Bölüm 7
Sokakların koşuşturması bir noktada kaybolmuş, keder, umutsuzluk, kızgınlık ve pişmanlık sesleri ambulansın uzun feryadı içinde yavaş yavaş geri çekilmişti.

Tüm dünya mırıldanan fısıltılar haline dönmüş, tüm yanılsamalar dağılmıştı.

Yine de gözlerinin önünde uçuşan çarpıtılmış metin kaybolmamıştı. Bu gerçeküstü, fantastik sahne inanılmaz derecede gerçekti.

[Eğer dileğiniz buysa]

[Düşündüğünüz şey kaçınılmaz olarak gerçeğe dönüşecektir].

Bai Yi tembel tembel yatağa uzanmış, tavandaki bu iki satırlık yazıya bakıyordu.

...Bu bir illüzyon değil miydi? Gerçekten de şaşırtıcı bir kâbus oyunu tarafından seçilmişti.

"...Bunu söylemeye gerçekten cesaretin var."

Dik oturarak gülmeye başladı.

"Sisteminiz gerçekten berbat durumda. Daha önce beni haksız yere suçladın ve sonunda piramit şeması liderinin sen olduğu ortaya çıktı?"
...Kabus oyunu denilen şeyin gerçek mi sahte mi olduğunu, oyun sistemi olduğunu iddia eden varlığın özünde ne olduğunu, belki de her şeyin bir aldatmacadan ibaret olduğunu kim bilebilirdi ki?

...Komplo teorileri üzerinden gidilecek olursa, kâbusun derinliklerindeki canavarın oyun sisteminin derisini giymesi, gerçekte birini seçmesi ve bu sayede yavaş yavaş bu dünyayı istila etmesi... bu da makul bir kurgu gibi görünüyordu.

Ama kimin umurunda?

Bai Yi sadece dikkatinin başarılı bir şekilde çekildiğini biliyordu.

"Üç yol, ha? Sadece çocuklar seçim yapar, olgun yetişkinler doğal olarak hepsini ister."

Tanıdık temel paneli çağıran Bai Yi’nin bakışları panelin üzerinde gezindi ve doğrudan alt kısmı seçti.

Bu, daha önce anlama şansı bulamadığı bir işlevdi, belki de yakında kullanabilirdi, bu yüzden doğal olarak önce onu çözmesi gerekiyordu.

Puan: 10

Kart Yuvası: [Yağmurlu Gecedeki Hayalet★]

[Özellik onaylanacak]

[Kuşanılabilir / Her 24 saatte bir Kabus Kristali (Beyaz) ×1 tüketir]

[Artık görüntülememek için tıklayın]

Sırt Çantası: Kabus Kristali (Beyaz) ×3, Her Şeyin Prensibi ×1

**

Puanların anlaşılması kolaydı, Kabus Oyunu’nun para birimiydi ve Kabus Kristalleri bir tür özel sarf malzemesi gibi görünüyordu. Karakter kartına gelince... tahmin ettiği şey olabilir miydi?

Bai Yi bir düşünceyle avucunda hayali bir kart yarattı. Siyah şemsiyenin altında, adamın gülümsemesi esrarengizdi.

Bunu takiben, metin istemleri sıraları belirdi.

[Kart: Yağmurlu Gecede Hayalet★]

[ Köken: Kanlı Han★☆]

[Prototip: Yağmurlu gecelerde ortaya çıkan Seri Katil K]

[Açıklama: Oyuncunun kendi karakter sınırlamalarını aşarak yenememesi gereken bir düşmanı yenmesi karşılığında elde ettiği özel bir ödül. K’nın tüm öldürme tekniklerine ve diğer becerilerine sahiptir. Bunun dışında boştur. Oyuncu bu karta kendi geçmişini, deneyimini, kişiliğini ve diğer özellik ayarlarını ekleyebilir. Üç ile sınırlıdır. Ve bir yıldızlı kart sınırını aşamaz].

[Not: Karakter prototipi ile ciddi şekilde uyumsuz olan özellikler etkili olamaz. Özelliğin uyumluluğu ne kadar yüksekse, etkili olma olasılığı da o kadar yüksektir. Bu kartı taktığında, oyuncu doğrudan kart karakterinin tüm becerilerinde ustalaşacak ve karakterin kendisine dönüşecektir. Oyuncunun tasviri özellik ayarına ne kadar yakınsa, kartın büyümesi ve yükseltme deneyimi o kadar hızlı kazanılacaktır].

Bu açıklama gerçekten de bilgi doluydu.

"Yani adı K mı? Bu çok sıradan."

Soyadı hala bilinmeyen NPC’yi hatırlayan Bai Yi bir yorum yaptı, ardından bunu görmezden geldi ve kilit noktaya odaklandı.

