Bölüm 2389: İlk ve Son Gerçek İmparator! IV


“Bu ayarlanabilir, ama önce Takdir-i İlahi ile tekrar görmeni ve onu en azından Üçüncü Sınır Katmanı’na getirmeni istiyorum.“


Vücudundan Aurelia’nın bile keskin gözlerini dikip, baktığı altın bir ışık fışkırdı - bu bir Mükemmel Sınır’ın ışığıydı, Takdir-i İlahi’nin  ışığı!


Elindeki altın demetini tutmaya gelen Orion’a doğru kümelendi.


Aurelia, sakin bir sesle konuşurken, yanında belirdi.


“Ben de istiyorum.“


WAA!



“Misafirim olun.“ Noah, buradaki tüm Yaşlı Atalar’ın aradığı şeyi özgürce verdi; bu, Genesis’in Çorak Toprakları tekrar görmesi için şartıydı çünkü Sınırlar’ımı kavrayan herkes üzerinde... bir düzeyde etki yaratabilirdi!


Ne de olsa onların Kaynaklarını bağlamıştı.


Onlarla bütünleşmişti!


Hatta bir ruhu, onun haberi olmadan yavaşça ve tecavüz olarak etkileyebilirdi.


Elbette, bir Apex Aeonik Yaşam Formu gibi kendisinden çok daha güçlü bir Ruh çok az etkilenecekti ve üzerlerinde Quintessential Tecavüz kullandığı anda muhtemelen farkına varacaklardı.


Ama bir de Çorak Topraklar vardı ki bunlar Noah’ın elinde tuttuğu EXTREMITY  Kaynaklar’ını bağlamak için kullandığı araçlardı.


Sonsuz Düzlem’in Kaynaklarına bağlı olan veya Kaynaklar’ını kullanan varlıklar üzerinde uygulayabildiği kontrol, Noah’ın Takdir-i İlahi ve Kader ile birçok kez teyit ettiği gibi muazzamdı ve bir Apex Aeonik Yaşam Formu bile Kaynaklarından biriyle yeterince güçlü bir bağlantıya sahip olduğu sürece anında geri püskürtülebilir veya kovulabilirdi!


Noah, Orion ya da Aurelia’nın Sonsuz Düzleme zarar verecek herhangi bir harekette bulunmayacağını bilse ve Kader de bunu önceden bildirmiş olsa da, bu sadece başka bir koruma katmanıydı. Ancak bu, Noah’ın önlem alamayacağı ya da Apex Aeonik Yaşam Formlar’ı üzerinde bir etki hattı kazanmak gibi avantajlar elde edemeyeceği anlamına gelmiyordu.


BZZT!


Açıklanamayan duygular yükselirken, Takdir-i İlahi’nin altın ışığı Orion’un bedenine emildi, Takdir-i İlahi’nin güçlü ışığı çok hızlı bir şekilde 9. Sınır Katmanı’na ulaşırken, şu anda ruhunun içinde önemsiz Sınırlar feda edildi.


Noah’ın bahsettiği gibi sadece Üçüncü Sınır Katmanında durmakla kalmadı, bu onun kısa bir süre içinde yükselebileceği en yüksek seviyeye yükselttiği ilk Mükemmel Sınırdı!


Yanındaki Aurelia bile 9. Sınırda dururken, onu 10. Sınır Katmanına çıkarmak tamamen başka bir görevdi.


“İlginç, bu gerçekten de Takdir-i İlahi... Bu size bir tür güvence mi veriyor?“


Aurelia, kısa ve öz konuşurken, Noah, keskin gözlerle başını salladı ve eliyle arkasını işaret etti, bir an sonra göz kamaştırıcı bir geçit açıldı!


Bu, Sonsuz Düzlem’e açılan ve hâlâ EXTREMITY’NİN Düzlemsel Çitler’inde yüzen uzaysal girdapların bir araya geldiği bir kümeden başkası değildi.


“Burası artık Çorak Topraklar olarak adlandırılmıyor, bu yüzden size... Sonsuz Düzlemi“me hoş geldiniz diyeyim.“


WAA!


Genesis’in figürü sanki kırılmaz bir çekim hissediyormuşçasına geçide doğru yönelirken, son derece ihtişamlı ve heybetli bir şekilde dışarı fırladı.


Onun ve Aurelia’nın suretleri Rüya Boyutsal Şasi’yi göz kamaştırıcı geçide kadar takip ederken, boş çukurları süt beyazı bir ışıkla dalgalandı - diğer varlıklar bir santim bile kıpırdamadı, Ophelia, omuzlarından ağır bir yük kalkmışçasına rahatlayarak, iç çeken ilk kişi oldu, Adelaide’in klonlarına ve Fetih için dışarı çıkmayan diğerlerine dönerek, nihayet bir kez daha özgürce sohbet edebileceğini hissetti!


“Hayal edebileceğimden bile daha iyi gitti...“ Ophelia, Noah’ınkine benzer Şeytani bir gülümseme takınırken, Adelaide’ye doğru konuştu; Adelaide, Ophelia’ya cevap verirken, etrafındakilerin duygularını okuyordu.


-


Çorak Topraklar.


Onları böyle biliyordu.


Ama geçitten geçtiğinde... bulduğu şey hatırladığı ev gibi görünüyordu ve yine de tamamen başka bir şey gibi görünüyordu!


