En güncel bölümleri fenrirscans.com da okuyun ve sitedeki birçok noveli keşfedin. 

“Neden kapıyı açık bırakıp duruyorsun? Bunu alkış olsun diye yapmıyor musun? Dikkat arayan, dikkat arayan.”

Mo Il-hwa, kapıyı açan Hong Hye-ryung’a tonlarca hoşnutsuzlukla baktı.

“...”

Onun ses tonuyla. Jin-hyuk dilini ısırdı.

Yine de o, yüksek rütbeli bir memur olan bir soylunun kızıydı ve ses tonu, bir insanın başkalarına küçümsemesinden farklı değildi.

’Evet, ondan çok daha tatlı değil miyim?’ gibi şeyler söyledi. Bir alimin küçük oğlu olduğundan bunu anlamak onun için zordu.

“Sadece kıskanmıyor mu?”

Kadınların duygularını anlamak onun için zordu.

Her şey olup biterken Mumu yorgun bir ifadeyle esnedi.

“Kapının neden açılıp kapandığını ya da insanların neden tezahürat yaptığını anlamıyorum.”

“İşte standartlar bu kadar yüksek, genç efendi Mumu.”

“Yüksek?”

“Çünkü birisi ne kadar çok kapı açarsa, iç enerji seviyesi de o kadar yüksek olur.”

Aşağı Bölge Clam’dan Hae-ryang cevap verdi.

Hem Mo Il-hwa hem de Jin-hyuk’un onun için basamak olması gerekiyordu.

Aşağı Bölge Klanının klan üyesi önündeki üç kişiye baktı.

Ona her zaman etrafındakilerin kalbini kazanmanın ve üst düzey müşterileri çekmenin önemli olduğu tavsiye ediliyordu.

’O ilk kapıda başarısız olacak biri.’

Yani Mumu’ya yatırım yapmaya değmezdi.

Bu sırada Hong Hye-ryung kapıdan içeri girdi ve test devam etti.

Her zaman olduğu gibi çoğu insan kapılardan hiçbirini açamadı ve açabilseler bile ilkini zar zor açabildiler.

Artık Mumu ve diğerlerinin sırası o kadar da uzakta değildi.

Ama onlar beklerken, yüzünde ciddi bir ifadeyle tek başına duran ve kapılara bakan bir çocuk vardı, belki de sadece gergindi.

Alnına siyah bir kurdele bağlanmış kırmızı bir elbise giyiyordu.

’Gerçekten de İmparator’un soyundan gelen Güney Kılıcı’ndan beklendiği gibi…’

Oğlan daha önce kapıdan geçen kızı düşünüyordu.

Güçlü olmasını bekliyordu ama o kadar da güçlü değildi.

Henüz 17 yaşındayken bir kadın vücuduna sahip olduğundan inanılmaz bir güce sahipti.

Kararlılıkla geldi ama test kolay olacak gibi görünmüyordu.

’Onlara kan kaybetmenin acısını öğretmem gerekiyor.’

Böylesine güçlü bir zihinle dövüş sanatlarında ustalaştı.

Bu gün için Beyaz Vadi’de cehennem gibi bir eğitime katlandı.

Kapının yakınında toplanan herkes hâlâ huzurlu görünüyordu.

Ancak onlara umutsuzluğu gösterme umudu çok uzakta değildi.

’Ben, vasiyeti ve kanı miras alan Ha-ryun, iğrenç kötü insanlarla dolu Cennetsel Dövüş Sanatları Akademisini yakacağım…’

“Evet! Önündeki yer boş, gitmiyor musun?”

Arkasından çığlık atan bir ses geldi.

Ha-ryun döndü ve arkasına baktı.

Sinirli bir yüzle onunla konuşan Mo Il-hwa’ydı.

’Bu kaltağın nesi var?’

Yüzü güzeldi, bu yüzden kalabalığın arasında onu gözden kaçırmak zordu.

Ama onun bu tavrından hoşlanmadı.

“Ne? Artık sana ilerlemeni söylediğime göre, daha sıkı mı davranmaya çalışıyorsun?”

’Zor? Ne tür bir kadın bu kadar bayağı konuşur!’

Ona bakan Ha-ryun sakinleşti ve sonra öne doğru bir adım attı.

Kendini açığa vurmak doğru bir seçim olmaz.

Ve taşıdığı yük çok büyüktü.

“Devam et.”

’Bu kaltak!’

Ha-ryun bir anda geri döndü ve neredeyse boynuna bir hançer fırlatacaktı.

Bu kadın onu kasten kışkırtıyordu.

O zaman öyleydi.

