Bölüm 23 – Demek Sizdiniz? (4)
Valhalla şehri, Kahraman Akademisi etrafında inşa edilmiştir.
Valhalla, üç krallığın kültürlerinin birleşerek gelişen bir medeniyet yarattığı, akademinin yanında “tarafsız bölgede” yer alan bir şehirdi.
Söylentilere göre Valhalla, İmparatorluk’un başkentinden daha lüks, Kutsal Krallık’ın başkentinden daha görkemli ve Cumhuriyet’in başkentinden daha gelişmiş bir yerdi.
Ancak, şehrin ışıkları ne kadar parlaksa, aşağıda oluşan gölgeler de o kadar karanlıktı.
Valhalla’da, “Karınca Yuvası” olarak bilinen, kıtadaki diğer tüm mahallelerden daha büyük ve daha uğursuz bir gecekondu vardı.
Siyah cüppeli bir grup adam Karınca Yuvası’nın kasvetli sokaklarında ilerliyor, öylesine yoğun bir ürkütücü hava yayıyorlardı ki, uyuşturucu ve alkole batmış ve hiçbir şeyden korkmayan kabadayılar bile onları görünce ürküp arkalarını dönüyorlardı.
“Aç şunu.”
“Evet, Rahip!”
Calyx’in astları Karınca Yuvası’nın labirenti andıran sokaklarına girdi ve ellerini boş bir duvarın üzerine koydu.
-Whoosh!
Siyah enerji üç yönden duvara akarken, daha önce hiçbir şeyin olmadığı yerde yuvarlak bir giriş ortaya çıktı.
“Whew.”
Saklandıkları yere döndüklerinde Calyx bornozunu çıkardı ve usulca iç çekti.
“Şimdi ne yapmalıyım?
Ölü Harbiyelinin “kayıp” olarak bildirilmesini sağlamak için çözülmesi gereken pek çok yarım kalmış iş vardı.
“Öncelikle, o öğrenciye mümkün olduğunca benzeyen birini bulmam gerekiyor.
Plan basitti.
Bir öğrenci, çalışmalarının stresine ve profesörlerin baskısına dayanamayarak akademiden kaçtı ve memleketine döndü.
Bu senaryoyu yaratmak için, Harbiyeliye olabildiğince benzeyen birini bulmaları ve memleketine döndüğüne dair bir mazeret uydurmaları gerekiyordu.
“Öncelikle, o öğrencinin nereli olduğunu bulmam gerekiyor.
Görünüşüne bakılırsa, Cumhuriyet’tenmiş gibi görünüyordu, ama…
500 yıl önce “Kore” adı verilen bir dünyadan ilk kez geçiş yapan Cumhuriyet halkının aksine, ırkları o zamandan beri kıtanın sakinleriyle karışmıştı ve bu da sadece görünüşe bakarak karar vermeyi zorlaştırıyordu.
“O öğrenmeden önce bu işi çabucak halletmeliyim.
Calyx endişeyle dudağını ısırdı.
“Tekrar hoş geldiniz, Rahip Calyx!”
“Husk ile irtibatın kesildiğini duydum…”
Sığınağa girdiğinde, astları onu karşılamak için dışarı fırladı.
Şeytan Tanrı Tarikatı’ndan yaklaşık otuz iblis, Calyx’in emri altında plan için gerekli görevleri yerine getiriyordu.
“Sessizlik.”
Calyx gürültücü astlarına sert bir emir verdi ve oturdu.
“Rahip Calyx, bu öğrencinin cesedi ne olacak…?”
“Onu köşeye koyun. Husk’ın cesedi parçalanmalı ve vahşi köpeklere yem edilmeli.”
“Evet, efendim!”
İblis Tanrı’nın hizmetkârları olmalarına rağmen, bir iblis arkadaşlarının bedenini parçalayıp vahşi köpeklere yedirmeleri yönündeki acımasız emir iblislerin kekelemesine neden oldu.
“Bu arada…”
Calyx’in gözleri tehditkâr bir şekilde parlıyordu.
“Bugün ‘kazığı’ çakmak için Husk’la birlikte kimin gitmesi gerekiyordu?”
“Şey…”
İblislerin tüm bakışları tek bir kişiye çevrildi.
“Sen miydin?”
“P-Papaz Calyx, ben…”
Korkudan beti benzi atmış olan iblis geri çekildi ve başını Calyx’in ayaklarının dibine eğdi.
