Ye Chen sarkık başı ve dağınık saçlarıyla üzgün bir görüntü çiziyordu. Yalnız geçirdiği son üç gün boyunca çok acı çekmişti. Hücresini koruyan kimse yoktu, kimse onu ziyarete de gelmiyordu - sanki dünya onu terk etmişti.
Gu Changge’ye olan nefreti tavan yapmıştı ve adamı milyonlarca parçaya ayırmak için sabırsızlanıyordu.
Ancak, son üç gün boyunca sayısız kez lanetlediği kişiyi gördüğünde Ye Chen’in yüzünde aniden şok olmuş bir ifade belirdi. Görmek istemediği kişi, Taixuan Kutsal Toprakları’ndan bir müridin önderliğinde ona doğru ilerliyordu.
"Genç Lord Gu, her şey sizin arzunuza göre olacak! Bu süre zarfında Ye Chen’i hapsettiğimiz yer burası."
Gu Changge öğrencinin arkasından yürüdü ve kısa süre sonra Ye Chen’in hücresinin önüne geldi.
"Anlıyorum. Artık gidebilirsiniz."
Gu Changge kayıtsızca öğrenciye başını salladı ve öğrenci komutu duyduktan sonra kalmaya cesaret edemedi.
Şimdi, Baş Kahraman Ye Chen’in ne kadar iyi durumda olduğunu görmek için iyi bir zamandı.
Ye Chen’in hapsedildikten sonra oldukça sefil bir dönem geçirdiğini anlaması için sadece bir bakış yeterliydi. Taixuan Kutsal Toprakları onu memnun etmek için Ye Chen’in tam bir yalnızlık içinde tutulmasını emretmişti... öyle ki son üç gün boyunca ona bir damla su bile verilmemişti.
Cennetin İyiliksever Oğlu darmadağınık bir görünüme sahipti ve acınacak halde görünüyordu. Elbette Gu Changge’nin ona merhamet göstermeye hiç niyeti yoktu.
Ne de olsa, Ye Chen onunla başa çıkma becerisini elde ettiği anda, şüphesiz onun peşini bırakmayacaktı. Ye Chen’in onun küllerini dünyaya saçmak için bekleyebilmesinin hiçbir yolu yoktu.
"Gu Changge, ne istiyorsun?"
Ye Chen, düşmanının kötü niyetlerle geldiğini hissederek Gu Changge’a doğru kükredi. Bilinçaltı, Gu Changge’ın hayatına son vermek için geldiğine inanıyordu.
"Belli ki seni görmeye geldim."
"Ah! Bu doğru değil; tam olarak söylemek gerekirse, Ustanızı görmeye geldim."
Gu Changge gülümsedi ve Ye Chen’in sırrını açıkça belirtti.
"Sen... Ne demek istiyorsun? Neden bahsettiğinizi anlamıyorum!”
Ye Chen’in rengi soldu ve paniğe kapıldı. Gu Changge’nin ani sözleri onu sersemletmişti.
Ne de olsa Gu Changge, Ustasının varlığını nereden bilebilirdi? Bu onun dışında kimsenin bilmediği bir sırdı!
Ye Chen kol ve bacaklarının üşüdüğünü hissetmekten kendini alamadı. Gu Changge’nin önünde kendini sırlarını saklayamayan bir karınca gibi hissetti.
"Numara yapmaya çalışma; yüzündeki o ifadeyle beni kandırabileceğini mi sanıyorsun?" Gu Changge alay etti ve ardından devam etti, "Üstat, kendinizi göstermeyecek misiniz? Yoksa ufak tefek numaralarla bu işi geçiştirmek mi istiyorsun? Senin gibi bir Yaşlı’nın böyle bir şey yapması iyi görünmeyecektir."
Gu Changge bu sözleri söylerken, bakışları Ye Chen’in parmağındaki yüzüğe takıldı. Onun bu tek bakışı Ye Chen’in kalbinin sıkışmasına neden oldu. Gu Changge yalnızca Ustasının varlığını bilmekle kalmıyor, aynı zamanda Ustasının nerede saklandığını da söyleyebiliyordu.
"Genç Lord Gu’nun beni bu şekilde utandırmasına gerek var mı?"
Bu sırada Ye Chen’in yüzüğünden hafif bir iç çekiş sesi geldi. Sesi kulağa hoş gelse de, sözlerini saran çaresizlik duygusu duyulabiliyordu.
Kelimeler dökülürken, Gu Changge’nin önünde kırmızı bir ışık parladı ve kırmızılar giymiş bir figür belirdi.
"Usta?"
Ye Chen’in ifadesi değişti. Ustasının kendi inisiyatifiyle ortaya çıkacağını düşünmemişti. Kadının ani hareketleri kalbindeki huzursuzluğu arttırdı.
"Oh! Demek Kıdemli böyle görünüyordu."
Gu Changge’nin yüz ifadesi değişmedi, ama içinden kıkırdamadan da edemedi. Ye Chen’in taşınabilir bir Büyükbabası olduğunu sanıyordu ama meğer kendisine taşınabilir bir Güzellik almıştı!
