En güncel bölümleri fenrirscans.com da okuyun ve sitedeki birçok noveli keşfedin.

İki gün sonra, hafta sonu.

Taehyun, Jaeyoung ile birlikte Siyah Nokta Eğitim Merkezini ziyaret etti. Binanın inanılmaz derecede büyük cephesi karşısında Jaeyoung’un ağzı açık kaldı.

“Hyung, gerçekten burada mı çalışacaksın?”

“Başka neden geleyim ki?”

“Kaç para? Gerçekten pahalı görünüyor.”

Taehyun sırıtarak bariz endişesini kabul ederek kayıtsızca binaya girdi.

İçerisi hatırladığı gibiydi.

’İç mekan hiç değişmedi.’

Tezgahın arkasındaki resepsiyonist yeni bir yüzdü. Taehyun üniformalı genç kadına yaklaştı.

“Hoş geldiniz... Ah. Seni buraya ne getirdi?”

İçgüdüsel olarak onları selamlamak üzere olan kadın, Taehyun ve Jaeyoung’a bakarken tereddüt etti. Siyah Nokta Eğitim Merkezi, uyanmış kişiler arasında olağanüstü fiziksel yeteneğe sahip kişilerin uğrak yeriydi. Bu görünüşte yersiz kişilerin ziyaret etmesini bekleyeceğiniz türden bir yer değildi.

“İkimiz için kayıt olmaya geldik.”

Taehyun cevap verirken üyelik formunu doldurmaya başladı.

“Evet evet. Bu doğru. Kayıt olmaya geldik.”

Sessizce gözlemleyen Jaeyoung, formları doldurmak için geç de olsa Taehyun’u takip etti.

’Onlara neler oluyor?’

Davranışları akan su kadar doğal ve kendinden emindi. Şaşkın kadın kendine geldiğinde üyelik formları çoktan tamamlanmıştı.

“Ah… Pekala millet, burası aklınıza gelebilecek tipik bir spor salonu değil.”

“Farkındayız. Biz bunu önceden araştırdık.”

Yeni Güney Kore’de Siyah Nokta Eğitim Merkezi’ni bilmeyen var mı? Bir zamanlar bu trende kapılmış olan Jaeyoung, binanın görüntüsü karşısında sadece cesaretini kırmıyordu.

Burası özellikle uyanmış olanlar için özeldi.

“Gerçekten mi?? Önce fiyat listesine bakmak ister misiniz?”

Gülümsemeye çalışan Jaeyoung’a eğitim merkezini tanıtan bir broşür verildi. Sadece şaşırtıcı ücretlere bakarak çökebileceğini düşündü. ve yeterince doğru.

“vay be… Hyung…” Kayıt ücretini gören Jaeyoung şaşkınlıkla nefesini tuttu.

Tam kadın teslim olmuş bir ifadeyle onları uzaklaştırmak üzereyken Taehyun konuştu. “İkimiz de bir aylığına kayıt olacağız. Tamamını ödüyoruz.”

Taehyun, Simyacı’dan aldığı SvIP kartını teslim etti. Kadın ancak o zaman Taehyun’un sıradan çocuklardan farklı olduğunu hissetti.

’SvIP’ mi? Simyacı’da böyle bir rütbe var mıydı? Altın kaşık olarak kaydolduktan sonra bir sorun çıkması utanç verici olabilir...’ Yeni Güney Kore’de paranız varsa her şeyi yapabilirsiniz, ancak Siyah Nokta Eğitim Merkezi bunun geçerli olmadığı birkaç alandan biridir. İkinci nesil veya birinci nesil bir chaebol olsanız bile, burada beceriniz olmadan aşağılanacaksınız.

’Daha sonra yönetmene ayrıca bilgi vermem gerekecek. Genç oldukları için onlara ayrımcılık yapmak asılsız söylentilere yol açabilir.’

Kadın bunları düşünürken tam ödemeyi yapmak üzereyken bir adam yanına geldi.

Ne kadar büyük olursa olsun Taehyun ve Jaeyoung’un arkasında durmak bir gölge yaratıyordu.

