En güncel bölümleri fenrirscans.com da okuyun ve sitedeki birçok noveli keşfedin.

Yeni bir günün şafağı söktü ve Raze’in şaşkınlığına rağmen, acımasız ahşap döşemelerin üzerinde uyumuş olmasına rağmen, muhtemelen uzun zamandır deneyimlediği en dinlendirici uykuydu. İçsel kargaşanın yokluğu vardı.

Her an takip edileceği ya da saldırıya uğrayacağı endişesi yoktu ve rüyaları geleceğin neler getirebileceğine dair umutlu hayallerle doluydu. Gözlerindeki uykuyu sildikten sonra, Safa’yı çoktan uyanmış, yatağın üzerinde meditatif bir pozda otururken bulunca hoş bir sürprizle karşılaştı.

“Gördüğüm kadarıyla çalışkan biri,” dedi Raze. “Bunu sürdürmelisin, dünyanın ne zaman tersine döneceğini asla bilemezsin ve kim bilir, o insanlar bizi öldürmek için geri dönebilir.”

Bu ani yorum Safa’nın dikkatini dağıttı ve gözleri hafifçe dolmaya başladı. Anne ve babasının ölümünü hatırladıkça gözleri dolmaya başlamıştı bile.

“Ah… Hadi ama!” Raze itiraz etti. “Ölüm birkaç gün önce oldu, hala atlatamadın mı?”

Biraz sinirlenen Raze odadan çıktı. Kapıyı arkasından kapattı ve bunu yaparken göğsünü bir kez daha bir ağırlığın kapladığını hissetti. Ölüm, sevdiklerini kaybetmek onun gerçekliğinin bir parçası haline gelmişti.

Yapabileceği tek şey, bundan sonra nasıl ilerleyeceğine odaklanmaktı.

“Birini kaybettiğinizde, tüm enerjinizi bir sonraki şeye yönlendirmeniz gerekir… ve benim için bu, onlardan kurtulmaktır.

Gün, bir öncekine benzer şekilde, çocukların her birine evdeki işlerin verilmesiyle başladı. Ancak bu kez Raze sabah evde olmadığı için kahvaltının hazırlanmasına yardım etmek zorundaydı.

O ve Simyon bir kez daha bir araya gelmişlerdi ve sıcak, taze kemik çorbası yapmak için bazı kemikleri kaynatıyorlardı.

Simyon, “Hey, kız kardeşin dünkü hareketleriyle harikaydı, gerçekten çok yetenekli,” dedi. “Biliyorsun, ona yetişmek için biraz daha fazla çalışman gerekecek. Eminim büyüdüğünde peşinden gelen sayısız erkek olacaktır; onları savuşturman gerekebilir.”

“Bunu neden yapmam gereksin ki?” Raze sorguladı. “O benden daha iyi, yani onları kendi dövebilir.”

“Biliyorsun, aileler böyle yapar!” Simyon açıkladı. “Mesele kimin daha güçlü olduğu değil; ne de olsa sen onun ağabeyisin.”

Raze çorbayı karıştırmaya devam ederken, “O kadar da yakın değiliz,” diye cevap verdi. “O yüzden bu tür şeylerle kendi başına başa çıkmak zorunda kalacak.”

Bu sözleri duyan Simyon nedense sessizliğe büründü ve sonunda birkaç kelime söyleyebildi.

“Dikkatli olmalısın Raze. Elinden gidene kadar ne kaybettiğini asla bilemezsin; ailenle geçirdiğin zamanın kıymetini bilmelisin.”

Raze Simyon’u ilk kez bu kadar ciddi görüyordu; sözleriyle her zaman neşeliydi, bu yüzden hiçbir şey söylememeyi tercih etti ama gerçek şu ki Raze cevap vermek istiyordu.

“Güven bana, bunu herkesten daha iyi biliyorum.

Bir sonraki adıma geçmeye hazırlanırlarken aniden Bay Kron odaya girdi.

“Ah, görüyorum ki ikinizin işi bitmiş. Raze, seninle biraz konuşmamın sakıncası var mı? Simyon, neden şimdilik gidip diğerleriyle birlikte salonu temizlemeye yardım etmiyorsun? Raze ve ben döndüğümüzde hepinize kahvaltı hazırlarız.”

“Elbette!” Simyon çıkarken onayladı, odadan çıkmadan önce kısaca arkasına baktı.

‘Bu biraz garip; Bay Kron’un neden Raze ile konuşmak istediğini merak ediyorum. Yanlış bir şey mi yaptı?

