Bölüm 21 – Demek Sizdiniz? (2)
“Benden kendim almamı mı istiyorsun?”
Sorgulayan gözlerle Profesör Jade’e baktığımda, umursamazca başını salladı.
“Evet. Büyü ile aşılanmış Yedi Yıldız Otu’nun genellikle nerede yetiştiğini bildiğiniz için bulmak çok zor olmasa gerek.”
“Peki genellikle nerede yetişir?”
“Al.”
Profesör Jade laboratuvar zemininde yuvarlanan bir toz topunu işaret etti.
Belli ki bu laboratuar çöplüğünde yetiştiğini kastetmemiş.
“…Okulda mı demek istiyorsun?”
“Bu doğru. Muhtemelen kıtanın hiçbir yerinde buradaki gibi sihirle aşılanmış Yedi Yıldız Otunu kolayca bulabileceğiniz bir yer bulamazsınız.”
Kıtada sihirle aşılanmış Yedi Yıldız Otu’nu bulmanın kolay olduğu tek yer, ha?
Nedeni hakkında belli belirsiz bir fikrim vardı.
“Mühür yüzünden mi?”
“Oh?”
Profesör Jade’in gözleri ilgiyle parladı.
“Birinci sınıf tarih dersinden en düşük notu alan biri olarak epey bir şey biliyorsunuz.”
“Neden birinci sınıf notlarıma baktın?”
“Gelecekteki öğretim asistanımın mezun olduktan sonraki akademik durumunu bilmem gerekmez mi?”
“Hayır.”
Laboratuvarınıza katılmayacağım.
“Kkk. Her halükarda, bu 100 üzerinden 80 puanlık bir yanıt. Bunun nedeni tam olarak mühür değil, ona bağlı ley hatlarıdır.”
“…Ley hatları?”
Düşündüm de, daha önce Sophia’dan bu konuda bir şeyler duyduğumu hatırlıyorum.
Kahraman Akademisi’nin altından geçen sihir dolu devasa bir ley hattı var.
“Madem konu buraya geldi, kısaca açıklayayım.”
Profesör Jade, biraz heyecanlı görünerek konuşmaya devam etti.
“Beş yüz yıl önce, şiddetli bir savaşın ardından, beş büyük kahraman İblis Tanrısını mühürlemeyi başardı.”
“Bu birdenbire bir tarih dersine mi dönüştü?”
“Konuşmayı bırak ve dinle.”
Profesör Jade dersine(?) sert bir şekilde devam etti.
“İblis Tanrı’yı mühürledikten sonra Reynald bu ‘Kahraman Akademisi’ni tam da bu mührün üzerine kurdu.”
Bu, birinci sınıf tarih dersimizde öğrendiğimiz bir şeydi.
“Reynald’ın neden böyle tehlikeli bir arazide okul kurduğunu biliyor musunuz?”
“Bir tür kale yaratmak için değil miydi? İblis Tanrısı’nın mührünü korumak için.”
Tarihçiler Reynald’ın İblis Tanrı’nın mühürlendiği topraklarda bir okul kurma kararı hakkında tartışsalar da, hakim teori okulu iblislerin mühre yaklaşmasını önlemek için kıtanın dört bir yanından kahramanları toplamak üzere inşa ettiği yönündedir.
“Ve aynen öyle oldu.
İlk başta, birçok ülke gelecek vaat eden genç kahraman adaylarını İblis Tanrısının mühürlendiği bir yere göndermeye karşı çıktı.
Ancak Reynald, bu okuldan mezun olmadan ve resmi bir sertifika almadan kimsenin kahraman olamayacağı tehdidinde bulununca, isteksizce de olsa adaylarını göndermekten başka çareleri kalmadı.
“Şimdi, beş yüz yıl sonra, artık kimse bunu umursamıyor bile.
Günümüzde, bir tarih dersinde işlenmediği sürece, Kahraman Akademisi’nden mezun olan kahramanlar bile Şeytan Tanrı’nın onun altında mühürlü olduğunu bilmeyebilir.
Tabii ki.
‘…Yakında insanlar isteseler de istemeseler de bunu görmezden gelemeyecekler.
