The Lowest-Ranked Hero Has Returned - Türkçe Çevrimiçi Oku

Bölüm 15 - Bahar [Ara]
Profesör Lucas ile düellomdan sonraki gün.
Sabah derslerimi bitirdikten sonra, diğer öğrencilerin nadiren uğradığı sessiz bir patikadaki banka oturdum ve dünkü düelloyu hatırladım.
"Güçlüydü.
Tam da beklediğim gibi.
Profesör Lucas döndüğümden beri karşılaştığım vasat öğrencilerin çok ötesinde bir beceriye sahipti.
"Ama yenemeyeceğim bir seviye değildi.
Dürüst olmak gerekirse.
Hatta bir parçam dövüş sırasında "Hepsi bu mu?" diye düşündü.
"Kaybettikten sonra bile böyle düşüncelere sahip olmam biraz komik.
Ama yapacak bir şey yoktu.
Profesör Lucas’a karşı düelloyu kaybetmemin nedeni beceri ya da deneyim eksikliği değildi; tamamen mana rezervlerimiz arasındaki büyük uçurumdu.
"Koşullar göz önüne alındığında, yerimde kalmayı başarmış olmam etkileyici.
Sonuçta, Profesör Lucas’ın "kutsamasını" kullanmasını sağladığım için biraz tatmin olmuştum.
En azından.
Yok edilmiş bir dünyada tek başıma eğitim alarak geçirdiğim zamanın boşa gitmediğini söyleyebilirim.
"Yine de, şu anki durumumda tekniklerin çoğunu tam olarak kullanamıyorum.
Tabii ki.
Kahramanlar tarafından kullanılan kılıç ustalığı, dövüş sanatları ve büyü, mana ile güçlendirildikleri varsayımına dayanır.
Manasız teknikler sadece taklittir.
Restoranların dışında sergilenen sahte yemek modelleri gibi.
Dışarıdan benzer görünse bile, uygun mana olmadan teknikler tam güçlerini gösteremez, tıpkı bir yemek modelini gerçek yemekle karşılaştıramayacağınız gibi.
’Ve şu anda, mevcut manamla tam potansiyelini kullanabileceğim çok fazla teknik yok.
Öne çıkan tek teknik, rakibin gücünü onlara karşı kullanma konusunda uzmanlaşmış olan "Sky Flip "tir.
Aslında, yeterli manam olsaydı bu teknik bile çok daha güçlü olabilirdi.
"Sonunda her şey manaya bağlı."
Dilimi tıkırdatarak hayal kırıklığı içinde iç çektim.
"Ben... yanlış bir şey mi yaptım?"
Arkamdan korku dolu bir ses geldi.
"Ah."
Şimdi düşünüyorum da, o hâlâ buradaydı.
Başımı, ben bankta düşüncelere dalmışken özenle omuzlarıma masaj yapan "arkadaşıma" çevirdim.
"Önceden beri gücün zayıflamış gibi görünüyor?"
"Ben daha yumuşak gitmedim..."
"Oh, yani sadece hayal mi görüyorum?"
"Hayır! Bu o değil!"
"Sonra ne olacak?"
"Özür dilerim! Ben hatalıyım!"
Juliet dehşete düşmüş bir ifadeyle derin bir şekilde eğildi.
Bir kahkaha patlattım ve Juliet’in omzunu sıvazladım.
"Haha. Sadece şaka yapıyorum, dostum. Sadece arkadaşlar arasında bir şaka, neden bu kadar korkuyorsun?"
"Tamam."
"Bu arada... Neredeyse bir hafta oldu. Parayı almayı başardınız mı?"
Paradan söz edilince Juliet’in omuzları hafifçe titredi.
Ağlamaklı bir sesle konuştu, sanki 1 milyon altın toplamak için verdiği mücadele oldukça çileli geçmiş gibi.
"Sanırım yarına kadar alabilirim!"
"Öyle mi düşünüyorsun?"
"Hayır! Ben alacağım! Evet!"
"Tamam, tamam. Sağ ol dostum. Bir milyon altın toplamak zor olmalı."
"Şey... bir arkadaşımın isteği olduğu için."
"Ah..."
Bir arkadaş için bu kadar kısa sürede 1 milyon altın toplamak... Duygudan gözlerimi yaşartmaya yetiyor.
"Arkadaşlık harika değil mi?"
İhtiyaç anında birbirimize yardım etmek, arkadaşlar bunun içindir.
