Gulyabanilerin fiziksel gücünün dört yetişkin erkeğe eşdeğer olduğu söylenirdi. Ancak bu asker böyle bir canavarın saldırısına karşı kolaylıkla savunma yapabildi.
'Ama... ama nasıl?'
Asker vücuduna nüfuz eden bir aura hissettiğinde ürperdi.
Kendini hafif hissetti. Tüm yaraları iyileşmişti. Üstelik her zamankinden çok daha güçlü hissediyordu. Arkasından yayılan ilahi aurayı hissettikten sonra bakışlarını oraya çevirdi.
Feodal lord Jenald'ın yanında 'mangnani' İmparatorluk Prensi duruyordu. Yere bir kürek saplamıştı, kimse onu nereden aldığını bilmiyordu. Tüm vücudundan sayısız ışık parçacığı yayılıyordu.
Erkek prens daha sonra bıkkın bir ifadeyle mırıldandı: "...Lütfen, lütfen en azından bu seferlik bana iyi davran, lütfen?"
Sesinde biraz kızgınlık vardı ama askerler bu sözlerin kime yönelik olduğunu anlayamadı.
Ancak bir şeyden emindiler. Bu inanılmaz derecede güçlü 'Kutsama', İmparatorluk Prenslerinin gerçekleştirdiği bir şeydi! Bu durum askerleri şaşkınlığa sürükledi.
"A-ama, İmparatorluk Prensi böyle bir büyüyü nasıl kullanabilir?"
O ıslah olmaz ve beceriksiz bir 'mangnani' değil miydi?
Bu askerler Kurban Kalesi'ne gelen birçok Rahiple karşılaştı. Hatta buna inanılmaz yeteneklere sahip yüksek sınıf Rahipler de dahildi. Ama hiçbiri bu kalibrede bir 'Kutsama'yı böyle geniş bir alana uygulayamamıştı!
'...Tüm bunların yanı sıra, Kutsama büyüsünün bu kadar uzun sürmesi normal mi?'
Sadece bedenleri değil, kılıçlar, mızraklar, kalkanlar ve hatta zırhlar; hepsi ilahiyatla kuşatılmıştı.
Bu geniş kapsamlı bir ilahiyat büyüsüydü ve cansız nesnelere nüfuz edebilecek kadar güce sahipti!
“B-bunun anlamı ne...??”
Bütün askerler inanamayan yüzler taşıyordu. O zaman bile, büyürken duydukları belirli bir hikâyeyi hatırlamaya başladılar.
Necromancer Kralı Amon. Yüzbinlerce kişilik devasa orduya liderlik eden ölümsüzlerin kralı. Ve 50 yıl önce Amon'u yenen Büyük Kahraman Kelt Olfolse.
Arkalarındaki İmparatorluk Prensi 'Kutsal İmparator Kelt Olfolse'nin torunuydu; Damarlarında Büyük Kahramanın kanı akan bir çocuk.
Bu muazzam ve ölçülemez ilahiyat, o asil soydan gelmiş olmalıydı.
“Hey, sıkı savaşın! Ben de sizi bir benzin pompası gibi iyileştireceğim tamam mı?
Askerler prensin ne demek istediğinden emin değillerdi. Ancak içlerindeki güç akışını hissedebiliyorlardı.
Bir kahramanın torunu onları izliyordu. Necromancer Kral Amon'u öldürmekten sorumlu büyük kahramanın soyundan gelen kişi artık onları bu topraklarda, Ölü Ruhlar Ülkesinde koruyordu.
Tam o anda hepsi büyük kahramanla birlikte savaşan korkusuz şövalyeler haline gelmişler gibi özgüven içindeydi.
Gulyabaniler hızla saldırdı ve zombiler askerlere doğru ilerledi. Kısa süre sonra ölümsüz dalgası yaşam duvarıyla çarpıştı. Kalkanlar geri itildi.
“Sarsılmayın! Hatta kalın!!"
İlk hattın arkasında duran destekçiler bağırdı. Ön saflarda kalkan tutan bir asker dişlerini sıktı.