Şeytan Tanrı’nın üzerindeki mührün zayıfladığını bilen pek kimse yok – geleceği deneyimlemiş olan benim dışımda.
“Bir kale… Sebeplerden biri de kesinlikle buydu.”
“Başka sebepler de mi vardı?”
“Daha önce bahsettiğim ley hatlarını hatırlıyor musun? Reynald… ya da daha doğrusu atam, ‘Büyük Bilge’ Julius Bastian, mührü güçlendirmek için bu ley hatlarını mühre bağladı.”
“Ley hatlarını mühre mi bağladı?”
“Aynen öyle.”
Profesör Jade devam ederken beyaz sakalını sıvazladı.
“Bir bakıma, Şeytan Tanrı’yı ley hatları ile zincirlemek ve mührün kilidini güçlendirmek gibi.”
“Um… Bunu ilk kez duyuyorum.”
“Tabii ki. Bu sadece Bastian ailesi içinde aktarılan bir kayıt.”
Ah.
Bu yüzden önceki hayatımda hiç duymamıştım.
“Her halükarda bu okul, ley hatlarının gücünü yoğunlaştırmak için tasarlanmış bir tür dev mühürleme aracı.”
Dev bir mühürleme aracı, okulun kendisi.
‘Bu, önceki yaşamımda İblis Tanrısı’nın mührünün neden zayıfladığını açıklayabilir…’
Büyük olasılıkla bu okulun bununla bir ilgisi var.
“Artık okulda kalmak için bir nedenim daha var.
Eski yoldaşlarımla yeniden bir araya gelmem gerektiği için mezuniyetten önce okuldan ayrılmayı hiç düşünmedim.
Şimdi de İblis Tanrısı’nın mührünün neden zayıfladığını bulmam gerekiyor.
‘Ama bu hemen çözebileceğim bir şey olmadığı için…’
Şu anda yapabileceklerime odaklanmak daha akıllıca.
“Yani, bu ley hatlarının etkisi nedeniyle, büyü ile aşılanmış Yedi Yıldız Otu buralarda bolca yetişiyor, değil mi?”
“Aynen öyle.”
Profesör Jade memnun bir gülümsemeyle başını salladı, memnun görünüyordu.
Masadan bir kahve fincanı aldı, bir yudum aldı ve kıkırdadı.
“Bu pozisyonda olmak bana ders verdiğim eski günleri hatırlatıyor.”
Profesör Jade biraz nostaljik bir bakışla laboratuvarın tavanına baktı.
Bir zamanlar öğrencilerine özenle ders veren bir profesördü, ancak iki yıl önce yaşadığı bir olaydan sonra adaylara ders vermeyi tamamen bırakmıştı.
“Sözde Öğrenci Katili.”
Ama birkaç gündür Profesör Jade ile çalıştığım için, neden böyle uğursuz bir lakap kazandığını anlayamıyordum.
“Eksantrik bir kişiliği olabilir ama asla bir öğrenciyi öldürmez.
Her ne kadar geçmişiyle ilgili merakım uyanmış olsa da.
“Bu şu anda önemli değil.
İlgilenmem gereken çok fazla şey vardı.
“Her neyse, eğer sihirle aşılanmış Yedi Yıldız Otu’nu getirebilirsen, Stigma güçlendirici iksiri tamamlayabileceğim.”
“Ama madem nerede yetiştiğini biliyorsunuz, neden gidip kendiniz almıyorsunuz Profesör…?”
“Bu yaşlı adama dışarı çıkıp ot toplamasını mı söylüyorsun?”
“…….”
Yaşlı adam mı?
“Eğer uzun yaşamlardan bahsediyorsak, ben senden onlarca kat daha uzun yaşadım, seni moruk.
Tabii ki bunu yüksek sesle söyleyemezdim.
Ama araştırma fonlarına bir milyon altın harcayıp malzemeleri kendim getirmemi bekleme cüreti karşısında boynum tutuldu.
“Kkk. Ayrıca, dışarı çıkıp Yedi Yıldız Otu’nu şahsen toplayacak olursam, Kutsal Krallık ile sorun yaşayabilirim.”
“Ne tür sorunlar… Ah.”