Juliet’in gözleri de kızarmıştı, muhtemelen aynı şekilde hissediyordu.
"Şimdi biraz yemek yiyelim mi?"
"Evet. Her zamanki ekmeklerden alayım mı?"
"Tabii. Bugün özel bir gün, o yüzden sosisli ekmek alalım."
"Hemen gidip getiriyorum!"
Juliet hızla arkasını döndü ve mağazaya doğru koşmaya başladı.
Hızlı hareketleri aramızdaki derin dostluk (?) bağını yansıtıyordu.
"Hmm..."
Ben bankta Juliet’in dönmesini beklerken,
-Ding!
net bir uyarı sesi duyuldu ve bir hologram penceresi açıldı.
[Eğer müsaitseniz, birlikte öğle yemeği yemek ister misiniz?]
Iris’ten bir mesajdı.
Bir an bile tereddüt etmeden cevap verdim.
[Tabii. Neredesin?]
[Ana bina kafeteryasında.]
Ana bina kafeteryası mı?
Prestijli soylu ailelerin ve holdinglerin çocukları genellikle orada yemek yiyor, değil mi?
"Oraya daha önce hiç gitmedim.
Önceki hayatımda ana bina kafeteryasına adımımı atmamıştım çünkü fiyatlar çok fahişti.
Yarın araştırma için 1 milyon altın harcamam gerekse de (bu benim param değildi), bir an tereddüt ettim.
[En son açık hava eğitimi sırasında yemek hazırladığınıza göre, bugün size ikramda bulunmama izin verin].
[Yoldayım.]
Ah, çok tatlı, nazik ve hatta bana yemek ısmarlamayı teklif etti.
"Saintess, sen en iyisisin!
Önceki hayatımdaki sevgilimin beklediği ana bina kafeteryasına doğru hızla ilerledim.
"...Oh, bekle."
Bir şey unutuyormuşum gibi hissediyorum.
"Oh, muhtemelen önemli bir şey değildir.
Adımlarımı hızlandırdım, zihnimi kalan düşüncelerden arındırmaya çalıştım.
* * *
"Ah, buradayım, Dale!"
"Bu taraftan."
Ana yemek salonuna girdiğimde, Iris ve Camilla’nın çoktan bir masa ayarlamış olarak beni beklediklerini gördüm.
"Demek ana yemek salonu burası, ha?"
"Buraya ilk kez mi geliyorsun?"
"Evet."
İkisinin oturduğu masaya oturdum ve etrafıma bakındım.
Restoran, bir otelin yemek salonunu andıran lüks bir iç mekâna sahipti.
Her masanın üzerine yerleştirilmiş mumlardan hoş bir koku yayılıyordu.
"Ben de yemekhaneye gelmeyeli uzun zaman oldu."
"Aklıma gelmişken, yemeklerinizi genellikle Kutsal Krallık’tan gönderilen bir aşçı hazırlıyor, değil mi?"
"Evet."
Yani sırf benimle yemek yemek için profesyonelce hazırlanmış bir yemeği atlamışlar mıydı?
"Hımm. Aziz’in böyle bir yemek önermesi nadirdir, bu yüzden bunu bir onur olarak kabul edin."
"Azizenin ziyafetine davet edildiğim için gerçekten onur duydum."
Ayağa kalkıp abartılı bir şekilde eğildim ve Iris’in utanç içinde ellerini sallamasına neden oldum.
"Lütfen bunu yapma! Camilla, sen de böyle şeyler söylememelisin!"
"Haha. Sayenizde böyle bir yeri ziyaret edebilmek çok güzel."
"Genellikle ek binadaki yemekhaneyi mi kullanırsın, Dale?"
"Hayır, sadece marketten bir şeyler alıyorum."
"Bakkal mı?"
Iris bir marketten söz edilince kaşlarını çattı.
"Market yemeklerinin pek sağlıklı olmadığını duymuştum."
"Ama ucuz ve kolay."
"Hmm."
Memnuniyetsiz bir ifadeyle kollarını kavuşturmuş olan Iris konuştu.
"O zaman bundan sonra öğle yemeğinde bize katılmaya ne dersin?"
"S-Saintess?"
Camilla, Iris’in ani teklifi karşısında şok olmuş görünüyordu.
"Şey, bu..."
"Ne? Bir kişinin daha olması pek bir şey fark ettirmez."
"Sorun bu değil..."