“Özür dilerim! Söz veriyorum bir daha olmayacak!”
“Bir dahaki sefer olmayacak.”
Calyx sırıttı ve elini başını eğmiş olan iblise doğru uzattı.
“Yaşayanlara güvenmiyorum.”
“Hayır!”
“Güvendiğim tek kişi her zaman…”
Ölüler.
“P-Papaz Calyx, lütfen!”
Uzattığı avucunda siyah enerji toplandı.
Keskin sivri uçlar şeklini alan şeytani enerji ok gibi fırlayarak iblisin kafasını deldi.
“Bunu da doğrayın ve köpeklere yedirin.”
“Evet, efendim!”
Dehşete kapılan geri kalan iblisler, iblisin vahşice delinmiş bedenini başka bir odaya sürükledi.
“Whew.”
Astlarından birini bir anda öldüren Calyx, umursamaz bir ifadeyle sandalyesinde arkasına yaslandı.
“Diğer ley hatları üzerindeki çalışmalar nasıl ilerliyor?”
“Sorunsuz bir şekilde ilerliyor.”
“Hiçbiriniz o salak gibi tek başına dolaşacak kadar aptal değilsiniz, değil mi?”
“Hayır, efendim!”
Astları gergin ifadelerle cevap verdi.
“Tch.”
Calyx hoşnutsuzluk içinde dilini şaklattı.
Şüphesiz, aralarında onun arkasından kuralları çiğneyen başkaları da vardı.
Kurallara karşı gelen herkesi bulup öldürmek istiyordu ama bunu yapmak, elindeki görevler için elini zayıflatacaktı.
“Uh… Rahip?”
“Ne oldu?”
“Öyleyse, o öğrenci için bir mazeret yaratana kadar ley hattı çalışmasını durdurmalı mıyız?”
En geç yarın, Harbiyeliye izin belgesini veren profesör, Harbiyelinin kayıp olduğunu fark edecekti.
Harbiyelinin kendi başına kaçtığına dair sahte bir kanıt yaratana kadar ley hattı çalışmasına devam etmenin riskleri çok yüksekti.
“Hmm.”
Calyx bir an düşündü, sonra ciddi bir ifadeyle başını salladı.
“Hayır, planlandığı gibi devam edeceğiz.”
“Ama…!”
“Harbiyeliyi gönderen profesör, bir ya da iki gün boyunca irtibatı kaybetti diye onun kayıp olduğunu bildirmeyecektir.”
Bunu yaparsa, o da sorumlu tutulacaktı, bu yüzden muhtemelen temkinli davranacaktı.
“En fazla, onu kendi başına arayacaktır.
Elbette, işin riskleri ne olursa olsun artacaktır.
“Eğer iş gecikirse, plan da gecikecektir.”
“Ama planın tam ölçekli olarak uygulanmasına daha bir yıl var, değil mi?”
“Seni aptal! Neden yıllardır bu operasyon için hazırlandığımızı sanıyorsun?”
Calyx hayal kırıklığı içinde dilini şaklattı.
“Büyük ölçekli bir büyü yaratmak için ley hatlarına azar azar bir ‘lanet’ aşılamak o kadar karmaşık bir iştir ki, ‘O’ bile uzun süre hazırlanmak zorunda kalmıştır.”
Ve her şeyden çok.
“Planın yanlış gittiği ortaya çıktığı an, ben ölürüm.
Ne olursa olsun, bu olayın gizlenmesi gerekiyordu.
“Eğer anlıyorsanız, o zaman acele edin ve o öğrenciye benzeyen birini bulun.”
“Evet, anlaşıldı.”
İblis başını eğdi ve Harbiyelinin cesedinin bırakıldığı köşeye yaklaştı.
“Bakalım… Bu adamın yüzü neye benziyordu?”
Daha önce işler o kadar acildi ki, Harbiyelinin yüzüne iyice bakacak zaman bile yoktu.
Köşede bırakılan Harbiyeli’nin cesedine doğru yürürken.
“…Ha?”
Köşede gri küller dönüyor.
“Nedir bu?”
İblis kaşlarını çattı ve yere saçılmış gri külü ayağıyla sildi.
Ve sonra-
Swoosh!
“…Ne?”
Keskin bir mavi parıltıyla iblisin kafası yere yuvarlandı.
“Anlıyorum… Demek böyle oldu.”
Kalbi delik deşik olduğu için öldüğü sanılan kır saçlı Harbiyeli yattığı yerden doğruldu.