"Yani, bu bana istediğim gibi şekillendirebileceğim, becerileri zaten maksimuma çıkarılmış ve karakter ayarı tamamen bana kalmış boş bir suikastçı NPC kartı vermek gibi mi?"

Prototip karakterle ciddi şekilde uyumsuz olamama konusuna gelince, bunu anlamak da kolaydı...

Sistemin komutlarını takip eden Bai Yi’nin parmakları dans etti ve havada gelişigüzel yazdı: [Doğuştan nazik, öldürmeye dayanamayan, kedi ve köpekleri seven iyi bir yaşlı adam]--

Hiss!

Tam da beklediği gibi, bu metin satırı düşer düşmez mavi bir duman pufuna dönüştü ve temiz bir şekilde kayboldu.

[Bu özellik karakter prototipi ile ciddi şekilde uyumsuzdur.]

"O zaman bunu deneyelim." Bai Yi sebat etti.

[Eşsiz yetenekler, tek başına yüz kişiyle savaşabilme, mermileri çıplak elle yakalayabilen suikastçıların kralı]

Bu metin satırı göründükten sonra havada parladı, mavi dumana dönüşüp kaybolmasa da belli ki yavaş yavaş karardı ve aniden beliren uzun bir çizgi doğrudan tüm cümlenin üzerini çizdi.

[Kart limitini aşıyor, şu anda yürürlüğe giremiyor]

"İşte böyle..."

Bai Yi hayal kırıklığına uğramadı, aksine gözleri parladı.

Ağzının kenarları yukarı doğru kıvrıldı, aniden yeni bir oyuncak bulan bir çocuk gibi, yüzü beklenti doluydu:

"Hadi bunu tekrar deneyelim..."

.....

Ondan fazla denemeden sonra, Bai Yi bu kartın kabul edilebilir aralıkta ne tür özellik ayarları olduğunu kabaca bulmuştu.

Ve özelliğin geçtiğine karar verildiği sürece, otomatik olarak parlayacak ve yukarıda yüzen altın bir metne dönüşecekti.

Şu anda, havada süzülen altın metinde tuhaf ve çeşitli düzinelerce yoğun satır vardı, içeriğin bir kısmı tamamen kendi kötü zevkinin sonucuydu.

Bai Yi elini kaldırdı ve içlerinden rastgele üç tanesini seçti.

[Özellikleri onayla?]

Bai Yi kararını onayladığında, havadaki diğer altın karakterlerin hepsi dağıldı ve geride üç ışık akımına dönüşen ve doğrudan avucundaki karta doğru akan son üç çizgiyi bıraktı.

Parlayan kart yukarı doğru süzüldü.

Siyah şemsiyeyi tutan adam, kart çevrilirken yavaşça arkasını döndü ve kartın arka yüzünün başlangıçta boş olan tarafında yavaş yavaş birkaç satırlık simsiyah karakterler belirdi.

[Yağmurlu gecelerde her an ortaya çıkan bir hayalet]

[Katliam ve kan getiren bir kasap]

[İnsanların kalpleriyle oynamakta iyi olan bir haz düşkünü]

--[K]

"La la la la, mükemmel!"

Bai Yi neşeyle elini kaldırdı, elindeki kartı havaya fırlattı ve ardından orta ve işaret parmakları arasında sıkıca sıkıştırdı.

Şu anda, yeni bir oyuncak almış ve başlamak için sabırsızlanan bir anaokulu çocuğu gibiydi.

Ancak...

"Bir kartı donatmak Kabus Kristalleri tüketiyor, Kabus Kristalleri dışında başka alternatif sarf malzemeleri yok mu?"

Bai Yi yanaklarını şişirmekten kendini alamadı.

"Hey hey hey, az önce tüm dilekleri gerçekleştirebilen bir kâbus oyunu olduğunu iddia ediyordun, bu kadar çabuk çökmeyeceksin, değil mi?"

"Oyuncuları cezbetmek ve onları yok etmek için efsanevi bir numara mı bu?"

Bai Yi’nin sırt çantasında yalnızca üç adet Kâbus Kristali (Beyaz) vardı ve bu kristaller yalnızca toplam 72 saat boyunca kartları donatabiliyordu.

Bunu düşünen Bai Yi elinde olmadan iki karşıt prensip tekniği üretmeye başladı ve büyük Onmyoji tekrar çevrimiçi oldu.

[Bir Kabus Kristali birden fazla kez kullanılabilir, bir saatten az her kullanım bir saat olarak hesaplanır. Ayrıca, karakter kartları da elde edilen Efsane Derecesi aracılığıyla şarj edilebilir ve dünyada kaldıkları süre uzatılabilir].

"--Efsane Derecesi mi?" Bai Yi bu kelime üzerinde düşündü, "Oldukça ilginç görünüyor."

