High School DxD - Yeniden Birleşme - Cilt 5

Bölüm 1
Ağustos ayının ikinci yarısı.

Gremory grubundan bizler, ana konutun önündeki istasyonda yeraltı dünyasından bir veda alıyorduk.

"Peki o zaman, Issei-kun. Tekrar buluşacağımız günü sabırsızlıkla bekliyorum. Hiç tereddüt etmeden istediğiniz zaman buraya dönebilirsiniz. Gremory ailesini kendi ailen gibi düşün."

Buchou’nun babası, arkasında birçok hizmetkâr dururken bunu söyledi.

"Çok teşekkür ederim! Ama bu benim için biraz fazla büyük..."

Ben acı acı gülümsüyordum ama Buchou’nun annesi de bunu onayladı.

"Hiç de değil. Issei-san. Lütfen insan dünyasında Rias’a iyi bak. Kızım bu kadar bencil olabildiği için endişeleniyorum."

"Anne! Ne diyorsun sen!?"

Buchou’nun yüzü kıpkırmızı oldu. Ne tatlı bir Buchou!

"Evet! Tabii ki!"

Göğsüme vurdum ve başımı salladım. Buchou’ya göz kulak olacağım! Bunu söylemem kabalık olabilir ama hayatım boyunca aşık olduğum kadını koruyacağım!

"...Uu, ben de gözyaşlarına boğuluyorum. Ailemin geleceği parlak..."

Buchou’nun babası ağlıyordu. Eeeeeeeeeh? Neden, neden?

Buchou’nun annesi onun yanında iç çekti.

"Bir dakika canım. Burada babanın [Kızımı henüz vermeyeceğim!] gibi bir şey söyleyerek misilleme yapması gerekmiyor mu?"

"Öyle deseniz bile, Issei-kun şimdiden benim gücümü aşmış gibi görünüyor, bu yüzden zaten yeterli değil mi? Yakında yerleşsem bile sorun olmayacağını düşünüyorum."

"Lütfen emeklilikten bahsetmeden önce Rias’ın en azından liseden mezun olmasını bekleyin."

???? Heyecanlanıyor gibi görünüyordu, ama ne hakkında?

"Rias, kalan yaz tatilinde bize bir mektup gönder."

Sirzechs-sama bunu oğlu Millicas-sama’yı kucağında taşırken söyledi. Grayfia-san hemen arkalarında duruyordu.

"Evet, onii-sama. Sen de iyi kal, Millicas."

"Evet, Rias-nee-sama!"

Trene binmiştik ve pencereden Sirzechs-sama ve diğerlerine son vedalarımızı ediyorduk.

Ah-.

O anda fark ettim. Sirzechs-sama, Millicas-sama ve ayrıca Grayfia-san.

O üçlü çekimde iki ebeveyn ve çocuklarını gördüm. Düşündüğüm gibi, öyleydi. Bu bir şaka değildi.

Bölüm 2
Dönüş treni.

El değmemiş okul ödevlerim tarafından sıkıştırılıyordum.

Bu doğru! Yeraltı Dünyası’na geldiğimden beri çok meşguldüm ama bunu tamamen unutmuşum!

Üstelik geriye dönüp baktığımda, lise ikinci sınıfın en önemli yazını bir dağda bir ejderhayla geçirmemiş miydim? Ağlamak istedim!

Değerli gençliğimi o dağda hayatta kalmak için kullanmıştım! Ne Buchou ile bir randevum oldu, ne de Akeno-san odamda bana erotik şeyler yaptı!

Ağlarken Japonca ödevime başladım.

Ama Yeraltı Dünyası’nda geçirdiğim süre boyunca bazı harika deneyimler yaşadım. Ve çeşitli çalışmalar yapmıştım. Güç açısından güçlüydük. Ancak, bizden daha fazla kontrolü ele geçiren rakip takımlar söz konusu olduğunda, gücümüz ne kadar büyük olursa olsun, kullanılan taktiklere bağlı olarak kaybediyorduk.

...İleride oyunları bir [Kral] olarak da oynayacaksam, taktikler ve benzerleri hakkında düşünmeye hemen başlamalıyım...

Çünkü efsanevi ejderhadan gelen gücüm ne kadar büyük olursa olsun, pervasızca ileri atılır ve rakibimin hilelerine düşersem, oyun anında biterdi! Eğer bir [Kral] olarak saf dışı bırakılırsam, takımım istifa etmek zorunda kalacaktı! Genel olarak güç bakımından kazanmış olmam gerekse de teknik açıdan Saji’ye yenildim...

Uwaah...Gelecek için çok endişeliyim.

Önümdeki koltukta oturan Buchou ile konuştum.

"Buchou."

"Ne oldu?"