“Young-chun. 18 yaşında. Ben Doğu Nehir Kılıcı Ustası’nın öğrencisiyim ve sınava girmek üzereyim.”

’Doğu Nehir Kılıcı Klanı mı?’

Ha-ryun’un öfkeli gözleri, kapının önünde büyük bir tahta kutu ve mavi bir cübbe bulunan çocuğa döndü.

Kapının önündeydi ve ona dönüktü, bu yüzden yüzü görülemiyordu.

“Doğu Nehri Kılıcı Ustası!”

“Vay be! Bu sefer herkesin öğrencileri sınava giriyor mu?”

“Bu saçma!”

“İmparatorun Güney Kılıcı ve Doğu Nehir Kılıcı Ustası da!”

Herkesin dikkati, En Güçlü Dört Savaşçıdan biri olan Doğu Nehir Kılıcı Ustası’nın üçüncü öğrencisi Young-chun’a çevrildi.

İnsanların dikkatini çeken Young-chun’un masum yüzü bir iblis yüzüne dönüştü.

Ama sonra çok geçmeden kendini sakinleştirdi.

“Geri çekilin! Sakin ol.”

Kendisi hakkında hiçbir şey bilmeyen insanlar tarafından alkışlanmaktan umutsuzca nefret eden biriydi.

Onu öven öğretmeni bile Young-chun’un bundan ne kadar hoşlanmadığını fark ettiğinde sözünü kesmeye başladı.

Young-chun kapıya yaklaştı.

Eğitmen Hak-gyu aşağıya baktı ve sakalını okşadı.

“Çeşitli yüz ifadeleri var gibi görünüyor. Bu, onurlu bir savaşçının eğitimi altına giren kişi.”

“Sen ne diyorsun?”

Yeon Nam-kyung merak ediyordu.

Bunu duyan Hak-gyu sadece başını salladı ve şöyle dedi.

“Bilerek ne yapacaksın? Sadece işini yap.”

’...bunun senin işin olması gerekiyordu’

Çok acımasızdı.

Yapması gereken görevi bir öğrenciye yaptırıyordu.

Yeon Nam-kyung’un midesi guruldadı ama sakinleşti.

Ve ardından kapıların tıkırdama sesi geldi.

Üçüncü öğrenci Young-chun yeteneklerini ciddi bir şekilde kullanıyordu.

Kik!

Bir anda üç kapı hareket etti.

Ve çok geçmeden dört kapı irkildi.

Young-chun zaten elinden gelenin en iyisini yapmış olsa da, az sayıda kapının hareket ettiğini görmek onu öfkelendirdi.

’Eğer o adamın kızından daha zayıf görünürsem diğerleri benimle dalga geçmeye devam edecekler.’’

İtmek!

Bunu düşünürken yüzü buruştu.

Ve kapılar büyük bir gürültüyle açıldı.

Kapılar açılır açılmaz diğerleri tezahürat yaptı.

“Vay be!”

“Dört kapı açıldı!”

“Gerçekten de o büyük bir savaşçının öğrencisi!”

“Sanırım o bir şeyin öğrencisi! Ah. Bunu yapmayı hayal bile edemiyorum!

“Kahretsin. O seviyeye gelmesine gerek yoktu.”

“Gerçekten bunu şimdi mi söylüyorsun?”

Dağınıktı.

Bunun sonucunda kapılar açıldı.

Ona bakan Hak-gyu bir yudum aldı.

’Doğu Nehir Kılıcı Ustasının bir öğrencisinin içeri girmesi komik.’

Adamın öfkesi varmış gibi görünmüyordu ama duygularının kontrolden çıktığını görünce yürüyen bir bomba gibi hissetti.

Ne olursa olsun, iki güçlü kişi ilk testi çoktan geçmişti.

Onlarla aynı seviyede bir başkası var mı?

’Bilmiyorum.’

Aslında öyle insanlar yok gibiydi.

O yaştaki insanların dördüncü kapıyı açması neredeyse imkansızdı.

Ve yalnızca güçlü savaşçıların torunları ve öğrencileri harika performanslar gösterdi.

Daha sonra buna ek olarak Moyong klanından Moyong Wol ve Bae-yang Dağ Klanından Bae Yu-seok üç kapıyı açtılar ve çok fazla gürültü yaptılar, ancak o zamandan beri tek bir kişi iki kapıyı açmayı başaramadı.

Uzun bir süre sonra Mumu, Mo Il-hwa ve Jin-hyuk’un sıraları yaklaşmıştı.

“Vay be! Üç saat bekledim.”

Mo Il-hwa başını salladı.

Böyle olacağını bilseydi daha önce giderdi.