'Bu sorun değil...!'
Aslında hiçbir şey onu durduramazdı. Çünkü...
"Fuu-woop!"
...Çünkü artık sıradan askerler değillerdi. Yere sağlam basan ayakları biraz sarsılsa da dayanmayı başardı. Bir gulyabani, kalkanı parçalamak için pençelerini savurdu ama geri itildi.
Gulyabani dengesini kaybetti, kolları havada hantal bir şekilde sallandı.
'Aman Tanrım! Az önce gulyabaniyi geri mi itti?'
Arkadaki destekçi asker, az önce gördüğü şey karşısında şaşırmış olsa da mızrağını sallamayı unutmadı.
Stab...!!
Mızrak bıçağı, tüyler ürperten bir kolaylıkla gulyabaniyi delip geçti.
– Kiiiiaaahk!!!
Silah çıkarıldıktan sonra gulyabaninin üzerinde devasa bir delik açıldı ve içinden kül dökülmeye başladı. Canavar acı içinde inledi ve yaralı omzunu tutarken, ihtiyatla dolu yüksek bir çığlık atmadan önce hızla geri çekildi.
Bu manzarayı gören askerlerin kaşları havaya kalkmıştı.
'Acı hissedebilir mi...?'
Bir ölümsüz acı mı hissetti?
Destekçi asker mızrağına baktı. Silahtan hafif ışık parçacıkları sızıyordu.
Onların sadece asker olmaları gerekiyordu. Şövalye değil, sıradan askerler.
Açıkçası, Mana veya ilahi enerji kullanmayı öğrenmemişlerdi. Basitçe söylemek gerekirse sadece fiziksel yeteneklerine güveniyorlardı. Ama şimdi birdenbire Paladin olmuşlar gibi, ilahiyata bürünmüş silahlar kullanıyorlardı.
“Hah! Haha! Hahaha!!”
Asker istemeden yüksek sesle güldü.
'Bu ne lan... İ-ilahiyatı kullanabilir miyim?'
Askerlerin geri kalanı bakışlarını canavarlara çevirdi. Daha önce onları korkutan zombiler ve gulyabaniler artık zayıf ve acınası görünüyorlardı.
Öte yandan sanki arzularının nesnesi olan kudretli Paladinlere dönüşmüş gibi hissediyorlardı.
"Bunu yapabiliriz..."
Gerçekten de yapabilirlerdi.
"Kazanabiliriz!!"
Gerçekten de kazanabilirlerdi!
Tüm askerler birlikte bağırdı. Artık formasyonda kalmak bile umurlarında değildi. Adrenalin ve heyecan hissi saflarından fırlamalarına neden oldu.
Askerler kendilerinin bile inanamayacakları bir hızla, zombi ve gulyabanilerin önüne çıkarak silahlarını salladılar. Çok sayıda bıçak ölümsüzlerin etini kesti.
Sanki tofu dilimliyorlarmış gibiydi; silahları düşmanlarını çok kolay bir şekilde kesti.
Ölümsüzlerin eti çatlayıp parçalanırken, vücutları ilahi enerji tarafından yakılarak kül haline gelip savruldu.
“Hahaha!”
Askerler kendilerine güvenmenin ötesine geçerek doğrudan kibir alanına ilerlediler. Artık ölümsüzlerin avlama zamanı değildi, askerlerin bu cehennemi ölümsüzlere yaşatma vakti gelmişti.
Bir asker böyle düşünürken, arkasında belirli bir varlık hissetti ve hızla arkasına baktı.
"...Ha?"
Başı uçup gitti, yüzüne sonsuza kadar şaşkın bir ifade kazındı.
Diğer askerler irkildiler ve hızla bakışlarını çevirdiler.
2,5 metre yüksekliğinde bir canavardı; sağ elinde bir uzun kılıç, sol elinde ise kendi kafası vardı. Tam kaplama zırhla donatılan ölümsüz şövalye heybetli bir şekilde duruyordu.
"Heeiiiik?!"
Dullahan’ın varlığını fark eden askerler panik içinde bağırdılar. Ancak o zaman geçici yanılsamalarından uyanıp gerçekliğe döndüler.