“Ne?”
“Neler oluyor…!”
Calyx’in yanı sıra etrafındaki iblisler de ayağa kalkan Harbiyeliye şaşkınlıkla baktı.
“Sen… yaşıyor muydun?”
Hayır.
Bu olamaz.
“Kesinlikle kalbini deldim.
Calyx aceleyle sandalyesinden kalkarak Harbiyeliyi inceledi. 
Şeytani çivinin deldiği göğüs tamamen iyileşmişti.
“Bu da ne…?”
Duygularını nadiren belli eden Calyx bile o kadar şaşırmıştı ki kekeledi.
“Daha önce yaşayanların sözlerine güvenmediğinizi mi söylemiştiniz?”
Gri saçlı öğrenci Dale, Calyx’e baktı ve sırıttı.
“Şu andan itibaren, ölülerin sözlerine de güvenmeyin.”
“……”
Calyx’in yüz ifadesi çatık kaşlara dönüştü.
“Hangi numarayı kullandığını bilmiyorum ama… gerçekten buradan kaçabileceğini mi düşündün?”
Burası İblis Tarikatı’nın saklanma yeriydi ve otuzdan fazla iblis burada toplanmıştı.
Calyx’in kendisi de tarikat içinde bir pozisyon olan ‘rahip’ rütbesine sahipti.
Bırakın sıradan bir askeri öğrenciyi, aktif görevdeki bir kahraman bile rahip seviyesindeki bir iblisle yüzleşmekte zorlanırdı.
“Görünüşe göre bir yanılsama içindesiniz.”
“…Bir sanrı mı?”
Elindeki kılıçla yere hafifçe vururken Dale’in dudakları bir sırıtışla kıvrıldı.
“Buradan çıkma konusunda endişelenmesi gereken kişi ben değilim.”
Endişelenmesi gerekenler…
“Sensin.”
“…Ne?”
Calyx’in yüzü inançsızlıkla çarpıldı.
Ama Dale saklandığı yerin içini incelemek için başını yavaşça çevirirken Calyx’e aldırış etmedi.
Sığınağın her tarafına dağılmış, her biri yaklaşık bir yumruk büyüklüğünde siyah sivri uçlar vardı.
“Ley hatlarına bir lanet bulaştırdıklarını söylediler, değil mi?
Ve tam ölçekli plan önümüzdeki yıl başlayacak.
“…Ha.”
Tüm bu ipuçları göz önüne alındığında, eğer ‘planlarının’ ne olduğunu ve ‘O’nun kime atıfta bulunduğunu anlayamadıysa, o zaman kendisine regresör demeye hakkı yoktu.
– Bu bir lanetti.
– …Bir lanet mi? Kim yapmış olabilir?
Birden, Iris’le geçmişte yaptığı bir konuşma zihninde yeniden canlandı.
Tüm okulu lanetleyen, görme yetisini elinden alan, onu ‘Aziz’ unvanından mahrum bırakan ve hatta sevgili bir arkadaşının hayatına mal olan kişi.
Bir daha yaramaz bir çocuk gibi gülümsemesini imkânsız kılan kişi.
– Yanılsamalar Başpiskoposu, Astaroth.
“Ha, haha.”
Derler ki, bir insan çok sinirlendiğinde onun yerine gülermiş.
“Anlıyorum…”
Dale cebinden içinde mavi bir sıvı bulunan cam bir şişe çıkardı ve bir dikişte içti.
“Siz miydiniz?”
Boş cam şişenin yere çarparken çıkardığı sesle birlikte…
Güneş Kılıcı.
Altıncı sınıf: Radiance.
Saf beyaz ışık odayı doldurdu.
 Bölüm 23 – Demek Sizdiniz? (4)
Valhalla şehri, Kahraman Akademisi etrafında inşa edilmiştir.
Valhalla, üç krallığın kültürlerinin birleşerek gelişen bir medeniyet yarattığı, akademinin yanında “tarafsız bölgede” yer alan bir şehirdi.
Söylentilere göre Valhalla, İmparatorluk’un başkentinden daha lüks, Kutsal Krallık’ın başkentinden daha görkemli ve Cumhuriyet’in başkentinden daha gelişmiş bir yerdi.
Ancak, şehrin ışıkları ne kadar parlaksa, aşağıda oluşan gölgeler de o kadar karanlıktı.