Profesör Jade, Kutsal Krallık tarafından kesinlikle yasaklanmış bir uygulama olan Stigma’nın yasaklanmış araştırmaları konusunda bir otoritedir.
‘Peki ya böyle bir profesör Kutsal Krallığın ulusal çiçeğini toplamak için etrafta dolaşırsa…’
Bu durum şüphesiz pek çok soruna yol açacaktır.
“Ugh. İyi.”
Zaman kaybı olsa da başka bir yolu yok gibiydi.
“Kkk. Konumu Kahraman Gözcünüze göndereceğim, o yüzden sadece o bölgede arama yapın.”
Kahraman Gözcüme gönderilen yer, kısa süre önce Şeytani Canavar İzleme dersimizi yaptığımız açık hava eğitim alanıydı.
“…Ama açık hava eğitim alanı dersler dışında yasak değil mi?”
“Araştırma amaçları için özel izin alabilirsiniz.”
“Hm. Anladım. Hemen yola çıkıyorum.”
Yapacak bir yığın işim vardı ama…
“Ne yapabilirsin ki?
Genç adam yerinden kımıldamak istemediği için benim de kımıldamaktan başka çarem yoktu.
* * *
“Haritaya göre, buralarda bir yerde olmalı…”
Hero Watch’umda görüntülenen haritayı birkaç saat boyunca takip ettikten sonra, güneşin normalden daha hızlı battığını ve ormanın yavaş yavaş karanlığa gömüldüğünü fark ettim.
‘Eğer daha da geç olursa, burada kamp yapmak zorunda kalacağım.
Kamp yapmak alışkın olduğum, hatta bıktığım bir şey olmasına rağmen, çıplak zeminde uyumak istemiyordum, özellikle de Iris olmadan.
“Onu hemen bulmalıyız… ha?”
O anda, sık çalılıkların arasından kayalarda bir çatlak fark ettim.
Bir insanın zar zor geçebileceği kadar büyük bir çatlak.
İçinden sızan zayıf bir mana hissedebiliyordum.
“Burada mı?”
Merakla başımı eğerek bedenimi çatlaktan geçirdim ve beklediğimden daha büyük bir mağara ortaya çıktı.
“Bakalım.”
Duyularımı keskinleştirdim ve çevreyi taradım.
Sivri sarkıtların arasında birkaç beyaz çiçeğin büyüdüğünü gördüm.
“Yedi Yıldız Otu.”
Sarkıtların arasında büyüyen Yedi Yıldız Otu’ndan birini kopardığımda, içine mana aşılandığını hissedebiliyordum.
“En azından kamp yapmak zorunda kalmadım.”
Hafifçe gülümseyerek sarkıtların arasında büyüyen Yedi Yıldız Otu’nu çantama yerleştirdim.
Görebildiğim tüm Yedi Yıldız Otlarını kabaca koparıp çantama doldurduktan sonra, yaklaşık iki avuç çiçek topladım.
Bu miktar Stigma güçlendirici iksiri yapmak için yeterli olmalıdır.
“Ama ne olur ne olmaz, biraz daha arayalım.”
Girişi dar olmasına rağmen mağaranın içi oldukça genişti, bu yüzden henüz tamamını keşfedememiştim.
Dolambaçlı mağaranın içine doğru ilerlerken,
“…?”
Uzaktan gelen zayıf bir ışık fark ettim.
“Işık mı?”
Burada neden ışık vardı?
“…”
Sessizce ışığın kaynağına doğru ilerledim.
‘…Bu…’
Mağaranın derinliklerindeki ışığın kaynağının, keşif için yaygın olarak kullanılan taşınabilir bir fener olduğu ortaya çıktı.
Ve burada taşınabilir bir fener olduğu gerçeği…
“Burada başka biri var.
Bu saatte açık hava eğitim alanında başka biri var mıydı?
“Bugün planlanmış bir açık hava eğitimi olmadığından oldukça eminim.
Bu bilgiyi daha önce Profesör Jade aracılığıyla izni aldığımda teyit etmiştim.
“İzin olmadan giremeyeceğinize göre, bu bir askeri öğrenci değil.”
Ve bir profesörün bu saatte burada yalnız olması mümkün değildi.