O sırada biri askerin omuzlarına bastı ve sıçradı.
"Ha?"
Küreğin keskin kenarı ışık altında parladı. İmparatorluk Prensi gözlerinde keskin ve odaklanmış bir bakışla küreğini salladı.
Ancak dullahan küreği kolaylıkla savurdu.
"Ne oluyor...?!"
İmparatorluk Prensi havaya fırlatıldı.
Jenald bu manzaraya tanık olduktan sonra aceleyle bağırdı: "E-ekselanslarını koruyun, şimdi!!"
Askerler hızla kendilerini topladı ve prensi düşerken yakaladılar.
“F-formasyonu sürdürün!! Hepiniz uyanın!!”
Jenald'ın yüksek sesli emirleri heyecanlı askerleri gerçekliğe döndürdü. Onlar sadece sıradan askerlerdi, ölümsüz canavarlara karşı ezici beceriler sergileyebilen gerçek Paladinler değillerdi.
Bu gerçeği fark ettiklerinde yeniden korkuya kapıldılar ve hızla geri çekildiler.
– Gu-oooohhh!
Dullahan'ın sol elindeki kafası aniden tuhaf bir şekilde bağırdı. Devasa uzun kılıcını indirmeden önce yukarı kaldırıldı.
"Heot!!"
Formasyonun içindeki iki asker kalkanlarını kaldırdı ve kılıca karşı birlikte savunma yaptı. Ağır saldırı inerken askerler dengesiz bir şekilde yalpaladı.
Dullahan kılıcını tekrar salladı, bu sefer yukarıya doğru kesti.
Canavarın ikinci saldırısı da savunuldu ancak kalkanlarda gözle görülür çatlaklar oluştu. Gulyabanilere ve şiddetli saldırılarına ustalıkla direnen askerler, darbeye dayanamadılar ve havaya savrulduktan sonra arkalarına çarpıp düştüler.
Formasyon bozuldu ve büyük bir açıklık oluştu. Arkadaki mızrak taşıyan askerler anında solgunlaştı.
"B-bıçaklayın o şeyi!"
Bu sözlerle panikleyen askerler mızraklarını sıkıca kavrayıp ileri doğru fırlattılar. İlahi enerji tarafından güçlendirilen silahlar zırhı aştı ve canavara saplandı. Dullahan acı içinde inledi ama kılıcını sallamayı bırakmadı.
“...Lanet olsun, kokuşmuş piç...!”
İmparatorluk Prensi tekrar ayağa fırladı ve ileri atılmaya çalıştı. Ancak Jenald aceleyle onu geride tuttu.
"Hayır ekselansları!! Rakibimiz bir dullahan! Başsız şövalye! Gulyabanilerle karşılaştırıldığında başka bir alemde!”
Jenald ağzını hızla kapattı, çünkü çocuk prens kaşlarını çatıp hiçbir şey söylemeden iç cebinden bir şey çıkardı.
İmparatorluk Prensinin ne çıkardığını fark ettikten sonra feodal lordun gözleri genişledi.
Küçük cebin hacmine sığmaması gereken bir şeyin bu kadar rahatça ortaya çıkması oldukça şaşırtıcıydı, ama onu daha da şaşırtan şey silahın türüydü.
O... bir tüfek mi?
O dekoratif parçayla ne yapıyor?
– Gu-ohhhh!
Dullahan'ın gözlerindeki hayaletimsi parıltı şiddetle yandı. Kılıcını tekrar salladığında iki asker çaresizce uzağa fırlatıldı. Formasyon bir kez daha bozuldu, bu da gulyabanilerin ve zombilerin tekrar saldırmasına olanak sağladı.
Dullahan başını kaldırdı ve alaycı bir şekilde gülümsedi. Ölü gözleri, insanların arasında küçük bir çocuğu görene kadar etrafta dolaştı.
– Kkii-rik?
Canavar, çocuğun uzun bir sopayı kendine doğrulttuğunu fark ettiği anda...