Bu sırada önünde duran Har-ryun kapıya doğru yürürken bağırdı.

“Ha-ryun. 17 yaşında. Beyaz Vadi’deki insanlardan eğitim aldım ve sınava girmek üzereyim.”

Bu sözler üzerine sınava girenler sustu.

’Beyaz Vadi mi?’

Beyaz Vadi, Murim’in dokunmadığı üç yerden biridir.

Bu yerler ıssızdı ama Har-ryun adındaki çocuk onlardan birine ait olduğunu söyledi.

’Yani orada saklanan insanlar vardı…’

İzleyenler şok oldu.

Zehirli böceklerle dolu olduğundan ve normal insanların erişemediğinden zehirli olduğu biliniyordu.

Ancak nitelikleri karşılayan herkes Cennetsel Dövüş Sanatları Akademisine gidebilirdi.

Beyaz Vadi’den gelmiş olması onu reddetmek için yeterli bir sebep değildi.

’Nasıl bir adam olduğunu göreceğiz.’

Herkesin dikkati ona odaklanmışken Ha-ryun kapıya yaklaştı.

Normalde insanlar klansız savaşçıları görmezden gelirdi ama Beyaz Vadi’den bahsettiği için adamla ilgilendiler.

Ve Ha-ryun bundan hoşlanmadı.

Ancak ne kadar çok ilgi görürse amacına o kadar ulaşacağını biliyordu.

“İç çekmek.”

Nefesini temizleyip kapının önünde durdu.

Ve yavaş yavaş dantianından enerjisini yükseltti.

Boynundaki damarlar örümcek ağları gibi şişmeye başladı ve enerji dışarı fışkırdı.

“Ah!”

Kiiik!

Ha-ryun enerjisini kapıya doğru yönlendirdi.

Kapılar gıcırdadı ve takırdadı; 1, 2 ve 3 numaralı kapılar hareket etti.

İzleyenler şok oldu.

Güçlü ailelerden ve klanlardan gelen geçmiş katılımcıların aksine, klansız bir savaşçı ilk kez bu kadar iyi performans gösterdi.

Ve bu son değildi.

’Sana Görkemli Ejderhanın gerçek gücünü göstereceğim!’

Kug! Kung! Kung!

Kalbi gittikçe daha hızlı atmaya başladı.

Görkemli Ejderhayı sergilemek için geçici olarak iç enerjisini artıracak farklı bir teknik kullandı.

Boynundaki şişkin damarlar çenesine kadar ulaştığı anda büyük bir patlama sesi duyuldu.

Bang!

Kapılar ardına kadar açıldı.

Ve her yerden çılgın çığlıklar yükseldi.

“Vay be!”

Bu, benzer performans sergileyenlerden tamamen farklıydı.

İzleyenler yürekten tezahürat yaptı.

Bunun nedeni, ünlü olmayan bir savaşçının harika bir şey yapmayı başarmasıydı.

Ve daha da destekleyici oldular çünkü bu diğer savaşçılara umut verdi.

“Ha....”

Aşağıya bakan Hak-gyu dilini şaklattı.

Alışılmadık bir şeyler hissetmişti ama adamın, Dört En Güçlü Savaşçı’nın öğrencileri gibi kapıları açacağını hiç düşünmemişti.

Tamamen beklenmedik bir şeydi.

“Sayın. Bu sefer güçlü olanlarımızın olduğunu söyledin.”

Yeon Nam-kyung bile titriyordu.

Öğretmeninin söylediklerine katılıyordu.

Ve arkasında güçlü bir ismi olmayan bir savaşçıyı gördüğünde biraz da olsa sevinmişti.

’Bu farklı.’

Hak-gyu adamı biraz daha izlemesi gerektiğini hissetti.

Bu sırada onu izleyen Mo Il-hwa şok olmuştu.

“O! Onun nesi var! Neden bu kadar enerjisi var?”

“Biliyorum!”

“Aşağı Bölge Klanındansın, değil mi? Dökül!”

“T-Bu bilgi!!!”

’Ah kahretsin!’

Hae-ryang utanmadan edemedi.

Adamı da ilk kez görüyordu.

Aşağı Bölge Klanı’na ait olsa bile her şeyi bilemezdi ama Har-ryun kadar güçlü bir kişi varsa o zaman geniş çapta tanınması gerekirdi.

’Ama onu ilk kez görüyorum ve duyuyorum.’

Onun Beyaz Vadi’den gelmesi saçmaydı.

Çünkü burası yasak bir yerdi.

Ama adam dürüstçe konuştu.

“Üzgünüm, bilmiyorum. Beyaz Vadi’de yaşayan birini ilk kez duyuyorum.”