"Eğer sorun bu değilse, o zaman nedir?"
Camilla çelişkili görünüyordu.
Sorun fazladan bir porsiyon yemek hazırlamak değil, Kutsal Krallık Azizinin her gün tanımadığı bir erkek adayla öğle yemeği yiyor olmasıydı.
"Teklifiniz için teşekkür ederim ama öğle yemeğini yalnız yiyeceğim."
Başımı hafifçe salladım.
Iris ile her gün öğle yemeği yemek kesinlikle çekici olurdu, ama...
Henüz değil.
Şimdilik yapacak çok işim vardı.
Hatta o kadar çok ki, yemek yemek için zaman ayırmak bile lüks gibi geliyordu.
"Hmm... Oh, o zaman şuna ne dersin? Her Pazartesi pratik savaş eğitimimiz var, o halde neden Pazartesi günleri birlikte öğle yemeği yemiyoruz?"
"Eğer haftada bir kez olursa... sorun olmayabilir."
Yapacak çok işim olmasına rağmen, haftada bir öğünü reddetmek için hiçbir neden yoktu.
"Kabul etti, yani?"
Iris ona bakarken Camilla tereddüt etti ve isteksizce başını salladı.
"Pekala... Şefe haber vereceğim."
Bu planı durdurmanın bir yolu olmadığını kabullenmiş görünüyordu ve karmaşık bir ifadeyle kabul etti.
"O zaman her Pazartesi için anlaştık mı?"
"Anladım."
"Yaşasın! Çok tatlı!"
"Ha?"
"Ahem. Ben bir şey söylemedim."
"Ama şimdi..."
"Ben bir şey söylemedim, dedim."
"Uh... tamam."
Tabii, öyle yapalım.
"O zaman yiyelim mi?"
"Evet! Sadece beni takip et!"
Ana yemek salonu açık büfe tarzında olduğu için kendimiz servis yapmak zorunda kaldık.
Elimizde boş tabaklarla Iris ve ben yemek salonunun orta bölümüne doğru ilerledik.
"Vay canına, bütün bunlar da ne?"
Her biri bir diğerinden daha iştah açıcı görünen bir dizi yemek alanı doldurdu.
"Buradan şuraya kadar Kutsal Krallık yemekleri, şurada İmparatorluk yemekleri ve karşı tarafta da Cumhuriyet yemekleri var."
"Hepsi çok güzel görünüyor, nereden başlayacağımı bilemiyorum."
"Bazı Kutsal Krallık yemekleri önermemi ister misiniz?"
"Hayır, şey... Kutsal Krallık yemekleri yememeyi tercih ederim."
"Neden olmasın?"
Neden, gerçekten.
Kutsal Krallık mutfağının pek de lezzetli olduğu söylenemezdi.
"Lezzetli Kutsal Krallık yemekleri de var!"
"Hazır ramenden daha mı iyi?"
"Bu..."
Iris sözlerini yarıda kesti ve başını hızla başka yöne çevirdi.
Geleneksel yemekler fabrika yapımı hazır yiyeceklerden nasıl daha kötü olabilir?
Kutsal Krallık nasıl bir yerdir ki zaten?
"Her neyse! Genelde sağlıksız market yiyecekleri yediğinizi söylediğinize göre, bugün besleyici bir şeyler yemelisiniz!"
"Bu çok sert."
Iris beni etrafta sürükleyip tabağıma yemek yığarken bir şey fark ettim.
-Fısıltılar.
Bir grup kadın aday büfe bölümünün bir köşesinde toplanmıştı.
Popüler bir yemek olabileceğini düşünerek bakmak için döndüğümde bir de ne göreyim...
"...Yuren?"
Kadın adayların etrafında popüler bir yemek değil, güneş gibi parlayan altın sarısı saçları olan genç bir adam vardı.
Altın saçlar ve altın gözler.
Kar kadar beyaz bir ten ve doğal olarak yayılan asil bir aura.
Kolaylıkla bir kadınınki ile karıştırılabilecek çift cinsiyetli bir görünüm.
O, önceki yaşamımda bana Güneş Kılıcı’nı öğreten akıl hocam ve ayrılmaz arkadaşım Yuren Helios’tu.
"Ah, Yuren, bugün Kutsal Ulus tarzında mı yemek yiyeceksin?"
"Özellikle sevdiğiniz bir yemek var mı? Ailemiz yakın zamanda Cumhuriyet’ten ünlü bir şef tuttu...."