Birden canlandı, gözlerinin ve kaşlarının etrafında dolaşan yorgunluk silinip gitti.

Artık zihinsel durumunu bastırmadığı için, bir sonraki an, her yönden gelen bilgi akışı aniden birkaç kat arttı. Çevresindeki her şeyin ritmine dair pasif algısı kontrolsüz bir şekilde menzilini genişletti.

Başlangıçta tahammül edilebilir olan fısıltılar, sakin bir akarsuyun yerini fırtınalı bir okyanusa bırakması gibi yüksek sesli çığlıklara ve kahkahalara dönüştü.

Her taraftan dalga dalga Bai Yi’nin beynine doğru hücum ettiler. Kafatasını kaldırdılar, bir çöp tenekesini açar gibi kafa derisine girdiler ve "çöp tenekesinin" kabul edip etmeyeceğine bakmaksızın her türlü pisliği içine boşalttılar.

Bu noktada, Bai Yi gerçekten de oldukça " coşkuluydu ".

"..."

Ustalıkla geriye doğru sıçradı, yatakta sola, sonra sağa, sonra tekrar sola yuvarlandı ve bir kez daha yayıldı.

Bu kapanma modunu tam on saniye sürdürdükten sonra, Bai Yi bir kez daha enerji dolu bir şekilde ayağa kalktı.

Az önce hiçbir şey olmamış gibi, çok doğal bir şekilde önceki hareketlerini "unuttu" ve yastığın yanından telefonunu çıkardı. "Yani, bir sonraki adım..."

Bai Yi keyifli mırıldanmalar arasında telefonundan hava durumunu açtı ve bakışları tanıdık yağmur damlası şeklindeki simgeye takıldı.

"...Üç gün sonra mı?"

****

Üç gün sonra, akşam karanlığında.

İlk yağmur damlasının düşmesiyle.

[Kart takılı, lütfen konuşlanma yerini seçin].

Yuanyang şehrinin tamamını kapsayan sanal bir harita havada açıldı. Haritadaki bazı alanlar gri renkte karartılarak seçilebilir olmadıklarını gösterirken, bazı alanlar hafifçe aydınlatılarak yağmur deseniyle işaretlendi.

"Yani, direk olarak konuşlanma yerini seçebilir miyim? Yağmurlu bir gece olduğu sürece... Sistem, şaşırtıcı derecede düşüncelisin."

Şaşkın bir mırıltıyla Jiangyuan Yeni Bölgesi’nin bulunduğu alan aydınlandı ve bir parmak, harita büyütüldükten sonra belirli bir sokağın bulunduğu bir noktayı tam olarak işaretledi.

"O zaman burayı seçelim."

Algı menzilini henüz bastıramadığı zamanlarda, bu "çöplük" uzun süre başına epeyce dert açmıştı.

[Lütfen doğrudan konuşlandırmayı seçin ya da sanal bir sahne inşa etmek için Kabus Kristalleri harcayın (karakter kartlarını bağlayabilir. Karakter kartı takılı olmadığında, sahne aynı anda dağılacaktır)].

[Kendi başınıza bir sahne kurmak büyük miktarda Kâbus Kristali gerektirir. Oyuncunun mevcut durumuna bağlı olarak, kartı doğrudan yerleştirmeyi veya mevcut bir sahne şablonu oluşturmayı seçmeniz önerilir].

[Şu anda seçilebilir sahneler: [[Kanlı Han]]

......

Yağmurlu bir geceydi.

Yıldızlar ve ay karanlıktı.

Tenha sokağın derinliklerinde loş sarı bir ışık yandı.

Eski bir han sessizce belirdi, sanki biri kalemle boş bir tuval üzerine parça parça çiziyormuş gibi.

Hanın içinde, siyah trençkotlu bir adam sessizce merdivenlerde belirdi, yukarıdan bakışları hiçbir ayrıntıyı kaçırmadan tüm hanı taradı.

"Bu çok gerçek, çok fazla gerçek. Gerçekten bir illüzyon mu bu?"

Bai Yi heyecan dolu bir yüz ifadesiyle kolunu çimdikledi, ardından kulağından bir tutam açık altın rengi saçı kaldırdı ve hafifçe kokladı.

"Bir karakter kartını donatmak böyle bir his mi?"

O anda sanki ikiye bölünmüş, iki farklı bakış açısına sahipmiş gibi hissetti.

Biri hala apartmanda olan orijinal haliydi, diğeri ise suikastçı [K] kılığındaydı.

Bunun karakter kartının etkisinden mi yoksa kendi [Persona Maskesi] yeteneğinden mi kaynaklandığını bilmeden, tek bir zihinle her iki tarafı da zahmetsizce kontrol edebiliyordu.