O kızıl gözbebekleri ve o çekici yüz... Gökler bu Ye Chen’e böylesine muhteşem bir Ustaya sahip olması için kesinlikle boktan bir Şans bahşetmiş. Her neyse, kız yakında ona ait olacak.
" Genç Lord Gu için ne yapabileceğini merak ediyorum."
Yan Ji soğuk bir tonda yumuşak bir sesle sordu. Ortaya çıkmak istemiyordu ama başka seçeneği de yoktu. Bu Gu Changge onun varlığını anlayabildiğine göre, doğal olarak onu dışarı çıkmaya zorlayacak bazı araçları da olacaktı.
Diğer tarafın onu dışarı çıkmaya zorlamasına izin vermek yerine, inisiyatifi ele alıp kendini göstermesi daha iyi olacaktır.
"Önemli bir şey değil, gerçekten. Sadece Ye Chen’in arkasındaki uzmanı merak ediyordum ve Kıdemli’nin kim olabileceğini öğrenmek istedim."
Gu Changge sanki söyledikleri doğruymuş gibi cevap verdi.
En azından yüzeyden bakıldığında, kimse onun gerçek düşüncelerini göremiyordu. Hem Yan Ji hem de Ye Chen böyleydi. Böyle olmasına rağmen Ye Chen, Gu Changge’nin onları görmeye bazı kötü niyetlerle geldiğine inanıyordu.
Gu Changge’ye nefret ve ölümcül arzularla dolu gözlerle baktı.
Yan Ji de Gu Changge’nin gerçek niyetini anlayamıyordu, bu yüzden sadece gardını yükseltebildi.
"Peki, Genç Lord Gu beni gördüğüne göre tatmin oldu mu? Gördüğünüz gibi, ben bir kadının geçici hayaletinden başka bir şey değilim; söylediğiniz gibi bir uzman değilim."
Yan Ji’nin buz gibi sesi tekrar duyuldu.
"Ye Chen gibi aptal birinin şu anki tüm başarılarını elde etmesine yardımcı oldunuz, öyleyse neden kendinizi bu şekilde alçalttınız, Kıdemli?”
"Eski zamanlardan beri, kaç tane inci tozla gömüldü? Ne demişler: İyi bir kuş yuva yapmak için bir ağaç seçer; erdemli bir memur değerli bir lord seçer.”
"Kıdemli, Ye Chen’in yanında kalmaya devam ederseniz yeteneğinizi boşa harcamış olmayacak mısınız?"
Gu Changge gerçeklerle dolu konuşmasını bitirirken içten bir gülümseme gösterdi.
Az önce, Ye Chen’in elinden yüzüğü zorla alıp alamayacağını gizlice hesaplamıştı ama düşüncelerine göre hareket etmeye çalışmak kalbini hemen güçlü bir tehlike hissiyle doldurmuştu.
Gu Changge köpek boku gibi talihsizliğine lanet okumaktan kendini alamadı. Ancak yüzünde hiçbir anormallik belirtisi yoktu.
"Gu Changge, sen kime aptal diyorsun..."
Ye Chen, Gu Changge’nin aşağılama dolu sözlerini duyunca yüzü yeşile döndü. Daha da kötüsü, bu piçin Ustasını gözünün önünde avlamaya çalışırken hiçbir vicdan azabı çekmemesiydi.
Bu Gu Changge çok aşağılık ve utanmazdı!
Yine de Ye Chen paniğe kapılmaktan kendini alamadı. Eğer Ustası onu gerçekten terk ederse ne yapacaktı? Böyle bir durumda akıbetini hayal bile edemiyordu.
Öte yandan, Gu Changge’nin sözleri Yan Ji’yi de şaşkına çevirdi. Ye Chen’in biraz sıkıcı olduğu doğru olsa da, azmi, cesareti, kararlılığı gibi başka iyi nitelikleri de vardı.
Dahası, Ye Chen sayesinde uyanmıştı, bu yüzden ondan gelen birkaç kelime yüzünden onu terk edemezdi. Gu Changge bunu yaparak ne demek istiyordu?
’Anlaşmazlık başlatmak mı?’
Yan Ji’nin yüzü değişti ve hemen tepki verdi. Gu Changge’nin onları ziyaret etmek ve tüm o sözleri söylemekteki gerçek amacı anlaşmazlığı sağlamak olabilirdi.
O bu kadarını görebilse de, Ye Chen muhtemelen göremiyordu. Sonunda, o gerçekten de Gu Changge’nin onu tanımladığı gibiydi: ’biraz aptal’
Bu bölümde emeği geçen; çevirmen ve düzenleyici arkadaşların emeklerinin karşılığı olarak basit bir minnet ifadesi yani teşekkür etmeyi ihmal etmeyelim.
Spoiler butonu kullanılarak spoiler yazılabilir fakat buton kullanılmadan spoiler verenler uyarılmadan süresiz engellenecektir ve geri alınmayacaktır.,
Küfür, siyasi ve seviyesiz yorumlar,
İçerikle alakasız link paylaşımları yasaktır.
İçeriği çeviren gruplar dışında site reklamı yapanlar sınırsız uzaklaştırılacaktır.
