>Ölüm ve Yıkım, Yaşam ve Yaratılış... tüm bunlarla bir bağlantı var. Hepsini bir araya getirme görevi aşılamayacak kadar zor, bunu ne zaman yapabileceğini bilmiyorum.
RUINATION’ın sesi, Noah’ın zihninde şimdi yankılanırken, bir tanıma ışığı verdi.
Kozmik Hazine konuştuğunda, Noah’ın bunu yapabileceğini ya da yapamayacağını söylemedi sadece Kozmik Hazine ’ne zaman’ dedi!
Bu hazine, Kozmik Çekirdek ve Noah’ın kendisi için... bu bir zaman meselesiydi!
Yıkım ve İlkel Dao’nun birleşmesi gerçekleştiğinde, bu hangi Nomolojik Fermanı üretecekti? Tek başlarına mı yoksa diğer Daolar ve Yasalarla birlikte mi olacaklardı? Acaba...
Sorular ve olasılıklar o kadar çoktu ki, Noah bile şu anda bunların hepsini eleyemezdi!
"Hoo..."
Noah, yeni bedenini yakından hissederken, Yıkım Denizi’nde yavaşça nefes aldı, tüm insansı figürünün bir Evren gibi parıldamasının verdiği huşu, kendisinin bile alışmak için birkaç saate ihtiyaç duyacağı bir şey olduğu için bilinmeyen her noktayı gözden geçirdi.
Çok uzun zaman önce bir insan olarak başlamış ve sonrasında Vampir Atası Kan Soyu’na ulaşmıştı, şimdi ise kendisine Kan Soyu’nu değil, tamamen farklı bir Evren ırkını eklemişti ve bu da ona pek çok şey düşündürtüyordu!
Bu Irkın ayrıntılarını okurken, kendi Soyunun bu şekilde doğup doğamayacağını ve nasıl gebe kaldıklarıyla ilgili tüm incelikleri gerçekten merak etti! İnsanın kendisine sorması gereken sayısız bilinmeyen faktör vardı... Evrensel Irktan bir çocuk nasıl doğardı? Onun soyuna gebe kalan kadın için tehlikeli ya da hayati tehlike arz eden bir şey olur muydu? Birçok soru vardı ama cevap yoktu!
Şu anda bu cevapları bulamayacağından ve kendi kanından korkunç küçük şeyleri ortaya çıkarmak gibi bir planı olmadığından, bu düşünceyi şimdilik bir kenara bıraktı ve mevcut durumuna odaklandı.
Ellerini sallayarak, bu çırılçıplak vücuda baktı ve herkesi korkutmamak için basit Obsidyen pantolonunun altının örtülmesine neden oldu, ışınlanırken, Yıkım Denizi’nden kayboldu ama kaybolsa bile yine de sesi yankılandı.
"Kozmik Dao üzerindeki simülasyonları çalıştırmaya devam edin ve yakında tasarımı için hazır olun."
Şimdi RUINATION ve Kozmik Çekirdek, Noah’ın yeni Özelliğini tamamlamak ve ona Nomolojik Fermanlar oluşturma aşamasına kolayca geçme kabiliyeti kazandırmak için Kozmik Dao’ların olasılıklarını gözden geçirmeyi tamamlıyordu.
Bunlar olurken, Noah’ın Evrensel Bedeni, klonunun Adelaide ile birlikte bulunduğu altın çayırlarda yeniden ortaya çıktı; Adelaide bir Noah’ın ayrıldığını ve bir diğerinin önünde belirdiğini görürken, onun ortaya çıkışı normal klonunun ışınlanarak, uzaklaşmasıyla aynı zamana denk geldi!
Ama gözlerinin önünde beliren kişi sadece...
...!
Akkor halindeki bir yıldız varlığına benzeyen, çıplak göğsü ve başı Galaktik bir ışıkla kaplı, milyarlarca minyatür Galaksi’nin derisi olması gereken yeri oluşturduğu varlığı gördüğünde telaşla ayağa kalktı.