Dairede yatan Bai Yi çoktan bir torba ay çekirdeği çıkarıp kırmaya başlamıştı, hanın içinde ise [K] harekete geçti.

Oraya dokunup buraya bakarken, birinci kattaki resepsiyona doğru ilerledi, hatta resepsiyonda çok tanıdık bir şişe güçlü uyku hapı buldu...

Sonra kan lekeli salon ve kan gölünde yatan iki ceset vardı...

Son olarak, duvarda bir televizyon vardı.

...Açılırsa, bu televizyon dışarıdan sinyal alabilir miydi? Rüyadaki haber kanalı mı olacaktı, yoksa gerçek TV kanalına bağlanabilir miydi?

Bai Yi kararlı bir şekilde bir deneme yaptı.

Televizyon açılmadı ama onun yerine ekranda varlığını gösteren bir metin satırı belirdi.

[Bu sahnedeki illüzyon derecesi çok yüksek, bazı işlevler eksik. Efsane Derecesini artırmanız veya sahne parçasının sürekli olarak illüzyondan gerçekliğe geçmesini sağlayabilen Her Şeyin Prensibinin Parçasını kullanmanız önerilir].

Zengin bilgi içeren bir başka bilgi isteği.

"Yani, sonuçta sadece Efsane Derecesi istiyorsun, öyle mi?"

Bai Yi hayal kırıklığına uğramış bir şekilde uzaktan kumandayı bıraktı ve dikkatini başka yerlere kaydırdı.

Tıpkı gizli bir üs keşfetmiş bir çocuk gibiydi, kendini tamamen keşfetmenin yeniliğine kaptırmıştı.

Ta ki görüşünün sağ üst köşesinde sürekli geçen zaman ona hatırlatana kadar. "...Neredeyse asıl işi unutuyordum."

Bu bölgeden çok fazla iğrenç "çöp" kirliliğine maruz kalan o, bu konuda daha fazlasını öğrenemezdi.

Her gün kim bilir kaç sarhoş geçerdi bu sokaktan...

Konum tenhaydı, deney konusu çok özeldi ve çok fazla kargaşaya neden olmayacaktı. İlk deneme için mükemmeldi.

Bakalım otomatik olarak ortaya çıkacak şanslı müşteri kim olacak~

Şimdilik, inanılmaz derecede gerçekçi iki vücutla daha çok ilgileniyordu...

Şanslı müşteriyi beklerken, Bai Yi meraklı bakışlarını yerdeki iki cesede dikmekten kendini alamadı.

Elini uzatmaktan kendini alamadı.

Tam o sırada-

Dışarıda giderek şiddetlenen yağmur eşliğinde, inanılmaz derecede güçlü bir zihinsel dalgalanma hızla yaklaşıyordu.

Her türlü kaotik bilgi aynı anda dağıldı.

Şikayetler, pişmanlıklar, kızgınlıklar, kaygılar...

Rüzgâr ve yağmurun sesleri arasında biri hanın kapısını iterek açtı.

Dairedeki kanepede uzanmış ay çekirdeği yiyen Bai Yi aniden yarı kapalı gözlerini açtı. "Oh, başrol oyuncusu sonunda ortaya çıktı mı?"

Ve handa, siyah trençkotlu bir adam gülümseyerek arkasını döndü, açık altın rengi yarım uzunluktaki saçları yüzüne dökülüyordu.

"Gecenin bir yarısı davetsiz geliyorsun, ne kaba bir misafir."

****

"Gecenin bir yarısı davetsiz geliyorsun, ne kaba bir misafir."

Adam gülümsedi ve şemsiyesinin ucunu kaldırdı.

"Bang-"

"Ah!!!"

Bir çığlık yankılandı ve tüm hastane koğuşunu irkiltti.

Hastane yatağında yatan Han Shan gözlerini açtı, hâlâ kâbusun içindeydi ve kendine gelemiyordu, sanki o korkunç geceye geri dönmüş gibiydi, tüm vücudu titriyordu.

"Efendim, iyi misiniz? Bir saat önce birisi sizi yolun kenarında baygın halde bulmuş ve hastanemize getirmiş..."

" Burası hastane mi?!"

Hemşirenin endişeli sesiyle Han Shan nihayet çevresini fark etti. Koğuşta etrafına bakındı ve sonunda sanki bağışlanmış gibi rahat bir nefes aldı.

Kendine geldiğinde ve önceki sıkıntı ve korkusunu düşündüğünde, aniden gecikmiş bir utanç ve kızgınlık duygusu hissetti.

Lanet olsun! Bu sadece bir katil değil miydi?

"Durun!"

Han Shan hemen ayağa kalkmak üzere olan hemşireyi yakaladı.

"-Ben, ben polisi aramak istiyorum!"