Simyon her şeye rağmen yoluna devam etti ve ana salona girdi. Büyüktü, tozlanmaya ihtiyacı olan silahlarla doluydu. Arka tarafta Karanlık Fraksiyonu kuran efsanevi figürlerden birinin devasa bir heykeli de vardı.

Sadece yüzünden bile kim olduğu anlaşılmıyordu çünkü heykel kukuletalı bir figürü tasvir ediyordu ama tüm resimlerde ve heykellerde lider bu şekilde tasvir edilirdi. Bir de geniş ahşap zemin vardı.

Çocukların her birinin temizlikten sorumlu olduğu ayrı bir alan vardı ve Safa’nın yerleri özenle fırçaladığını görebiliyordu.

‘Hmm, Raze ile konuşmak bazen zor oluyor; Safa’ya yaklaşıp neler olduğunu öğrenebilsem iyi olurdu… ama o konuşamıyor. Nedense, durum böyle olsa bile, onun daha ulaşılabilir olduğunu hissediyorum.

Safa’ya doğru ilerleyen Simyon tam denemek üzereydi ki Safa’nın az önce temizlediği alana bir kova suyun döküldüğünü gördü. Su karanlıktı ve kirle doluydu.

Reklamlar Pubfuture tarafından “Ah kahretsin!” Gren haykırdı. “Kovayı her yere düşürdüm. Özür dilerim, sen her şeyi temizlemeyi yeni bitirmiştin. Ne yapabilirsin ki? Hepsini tekrar temizlemenin bir sakıncası yok, değil mi?

“Senin için temizlememin sakıncası yok, ama eğer istiyorsan, benden istemen yeterli. “Temizleyebilir misin?” demelisin.”

Cümlesini bitirdiğinde, Biyo ve Giyo adlı iki ikiz kıkırdamadan edemedi. Onun konuşamadığını biliyorlardı; artık herkes biliyordu.

‘Ah kahretsin… Gren neden onu hedef almak zorundaydı? Simyon göz kapaklarını ovuşturarak düşündü.

Safa elbette hiçbir şey söylemedi ve az önce yaratılmış olan pisliği temizlemeye devam etmeye karar verdi. Bu onun için kolay bir işti ve neler olduğunu biliyordu.

İki ikiz birbirlerine baktı ve birden akıllarına bir fikir geldi. Temizledikleri kirli su dolu kovalarını alarak Safa’nın üzerine doğru koşmaya başladılar.

“Hey, Giyo, beni itmeyi bırak!”

“Hayır, sen beni itmeyi bırak Biyo!”

Birbirlerine çarpan kovalar havaya uçarak Safa’nın üzerine düştü ve onu tamamen ıslattı. Safa pis suda sırılsıklam olurken diğer çocuklar dikkatlerini ona çevirdiler. Ne olup bittiğini anladılar; daha önce de tanık olmuşlardı. Üçü Safa’yı hedef olarak belirlemişti.

—

Bay Kron’a eşlik eden ikili sonunda onun çalışma odasına girdiler. Bu Raze’in odaya ikinci ziyaretiydi ama Bay Kron sandalyesine yerleşirken o kanepeye oturmak yerine masanın önünde durdu.

“Dünkü durumu ve size yardımcı olamayışımı düşünüyordum. Biraz düşündükten sonra bir karara vardım,” dedi Bay Kron ve arkasından küçük bir kutu çıkarıp masanın üzerine koydu. “Yeteneklisin Raze ve kendini savunacak araçlara sahip olmadan seni dünyaya fırlatmak insanlık dışı olur.”

Bay Kron kutunun kapağını kaldırdı ve kırmızı, küçük bir küre ortaya çıktı.

“Burada gördüğünüz şey bir Öz vakfı hapı. Yutulduğunda, size on yıllık bir xiulian uygulamasına eşdeğer miktarda Qi sağlayacaktır. Bünyeniz göz önüne alındığında, aynı sonuçları vermeyebilir, ancak vücudunuzun temelini oluşturması için gereken katalizör olabilir.”

Raze gözlerini haptan ayıramıyordu ama onu büyüleyen Bay Kron’un sözleri değildi. Onu büyüleyen şey hapın kendisinden yayılan enerjiydi. Havadaki manayı manipüle etme yeteneğine sahip olan Raze enerjiye karşı özellikle hassastı.

‘Bu hap… başka bir dünyanın canavarından gelen bir enerji kristaliyle aynı enerjiyi paylaşıyor! Bunu potansiyel olarak Alterian’a dönmek için kullanabilir miyim? Dünyamı tekrar ziyaret etmek için?