‘Eğer ne bir profesör ne de bir öğrenci değilse…’
Bu geç saatte böyle gizli bir mağarada kim olabilir?
“…”
Ben nefesimi tutup bir sarkıtın arkasına saklanırken,
“Kahretsin… neden hep bu işlerle uğraşmak zorunda kalıyorum?”
Mağaranın içinde birinin homurdandığını duydum.
Siyah saçlı, eski püskü bir cübbe giyen bir adam.
Görünüşüne bakılırsa otuzlu yaşlarını çoktan geçmişti, yani kesinlikle bir öğrenci değildi.
“Dostum, keşke rahip olsaydım, bu tür angarya işleri yapmak zorunda kalmazdım…”
Adam, kazık şeklindeki siyah bir çiviyi mağara duvarlarından birine çakarken şikâyetlerini mırıldandı.
Sonra,
-Buuuuuzzzz!
Adamın sol göğsünden yayılan siyah bir aura, mağara duvarına gömülü çiviye doğru aktı.
Auranın karanlık, uğursuz ve tedirgin edici bir niteliği vardı.
Ne olduğunu anlamak zor olmadı.
“Şeytani enerji.
Sadece bir iblisin kutsamalarını almış ve onun işaretini taşıyanların kullanabileceği şeytani enerji.
Şeytani enerjiye sahip bu adamın kanıtladığı tek bir gerçek vardı.
Bir iblis.
Şeytani yaratıklarla birlikte insanlığa yönelik en büyük tehditlerden biri ve kahramanlar tarafından yok edilmesi en öncelikli olanı.
Bir insanlık düşmanı.
Ödün verilemeyecek ve verilmemesi gereken bir şey.
“Bir iblisin burada ne işi var?
Sebebini tahmin edemedim ama.
“Ona doğrudan sorabilirim.
Manayı bacaklarıma odaklayarak duruşumu alçalttım.
Ve sonra,
İleri sıçrıyor.
“Kahretsin… Bugün neden bu kadar uzun sürdü… Argh!”
Bir anda iblisin arkasından yaklaştım ve parmaklarımda mana toplayarak onu ensesinden bıçakladım.
İblisin bedeni kaskatı kesildi ve ardından bir korkuluk gibi yere yığıldı.
Akupunktur noktası vuruşu.
Berald’dan öğrendiğim bir teknik, vücudu felç etmek için mananın aktığı meridyenlere vurmak.
“Bu da ne…! Sen de kimsin?”
“Kim olduğumu bilmene gerek yok. Sadece sorularıma cevap ver. Okula neden gizlice girdin?”
“Grr… neden hareket edemiyorum…”
“Şey, evet. Kolay kolay cevap vermeyeceğini düşünmüştüm.”
Geçmiş hayatımdan iblislerin ağzının sıkı olduğunu çok iyi biliyordum.
“İlk olarak, bir vuruşla başlayalım.”
Düşen iblisi saçlarından yakalayarak acımasızca suratına bir tokat attım.
Şaplak!
Ses, deriye vuran bir kırbaç gibiydi ve iblisin yüzü yana kaydı.
“Ugh! Bekle!”
“Biliyorum, biliyorum. Siz piçler sırf bu yüzden konuşmayacaksınız.”
“Hayır! Bekle bir saniye…”
“İki vuruş.”
Şaplak! Smack! Şaplak!
İblisin yüzü her keskin sesle neredeyse tanınmaz hale gelene kadar şişti.
Yaklaşık otuz tokattan sonra,
“Agh… ugh.”
“Vay canına, çok sertsin. Şimdi bile konuşmuyor musun?”
Kırık dişlerinden kan damlayan iblis umutsuzca başını salladı.
“O zaman başka seçenek yok.”
Eller işe yaramazsa, kılıç kullanmak zorunda kalacağım.
Srrk.
Kılıcımı çektim ve adamın yüzüne yaklaştırdım.
“İki göz, iki kulak, bir burun, bir ağız. Bunlardan sadece bir kulak ve bir ağza ihtiyacım var…”
Adamın başını daha yakına çektim ve parlak bir şekilde gülümsedim.
“Peki, hangilerine ihtiyacınız var?”