Jin-hyuk da buna katılıyordu.

Bunu kardeşinden duymuştu.

Yunnan eyaletinin güneybatısında yer alan Beyaz Vadi’nin zehirli bir yer olduğu biliniyor.

Ve bu adam oradan olduğunu iddia ediyordu.

’Ha-ryun muydu?’

Üçüncü kapıdan geçti.

Ve bununla birlikte savaşçıların yakıcı tutkusu sönmeye başladı.

Jin-hyuk, yılının canavarlarla dolu olacağını düşünmemişti.

’Belki de kardeşim kadar güçlü olmayacağım?’

Onun endişesi buydu.

O düşünürken arkadan protesto sesleri duyuldu.

İşte o zaman Mo Il-hwa onunla konuştu.

“Evet, ilk sen git.”

“Ha?”

“Şu anda bunu yapamam.”

“Neden? Kendini iyi mi hissetmiyorsun?

“HAYIR. Bundan sonra kapıyı açmak utanç verici olacak.”

“…senin sebebin bu mu?”

“Evet.’

Mo Il-hwa onun ne kadar güçlü olduğunu biliyordu.

İlk kapıyı zar zor açabildi.

Elbette bu bile geçer nottu ama güçlü birinin peşinden gitme konusunda fazla bilinçliydi.

’Bundan nefret ediyorum.’

Kıyaslanmak istemiyordu.

Bu yüzden Jin-hyuk’a bunu yapmasını söyledi.

Ancak Mumu müdahale etti.

“Önce ben gidebilir miyim?”

“Ha? Gideceksin?”

“Burada durmak çok sıkıcı.”

Jin-hyuk’un gözleri Mumu’nun sözleriyle parladı.

Mumu’nun başarısız olup eve dönmesi için içtenlikle dua ediyordu.

Ve Mumu’nun başarısız olacağından kesinlikle emindi.

“İyi. O zaman ilk sen git.”

Jin-hyuk’un ani sözleri üzerine Mumu öne çıktı ve vücudunu gerdi.

Bunu gören Jin-hyuk endişeli bir ses tonuyla Mo Il-hwa ile konuştu.

“İyi olacak mı? Dövüş sanatlarını hiç öğrenmemiş mi?”

Bunu duyunca şok oldu.

Bu çok şaşırtıcıydı çünkü Mumu daha önce de kardeşinin bileğini kırmıştı.

Jin-hyuk’a göre Mumu tamamen kas gücüne sahipti.

“Denediğinde anlayacağız.”

Jin-hyuk sırıtarak cevap verdi.

Çünkü Mumu’nun çıkmasını istiyordu.

“Bu iç enerji için bir testtir.”

Hae-ryang bunun ancak iç enerjiyle açılabilecek bir şey olduğunu söyledi.

Peki dövüş sanatlarını öğrenmemiş biri onu nasıl açabilir?

Şüpheleri vardı ve Mumu kapının önünde duruyordu.

’Ne söylemeliyim? Ah!’

Mumu duvarın üstüne baktı ve ondan önceki insanlar gibi bağırdı.

“Mumu. 17. Klan yok ve dövüş sanatlarını bilmiyorum.”

’Ha?’

Hak-gyu aşağıya baktı ve kaşlarını çattı.

Sınava giren birçok kişiyi izledi ama bu onun için bir ilkti.

’Dövüş sanatları yok mu?’

O zaman neden buraya geldin?

Burası dövüş sanatçılarını yetiştirmeye yönelik bir akademiydi.

Ve eğer dövüş sanatlarını öğrenmediyse sıradan bir insandı, öyleyse neden buraya geldi?

Bunu düşünen Hak-gyu ilk kez konuştu.

“Mumu muydu?”

“Evet!”

“Gerçekten hiçbir şey öğrenmedin mi?”

Mumu bir süre düşündü.

Dövüş sanatlarında eğitim almamıştı ama kendisine verilen kitaplara başvurarak kaslarını çalıştırıyordu.

’Ne söylemeliyim?’

diye düşünen Mumu bağırdı.

“Kas antrenmanı!”

“... Ne?”

Bu çok saçmaydı.

Hak-gyu bir anlığına kulaklarından şüphe etti.

Kaslarını mı çalıştırdı?

Adamın konuşma şeklini duyunca, onun dövüş sanatlarından haberi bile olmayan bir köylü olduğu anlaşılıyordu.

“Puahh!”

“Kas antrenmanı mı?”

“Ne oluyor be!”

“O nereli?”