Vücudu güzel bir evren gibi parıldıyordu... Bu Adelaide’in düşünceleriydi ve bu varlık ona çok da uzakta değildi!
"Sik beni..." Adelaide şaşkınlıktan ne diyeceğini bilemiyordu, Noah’ın vücuduna şaşkınlıkla bakarken, ağzından bir küfür kaçtı!
"Bunu daha sonra yapacağım, ama yeni vücudumu nasıl buldun?" Noah’ın sesi, milyarlarca Galaksinin parıltısıyla dolu kollarını kaldırırken, büyüleyici bir şekilde yankılandı.
"Ben... bu... sen ne yaptın?"
Buz Kraliçesi’nin buzdan dış görünüşü, Noah’ın bedenine doğru yürüyüp ellerini üzerine koyarken, ona ayak uyduramadı.
Tene dokunuyormuş gibi hissettiği ama aynı zamanda dokunmadığı bu duygu gerçekten eşsizdi! Noah’ın kelimenin tam anlamıyla milyarlarca galaksiden oluşmuş gibi görünen kollarını tutuyordu - ve öyleydiler ve normalde dokunamaması gereken kutsal bir şeye dokunuyormuş gibi hissediyordu.
"Üçüncü bir Özellik seçtim ve ruhumu yeni oluşan bir Evrene bölerek Evrensel bir Beden kazandım..."
Noah konuşurken, ağzından çıkan her kelime bilgelerin ve kadim varlıkların sözleri gibiydi. Adelaide şok içinde onun Galaktik gözlerine bakarken, bir şey arıyordu, hala tanıdığı adamın ışığını görüyordu ama aynı zamanda mümkün olduğunu hiç düşünmediği bir heybet ve huşu duygusuyla karşı karşıyaydı.
Parmaklarını Noah’ın kollarında gezdirdiğinde, aslında kendisi gibi birinin dokunmaması gereken kutsal bir varlığa tutunuyormuş gibi hissetti ve yine de söz konusu Noah olduğunda böyle bir hakka benzersiz bir şekilde sahipmiş gibi ona normal geldi.
"Saçma...
Önündeki sahneyi kavramaya çalışırken, bu sözleri söylemekten kendini alamadı!
Noah, kollarını Adelaide’nin beline sararken hafifçe gülümsemekle yetindi; Noah, onu Novus Evrenine, halkının şu anda Evrensel Filament Âlemine girmekte olduğu yere aktarırken, figürleri kayboldu.
Yeni Antik Çağların doğuşunun ortasında, Noah ve Adelaide yıldız boşluğunda onların üzerinde belirdi, aldıkları İlkel Kalpleri özümsemeye ne kadar uyumlu olurlarsa olsunlar, hepsi bilinçsizce gözlerini onlara doğru çevirdi!
RUMBLE!
Noah’ın bir Evren gibi parıldayan bedenine gözlerini diktiklerinde, şoktan inançsızlığa dalgalanan bakışlar patlak verdi ve her şey tam bir sessizliğe büründü.
Yaydığı aura, heybet, huşu... hepsi bunu yakından hissetti ve konuşacak kelime bile bulamadılar! Ağzını açabilen tek kişi Kazuhiko’ydu ama o bile...
"Bu da ne...."
Nutku tutuldu!
Hepsi suskun!
Not: Adelaide bile!!!!! Senden beklemezdim be!!!
Not: Noah herkesin aklı dengisiyle oynuyor. Bu deli yakında evren yaratıp tüm Evrene Akıl Hastanesi açarsa şaşırmayın 😅😅😅 bence bu şart!!! Yoksa halkı şaşkınlıktan bu gidişle ölecek.😅😆😆
Bu bölümde emeği geçen; çevirmen ve düzenleyici arkadaşların emeklerinin karşılığı olarak basit bir minnet ifadesi yani teşekkür etmeyi ihmal etmeyelim.
