Noah, annesine sarılırken ve Küçük Henry’nin başını okşarken, gülümseyerek, konuştu, bu alanın etrafındaki Kutsal Bitki tarlalarına ve uzaktaki yüzen altın kaleye baktı.
Noah, ailesini Sonsuz Gerçeklik’tentbir şeyler talep etme konusunda serbest bırakmış ve annesinin yapmayı sevdiği tek şey çiftçilik yapmak ve bitkilerin çiçek açma ve hasat sürecini izlemekti - ektiği şeyler benzersiz etkiler bile yaratabildiği için Fermanları da doğal olarak bu yönde şekilleniyordu!
Üzerinde beyaz elbise varken, koyu renk saçları ışıl ışıl parlıyordu, Bağlantılı Kraliyet Soyu’nun etkisi onun ve Küçük Henry’nin üzerinde kendini gösterdikçe, gözleri Boyutsal Öz ile uğuldamaya başlamıştı bile.
"Bir anne oğlunu endişelendiren bir şey olduğunu her zaman anlayabilir. Gel, bana ne olduğunu anlat."
Noah, Annesinin yanına gelip otururken, annesi aşağıdaki pırıl pırıl toprağı okşuyordu, Noah etraflarındaki tarlalara bakarak, hafifçe konuşurken, Küçük Henry mutlulukla onlar için fazladan içecek kapıyordu!
"Bir sınırlama bariyerini aştım ve aşılamaz mutlak bir sınırlamaya ulaştım, temelim daha fazla inşa edilemiyor ve her şey bana bu aşamada ulaşabileceğim her şeye ulaştığımı ve ilerlemem gerektiğini söylüyor. Ama kalbim tatmin olmuyor. Hala bir olasılık olması gerektiğini hissediyorum... ama bunu kavrayamıyorum."
Noah’nın sesi, annesine mevcut durumunu basit terimlerle açıklarken, hatta daha da ileri giderek, Varoluşun Yönleri ve çoktan aştığı Sınırlar hakkında ona anılar anlatırken, uğulduyordu!
Annesi anlayışla başını sallarken, Küçük Henry itaatkâr bir şekilde onu dinledi; babasının Varoluşu’nun tüm Yönleri’nin Sınırlarını aştığını duymak onu hiç de şaşırtmamış ve hatta babası şimdi bunu bile aşmak istiyordu.
Ne kadar görkemli ama!
"Sınırlamalar, TABOO kavramları, Kader... tüm Bunların hepsini seninle karşılaştırırsam pek bir şey bilmiyor olabilirim ama oğlumu tanıyorum."
Amelia Ana, düşünceli bir şekilde konuşmaya başladı ve tüm düşüncelerini toparlayarak, devam etti.
"Daha önce pek çok düşmanın oldu ama en büyük düşmanın kim oldu biliyor musun?"
"Mmm, ben mi?" Noah başını annesinin omzuna koyarken mutlulukla gülümsedi.
"Arsız çocuk... evet. Diğer varlıklar sizi hedef alabilir ya da size isimler takabilir, diğer varlıklar sizi hayal kırıklığına uğratabilir, diğer varlıklar size işlerin nasıl yapılması gerektiğini söyleyebilir... ve daha pek çok şey. Ama sonuçta her şey senin ne yapmaya karar verdiğine bağlı."
"Bahsettiğiniz bu Sınırlama, bunun mutlak bir sınırlama olduğuna kim karar verdi?"
BZZZT!
Amelia Ana’nın sözleri bir zorbalık duygusuyla titreşirken, etraf uğuldamaya başladı!
"Kozmik Filamentin Gerçekliğe doğru bu ilerleyişine ve adımlarına kim karar verdi? Başkaları tarafından belirlenen yolu takip etmek zorunda mısınız? Gerçekliğin sınırları tarafından izin verilenin bu olduğunu söyleseniz bile... şimdiye kadar Gerçekliği değiştiren pek çok şey yapmadınız mı? Tüm bunların ortasında kendi yolunuzu çizemez misiniz?"
Konuşurken, Amelia Ana’nın gözleri derin bir ışık yayıyordu, eli Noah’ın başını okşarken, kendi gözleri de müthiş bir ışık yaymaya başlamıştı!
