"Kahramanların Çağrısı"


"Hah?"

Ben, kasabanın kütüphanesinde, keyifli bir şekilde kitap okumak üzere gelmiştim.

Ben, Naofumi Iwatani, üniversitenin ikinci sınıfında okuyan biriyim. Biraz daha fazla otaku tarafım ağır basıyor diyebilirim.

Oyunlardan animelere, otaku kültürüne dalışımdan sonra hayatta ciddi olarak ele aldığım şeylerle daha mutlu bir yaşam sürdürüyorum.

Ailem beni bir süre önce anlayamamıştı, fakat kardeşimi anladıkları o kadar hızlıydı ki, onun geleceğini sağlama almak adına ünlü bir dershaneye gönderiyorlardı.

Kardeşim, bir zamanlar önemsediğim, artık endişelendiğim biri haline gelmişti. Sınav stresinin etkisiyle asi bir tavra bürünmüş, saçını sarıya boyamış ve evde küfürler savurmuştu. Bir dönem evimizde hava oldukça kasvetliydi.

Ancak, bir kahraman yani ben, sahneye çıktım!

Sürekli olarak gözleri devirir ve suratsız bir ifadeyle dolaşan kardeşime samimi bir şekilde yaklaşıp, ünlü bir güzel kız aşk oyununu öneriyorum.

"Ah!? Dalga mı geçiyorsun?"

"Ne olursa olsun, denemekte bir zarar yok."

Aslında, kardeşimin neden bu asi tavra büründüğünü biliyordum.

Ben, kendime istediğim şeyleri alabilme lüksüne sahipken, kardeşim geleceğini sağlama almak için çalışmak zorunda kalmıştı.

Benim gibi eğlenceyi ve oyunları seven biri olarak, kardeşime önerdiğim oyunun ilgisini çektiğini daha sonra anlattı.

Sonuç olarak, dünyada bir otaku daha doğdu.

Şimdi kardeşimin odası, benim önerdiğim güzel kız aşk oyununun eşyalarıyla dolup taşıyor.

Üzücü olan, kardeşim sınav stresinden kurtuldu, ünlü bir okula kabul edildi ve en iyi şekilde yol almaktaydı.

Bu büyük başarının etkisiyle, ebeveynlerim beni daha da şımartmaya başladılar ve ben üniversite hayatımı özgürce yaşarken mutluluğun tadını çıkarıyordum.

Bu arada, "başarısız" olan İwatani ailesinin tarafı benimdir.

Neyse, sapıttım ama, o gün kasabanın kütüphanesine kitap okumak için gitmiştim.

Aylık cep harçlığımız 10.000 yen. Arkadaşlarımızla erotik oyunlar, erotik kitaplar, hafif romanlar ve mangaları paylaştığımızda bu miktar hızla eriyor.

Birkaç işle 50.000 yen kadar bir miktarı cebime koyabiliyorum, fakat yaz ve kış aylarında ve diğer yerel etkinliklere katıldığımızda hemen tükeniyor.

Etkinlikler döneminde veya yakın zamanda sadece konaklama sağlayan bir yer olduğu için şanslıydım.

Hayatımı sadece eğitim ve temel ihtiyaçlarla sürdürmek yeterliydi.

Bu nedenle tasarruf etmek için cebimde para olmadığı zamanlar ikinci el kitapçılarda göz atar veya kütüphanede kitap okurum.

Zamanım olduğunda çevrimiçi oyun oynayabilirim ama, oyunlar zamanı hızla tüketebilir.

Aslında, ben genellikle birçok alanda biraz bilgi sahibi olarak oyunları oynarım.

Oyun içinde seviye atlamak yerine, oyun içinde nasıl daha fazla para kazanabileceğimi düşünmeye daha eğilimliyim. Şu an bile, çevrimiçi oyundaki karakterim nadir eşyaları oyun içi dükkanda satıyor.

Bu yüzden, gerçek dünyada fazladan boş vaktim var.

Ve sonra, olaylar gelişti.

Ben eski fantastik kitaplar bölümünde dolaşıyordum.

Sonuç olarak, insanlık tarihine göre daha eski bir tarihi olan fantastik türünün tarihi oldukça eskidir. Kutsal Kitap bile daha detaylı incelendiğinde aslında bir tür fantastik roman.

"Dört Kutsal Silah Kılavuzu?"

Eski görünümlü ve zor okunur bir başlık taşıyan bir kitap raflardan düşüverdi.

Muhtemelen, bir önceki okuyan kitabı geri koyarken acele etmiş ve düşürmüştü.

Bunu da bir işaret olarak kabul edebilirim.

Ben hızla sandalyeye oturup Dört Kutsal Silah Kılavuzu'nu açarak okumaya başladım.




"Kahramanların Çağrısı - Devamı"


"Fıs… fıs…"

Hikayeye, karanlık bir evrenden giriyoruz.

Özetlemek gerekirse, başka bir dünyada kıyametin öngörüldüğü bir senaryo yer alıyor.

Kıyamet, dünyayı yıkacak birçok felaket dalgasının birleşerek gerçekleştireceği bir olay.

Felaketlerden kaçmak için insanlar başka bir dünyadan kahramanları çağırarak yardım istemişler, ya da en azından böyle bir umutsuz girişim var.

Hmm... İşte bunlar çok kullanılan karanlık temalar, ama bu kadar eski bir kitapta bile bu tür düşünceler aklımdan geçmemişti.

Ve çağrılan dört kahramanın her biri bir silah taşıyordu.

Kılıç, mızrak, yay ve kalkan.

Hayır, aslında kalkan bir silah değil, daha çok bir savunma aracı, değil mi?

Bu düşüncelerle hafifçe gülümserken okumaya devam ediyorum.

Kahramanlar güçlerini artırmak, kendilerini geliştirmek ve felaket dalgalarıyla baş edebilmek için yola çıkıyorlar.

"Aahh..."

Hooop, tehlike yaklaşıyor gibi, biraz kasvetli bir his uyandırıyor.

Öyle ki, hikaye o kadar kasvetli ki uykum kaçtı. Bu kadar eski bir hikayede bile umutsuzluk tüm karakterleri sarmış gibi görünüyor.

En fazla bir prenses var, ama dört kahraman bir araya gelince aniden bir umutsuzluk atmosferi oluşuyor ve sinirimi bozuyorlar.

Prenses bile, dört kahramandan herhangi birine umutsuzca yaklaşmaya çalışıyor, tamam, sadece birini seç artık.

Bu arada, yıkımın meleği olan kılıç kahramanı, gökyüzünde parlayan korkunç bir yıldız gibiydi…

Sonsuz gücüyle düşmanlarını paramparça ederken, kan ve gözyaşı her yeri kaplıyordu…

mızrak kahramanı hüzünlü bir geçmişe sahip gibi, yay kahramanı ise neredeyse Robin Hood gibi kötü bir ülkenin kralını indiriyor.

Hah, bakalım, şimdi sıra kalkan kahramanının hikayesinde —

"Ne?"

Sayfayı çevirdiğimde aniden yüksek sesle bağırdım.

Kalkan kahramanını anlatan bölümden sonrası tamamen beyazdı.

Defalarca baktım ama gerçekten beyazdı, devamı yoktu.

"Ne oluyor?"

Bu sözleri mırıldandıktan sonra, bilincim yavaşça uzaklaşmaya başladı...

Rüyada bile, farklı bir dünyaya gideceğimi hiç düşünmemiştim.


Ama belki de gerçek karanlık, asla anlatılmayan ve kağıtların arasında kaybolan kalkan kahramanının hikayesiydi…