"Harem kralı olmak için şimdiye kadar pervasızca davrandım. Amacım bu ve bu arzum şimdi bile değişmedi. -Ama Tannin-ossan bana. Bunu nihai hedefim olarak belirlemenin bir kayıp olduğunu söyledi. Bu yüzden biraz düşündüm ama sıradan bir haremi hedeflemenin faydasız olduğunu düşünüyorum. En iyisi, kimseye kaybetmeyecek çekiciliğe sahip ve oyunlarda da güçlü bir harem kurabilmem."

Buchou sözlerimi dinledi ve çok şaşırmış bir ifade gösterdi, ama kısa süre sonra gülümsedi.

"Görünüşe göre yaz eğitim kampı başarılı olmuş. Yeraltı Dünyası’ndaki diğer şeytanlarla tanışmak senin için büyük bir artı olmuş gibi görünüyor. İkimiz de çok şey öğrenmiş ve ilerlemiş görünüyoruz."

Evet! Elimden geleni yaptım!

Birden Koneko-chan orada belirdi... ve laaaaaaaaaap’ımın üzerine oturdu!?

Ne olduğunu anlayamadım ama Koneko-chan kucağıma oturmuştu ve kedi kulaklarını oynatıyordu.

"K-Koneko-chan...?"

Çekinerek yüzüne baktım ve sonra,

"Nyan♪"

Tüm yüzünü kaplayan bir gülümsemeyle gülümsedi. Evet. Böyle bir şeyle beynim uçup gitti.

Asia’nın gözleri yaşlıydı, Buchou kısık gözlerle kaşlarını çatmıştı ve Akeno-san sessiz bir gülümsemeyle baskı yapıyordu ama...

Evet! Şirinlik adalettir!

Tren bu şekilde, içinde yaşadığımız insan dünyasına doğru yola çıktı.

Yeraltı Dünyası’nda geçirdiğim zaman eğlenceliydi. Hayatım boyunca unutamayacağımı düşündüğüm bir yaz tatiliydi.


Tren insan dünyası tarafındaki yeraltı platformuna vardığında, kendimi gerdim.

"Evet, geldik, geldik. Şimdi eve dönelim, Asya-"

Asya’ya bakmak için döndüğümde. Narin yüz hatlarına sahip gizemli bir adam Asya’nın yanına gelmişti.

"Asia Argento... Sonunda tanıştık."

"U-Umm..."

Asya şaşkına dönmüştü. Bu çok kötüydü! O bir sapık mıydı! Asya-chan’ıma tek bir parmağını bile sürmene izin vermeyeceğim!

"Hey, hey, hey! Asya ile ne işin var senin?"

Ben onların arasına girdim! Ama gizemli, narin adam samimi bir ifadeyle Asya’yı sorguladı.

"...Demek beni unuttun. O zaman tanışmalıydık."

Narin adam-Bekle, onu daha önce bir yerde görmüştüm. Narin adam aniden göğsünü açtı ve orada büyük bir yara izi olduğunu gösterdi. Derin bir yara iziydi. Bunu gören Asya’nın gözleri fal taşı gibi açıldı.

"-. Bu yara, olabilir mi..."

Asya mı? Onu hatırlıyor musun?

"Evet, o zamanlar yüzüm görünmüyordu ama ben o zamanın şeytanıyım."

"-"

Asya’nın bu sözler karşısında nutku tutuldu.

"Benim adım Diodora Astaroth. O zaman yara izi kalmayacak şekilde tedavi edemediniz ama Kutsal Teçhizatınız sayesinde hayatım kurtuldu."

Asia’nın geçmişini duymuştum. Şans eseri bir şeytanı kurtardığı için cadı olarak damgalanmıştı.

-Doğru, Asya’nın Kilise’den kovulmasını tetikleyen şeytan oydu.

"Diodora? Sen Diodora’sın, değil mi?"

Buchou onu tanıyor gibiydi... Ah, hatırladım, genç şeytanlar arasındaki toplantıdaydı! O zamanki yakışıklı üst sınıf şeytan! Sanırım şimdiki Beelzebub’ın ailesindendi!

Diodora şefkatle Asia’nın elini tuttu ve öptü! Seni piç, Asya’ya ne yaptığını sanıyorsun!?

Ona saldırmak üzereydim ama o bunu umursamadan Asya ile konuştu.

"Asya, seninle tanışmaya geldim. O toplantıda seni selamlayamadığım için özür dilerim. Ama seninle karşılaşmamızın kader olduğunu düşünüyorum. -Karım olmanı istiyorum. Seni seviyorum."

-Gözümün önünde Asya’ya evlenme teklif etmişti.

Sıcak yaz sona ermişti ve muhtemelen uzun sürecek olan sonbahar yakında başlayacaktı.