Kör edici bir ışık parladı ve Dullahan'ın kafası patlayarak kül parçaları halinde etrafa saçıldı.
Kafası patlayan Dullahan dizlerinin üstüne çöktü ve güçsüzce yere devrildi.
“Bunu zaten düşünmüştüm... öne çıkmamalıydım...”
İmparatorluk Prensi muhtemelen yorgun hissediyordu, çünkü tüfeğini elinde tutarken mutsuz bir şekilde yere oturdu.
**
Harman kale duvarının tepesinde dururken yutkundu.
Pozitif Alan'ın şeytani enerjiyi ittiği ve Negatif Alan'ın onu çektiği iyi biliniyordu. Güneş tepede parladığı sürece bir ölümsüz çok fazla güç sergileyemezdi.
Fakat...
'Işık bile kayboluyor.'
Harman gökyüzüne baktı.
Kara bulutlara eşlik eden şiddetli kar fırtınası adeta güneşi yutacakmış gibi ışığını engelliyordu. Onlardan hafif bir şeytani enerji hissedebiliyordu. Bu kara bulutlar büyük olasılıkla Vampir tarafından oluşturulmuş bir 'sis' idi.
'Bununla birlikte, güneş batmak üzere.'
Sabah başlayan savaş, akşam yaklaşırken sona erecek gibi görünmüyordu.
Boom...! Boom...! Boom...!
Bir zombi savaş davulunu çalmaya devam ederken yalpalıyordu. İnsan derisinden yapılmış davul ne zaman yankılansa, zombiler ve iskeletler ritimle uluyorlardı.
"Ateş!"
Şövalyelerden biri emrini verdiğinde hükümlüler hızla yay ve arbalet oklarını ateşlediler.
İlerleyen ölümsüzler sayısız okla bombardımana tutuldu. Canavarlar kafalarını korumak için kalitesiz kalkanları kaldırdılar. Çok geçmeden düşen oklar vücutlarının çeşitli kısımlarına (kollara, bacaklara ve hatta gövdelerine) girdi. Canavarlar darbenin etkisiyle sendeleyerek düştü, hatta diz çöktüler. Ancak sadece bu kadar.
Oklar kalkanları geçemedi. Hayır, bazıları yaptı ama sadece kollarını deldi. Hiçbiri kafalarına ulaşamadı.
Normalde ölümsüzler koşamazlardı ama hızlı adımlarla ilerleyerek Ronia'nın dış duvarlarına ulaştılar. Tahta ve kemikten yapılmış merdivenleri kullanarak tırmanmaya başladılar.
– Kkiiieek, kkieek!
"Onları durdurun!"
Oklar artık merdivenlerden tırmanan ölümsüzleri hedef alıyordu. Canavarların miğferleri nihayet delindi ve sendeledikten sonra yere düştüler.
Daha fazla ölümsüz aşağıda durdu ve kafalarını kalkanlarla korurken sıralarını bekledi.
Korku diye bir şey bilmiyorlardı. Herhangi bir acı da hissetmiyorlardı.
Hayır, sadece verilen emirlere göre hareket ediyorlardı. Kafalarına doğru dürüst vurulmadığı sürece duvarlara tırmanmaya devam edeceklerdi.
Bu ölümsüz ordunun özüydü ve onları bu kadar baş belası yapan da buydu.
“...Kahretsin.”
Harman bu sahneyi izlerken bir lanet savurdu.
Karşı taraf kendi güvenliğini tamamen göz ardı ediyordu. Şeytani enerjiyle dolu kafaları yok edilmediği sürece bu canavarlar tekrar tekrar hareket edebiliyordu.
Düşman durumdan istifade ederek uzun süreli yıpratma savaşına giriyordu.
'Hayır bekle. Asıl sorun onlar değil.'
Mancınıklar zombiler arasında gürültüyle sallanıyordu. Tam o anda büyük bir şey uçtu ve kalenin içine düştü.
Harman bakışlarını iniş alanına çevirdi. Büyük 'top' bir evi yok ederek yuvarlanmaya devam etti. Kısa süre sonra parçalandı ve insan benzeri yaratıklar her yöne dağıldı.