“Affedersin?” Taehyun sordu, en az on yaş büyük görünen adama bakarak.

Ancak adamın bakışları kadına yönelmişti.

“Bayan Yura, bu adamlar kesinlikle yeni üye değiller, değil mi?”

“Kuyu...”

Yura tereddüt ederken Taehyun kartı onun elinden kaptı.

“Peki bir sorun mu var?”

Gülümseyerek adama sordu.

“Ha! Evlat, gerçekten buraya kaydolmayı planlıyor musun? Yanlışlıkla annenin kartını mı getirdin?”

Onlara merkeze kadar eşlik eden grup onun sözlerine kıkırdadı. Hepsi Siyah Nokta Eğitim Merkezinin üyeleri olduğundan, etkileyici fiziksel güçleriyle övünmek belli bir düzeyde özgüven getiriyordu.

Bir grup oluştuğunda, daha önce var olmayan yerlerde bile güven ortaya çıkar. Omuzlarını silken adam, Taehyun ve Jaeyoung’u kurnazca kenara iterek kadınla aynı hizaya geldi.

“Bayan Yura, bence bu ’çocukları’ bile merkeze kabul etmek çok fazla. Merkezi yönetmek bir iş olsa da, bunun gibi ’küçükleri’ kabul etmek aşırılıktır.”

“Sözleriniz biraz aşırı, Üye Choi Kangcheol. Merkezde yeni müşterileri reddetmek için hiçbir neden yok.”

Bunu söyleyen sesin tuhaf derecede keskin bir tonu vardı.

“Hey nasıl gidiyor?”

“Choi Kangcheol yine Bayan Yura’ya görevler veriyor gibi görünüyor.”

“Bu değil. Görünüşe bakılırsa bu çocuklar kışkırtmış ve yeni kayıt konusunda ısrar etmişler.”

“Tsk tsk. Her iki durumda da birileri yine faydalanacak.”

Mırıltıların ortasında Taehyun durumu hemen anladı.

Bu kendisinin geçmişte yaşadığı bir geçiş töreniydi.

“Kardeş, kayıt tamamlandı mı? Ödemeyi tekrar işleme koymak için bu beyefendinin gitmesini bekleyeceğim.

Hiçbir geliri olmayan kaslı bir adama kapılmak zaman kaybıydı. Taehyun, Jaeyoung’a işaret etti ve birlikte eğitim odasına doğru ilerlediler.

Ya da yapmak üzereydiler.

“Durmak! Beklemek!! Bir yetişkin konuşurken böyle davranmamalısın.”

Choi Kangcheol, Taehyun ve Jaeyoung’un yolunu kapattı. Devasa vücuduna rağmen çevik hareketleri stereotiple uyuşmuyordu.

“Duygusal küçük çocuğumuz. Biraz paran var gibi görünüyor ama burası çocukların gösteriş yapacağı bir yer değil. Eve gidip annenin sana biraz daha yemek hazırlamasını sağlamaya ne dersin?”

Sözlerinin aksine Choi Kangcheol’un kasları bir anda genişledi ve çoğu yetişkinin bile ürkmesine neden olabilecek korkutucu bir varlık yarattı.

“Kırbaç! Kangcheol, bu adam! Genç efendilerimize çok fazla korku vermiyor mu?”

“Hahaha! Onlar geleceğin hayalperestleri, onları fazla korkutmayın!!”

“Hyung…”

Hızla değişen atmosferde Jaeyoung bir kez daha geri çekildi. Onlara gülen herkesin vücut geliştirme yarışmasında yarışabilecek fiziği vardı.

Yalnızca Taehyun etkilenmeden kaldı ve sakin bir ifadeyle çevresini gözlemledi.

’Choi Kangcheol, ha? Daha önce hiç duymadığım bir isim… Aktif bir spor salonu çalışanı mı?’

Lonca işaretleri işçilerin üzerine rozet gibi kazınmıştır. Adamın ön kolundaki büyük dövmeyi gören Taehyun mantıklı bir çıkarım yaptı. Aynı zamanda aklından eğlenceli bir düşünce geçti.