Aurelia bile, ışık yılları boyunca durmaksızın dokunan yıldız ışık parçacıklarıyla dolu bir bölgede belirdiğinde ciddiyetle baktı - bu bölge Sonsuz Düzlemin dış çevresindeydi ve duyularının önünde, benzersiz renklere sahip Kozmoslar ve yapılarla dolu 9 Küçük Düzlem’in üst üste yığılmış yapısının yanı sıra daha önce gördüğü hiçbir şeye benzemeyen sonsuz Gerçeklik Nehirlerini ve devasa Kozmoslar’ı gördü!


“Hepsini... hepsini kurtardın.“ 


Orion, en kötüsüne hazırlanırken gözlerinde gerçek bir şokla konuştu.


Ama işte oradaydı.


Parlak.


Yıldız gibi.


Muhteşem.


Bildiği 9 Küçük Düzlem ve onları içeriyor gibi görünen çok daha büyük Büyük Düzlem, tüm bunların üstünde birbirleri arasında dokunan sonsuz Gerçeklikler ve Kozmos kümeleri...



“Neden bu kadar güçlü bir EXTREMITY aurası var?“


Aurelia, bunu şaşkınlıkla dile getirdi çünkü bildikleri Düzlemler olsa da, Noah, bu kafa karışıklığına sakince cevap verirken, ortamın EXTREMITY Cennetler’ine çok benzediğini hissetti.


“Burayı yöneten Doğa Yasalar’ı ve Decretumlar’ın hepsi EXTREMITY’E doğru gidiyor. Doğal olarak, Sonsuz Düzlem’in kendisi de aynı şeyi yapıyor.“


BOOM!


Noah’tan yayılan şok edici sözler, her iki Apex Aeonik Yaşam Formu Klonu’nun da ona bakmasına neden oldu.


Orion bu geçmiş Çorak Topraklarda Gerçekliğin tüm dokusundan kaynaklanan Mükemmel  Sınırlar’ın aurasını hissettiğinde olduğu gibi bu çok mantıksızdı...


“Aslında bu mümkün olabilir. Böyle bir şeyle, bir Miras oluşturma idealleriniz imkansız olmayabilir.“


...!


Orion konuşurken, birden fazla varlığın aurasının önlerinde belirmeye başladığını fark edince İradesi canlandı.


Çok iyi hatırladığı 9 Küçük Düzlem’in Soyları’nın auraları olduğu için ruhu titredi.


Prana Boyutundan Albus’un, Yaşlı Rüyacı’nın, Guinevere’in... tüm Boyut Yöneticileri’nin ana bedenleri, Çorak Topraklar’da geride kalanlar görünmeye başladı!


-


Kader ve Takdir-i İlahi’nin buluşması.


Seçimlerin buluşması!


Seçimler.


Şu anda Orion, Aurelia ve Lucia’nın ana bedenleri Lernaean Apex Aeonik Etki Alanı’na varmak için uzayda her zamankinden daha hızlı ilerlerken, izlenecek yolu belirleyen şey nihayetinde onlardı.


Sadece kendisi ve Aurelia’nın klonları Sonsuz Düzlem’i gözleriyle görebilirlerken, Orion’un ifadesi parlaktı, Lernaean Apex Aeonik Etki Alanı’na varmalarına saniyeler kala Orion’un sesi yankılanıyordu.


“Aurelia, daha da büyük bir yol mümkün olabilir. Tüm Doğa Yasalar’ı ve Decretumlar’ın Düzlemin kendisiyle birlikte EXTREMITY’E doğru genişlemesiyle birlikte... bu yolu daha da fazla keşfetmek ve kendimizi başkalarının Gözlerinden uzak tutmak için her şeyin hızlı bir şekilde halledildiğinden emin olmalıyız. Neye sahip olduğumuzu bilmemeliler!“


Gözleri keskindi.


Roan’ın otoritesinin gasp edilmesinin hızlı bir şekilde gerçekleşmesi gerektiğini biliyordu ve ardından Soyları’nın hazırlanması ve Mirasçılar’ın dikkatinden uzak durması gerekiyordu; tek başlarına sahip oldukları faydalar, kendilerini bölüp, kullanacak gruplara satmak zorunda olmadıkları için yutmak için zamana ihtiyaç duydukları bir şeydi!


Böylece, Aurelia ve Lucia’nın alev alev yanan aurası Lernaean Apex Aeonik Etki Alanı’na  ulaştığında seçimini yaptı.


Dikkatlerinin önünde düzinelerce taht duruyordu, ancak tahtların birkaç tanesi hâlâ aynıydı; Apex Aeonik Lernaean Soyu İmparatoru Roan’ın oturduğu menekşe rengi taht, onlara doğru kayıtsızca bakarken, daha parlak olmasa da aynı derecede parlaktı.


Aeonik EXTREMITY Demir Ocağı’nın sahibinin Orion’un yanında durduğunu görmek ve onun gücünü ve etkisini çok iyi bilmek, Orion’un gasp konusunda gerçekten ciddi olduğunu gören Roan’ın dikkatinde öfkenin yükselmesine engel olamadı!


Ama... Orion nasıl seçimini yaptıysa, Roan da yapmıştı.


Ve şimdi tahtı ve otoritesi için gelen diğer varlıklara korkusuzca bakıyordu, çünkü ne seçim yaparlarsa yapsınlar... Penumbra’nın Aeonik Cenneti’nden bir Miras ile yaptığından daha büyük olamazdı!