Bölüm 21 – Demek Sizdiniz? (2)
“Benden kendim almamı mı istiyorsun?”
Sorgulayan gözlerle Profesör Jade’e baktığımda, umursamazca başını salladı.
“Evet. Büyü ile aşılanmış Yedi Yıldız Otu’nun genellikle nerede yetiştiğini bildiğiniz için bulmak çok zor olmasa gerek.”
“Peki genellikle nerede yetişir?”
“Al.”
Profesör Jade laboratuvar zemininde yuvarlanan bir toz topunu işaret etti.
Belli ki bu laboratuar çöplüğünde yetiştiğini kastetmemiş.
“…Okulda mı demek istiyorsun?”
“Bu doğru. Muhtemelen kıtanın hiçbir yerinde buradaki gibi sihirle aşılanmış Yedi Yıldız Otunu kolayca bulabileceğiniz bir yer bulamazsınız.”
Kıtada sihirle aşılanmış Yedi Yıldız Otu’nu bulmanın kolay olduğu tek yer, ha?
Nedeni hakkında belli belirsiz bir fikrim vardı.
“Mühür yüzünden mi?”
“Oh?”
Profesör Jade’in gözleri ilgiyle parladı.
“Birinci sınıf tarih dersinden en düşük notu alan biri olarak epey bir şey biliyorsunuz.”
“Neden birinci sınıf notlarıma baktın?”
“Gelecekteki öğretim asistanımın mezun olduktan sonraki akademik durumunu bilmem gerekmez mi?”
“Hayır.”
Laboratuvarınıza katılmayacağım.
“Kkk. Her halükarda, bu 100 üzerinden 80 puanlık bir yanıt. Bunun nedeni tam olarak mühür değil, ona bağlı ley hatlarıdır.”
“…Ley hatları?”
Düşündüm de, daha önce Sophia’dan bu konuda bir şeyler duyduğumu hatırlıyorum.
Kahraman Akademisi’nin altından geçen sihir dolu devasa bir ley hattı var.
“Madem konu buraya geldi, kısaca açıklayayım.”
Profesör Jade, biraz heyecanlı görünerek konuşmaya devam etti.
“Beş yüz yıl önce, şiddetli bir savaşın ardından, beş büyük kahraman İblis Tanrısını mühürlemeyi başardı.”
“Bu birdenbire bir tarih dersine mi dönüştü?”
“Konuşmayı bırak ve dinle.”
Profesör Jade dersine(?) sert bir şekilde devam etti.
“İblis Tanrı’yı mühürledikten sonra Reynald bu ‘Kahraman Akademisi’ni tam da bu mührün üzerine kurdu.”
Bu, birinci sınıf tarih dersimizde öğrendiğimiz bir şeydi.
“Reynald’ın neden böyle tehlikeli bir arazide okul kurduğunu biliyor musunuz?”
“Bir tür kale yaratmak için değil miydi? İblis Tanrısı’nın mührünü korumak için.”
Tarihçiler Reynald’ın İblis Tanrı’nın mühürlendiği topraklarda bir okul kurma kararı hakkında tartışsalar da, hakim teori okulu iblislerin mühre yaklaşmasını önlemek için kıtanın dört bir yanından kahramanları toplamak üzere inşa ettiği yönündedir.
“Ve aynen öyle oldu.
İlk başta, birçok ülke gelecek vaat eden genç kahraman adaylarını İblis Tanrısının mühürlendiği bir yere göndermeye karşı çıktı.
Ancak Reynald, bu okuldan mezun olmadan ve resmi bir sertifika almadan kimsenin kahraman olamayacağı tehdidinde bulununca, isteksizce de olsa adaylarını göndermekten başka çareleri kalmadı.
“Şimdi, beş yüz yıl sonra, artık kimse bunu umursamıyor bile.
Günümüzde, bir tarih dersinde işlenmediği sürece, Kahraman Akademisi’nden mezun olan kahramanlar bile Şeytan Tanrı’nın onun altında mühürlü olduğunu bilmeyebilir.
Tabii ki.
‘…Yakında insanlar isteseler de istemeseler de bunu görmezden gelemeyecekler.