"Yakın zamanda birinci sınıf bir şarap elde ettik. Yemeğinizin yanında bir kadehe ne dersiniz?"
"......."
Yuren, tabağına sessizce yemek koyarken etrafını saran kadın öğrencileri görmezden geldi, onlara bakmadı bile.
"Hm? Oh, Helios ailesinin varisi, değil mi? Dale, onu tanıyor musun?"
"......."
Onu tanıyor muyum?
Acı bir gülümsemeyi yuttum ve başımı salladım.
"Sadece adını duydum."
Henüz değil.
Henüz seninle tanışma vakti gelmedi.
Huzurunuza çıktığım gün, kendime daha fazla güvenebildiğim gün olmalı.
"Adamım, bu adam kesinlikle popüler.
Yeni kabul edilen birinci sınıf öğrencileriyle takılan Juliet’in aksine, Yuren’in etrafını saran kadın öğrenciler ilk bakışta bir asalet havası yayıyordu.
Sanırım....’
Yakışıklı, güçlü bir aileden geliyor ve notları birinci sınıf - kabul edildiğinden beri kapsamlı öğrenci değerlendirmelerinde en üst sırayı hiç kaçırmadı.
Popüler olması çok doğal.
"Dale?"
"Hm? Oh, üzgünüm."
"Neyi bu kadar derin düşünüyorsun?"
"Ah... şey, ben sadece onun söylentilerdeki kadar yakışıklı olduğunu düşünüyordum."
"Aha."
İris başını hafifçe Yuren’e doğru çevirdi ve konuşmadan önce boğazını temizledi.
"Yakışıklı ama benim tipim değil."
"Gerçekten mi?"
"Evet. Tanrılar tarafından yontulmuş gibi görünen insanlardan pek hoşlanmam."
Tanrılar tarafından yontulmuş gibi görünen Iris’ten bunu duymak oldukça ironik.
"O zaman sizin tipiniz nasıl bir görünüm?"
"Daha canlı görünen birini tercih ederim, sokakta büyüyen bir ot gibi... daha doğal bir görünüme sahip birini. Eğer bir örnek vermem gerekirse...."
Iris utangaç bir şekilde yanağını yumuşak pembe saçlarıyla kapattı ve bana baktı.
"Senin gibi biri, Dale."
"......."
Yani diyorsun ki.
"Ot gibi göründüğümü mü düşünüyorsun?"
"Hayır."
"Bu tartışmalı olabilir, biliyor musun?"
"Kastettiğim bu değildi!"
"Birinin ot gibi göründüğümü söylediğini duyacağımı düşünmek."
"Seni pislik! Kastettiğim bu değildi!"
Iris, telaşlı ve bağırarak beni kahkahalara boğdu.
"Git yemeğini ye artık!"
Masaya doğru giderken sıkıntıyla oflayan Iris’in ardından başımı hafifçe çevirip Yuren’e baktım.
"Iris, Yuren.
Ve henüz tanışmamış olsam da, Berald ve Kıdemli Sophia, okulda bir yerlerde olmalılar.
"Gerçekten geri döndüm, değil mi?
Nedense, dönmemin üzerinden bir haftadan fazla zaman geçmiş olmasına rağmen, birden aklıma yine o düşünce geldi.
Bir Mart öğleden sonrasıydı.
Uzun kış sona ermişti.
Bahar geliyordu.
* * *
"Huff, huff! Huff!"
Dale’in terk ettiği yer.
Terli sarı saçlı genç bir adam koşarak geldi, elleri ekmek doluydu.
"D-Dale! İstediğin sosisli ekmeği getirdim!"
Juliet etrafına bakındı, Dale’e seslendi ama cevap gelmedi.
"...Belki de tuvalete gitmiştir?"
Juliet, elleri ekmekle dolu halde temkinli bir şekilde bankta oturarak Dale’in dönmesini bekledi.
"......."
30 dakika, 1 saat, 2 saat geçtikten sonra.
Karnı guruldayan Juliet, Dale’i beklerken nihayet soğuk sosisli ekmeği yedi.
"Hng... Hnggg."
Gözyaşlarıyla ıslanmış sosisli ekmeğin tadı hayatın acısı gibiydi.

Daha fazla bölüm için sitemizi ziyaret edin. Novel Okur

DISQUS - Mangaya Ait Yorumlar

*Not: Yorum Yazmadan Önce;