Bölüm 2777: Bir Sonsuzluk Anı, Quintessence’nin Sıçraması! II


Noah’ın kırılmaz güvenine bakarken, EXTREMITY Solarium başını sallamadan önce tam 10 saniye boyunca sakin ve sessiz bir şekilde ona bakmaya devam etti.


"Çok iyi. Av başlasın!"


Bir çift kanadını çırptı.


Gelişmek üzere olan olayları işaret ederken, korkunç bir ışıltı yayıldı!


Helios’un Sonsuz Cenneti’nden çok uzakta, Noah’ın Şekillendirilmiş Wealdian Yorulmaz Kaynağ’ı, EXTREMITY Solarium’un yanında duruyordu.


Helios’un Cehennem Cenneti’nde, Yedi Cennet’in EXTREMITY Damarı’nın dışında.


Sonsuz EXTREMITY Mirası’nın etki alanında.


Çevredeki Gerçeklik, uzayda konuşlanmış güneşlerin yıldız gövdeleri gibi görünen yüzen dağlara sahipti, sayıları birkaç yüze ulaşıyordu ve her altın dağın tepesinde ... Aeonik EXTREMITY Hazineler’i oluşuyordu.


Altın dağlar, daha önce sonsuz bir Helios denizine Helios dalgalarıyla damlayan yıldızlı yüzen adalara benziyordu.


Belirli bir dağın yakınında, Ayame ve Büyükbabası’nın figürleri alınlarından yükselen Enneagonal Varoluş Mücevherler’ini incelerken, görülebiliyordu - Vitalis Hyperversal Otorite etraflarında dönüyordu!


"Tüm bu bilgileri Curagulus’a göndereceğim... Görünüşe göre bu Kan Kaynaklar’ını EXTREMITY Curagulus’unun her bir üyesi için elde etmemiz gerekiyor."


O konuşurken, Ateş’in EXTREMITY’Sİ Noah’a doğru döndü ve alnında benzer bir Mücevher’in yükseldiğini gördü, şu anda bakışları düşünceliydi.


"Noah Osmont... Infernal Cennet’i Ticareti ile karmaşık bir bağlantınız olduğu tespit edildi, acaba..."


Önündeki varlığın etrafındaki havanın değiştiğini hissettiğinde, sözleri dağıldı.


Bakışlar’ı, onlara doğru döndüğünde, bir sonuca varmış ya da kararını vermiş gibi görünüyordu, bakışları Ayame’ye kilitlendiğinde, gözleri, bitmek bilmeyen bir gizem ışığını ortaya çıkardı.


Dehası çoktan EXTREMITY Aeonik Kayıtlar’a dalmış olan Ayame, şu anda muhteşem yüzü, karşısındaki varlığa doğru yükselirken, Ruh’u eşi benzeri görülmemiş bir şok duygusu hissetti - Kayıtlar ona, inanılmaz bir şey yapmak üzere olduğunu söylüyordu!


Ama şu anda... artık eskisi gibi değildi.


Bu kez, gözlerini onunkilerle buluşturmak için kaldırdığında, görüş açısı sadece ağzında durabildiği için şok edici bir heybet ve baskı hissediyordu.


Sanki bir perde kalkmış ve gerçek heybeti ortaya çıkmıştı!


Ve EXTREMITY Aeonik Kayıtlar’da yankılanıyormuş gibi görünen bir sesle, sesi yankılandı.


"Yolumda bana yardım edenler, ister küçük ölçekte ister büyük ölçekte olsun, bu karma iyiliğinin karşılığını her zaman alacaklar. Senin için... Sana Sonsuzluğa bir bakış attıracağım."


...!


HUUM!


Ayame, alnındaki Oni Boynuzu’nun adamın Eli tarafından örtüldüğünü hissettiğinde, yüzü kaskatı kesilirken,  söylediği sözler son derece şok ediciydi.


Sanki üzerine bir Cennet’in ağırlığı çökmüş gibi hissetmişti ve sağ tarafında, Büyükbabası, Noah sözlerine devam ederken, ona kuşkuyla bakıyordu!


"Sen, Isı ve Alev kavramlarını genişlettin, çünkü onlardan Sonsuzluk Unsuru’nu arıyorsun. Bu, Sonsuzlu’ğa bir bakış atmak ve yaklaşmak için uygun bir yol olsa da, doğru yol değil. Bununla birlikte, yine de bir bakış elde edilebilir. Isının EXTREMITY’Sİ nedir? Birinin dokunduğu herhangi bir şeyin sakinleşmesi ve akkor haline gelmesidir. Isı ile Sonsuzluk Unsuru’na ulaşmak istiyorsanız, milyonlarca yıl boyunca bir Büyük Cennet’e güç sağlayacak kadar ısı yayma kapasitesine sahip olmanız gerekir. Mevcut Soyu’nuz bunun yolunu açıyor ve Isı... EXTREMITY’E götürülebilir. "


....!