Her taraftan kahkahalar yükseldi. Jin-hyuk önce Mumu’nun sınava girmesini istedi ve kahkahalar ona Mumu’nun pes edeceğini düşündürdü.

’Sağ. Burası sana göre bir yer değil.’

Sıradan bir insan gelip fiziksel gücüyle onların yerini almaya çalışırsa, bu dövüş sanatçılarını utandırmaya çalışmaktan başka bir şey olmaz.

Jin-hyuk düşünürken Hak-gyu içini çekti ve şunları söyledi.

“Evet burası şaka yapabileceğin bir yer değil. Daha bekleyen pek çok aday var. Onlar için üzülmüyor musun?”

“Sınava girmek için buradayım, neden kötü hissedeyim ki?”

’… ha, o piç.’

Bir yetişkinle konuşmakta bir sorunu yok gibi görünüyordu.

Hak-gyu sesini yükselterek konuştu.

“Yeterli. Uzaklaş. Aksi takdirde aşağı inip tekmeleyeceğim...”

O anda Mumu kapıya yaklaştı ve elini kapının üzerine koydu.

Bunun üzerine Hak-gyu’nun yüzü titredi.

Her türden insanı görmüştü ama Mumu gibi biriyle ilk kez tanışıyordu.

’Dinlemiyor bile.’

Eğer öyleyse hiçbir şey yapılamaz.

Çocuğa dersini vermesi gerekiyordu.

’Seni aptal. Kapıyı bile açamıyorsun o halde neden...’ 

Kikkiiii!

Hak-gyu kapıların açılma sesi karşısında şok oldu.

Mumu eğilip kapılara doğru itti ve onlar da yalpaladılar.

’Nasıl? O?’

Kapılar açılmadı ama sonra kapılar titremeye devam etti.

Çocuğun ortalama bir insandan daha fazla gücü var gibi görünüyordu.

’Faydasız.’ 

Kapı Jegal Klanı’nın lideri tarafından tasarlandı.

Sadece belli miktarda iç enerji verildiğinde açılacak şekilde özel olarak yapılmıştı.

Asla zorla açılamaz.

’Haha.’

Jin-hyuk içeriden güldü.

Mumu ona doğru eğildiğinde biraz endişeliydi ama sonra kapıların hareket etmediğini görünce endişeleri yatıştı.

“Vay be...”

Mumu nefes verdi.

Şu ana kadar çok sıkı çalıştı ama bu onun ilk kez gerçek bir zorlukla karşılaşmasıydı.

Ağzı gülmek istercesine seğirdi.

’Buraya gidersem gerçekten güçleneceğim.’

Jin-hyuk’a veya dövüş sanatlarına hiç ilgisi yoktu ama kapının açılmamasına şaşırdı.

’Eğitim dünyası geniştir.’

Eğer öyleyse, öğrenmek için bu akademiye girmeye değerdi.

Mumu, kolları sıvadı.

Bileklerinin etrafındaki bantlar da 5’e çevrildi.

’Bu yeterli olmalı, değil mi?’

Bunu gören Hak-gyu homurdandı.

“Evet, artık ne kadar zor olduğunu biliyorsun. O halde dur ve dışarı çık...”

Clank! Gümbürtü!

O zaman öyleydi.

Tüm kapı şiddetle sallanmaya başladı.

’!?’

Hak-gyu’nun gözleri bu tuhaf olay karşısında titredi.

Şok olan tek kişi o değildi.

Mumu’yla dalga geçenler sustu.

Çatırtı!

Mumu’nun elleri kapıya saplandı.

Bu o kadar saçma bir görüntüydü ki, herkes sonunda kapının zayıf bir metalden yapıldığını düşünecekti.

’Kim o?’

Hak-gyu’nun gözleri irileşti.

Ne tür tuhaf bir manzarayla karşılaşıyordu?

Ancak şok bununla bitmedi.

Gümbürtü!

İç enerji kullanılmadıkça açılmaması gereken kapılar hareket ediyordu.

Kapıları birbirine bağlayan şeyler hareket etti ve Mumu kapıyı tutup salladığında tüm duvar sallanmaya başladı.

“Ha!”

“Öğretmen! Duvarlar titriyor.”

Söylemeye gerek yok, kırılacaktı.

İnanılmazdı.

Çatırtı!

Mumu’nun gücüne dayanamayan kapılar üçüncü kapıya kadar yırtıldı.

’!!!’

Herkes sözcükleri kaybetmişti.

Kapı hiçbir zaman hasar görmemişti ama şimdi yırtılmıştı.

Bacaklarındaki gücü kaybeden Hak-gyu aşağıya baktı ve mırıldandı.

“…bu bir rüya mı? Ya da değil?”