“Zombi mermileri...”
Uçan şey, duvarları ve ekipmanları yok etmek için kullanılan kayalar değil, çürüyen bir et yığınıydı. Başka bir deyişle zombiler.
"Lanet olsun...!"
Harman kale duvarlarının dışına baktı.
– Kuwohhhhhh…!
Dört metre uzunluğundaki zombi ogreler çalışmaya devam etti. Etraflarında dolaşan zombileri yakaladılar ve sanki onigiri yapacakmış gibi yuvarlamaya başladılar. Ogre’nin gücüyle ezilen kemik ve et sesleri yüksek sesle yankılandı. Bazı durumlarda çürüyen zombiler patlarken kan damladı.
Zombi canavarlar et yığınlarını mancınıklara yükledi. Gıcırdayan iskeletler kasnakları çekti ve… bıraktı.
KWA-RURURURUK!!
Kasnaklar döndü ve mancınıklar ileri fırladı.
Askerler bu manzaraya tanık olduklarında çaresizliğe kapıldılar.
"Aman Tanrım...!"
Fırlatılan etin bir kısmı dış duvara çarptı ve aşağıya doğru ufalandı. Zombiler parçalandı ve yere dağıldı.
– Kk, kkiieeek...
Kale duvarlarının içine iniş yapan zombiler, ezilmiş uzuvlarına rağmen yeniden hareket etmeye başladı. Sendeleyerek ayağa kalktılar ve her yöne dağıldılar.
"Durdurun onları!"
Çok sayıda asker çaresizce mızraklarını uzattı ve kale duvarlarına tırmanan zombilere karşı savunma yaptı.
Dehşete düşmüş sıradan vatandaşların direniş göstermeden yutulma veya ölümsüz olarak yeniden doğma ihtimalleri oldukça yüksekti.
"Balistaları kullanarak o şeyleri durdurun!"
Hükümlüler, dış duvarlara yerleştirilen balistalarla hızla nişan aldı.
Devasa oklar yüklendi ve zombi ogrelere doğru ateşlendi.
Bazıları geçip giderken diğer atışlar ogrelerin vücutlarına isabet etti, ancak ölümsüzler için yeterince tehdit edici değildi. Sadece kısa süreliğine yalpaladılar ve vücutlarına giren okları görmezden geldiler, zombileri mancınıklara yüklemeye devam ettiler.
Harman bu manzara karşısında dişlerini sıktı.
Durum böyleyken kapıları kilitlediğini bile iddia edemezdi. Sonuçta düşmanlar sürekli Ronia kalesinin iç kısmına akın ediyordu.
Bu gidişle…
'...Ele geçirileceğiz!'
Bakışları yeniden Vampir Kontuna kaydı. Şişman canavar tahtırevanının üzerinde kahkahalarla gürledi.
'Ne olursa olsun onları durdurmalıyız. En azından İmparatorluk buradaki durumu öğrenene kadar zaman kazanmamız gerekiyor... Bize takviye gönderene kadar...!'
Ancak Harman hâlâ bir yol düşünemiyordu.
Teokratik İmparatorluğun bu durumu öğrenmesi için en az iki hafta gerekliydi. O zamana kadar kale tamamen istila edilmiş olacaktı.
Hayal kırıklığı ve öfkeyle yumruklarını sıkarken, bir kız hızla önünden geçti.
"...??"
Harman irkildi ve gümüş beyazı saçlı kıza baktı.
Bu bölümde emeği geçen; çevirmen ve düzenleyici arkadaşların emeklerinin karşılığı olarak basit bir minnet ifadesi yani teşekkür etmeyi ihmal etmeyelim.
Spoiler butonu kullanılarak spoiler yazılabilir fakat buton kullanılmadan spoiler verenler uyarılmadan süresiz engellenecektir ve geri alınmayacaktır.,
Küfür, siyasi ve seviyesiz yorumlar,
İçerikle alakasız link paylaşımları yasaktır.
İçeriği çeviren gruplar dışında site reklamı yapanlar sınırsız uzaklaştırılacaktır.
