Bölüm 121 - Ölü

Bu kişiye bakarken Keira ve Cress de aynı şeyi düşündüler.

((Biz öldük.))

Ellerini o canavarın ortağının üzerine koyacaklarını bir an bile düşünmemişlerdi.

Güçleri paralı askerler arasında bile sınıfının en iyisiydi, ancak şansları olmadığını anlamaları için bir bakış yeterliydi. Helvi'yi gördükleri anda kaçmaları gerektiğini biliyorlardı.

Cress, aptal patronunun mektubunu teslim etmek için Helvi'nin odasına gittiğinde bir adam görmüştü, yani bir ortağı olduğunu biliyordu.

Fark etmediği şey ise bu ortağın Theo'dan başkası olmadığıydı.

(Ah, şimdi düşününce bu oldukça heyecan verici.)

Çok masum olduğunu düşündüğü Theo aslında sabahın erken saatlerinde bunu yapıyordu. Cress bunu fark ettiğinde heyecanlandı... Ama sadece kısa bir an için.

(Müstehcen sanrılarına benim Theo'mu da dahil ettiğin için oldukça cesursun.)

(..! Doğrudan ... ile konuşabilir!)

Helvi'nin sesi Cress'in zihnine girdi, sanki onun düşüncelerine göz atabilirmiş gibi.

Cress bunun inanılmaz olduğunu düşündü, çünkü onun gibi bir büyücünün bile böyle bir sihrin varlığından haberi yoktu.

(Başkalarının düşüncelerini görme büyüsü... Eminim bu çok yüksek seviyeli bir büyüdür ve büyü enerjilerimiz arasında büyük bir uçurum olmadığı sürece muhtemelen işe yaramaz... Temel olarak, bu senin büyü enerjinin benimkinden bile çok daha güçlü olduğu anlamına geliyor...)

(Çabuk anlıyorsun. Normalde zeki insanlardan hoşlanmam... Ama yanlış hedefi seçtiniz).

Onu depoda gördüklerinde, onu yenmelerinin mümkün olmadığını düşündüler ve onunla yüzleşmeye kalkışmadılar... Cress bunun doğru bir karar olduğunu bir kez daha anladı.

Keira da aşağı yukarı aynı şeyi düşünüyordu.

(Uwah... Kaçabileceğimiz bir yol göremiyorum. Eğer şimdi kaçmaya çalışırsak, bunun bizi parçalamasından başka bir şekilde sonuçlanacağını sanmıyorum).

Keira arkasını döndüğünde hemen kaçmaları gerektiğini düşündü ama bunun kötü olacağını hayal edebiliyordu.

Kaçmaya çalışırlarsa öleceklerini biliyordu.

(Daha önce hiç ölüme bu kadar yakın hissetmemiştim...)

Onu depoda gördüklerinde kaçmakta haklıydılar ama oradan kendi güçleriyle çıkamadılar. Helvi kaçmalarına izin verdi.

Ancak bu sefer... Her şey bitmişti.

Canavarı gerçekten kızdırmışlardı. Şeytanı.

Hiçbir çıkış yolları yoktu.

Keira ve Cress kendilerini ölüme hazırlamışlardı ki.

"Ah, Helvi! Tekrar hoş geldin."

Bir melek ona gülümsedi.

Theo iki taşlaşmış kadının yanından geçti ve Helvi'ye yaklaştı.

"Kıyafetlere ne oldu?"

"Kıyafetler... Ah, evet, kıyafetler."

Helvi ayrılırken kullandığı bahaneyi hatırladı.

"Bazıları tamamlandı ama hepsi değil. Yarın gidip onları alabilirim."

"Ah, tamam. Seninle gelebilir miyim? Seninle şehirde dolaşmak tek başıma dolaşmaktan çok daha eğlenceli!"

"...Anlıyorum. Ben de seninleyken daha çok eğleniyorum."

"...! Fufu, harika!"

Helvi, Theo ile konuşurken normal bir öfkenin ötesine geçen öldürme niyeti yok olmuş gibiydi.

"Ah, kasabada dolaşırken bu ikisiyle tanıştım. Benim için bir kılıç aldılar."

"...Hou, öyle mi?"

Helvi, irkilen iki kadına yavaşça baktı.

Theo bunların hiçbirini fark etmedi.

"Onlar Keira ve Cress."

"Ben, ben... Keira..."

"...Ben Cress."

İki korkmuş kadın Theo tarafından tanıştırıldıktan sonra şöyle dedi.

"Ben Helvi. Görünüşe göre siz ikiniz ben yokken kocama iyi bakmışsınız."

"Eh.... T-Theo, evli misin?"

"Ne kadar güzel bir eşiniz var. Birbiriniz için mükemmel görünüyorsunuz. Evet."

Açıkça dehşete düşmüş bir halde söylediler.

"Gerçekten mi? Hehe, bu gerçekten harika...!"

Ancak Theo için durum bu kadar bariz değildi; Helvi'yle iyi bir çift olduklarını duymak onu mutlu etmişti. Bunu daha önce pek fazla kişi söylememişti.
"...Ah, doğru. Theo'ya bir kılıç aldınız, bu yüzden size gerçekten borcumuzu ödemeliyiz."

"Hayır, sorun değil. Gerçekten."

"Evet, hiç sorun değil. Aslında, daha fazlasını verebiliriz."

"Hayır, hayır. Kılıcın fiyatı bu kadardı, değil mi?"

Helvi silah dükkanına gittiğinde kılıcın fiyatını kontrol etti ve doğru miktarda parayı bir jüt torbaya koydu.

İki kadına yaklaştı ve sadece onların duyabileceği kadar sessiz bir şekilde konuşurken parayı onlara uzattı.

"Düşündüğün şeyi yapamadan seni durdurdum ve Theo senin hakkında iyi bir izlenime sahip gibi görünüyor, bu yüzden bu seferlik gitmene izin vereceğim... Hayır, seni daha sonra cezalandıracağım, ama bir dahaki sefere olmayacak, anlaşıldı mı?"

"Evet...!"

"Evet... Bayan Helvi..."

Helvi Theo'nun yanına geri dönerken Keira ve Cress bacaklarının titremesine izin vermemeye çalışarak olabildiğince hızlı konuştular.

"O zaman... O zaman biz gidiyoruz çünkü burada kalıp dünyanın en harika çiftini rahatsız edemeyiz, hoşça kalın!"
"Evet, evet çok yazık ama bir dahaki sefere görüşürüz... İsterseniz ama biz bugün gidiyoruz."

"Eh, ah, sonra görüşürüz... Gittiler..."

Keira ve Cress merdivenlerden o kadar hızlı koştular ki neredeyse düşüyorlardı ve Theo'nun gözlerinde şaşkınlık vardı.

"Onları tanıyor musun Helvi?"

"... Onları tanıdığımı söyleyemem ama daha önce görmüştüm."

"Anlıyorum. Öğle yemeğinde ne yedin? İki kutu öğle yemeğim vardı ama kılıç için teşekkür olarak Keira ve Cress'e verdim, o yüzden bir şey yemedim."

"Ne? Senin yemeklerinin tadına mı baktılar? Eğer durum buysa onlara ödeme yapmamalıydım."

"Hayır, hayır, benim yemeğim onlara borcumu ödemeye yetmez."