Jewel

Hepimiz bu garip frekansın sebebini öğrenmek için komuta odasında toplandık. Kumandanın "herkes görev yerine!" demesiyle bölümlerimize yerleştik. Teknik olarak ben bir doktor olarak gelmiş olsamda , buradaki sinyal izleyicileri kullanmayı öğrenmiştim. Yani bu gizemin çözülmesinde az ya da çok payım olacağı için mutluyum.

Hemen yanımda Michael benimle birlikte sinyalin kaynağını bulmaya çalışıyordu. Svetlana ve Aleksey de geminin rotasından sapmadığına emin olurken Kumandan Paul NASA 'ya bu durum hakkında bilgi veriyordu. 

Bu görev için atandığımdan beri en çok Michael ile anlaşıyorum. Benden 3 yaş büyük olsa da içindeki neşeli çocuğu korumayı başarmıştı. Özellikle yemek vakitlerinde milletin yemeklerini aşırmaya çalışması onun bu çocuksu yanının hala varlığını sürdürdüğünün en büyük kanıtı... 
Yine de ciddi olduğu vakitler gayet yakışıklı oluyordu. Tamam gerçekçi olalım, ultra yakışıklı oluyordu. 

Bu ekipte olacaklar kişi listesi belirlendiğinden ve uzaya çıkmadan yaptığımız eğitim süresi boyunca Michael sürekli bana karşı yumuşak başlı davranıyordu. İmalı davranışlarını saymıyorum bile. Fakat ben sürekli reddetmiştim. Bunun nedeni , sürekli beraber olacağım ve aile diyeceğim insanlarla o tür ilişki kurmak istemememdi. Fakat şu son zamanlar bu "aile" kavramı o kadar da umrumda olmamaya başladı. Yalnızlıktan diyin ya da başka birşey artık takmıyorum. Herşeyi olacağına bırakmaya karar verdim. Zaten sağ salim Ceres88'e varacağımız bile belli değil. O halde neden kendimi kısıtlayayım ki? Evet, doğrusu da bu. Herşeyi akışına bırakmak... 

Göz ucuyla Michael'a bakıyordum. Kesinlikle büyüleyici bir yüzü vardı.. 
Ben bu yüze bakmaya dalmışken Kumandan Paul'un sesiyle kendime geldim. 
"Evet, frekansın ne olduğuna dair bir fikriniz var mı?" 

Michael, göstergeleri ve frekans aralıklarını tekrar kontrol edip Kumandana döndü. 

" Emin değilim fakat başıboş bir radyo sinyali olabilir. Sonuçta, yörüngeden tam anlamıyla ayrılmış değiliz." 

Kumandan bu tahmini mantıklı bulmuş olacak ki," Pekala bize zararı yok. Bir an önce hızlanalım. Daha gidecek çok yolumuz var." diyerek, komuta odasından ayrıldı. 

Svetlana, bizlere döndü. 
" Oto pilota aldım. Hepimiz yatalım artık. Muhtemelen yarın saat 06:45 gibi yörüngeden çıkmış oluruz. Anlayacağınız bu NASA ve diğer herkes ile son konuşmalarımız. "

Biz Svetlana 'yı onaylarken yerlerimizden kalktık ve yatmak için odalara ilerledik. Bu son teknoloji mekik gerçekten büyüktü. Herkesin güzel bir odası ve daha bir çok havalı özelliği vardı. Fakat yörüngeden çıkıyor olduğumuz fikri beni geriyordu. Bu demektir ki yarın artık bizi bizden başka duyacak kimse olmayacaktı... 
Bunun düşüncesi beni öyle gerdi ki bir an başım döndü. Sendeleyip düşecekken Michael 'ın son anda kolumdan beni tutmasıyla yeri boylamaktan kurtulmuştum. Endişeli gözlerle bana bakarken "Lütfen bana iyi olduğunu söyle." 

Kendimi toparlamaya çalıştım. Biraz da olsa rahatlaması için yüzüme kondurmaya çalıştığım bir gülüşle cevap verdim. 
" Merak etme turp gibiyim." 

Pekte inanmış gibi durmuyordu. Yine de üstelemek istemiyordu. " Tamam o zaman git bakalım. "

" Hm ? Evet odalar doğru. Pekala İyi geceler Mich. Ve teşekkür ederim yani yanımda olduğun için.." 

Yüzüme karşı gülümserken ben de ona aynı şekilde karşılık verdim ve odama doğru ilerledim. 
Fakat, Michael 'da benim arkamdan geliyordu. Ne yapmaya çalıştığını sebepsizce dönüp sorma gereği duydum. 
" Pekala senin odan Kumandan' ın karşısındaki oda değil mi?" 

" Evet, ama iyi olduğuna bir türlü ikna olamadım. Yani en azından sadece bu gecelik seninle uyusam izin verir misin?"

Ben tek kaşımı kaldırıp ona bakışlarımı dikerken sözüne devam etti. 
"Söz veriyorum, sadece yatacağız. Hem sen sadece kestirme bir yol açmak için yok edilen gezegenin hikayesini biliyor musun? Seninle yatmama izin verirsen anlatırım."

Ben anlamaz tavırla ufak bir kahkaha atarken sonunda pes etmiş Michael 'ın elinden tutmuştum.
" İyi ama birşey yapmaya kalkarsan seni uzay boşluğuna atarım. " diyerek kendimce eğleniyordum.

Michael da benim elimi kavramışken söze girdi.
" Korkunç bir fikir. Ama bu yanını da seviyorum..."