğunda gözleri hüzünle doldu. Orası Li Muwan'ın uyuduğu depo alanıydı.
 
Sağ eline dokunduğunda, sağ elinin sıcaklığını hissetti. Sanki Li Muwan'ı hissediyor gibiydi.
 
2.000 yıldan fazla ama 3.000 yıldan az. Çok uzun ama aynı zamanda çok kısa bir süre olmuştu. Tıpkı rüzgârın eski zamanlardan beri bu çayırda esmeye devam etmesi gibi.
 
Bir iç çekiş yankılandı. Wang Lin bu yabancı kıtanın bozkırında yürüyordu. Belki de yaraları iyileşmediği için, kalbinde bir parça yalnızlık vardı.
 
Sırf üşümek için bir sebebin olmasın diye dünyayı ateşle kapladım.
 
Sırf sesimi duyabilesin diye tüm dünyayı gök gürültüsüyle salladım.
 
Sadece senin nefesini bulabilmek için dünyalar arasında milyonlarca kilometre yürüdüm.
 
Öldürmek için şeytan dao'suna girdim, göklere meydan okudum ve gökselleri öldürdüm. Gökleri ve yeri altüst edeceğim ve sadece gözlerini açmanı sağlamak için yalnız figürümle önünde duracağım.
 
Wang uzaktaki karanlığa baktı ve sessizce yürüdü.
 
Karanlığı ve geceyi seviyordu çünkü karanlık gece onun kasvetini örtebiliyordu. Karanlıkta başkaları onun yalnızlığını göremezdi.
 
Herkesin kalbinde bir kutu vardı. Bu kutunun içinde bir insanın anısı vardı. Bu hatıra tatlı da olabilirdi, acı da.
 
Bazı insanlar bu kutuyu kendileriyle birlikte kaybettiler ve bulamadılar.
 
Bazı insanlar kutuyu kilitledi ve gökyüzünü yuttu. Onu açmak istemezler ve başkalarının ona dokunmasına izin vermezler.
 
Bazı insanlar kutuyu hep ellerinde tutmuşlar, unutmamalarını söylemişler kendilerine.
 
Kimileri kutuyu yerin derinliklerine gömüp o günü bekledi... Bahar çiçekleri açtığında o güzel çiçek de açacaktı.
 
Kutunun içinde bir insana duyulan sevgi ve bir bardak tatlı ve acı su vardı...
 
"Kutum hala orada..." Wang Lin mırıldandı. Karanlıkta kimse onun yalnızlığını göremezdi, kasvetini göremezdi, yalnızlığını göremezdi...