“Haha. Konuşmayı mı unuttun evlat? Bir ağabey gibi öğüt veriyorum. Güzelce söyleyince…”

“Eski moda.”

“Ne ne?”

“Bayım, yaptığınız tamamen eski moda, değil mi?”

Choi Kangcheol, Taehyun’un provokasyonuna kayıtsız değildi. Ancak artan duygularının nedeni muhtemelen flört ettiği kadının varlığıydı.

Heyecanlanan Choi Kangcheol farkında olmadan yeteneklerini kullanmak üzereyken Taehyun masum bir ifadeyle ağzını açtı.

“Bayım, iddiaya girsek nasıl olur? Eğer kazanırsan sana ’hyung’ diyeceğim.

Choi Kangcheol’un yüzü sanki patlamak üzereymiş gibi giderek kızarırken, Taehyun’un sırıtışı daha da derinleşti.

* * *

Ekipmanlar yalnızca spor salonu çalışanlarına yöneliktir.

İnsanlar Sanal Taşıyıcının önünde toplandı ve havayı bir heyecan uğultusu doldurdu.

İlgi daha fazla ilgiyi doğurur. Zaten kalabalık olduğundan daha fazla insan ekipmanlara akın etmeye devam etti.

“Hey nasıl gidiyor?”

“Bir Sıralamacı ortaya çıktı mı?”

“Tam olarak değil.”

“Rex Loncasından Choi Kangcheol bu çocuğu Sanal Porter maçına davet ediyor. ve B seviyesinde zorlukta, daha az değil.”

“Ne?!”

“Bu çocuk biraz aklını kaçırmış gibi görünüyor.”

“Kurallar?”

“Şaşırtıcı bir şekilde, Uyanmamış kuralları.”

“Deli!! Bunu hemen durdurmamız gerekmez mi?”

“Evet, eğer C-sınıfının ötesine geçerse bayılana kadar bitmeyebilir, değil mi?”

“Ne biliyorlar ki? Eğlenceliyse tadını çıkarın.”

“Bu delilik millet.”

Choi Kangcheol kimdir?

Yaklaşık iki yıldır Rex Loncası’nda aktif olarak spor salonu çalışanlarını gönderme konusunda uzmanlaşmış bir adam.

Ancak burada, Sanal Taşıyıcı ile yaptığı maçta doğru dürüst eğitim bile almamış bir çocukla karşı karşıyaydı.

Erişme formaliteleri ve geçiş törenleri göz önüne alındığında, bu aşırı bir eylemdi.

Sanki atmosferin farkındaymış gibi Choi Kangcheol yüksek sesle bağırdı.

“Hepiniz dinleyin! Görünüşe göre bu çocuğa eziyet ettiğimi düşünüyorsun ama dikkatlice düşün!! Merkezimiz ’herkesin’ sırf parası var diye kayıt yaptırabileceği bir yer mi?!!”

Bu bağırışla birlikte Choi Kangcheol’a yönelik suçlayıcı bakışlar azaldı.

Herkes öyle söylese de kavga izlemek kadar eğlenceli bir şey yoktu.

Gözle görülür bir fark vardı ama Siyah Nokta Eğitim Merkezi’nde ortaya çıkan sahne, kişinin kolayca şahit olabileceği bir şeydi.

ve Taehyun da bu atmosferi çoğu kişiden daha iyi bilen kişilerden biriydi.

“Çok fazla konuşma var. Artık başlayabiliriz sanırım.”

Zorluk ayarı ayarlanmış virtual Porter cihazına bakan Taehyun sıradan bir şekilde şunları söyledi:

“Hyung…”

“Hahaha. Eh, itibarımı kurtarmak için bu düzeyde bir coşkuya ihtiyacım var.

“Sözünü tutacak mısın? Eğer kazanırsam, benim ve kardeşimin bir yıllık okul ücretini kendininkiyle birlikte sen karşılayacaksın.”

“Elbette! Bunu herkes duydu mu? Eğer bu küçük adama kaybedersem ikisine bir yıl boyunca toplam 200 milyon won okul ücreti ödeyeceğim!!”