Şeytan Tanrı’nın üzerindeki mührün zayıfladığını bilen pek kimse yok – geleceği deneyimlemiş olan benim dışımda.
“Bir kale… Sebeplerden biri de kesinlikle buydu.”
“Başka sebepler de mi vardı?”
“Daha önce bahsettiğim ley hatlarını hatırlıyor musun? Reynald… ya da daha doğrusu atam, ‘Büyük Bilge’ Julius Bastian, mührü güçlendirmek için bu ley hatlarını mühre bağladı.”
“Ley hatlarını mühre mi bağladı?”
“Aynen öyle.”
Profesör Jade devam ederken beyaz sakalını sıvazladı.
“Bir bakıma, Şeytan Tanrı’yı ley hatları ile zincirlemek ve mührün kilidini güçlendirmek gibi.”
“Um… Bunu ilk kez duyuyorum.”
“Tabii ki. Bu sadece Bastian ailesi içinde aktarılan bir kayıt.”
Ah.
Bu yüzden önceki hayatımda hiç duymamıştım.
“Her halükarda bu okul, ley hatlarının gücünü yoğunlaştırmak için tasarlanmış bir tür dev mühürleme aracı.”
Dev bir mühürleme aracı, okulun kendisi.
‘Bu, önceki yaşamımda İblis Tanrısı’nın mührünün neden zayıfladığını açıklayabilir…’
Büyük olasılıkla bu okulun bununla bir ilgisi var.
“Artık okulda kalmak için bir nedenim daha var.
Eski yoldaşlarımla yeniden bir araya gelmem gerektiği için mezuniyetten önce okuldan ayrılmayı hiç düşünmedim.
Şimdi de İblis Tanrısı’nın mührünün neden zayıfladığını bulmam gerekiyor.
‘Ama bu hemen çözebileceğim bir şey olmadığı için…’
Şu anda yapabileceklerime odaklanmak daha akıllıca.
“Yani, bu ley hatlarının etkisi nedeniyle, büyü ile aşılanmış Yedi Yıldız Otu buralarda bolca yetişiyor, değil mi?”
“Aynen öyle.”
Profesör Jade memnun bir gülümsemeyle başını salladı, memnun görünüyordu.
Masadan bir kahve fincanı aldı, bir yudum aldı ve kıkırdadı.
“Bu pozisyonda olmak bana ders verdiğim eski günleri hatırlatıyor.”
Profesör Jade biraz nostaljik bir bakışla laboratuvarın tavanına baktı.
Bir zamanlar öğrencilerine özenle ders veren bir profesördü, ancak iki yıl önce yaşadığı bir olaydan sonra adaylara ders vermeyi tamamen bırakmıştı.
“Sözde Öğrenci Katili.”
Ama birkaç gündür Profesör Jade ile çalıştığım için, neden böyle uğursuz bir lakap kazandığını anlayamıyordum.
“Eksantrik bir kişiliği olabilir ama asla bir öğrenciyi öldürmez.
Her ne kadar geçmişiyle ilgili merakım uyanmış olsa da.
“Bu şu anda önemli değil.
İlgilenmem gereken çok fazla şey vardı.
“Her neyse, eğer sihirle aşılanmış Yedi Yıldız Otu’nu getirebilirsen, Stigma güçlendirici iksiri tamamlayabileceğim.”
“Ama madem nerede yetiştiğini biliyorsunuz, neden gidip kendiniz almıyorsunuz Profesör…?”
“Bu yaşlı adama dışarı çıkıp ot toplamasını mı söylüyorsun?”
“…….”
Yaşlı adam mı?
“Eğer uzun yaşamlardan bahsediyorsak, ben senden onlarca kat daha uzun yaşadım, seni moruk.
Tabii ki bunu yüksek sesle söyleyemezdim.
Ama araştırma fonlarına bir milyon altın harcayıp malzemeleri kendim getirmemi bekleme cüreti karşısında boynum tutuldu.
“Kkk. Ayrıca, dışarı çıkıp Yedi Yıldız Otu’nu şahsen toplayacak olursam, Kutsal Krallık ile sorun yaşayabilirim.”
“Ne tür sorunlar… Ah.”
