Grubu bana doğru koşmaya başladı. Buna karşılık küreğimi kaldırdım ve onlara doğru işaret ettim. Bu 'cesur' Rahiplerin hepsi irkilerek geri çekildi.
"Kafanızı patlatmamı ister misiniz?"
“K-kafamızı patlatmak mı???”
Bakışlarımı aşağıya doğru kaydırdım.
Heis'in sürünerek çukurdan çıkmaya çalıştığını gördüm ve tekrar içine tekmeledim.
Yüksek sesle çığlık attı ve çukura geri düşerken öfkeyle bağırdı. “Seni orospu çocuğu! Benim kim olduğumu biliyor musun...?!"
"Ve? Kim olduğumu biliyor musun?"
"...Ne?"
Çömeldim ve gaga maskesinin göz deliklerinden aptala baktım. "Bana sesini yükseltmeden önce kim olduğumu biliyor muydun?"
Heis o anda acısını unutup çenesini kapattı.
"Burada neler oluyor?"
Birkaç asker ve Paladin hızla bulunduğumuz yere doğru koştu.
Yaklaşmalarını izledim ve omuz silktim. “Hiyaa~, Ne tesadüftü ama. Bu aptal orospu çocuğunun ayağı tam da benim küreklediğim yerdeydi anlıyor musun? Kaçınamadım ve yanlışlıkla ona çarptım. Tsk. Tsk. Niye ayağını böyle bir yere koydun dostum?”
“H-hey! Sör Paladin, bu çılgın aptal ayağıma vurdu! Onu derhal cezalandırmanız gerekiyor! Ben Hedron ailesinin en büyük oğlu Heis Hedron'dan başkası değilim!”
Heis bağırdı, bu da Paladin'in miğferinin boşluklarından bana öfkeyle bakmasına neden oldu. Bir olaya daha sebep olduğum için gözleri hoşnutsuzlukla doluydu. Muhtemelen benim hatam olduğunu düşünüyordu.
Yine de başından beri bana karşı iyi bir izlenimi yoktu, bu yüzden tepkisi çok da şaşırtıcı değildi.
Paladin içini çekti ve konuştu, "Lütfen, özür dilemelisiniz..."
“Hey Paladin. Adın ne?"
Aniden sözünü kestim.
Ben Kutsal İmparatorun torunuydum.
Sürgün edilmemin ardından statüm ve gücüm elimden alınmış olabilirdi ama bu, bu çocuk gibi adı bile duyulmamış bir pislikten özür dilemek zorunda kalacak kadar düştüğüm anlamına gelmiyordu.
Doğru, hayatımda hiçbir çöpten özür dilemeyecektim.
Özür dilenmesi gereken kişi ben olmalıydım. Berbat hissetmemi sağladığı için özür dilemeliydi.
***
(3. şahıs bakış açısıyla anlatılmıştır.)
Paladin Harman’ın ifadesi bir anda sertleşti.
O, Kutsal İmparator tarafından bizzat yönetilen ve en büyük şövalye düzeni olan Kutsal Haç’ın kaptan yardımcısıydı.
Kutsal İmparator tarafından bile kabul edilen biri olduğundan oldukça büyük bir nüfuza sahipti. Uzak bölgelerden gelen değersiz soylular bakışlarıyla karşılaşmaya cesaret edemezdi.
Sürgündeki İmparatorluk Prensi için de aynı hikâye geçerliydi.
Harman, kontrolsüzce ortalıkta dolaşan İmparatorluk Prensi'ni zapt etmekten sorumluydu. Çocuğu manastıra kilitledikten sonra dua etmeye ve yaptıklarından dolayı tövbe etmesi için yalnızca kutsal su içmeye zorladı.
Prens, Harman'ın statüsünün hafife alınamayacağını fark etmiş olmalıydı, çünkü bu olaydan sonra daha ılımlı bir tavır sergilemeye başlamıştı. İntihar girişiminin ardından gösterdiği uysal davranış, ev hapsine dair anılarının hafif de olsa zihninde kalmasından kaynaklanıyor olabilirdi.
Şu ana kadar böyle düşünüyordu ama...
"Sana adının ne olduğunu sordum."
Çocuğun sesi alçaktı. Hatta ağırdı. Buna rağmen sözleri o kadar güçlü bir şekilde yankılandı ki Harman'ın zihnine derinlemesine kazınıyordu.
Paladin yutkundu. Gözleri titriyor ve tüm vücudu uyuşmuş gibi hissediyordu. Hayır, sadece o değil, çevredeki hava da ağırlaşıyordu.
Harman bu olgunun nedenini hemen anlamıştı. İmparatorluk Prensi'nin sesi yoğun bir şekilde tanrısallık taşıyordu.
'Aman Tanrım, ilahiyatla dolu bir ses mi? İmparatorluk Prensi Ruh Konuşmasını nasıl kullanabilir...?'
Harman kendi sorusuna nasıl cevap vereceğini bilmiyordu. Bu arada, İmparatorluk Prensi'nin verdiği 'emir' kulaklarında sağlam bir şekilde kök salmıştı.
“...Harman. Ben Harman Daian, Ekselansları."
Adını söylerken yüzünden soğuk ter damlaları süzülmeye başladı. Hatta gerginlikten dolayı biraz kekeledi.
Burada tam olarak ne oluyordu?
Mezar çukurunda soylu bir ailenin oğlu vardı, ardından şaşkınlıkla bakakalmış bir genç kız görülebiliyordu. Muhtemel olayın kışkırtıcısı olan İmparatorluk Prensi, Harman'ın gözleri önünde duruyordu.