Her taraftan kahkahalar ve endişeli mırıltılar yükseldi. Ancak Taehyun için önemli olan bir eğitim sponsoru bulmasıydı.

“Peki o zaman, başlayalım.”

Taehyun tanıdık hareketlerle Sanal Taşıyıcının üzerine çıktı.

Maçın sonucunun ortaya çıkması fazla zaman almayacak.

* * *

Sanal Porter.

Katılımcıların belirli bir miktarda ağırlık taşıdıkları ve beliren canavarların arasından geçerek hedeflerine ulaşmalarını sağlayan son teknoloji ürünü bir sanal gerçeklik eğitim cihazı. Zorluk, taşınan ağırlık, geçen süre ve ortaya çıkan canavarların rütbesi gibi faktörlere göre sınıflandırılır.

Yapay zeka uygulaması büyük beğeni topladığından, C-seviye zorluktan itibaren aktif spor salonu çalışanları bile bunu zorlayıcı buldu. Bu nedenle Abyss’teki çoğu aktif spor salonu çalışanının en az bir kez oynadığı bir makineydi.

Taehyun ve Choi Kangcheol’un belirlediği zorluk B-derecesiydi. virtual Porter’ın B-sınıfı zorluğunun ortalama temizleme süresi 1 saat 30 dakika aralığındayken Choi Kangcheol, oyunun 10 dakikadan kısa sürede bitmesini bekliyordu.

Sistem sanal olmasına rağmen gerçek hayattaki sanal gerçekliğe benziyordu. Uyanmamışların kurallarına bağlı olarak Taehyun aktif bir spor salonu çalışanı değil, sadece sıradan bir lise öğrencisiydi.

Mantıksal olarak birinin Abyss’te 10 dakikadan fazla hayatta kalamayacağı bekleniyordu. Ancak aradan 10 dakika, ardından 30 dakika ve yaklaşık 1 saat geçtikten sonra bu düşünce tamamen paramparça oldu.

1 saat 35 dakika 47 saniye.

“Deli...”

“İnanamıyorum.”

“Bu en genç rekor değil mi?”

Taehyun’un hareketlerini ve sonuçlarını ekrandan izleyenlerin tepkileri oy birliğiyle oluştu. Aksine Taehyun’un makineden inerkenki ifadesi hiç de hoş değildi.

’Duyularım canlı ama bedenim halsizleşti.’

Uyanmamış kurallarına güvenen bu onun için beklenmedik bir meydan okumaydı. Eğer gerilemeden önceki kendi bedeni olsaydı 50 dakika içinde rahatlıkla içeri girebilirdi. Bu yüzden etrafındaki tepkilere rağmen kendini kolay kolay tatmin edemiyordu.

Birçok kişi onunla bir zavallı olarak alay ederken, Taehyun bir spor salonu çalışanı olarak yeteneğe sahipti. Merkez heyecanla çalkalanıyordu.

“Çocuk!! Loncamıza katılmaya niyetin var mı?”

“Hey! Loncanız nispeten küçük. En azından ilk 4 loncadan biri olmalısınız....”

“En iyi 4 loncanın İK yöneticisiyim. İşte kartvizitim...”

Her yönden keşif teklifleri geldi ama Taehyun başını salladı.

Gerileme sonrasındaki bu yeni hayatında hedefi spor salonu çalışanı olmak değil, oyuncu olmak ve zirvede olmaktı, dolayısıyla gereksiz konularla zaman kaybetmeye hiç niyeti yoktu.

Bir süre sonra, mücadeleyi gecikmeli olarak tamamlayan Choi Kangcheol, terden sırılsıklam bir halde makineden aşağı indi.

1 saat 42 dakika 58 saniye.

İfadesi şaşkınlık ve utanç karışımıydı. Taehyun ayrıntıları bilmiyordu.

“Efendim, bahsi unutmadınız değil mi?” dedi Taehyun hain bir şekilde gülümserken.

’Yırtıcılığı kullanamadığım için burada gücümü mümkün olduğu kadar artırmam gerekiyor.

Oyuncu sınavına 1 ay kaldı.

Taehyun’un eğitimi yeni başlamıştı.