Profesör Jade, Kutsal Krallık tarafından kesinlikle yasaklanmış bir uygulama olan Stigma’nın yasaklanmış araştırmaları konusunda bir otoritedir.
‘Peki ya böyle bir profesör Kutsal Krallığın ulusal çiçeğini toplamak için etrafta dolaşırsa…’
Bu durum şüphesiz pek çok soruna yol açacaktır.
“Ugh. İyi.”
Zaman kaybı olsa da başka bir yolu yok gibiydi.
“Kkk. Konumu Kahraman Gözcünüze göndereceğim, o yüzden sadece o bölgede arama yapın.”
Kahraman Gözcüme gönderilen yer, kısa süre önce Şeytani Canavar İzleme dersimizi yaptığımız açık hava eğitim alanıydı.
“…Ama açık hava eğitim alanı dersler dışında yasak değil mi?”
“Araştırma amaçları için özel izin alabilirsiniz.”
“Hm. Anladım. Hemen yola çıkıyorum.”
Yapacak bir yığın işim vardı ama…
“Ne yapabilirsin ki?
Genç adam yerinden kımıldamak istemediği için benim de kımıldamaktan başka çarem yoktu.
* * *
“Haritaya göre, buralarda bir yerde olmalı…”
Hero Watch’umda görüntülenen haritayı birkaç saat boyunca takip ettikten sonra, güneşin normalden daha hızlı battığını ve ormanın yavaş yavaş karanlığa gömüldüğünü fark ettim.
‘Eğer daha da geç olursa, burada kamp yapmak zorunda kalacağım.
Kamp yapmak alışkın olduğum, hatta bıktığım bir şey olmasına rağmen, çıplak zeminde uyumak istemiyordum, özellikle de Iris olmadan.
“Onu hemen bulmalıyız… ha?”
O anda, sık çalılıkların arasından kayalarda bir çatlak fark ettim.
Bir insanın zar zor geçebileceği kadar büyük bir çatlak.
İçinden sızan zayıf bir mana hissedebiliyordum.
“Burada mı?”
Merakla başımı eğerek bedenimi çatlaktan geçirdim ve beklediğimden daha büyük bir mağara ortaya çıktı.
“Bakalım.”
Duyularımı keskinleştirdim ve çevreyi taradım.
Sivri sarkıtların arasında birkaç beyaz çiçeğin büyüdüğünü gördüm.
“Yedi Yıldız Otu.”
Sarkıtların arasında büyüyen Yedi Yıldız Otu’ndan birini kopardığımda, içine mana aşılandığını hissedebiliyordum.
“En azından kamp yapmak zorunda kalmadım.”
Hafifçe gülümseyerek sarkıtların arasında büyüyen Yedi Yıldız Otu’nu çantama yerleştirdim.
Görebildiğim tüm Yedi Yıldız Otlarını kabaca koparıp çantama doldurduktan sonra, yaklaşık iki avuç çiçek topladım.
Bu miktar Stigma güçlendirici iksiri yapmak için yeterli olmalıdır.
“Ama ne olur ne olmaz, biraz daha arayalım.”
Girişi dar olmasına rağmen mağaranın içi oldukça genişti, bu yüzden henüz tamamını keşfedememiştim.
Dolambaçlı mağaranın içine doğru ilerlerken,
“…?”
Uzaktan gelen zayıf bir ışık fark ettim.
“Işık mı?”
Burada neden ışık vardı?
“…”
Sessizce ışığın kaynağına doğru ilerledim.
‘…Bu…’
Mağaranın derinliklerindeki ışığın kaynağının, keşif için yaygın olarak kullanılan taşınabilir bir fener olduğu ortaya çıktı.
Ve burada taşınabilir bir fener olduğu gerçeği…
“Burada başka biri var.
Bu saatte açık hava eğitim alanında başka biri var mıydı?
“Bugün planlanmış bir açık hava eğitimi olmadığından oldukça eminim.
Bu bilgiyi daha önce Profesör Jade aracılığıyla izni aldığımda teyit etmiştim.
“İzin olmadan giremeyeceğinize göre, bu bir askeri öğrenci değil.”
Ve bir profesörün bu saatte burada yalnız olması mümkün değildi.