Ayame, şok içinde titrerken, Ruh’u uğuldadı.


17’nci Katman’a taşıdığı Altın Nihai Isı Sınırı’nın aslında zincirlerini kırdığını ve ileriye doğru bir adım attığını hissedebiliyordu - bu kadar erken atmayı düşünmediği bir adım!


Sözler’i, emir gibi geldi ve konuştuğu anda, onunla birlikte bu Kavram onun elinden çıkmış gibi tepki verdi... sonsuz mavi bir ışığın onun varlığına aktığını hissetti.


"Bu ışık..."


Sözler’ini bitiremediği için tatlı sesi kısılmıştı.


Ondan yayılan ışık... Sonsuzluğ’un izini taşımıyordu.


Bu gerçekten de Sonsuzluk Kavramı’nın ışığının kendisi idi!


O... gerçekten de hiçbirinin EXTREMITY’E doğru çıkamayacağı bu yola giriyordu!


BOOOM!


Ayame’nin figürünün etrafında, altın boynuzu kıpkırmızı bir ışıltıyla parlarken, kıpkırmızı altın rengi yakıcı ısı ışığı patladı, etrafındaki Gerçeklik ondan gelen ısıdan eridi - Isı’nın Saf Hyperversal EXTREMITY Otorite’si yükselmeye başladı.


Isı.


Bu bir Düzlem ya da Doğuştan Kavram değildi.


Bu, bu sıralamadaki en düşük kademe olsa bile... yine de Mükemmel bir Kavram’dı!


Yine de şu anda Noah, Ayame’nin bedenindeki böyle bir Kavram’ı aldı ve onu EXTREMITY’E doğru bir adım atmaya zorladı.


"EXTREMITY’NİN Dereceler’i boyunca yürüdükçe, ve Isı’nın Sonsuzluğ’u Yönüne odaklandıkça, sonunda EXTREMITY’NİN kendisini kavrayabilirsin. Ancak bu uzun ve zorlu bir süreç olacak ve yakın gelecekte yolunuzu Sonsuzluğ’un kendisine çevirmeniz yeterli... bir Yönüne değil."


WAA!


Varoluş Unsurlar’ının değişmeye başladığını hissederken, sözleri onu derinden sarstı.


Anladığını sandığı bu varlığın gözlerine bakmak için başını yukarı çevirmeye çalışırken, gözleri sersemlemişti ama yapamıyordu!


Yanı başındaki büyükbabası ortaya çıkan Gerçekliği sorgularken, onlar daha herhangi bir yanıt veremeden, Noah’ın sağ eli,  Ayame’den ayrılıp, yumruk haline geldi ve alınlarındaki Enneagonal Varoluş Mücevherler’i parlak bir ışıkla parladı, figürleri bu alandan zorla kaybolmaya başladı.


"İyi çalışın, yakında size Sonsuzluğun gerçek Uçsuz bucaksızlığını göstereceğim."


...!


WAP!


Altın ışıltısının parıltısıyla figürleri kayboldu.


Artık tüm bu Alan’da sadece Noah’ın figürü vardı ve etrafı zirvelerinde hazinelerin ışığıyla parlayan yıldızlarla çevriliydi.


Bu Küçük Cennet’in içinde Noah sakin bir şekilde süzülürken, bir an sonra arkasında hayali bir Gerçek Quintessence Taht’ı oluştu ve Noah, heybetle üzerine oturdu!


Yeri, o seçti.


Zamanı, o seçti.


Her yerinden damlayan şok edici parlaklıkla, sesi sakince çınladı.


"Eğer şimdi denemezsen, başka şansın olmayacak."


...!


Sözleri, görünüşte kimseye hitap etmiyordu ama Noah, bir dinleyicisi olduğunu biliyordu.


Ve bu izleyicilerin... kendilerini göstermekten ve az önce buraya yapmak için geldikleri şeyi yapmaktan başka seçenekleri olmayacaktı - ama şu anda onun kendisi için bile değil, tamamen başka bir varlık için bir EXTREMITY Kavramı’nı genişletmesini izlemişlerdi!


"..."


Bir an sessizlik oldu.


Ve sonra... Küçük Cennet’in tepesi mutlak bir hiçliğe dönüştü!