Rahatladığımı söylediğimde gerçekten ciddiydim. Onunla tanıştıktan sonra kötü bir insan olmadığını anlamıştım.
Aynı zamanda çok düşünceli biriydi. Kendi banyosunu bitirdikten sonra banyoya yeni sıcak su koymayı ihmal etmiyordu.
Yine de Suisei’de öğrenci olmasını beklemiyordum.
8 Haziran (Pazartesi)
Asamura-kun okulda bana seslendi. Beklentilerimin aksine, Asamura-kun çok sakin ve dürüst bir insan.
Hakkımda çıkan söylentileri doğru kabul etmesi fikri hoşuma gitmiyor ama elden bir şey gelmeyeceğini de biliyorum. Ne de olsa başkalarına nasıl göründüğümü biliyorum.
Kızgındım. Ama o, kızgın olduğumu kabul etti. Bana bu şekilde uyum sağlamaya istekli olan tanıdığım ilk kişi olabilir.
Bugünden itibaren yemekleri ben pişireceğim. Asamura-kun benim için yüksek maaşlı yarı zamanlı bir iş aramak için elinden geleni yapıyor, bu yüzden ona kahvaltı ve akşam yemeği hazırlayacağım.
Hiçbir şey bulamadığı için özür diledi ama bunun bu kadar kolay olmayacağını biliyordum. Özellikle de yabancılardan yardım istemek.
Eğer bunu yapabilseydim.
10 Haziran (Çarşamba)
Urk, çok utanç verici…
Bunu duyacağını düşünmek.
Beceriksiz görünmek istemiyorum, bu yüzden sıkı çalışmamı gizli tutmaya çalışıyorum.
Maaya bizi ziyarete geldi. Her zamanki gibi yaramaz.
Üçümüz birlikte oynadık ve çok güldük. Ne zamandır böyle gülmemiştim.
LINE iletişim bilgilerimizi paylaştık.
Asamura-kun’un bir manzara resmini profil resmi yapması çok hoş.
Şemsiye için teşekkürler.
11 Haziran (Perşembe)
İç çamaşırlarımı odamda kuruturken daha fazla dikkat etmem gerekiyor, evet.
İç çamaşırları da diğer giysiler gibidir. Nasıl bu kadar büyülenebildin, Asamura-kun.
Neyse ki, onunla iğrenç bir şey denemedi.
Ama…
Hiçbir şey yapmayacağını söyledi. Bu tür arzulara sahip olduğunu kabul etti, ancak bunlara sahip olmanın ve bunlara göre hareket etmenin farklı bir durum olduğunu belirtti.
Ben de aynı fikirdeyim.
Ne zaman onun fikrini duysam, her zaman ona sempati duyduğumu fark ediyorum. Muhtemelen bu yüzden bu kadar rahat hissediyorum.
Asamura-kun tehlikeli biri.
Beni çok iyi anlıyor.
12 Haziran (Cuma)
Asamura-kun ilk kez bana kızdı.
O anın hararetiyle bunu ona bile anlattım. Tekrar hatırlamak istemesem de. Görünüşe göre o da bana benzer bir şey yaşamış. Tam olarak ne olduğunu sormadım.
Çok konuştuk ama ona söyleyemediğim şeyler vardı.
Bedenimi satmaya hazırdım... çünkü Asamura-kun’a borçlu olmaktan korkuyordum.
13 Haziran (Cumartesi)
Gece Asamura-kun ve ben baş başa yemek yedik. Annem ve üvey babam baş başa yemek yemeye gitmişlerdi.
Asamura-kun bu fikri ortaya atan kişiydi. En küçük ayrıntılar konusunda bile ne kadar düşünceli olduğunu bir kez daha gösterdi.
İşte tam da bu yüzden ona ’Abi’ diyemiyorum. Onu böyle çağırmaya başladığımda, kesinlikle her zaman ona güveneceğim.
Bu kendime izin veremeyeceğim bir şey.
Özür dilerim, Asamura-kun.
Ama... ona ne zaman Asamura-kun desem, kalbimin derinliklerinde, ona ağabey dememden farklı bir duygu kabarmaya başlıyor.
Bu daha önce hiç deneyimlemediğim bir duygu ve adını da koyamıyorum.
Asamura-kun’u düşünmeye başladığımı ancak o an fark ettim.
Bu beni tedirgin, hatta kasvetli hissettiriyor.
Yatağa girdiğimde bile son zamanlarda uyumakta zorlanıyorum.
Eğer zihin sağlığımı iyileştirmek için sakin bir müzik dinlemezsem, ellerim ve ayaklarım rahatlamıyor. Müzik dinlemeden uykuya dalamıyorum, bu haldeyken nasıl bağımsız olmayı umabilirim ki? Kendimi acınası hissediyorum.
...Bu duygu gerçekten de neyin nesi?
*BİRİNCİ CİLDİN SONU*
Bu bölümde emeği geçen; çevirmen ve düzenleyici arkadaşların emeklerinin karşılığı olarak basit bir minnet ifadesi yani teşekkür etmeyi ihmal etmeyelim.
Spoiler butonu kullanılarak spoiler yazılabilir fakat buton kullanılmadan spoiler verenler uyarılmadan süresiz engellenecektir ve geri alınmayacaktır.,
Küfür, siyasi ve seviyesiz yorumlar,
İçerikle alakasız link paylaşımları yasaktır.
İçeriği çeviren gruplar dışında site reklamı yapanlar sınırsız uzaklaştırılacaktır.