‘Eğer ne bir profesör ne de bir öğrenci değilse…’
Bu geç saatte böyle gizli bir mağarada kim olabilir?
“…”
Ben nefesimi tutup bir sarkıtın arkasına saklanırken,
“Kahretsin… neden hep bu işlerle uğraşmak zorunda kalıyorum?”
Mağaranın içinde birinin homurdandığını duydum.
Siyah saçlı, eski püskü bir cübbe giyen bir adam.
Görünüşüne bakılırsa otuzlu yaşlarını çoktan geçmişti, yani kesinlikle bir öğrenci değildi.
“Dostum, keşke rahip olsaydım, bu tür angarya işleri yapmak zorunda kalmazdım…”
Adam, kazık şeklindeki siyah bir çiviyi mağara duvarlarından birine çakarken şikâyetlerini mırıldandı.
Sonra,
-Buuuuuzzzz!
Adamın sol göğsünden yayılan siyah bir aura, mağara duvarına gömülü çiviye doğru aktı.
Auranın karanlık, uğursuz ve tedirgin edici bir niteliği vardı.
Ne olduğunu anlamak zor olmadı.
“Şeytani enerji.
Sadece bir iblisin kutsamalarını almış ve onun işaretini taşıyanların kullanabileceği şeytani enerji.
Şeytani enerjiye sahip bu adamın kanıtladığı tek bir gerçek vardı.
Bir iblis.
Şeytani yaratıklarla birlikte insanlığa yönelik en büyük tehditlerden biri ve kahramanlar tarafından yok edilmesi en öncelikli olanı.
Bir insanlık düşmanı.
Ödün verilemeyecek ve verilmemesi gereken bir şey.
“Bir iblisin burada ne işi var?
Sebebini tahmin edemedim ama.
“Ona doğrudan sorabilirim.
Manayı bacaklarıma odaklayarak duruşumu alçalttım.
Ve sonra,
İleri sıçrıyor.
“Kahretsin… Bugün neden bu kadar uzun sürdü… Argh!”
Bir anda iblisin arkasından yaklaştım ve parmaklarımda mana toplayarak onu ensesinden bıçakladım.
İblisin bedeni kaskatı kesildi ve ardından bir korkuluk gibi yere yığıldı.
Akupunktur noktası vuruşu.
Berald’dan öğrendiğim bir teknik, vücudu felç etmek için mananın aktığı meridyenlere vurmak.
“Bu da ne…! Sen de kimsin?”
“Kim olduğumu bilmene gerek yok. Sadece sorularıma cevap ver. Okula neden gizlice girdin?”
“Grr… neden hareket edemiyorum…”
“Şey, evet. Kolay kolay cevap vermeyeceğini düşünmüştüm.”
Geçmiş hayatımdan iblislerin ağzının sıkı olduğunu çok iyi biliyordum.
“İlk olarak, bir vuruşla başlayalım.”
Düşen iblisi saçlarından yakalayarak acımasızca suratına bir tokat attım.
Şaplak!
Ses, deriye vuran bir kırbaç gibiydi ve iblisin yüzü yana kaydı.
“Ugh! Bekle!”
“Biliyorum, biliyorum. Siz piçler sırf bu yüzden konuşmayacaksınız.”
“Hayır! Bekle bir saniye…”
“İki vuruş.”
Şaplak! Smack! Şaplak!
İblisin yüzü her keskin sesle neredeyse tanınmaz hale gelene kadar şişti.
Yaklaşık otuz tokattan sonra,
“Agh… ugh.”
“Vay canına, çok sertsin. Şimdi bile konuşmuyor musun?”
Kırık dişlerinden kan damlayan iblis umutsuzca başını salladı.
“O zaman başka seçenek yok.”
Eller işe yaramazsa, kılıç kullanmak zorunda kalacağım.
Srrk.
Kılıcımı çektim ve adamın yüzüne yaklaştırdım.
“İki göz, iki kulak, bir burun, bir ağız. Bunlardan sadece bir kulak ve bir ağza ihtiyacım var…”
Adamın başını daha yakına çektim ve parlak bir şekilde gülümsedim.
“Peki, hangilerine ihtiyacınız var?”