"O zamanlar bile her şeyi nasıl kendi başına yapmaya çalıştığını da hatırlıyorum. Okul, iş... Birçok kez hayal kırıklığına uğradığın için başkalarına güvenmeyi sevmezdin. Bunun pek çok nedeni için babanızı suçlayabiliriz ama... bu aynı zamanda kendinize koyduğunuz bir sınırlama da olabilir. Her zaman her şeyi kendi omuzlarına yüklemek zorunda değilsin ve bir sorunla karşılaştığında sadece kendine güvenmek zorunda da değilsin."
"Bu yüzden her zaman her şeyi tek başınıza yapmaya çalışmayın. Size yardım eden başkaları olduğunda işiniz her zaman kolaylaşır... ve bu Sonsuz Gerçeklikte sayısız varlığınız var. Hepsini yok saymayın."
...!
WAA!
Annesinin sözleriyle kaderi uğuldayan Noah’ın gözleri ışıl ışıl parlıyordu!
Karma ve Kader’in vızıltısı da ondan sayısız göz kamaştırıcı ipin fışkırmasıyla yükseldi... Kaderi, annesinin sözlerinden sonra bir şey yakalamış gibi göründüğü için vızıldıyordu!
Henüz ne olduğunu tam olarak bilmiyordu ve annesinin sözlerinden yola çıkarak, Noah’ın elleri altın bir kitap çıkarırken, başı yukarı kalktı.
Gözleri bu ihtişamda kaybolurken, kader denizleri etrafında dönmeye başladı, iradesi parmaklarından kaçmadan önce ortaya çıkan her şeyi kavramak istiyordu.
Bunu gören Amelia Ana gülümseyerek, Küçük Henry’ye başını salladı ve ikisi birlikte ayağa kalkıp, canlı toprağın bir başka sırasına geçerek, Noah’ın huzur içinde aydınlanması üzerinde çalışmasına izin verdiler.
Kendisine yardımcı olabilecek şeyleri bir araya getirmeye çalışırken, Noah’ın etrafında kader denizleri yükselmeye başladı, değişiklikler bu alanın etrafında ve hatta Boyutlu Kutsal Topraklarda olduğu gibi daha da uzaklarda çiçek açmaya devam etti, Gerçek Sanguine Klonları gözlerini daha da fazla faaliyetle uğuldayan yukarıdaki Sonsuz Gerçeklik Geçitlerine kaldırdı!
Özellikle, şu anda en aktif olan bir Sonsuz Gerçeklik Geçidiydi, tam merkezinde kıpkırmızı ateşli bir ışık kükrüyordu çünkü bu, içinde >Yükselen Gerçeklik Ateş Topu> bulunan Geçitti.
HOONG!
Sonsuz Gerçeklik Geçidi sanki volkanik bir patlama yaşıyormuşçasına çalkantılı kızıl kırmızı bir ışık yaydı, merkezi, Noah’ın zihninde olduğu gibi canlı bir ihtişam ışığı yaydı, bir komut yükseldi!
>Yükselen Gerçeklik Ateş Topu başarılı bir ŞEKİLLENDİRME geçirdi.>
...!
Sonsuz Gerçeklik Geçidine yerleştirilen ilk beceri ileriye doğru yol aldı ve ilk Gerçeklik Geçidi’nin merkezinde akkor halindeki bir form kendini göstermeye başladı.
Kozasından çıkan bir kelebek gibi, ateşli bir topa dönüşmüş gibi görünen kıpkırmızı bir yıldız varlığının görüntüsü açıldı, elleri görkemli bir şekilde yükselirken, arkasında büyülü ateşli yıldız kanatları patladı!
Bu varlığın ışıltılı başı, kızıl altın saç dalları omuzlarına doğru akarken, yükseldi ve yıldız alevlerinden yapılmış bir taç, bu başın üzerinde otoriter bir şekilde yandı ve mantıksız bir güzellik ve merak duygusuna sahip bir varlık o anda gözlerini açmıştı!
HUUUM!
Bu şok edici görüntünün ateşli yıldız kanatlarının arkasında, çok renkli yıldız alev toplarından oluşan dairesel bir sıra çiçek açtı - her bir alev topu yeni başlayan bir EFSANEYİ cayır cayır yakabilecek korkunç bir ışıltıyla parlarken, kısa süre sonra daha fazla dairesel sıra ortaya çıktı!
Not: Ne oluyor? Kendi kaderini çizmek. Alemleri kââlé almamak. Ateş Topunun şekil alması..... bu gözler daha ne görecek.
Bu bölümde emeği geçen; çevirmen ve düzenleyici arkadaşların emeklerinin karşılığı olarak basit bir minnet ifadesi yani teşekkür etmeyi ihmal etmeyelim.