Burada ne oldu?
Hayır, her şeyden önce...
'...Bu kişi gerçekten Majestelerinin torunu mu?'
Çocuk maske takıyordu ama sesi İmparatorluk Prensi'yle eşleşiyordu. Bu kişi şüphesiz Allen Olfolse'du. Ancak ondan sızan atmosfer her zamankinden farklıydı.
Korkaklığı ve başkalarına tepeden bakan tutumuyla tanınan 'mangnani'den tamamen farklıydı.
"O halde Harman Daian, kim olduğumu söyle."
“...”
İmparatorluk Prensi'nin delici gözleri gaga maskesinin ardından Harman'a baktı. Sarsılmazlardı.
İmparatorluk Ailesi'nden sürgün edilmiş olabilirdi, ancak hala onlara özgü asil ve bastırılamaz aurayı yayıyordu.
Harman büyülenmiş gibi ağzını açtı ve konuşmaya başladı, "S-siz... Allen... Olfolse..." Sesi artık çaresiz bir inilti gibi geliyordu. "Majesteleri Kutsal İmparator'un… yedinci torunusunuz."
Sonunda Paladin, İmparatorluk Prensi ile göz temasını sürdüremedi ve bakışlarını indirdi. Ancak cevabı Hedron ailesinin en büyük oğlunun ağzını kapatmak için fazlasıyla yeterliydi.
Prensin omuzları Harman'ın cevabından tatmin olmuş gibi hafifçe sallandı: “Gördün mü? Duydun değil mi? Taşralı ahmak dediğin kişi Kutsal İmparator'un torunuydu! Ee nasıldı? Oldukça muhteşem değil mi?”
Bununla birlikte ağır atmosfer bir anda yok oldu.
Prens çömeldi ve hâlâ çukurun içinde olan Heis'e baktı. Daha sonra parmağıyla büyük çocuğun kafasını dürtmeye başladı.
“Senin gibi biri bana ahmak demekle mi meşguldü? Ve başka? Orospu çocuğu mu? Senin o lanet kafanı kıracağım, duydun mu beni? O herifi duydun değil mi? Lanet olsun dostum! Ben İmparatorun torunuyum! Bana sesini yükseltmeye nasıl cüret edersin? Bütün aileni buraya gömmeli miyim hahhh?!”
Şu anki görünüşü o kadar kabaydı ki bir asilzadeden çok haydut gibiydi. Harman şimdi bu güçlü uyumsuzluk duygusu içinde yüzüyordu. Şu anda çocuk prens geri dönüştürülemeyen bir çöp gibi görünüyordu. Sadece birkaç saniye önceki halinden tamamen farklıydı.
Çocuğun az önce yaydığı ağır baskıyı hissetmemiş miydi?
Bir an için, Necromancer Kralını yenmek için devasa bir orduya liderlik eden büyük kahraman Kutsal İmparator'un gölgesine baktığını bile sandı.
İşte bu yüzden istemeden eski prensin emirlerine kulak verdi.
'....Bu, az da olsa Majestelerinin kanının damarlarında aktığı anlamına mı geliyor?'
“B-bu, ş-şey...”
Kont Hedron'un en büyük oğlu, gerçeği öğrendikten sonra düzgün bir cümle bile kuramıyordu.
"Ah, yani ailenin yok edilmesini mi istiyorsun?"
“...”
Heis’in gözleri kocaman açıldı. Alt dudağını ısırdı.
Yedinci torunun hiçbir etkisi olmadığını duymuştu. Ayrıca sürgüne gönderildiğine dair söylentiler duymuştu. Yani, çocuk burada gürültü çıkarsa bile Kont'un ailesine zarar veremezdi.
Ancak her zaman 'Ya olursa' durumu vardı. Geleceği göremediği için hızla kararını verdi ve temkinli davrandı.
Hızla başını öne eğdi ve ağzını açtı, "B-ben gerçekten üzgünüm. Ekselansları, İmparatorluk Prensi Allen Olfolse, lütfen bu alçakgönüllü kişinin, Kont Hedron ailesinin en büyük oğlu Heis Hedron'un mütevazı özrünü kabul edin.”
"...Çok iyi."
Allen başını salladı.
Harman da bu manzarayı izlerken rahat bir nefes aldı. Önceki ağır atmosferin devam etmesi durumunda hiçbir şey yapamayacağını biliyordu. Bu yüzden bu olay bu şekilde sona ererse çok memnun kalacaktı.
Hedron’un en büyük oğlunun ayak parmakları hasar görmüş olabilirdi, ancak tedavi gördükten sonra iyileşirdi. Bu şekilde her şeyin güzelce ve kolayca sona ereceğini düşündü…
“Hm? Sadece benden özür dilemek istiyorsun değil mi? Peki, kabul edeceğim. Şimdi sadece öl.”
...ve henüz bitmemişti.
Askerler ve Paladin Harman, İmparatorluk Prensini engellemek için hızla harekete geçti.
Gürültülü bir gün daha böylece sona erdi.
Bu bölümde emeği geçen; çevirmen ve düzenleyici arkadaşların emeklerinin karşılığı olarak basit bir minnet ifadesi yani teşekkür etmeyi ihmal etmeyelim.
Spoiler butonu kullanılarak spoiler yazılabilir fakat buton kullanılmadan spoiler verenler uyarılmadan süresiz engellenecektir ve geri alınmayacaktır.,
Küfür, siyasi ve seviyesiz yorumlar,
İçerikle alakasız link paylaşımları yasaktır.
İçeriği çeviren gruplar dışında site reklamı yapanlar sınırsız uzaklaştırılacaktır.