Valhalla’da, “Karınca Yuvası” olarak bilinen, kıtadaki diğer tüm mahallelerden daha büyük ve daha uğursuz bir gecekondu vardı.
Siyah cüppeli bir grup adam Karınca Yuvası’nın kasvetli sokaklarında ilerliyor, öylesine yoğun bir ürkütücü hava yayıyorlardı ki, uyuşturucu ve alkole batmış ve hiçbir şeyden korkmayan kabadayılar bile onları görünce ürküp arkalarını dönüyorlardı.
“Aç şunu.”
“Evet, Rahip!”
Calyx’in astları Karınca Yuvası’nın labirenti andıran sokaklarına girdi ve ellerini boş bir duvarın üzerine koydu.
-Whoosh!
Siyah enerji üç yönden duvara akarken, daha önce hiçbir şeyin olmadığı yerde yuvarlak bir giriş ortaya çıktı.
“Whew.”
Saklandıkları yere döndüklerinde Calyx bornozunu çıkardı ve usulca iç çekti.
“Şimdi ne yapmalıyım?
Ölü Harbiyelinin “kayıp” olarak bildirilmesini sağlamak için çözülmesi gereken pek çok yarım kalmış iş vardı.
“Öncelikle, o öğrenciye mümkün olduğunca benzeyen birini bulmam gerekiyor.
Plan basitti.
Bir öğrenci, çalışmalarının stresine ve profesörlerin baskısına dayanamayarak akademiden kaçtı ve memleketine döndü.
Bu senaryoyu yaratmak için, Harbiyeliye olabildiğince benzeyen birini bulmaları ve memleketine döndüğüne dair bir mazeret uydurmaları gerekiyordu.
“Öncelikle, o öğrencinin nereli olduğunu bulmam gerekiyor.
Görünüşüne bakılırsa, Cumhuriyet’tenmiş gibi görünüyordu, ama…
500 yıl önce “Kore” adı verilen bir dünyadan ilk kez geçiş yapan Cumhuriyet halkının aksine, ırkları o zamandan beri kıtanın sakinleriyle karışmıştı ve bu da sadece görünüşe bakarak karar vermeyi zorlaştırıyordu.
“O öğrenmeden önce bu işi çabucak halletmeliyim.
Calyx endişeyle dudağını ısırdı.
“Tekrar hoş geldiniz, Rahip Calyx!”
“Husk ile irtibatın kesildiğini duydum…”
Sığınağa girdiğinde, astları onu karşılamak için dışarı fırladı.
Şeytan Tanrı Tarikatı’ndan yaklaşık otuz iblis, Calyx’in emri altında plan için gerekli görevleri yerine getiriyordu.
“Sessizlik.”
Calyx gürültücü astlarına sert bir emir verdi ve oturdu.
“Rahip Calyx, bu öğrencinin cesedi ne olacak…?”
“Onu köşeye koyun. Husk’ın cesedi parçalanmalı ve vahşi köpeklere yem edilmeli.”
“Evet, efendim!”
İblis Tanrı’nın hizmetkârları olmalarına rağmen, bir iblis arkadaşlarının bedenini parçalayıp vahşi köpeklere yedirmeleri yönündeki acımasız emir iblislerin kekelemesine neden oldu.
“Bu arada…”
Calyx’in gözleri tehditkâr bir şekilde parlıyordu.
“Bugün ‘kazığı’ çakmak için Husk’la birlikte kimin gitmesi gerekiyordu?”
“Şey…”
İblislerin tüm bakışları tek bir kişiye çevrildi.
“Sen miydin?”
“P-Papaz Calyx, ben…”
Korkudan beti benzi atmış olan iblis geri çekildi ve başını Calyx’in ayaklarının dibine eğdi.
“Özür dilerim! Söz veriyorum bir daha olmayacak!”
“Bir dahaki sefer olmayacak.”
Calyx sırıttı ve elini başını eğmiş olan iblise doğru uzattı.
“Yaşayanlara güvenmiyorum.”
“Hayır!”
“Güvendiğim tek kişi her zaman…”
Ölüler.
“P-Papaz Calyx, lütfen!”
Uzattığı avucunda siyah enerji toplandı.
Keskin sivri uçlar şeklini alan şeytani enerji ok gibi fırlayarak iblisin kafasını deldi.
“Bunu da doğrayın ve köpeklere yedirin.”
“Evet, efendim!”
Dehşete kapılan geri kalan iblisler, iblisin vahşice delinmiş bedenini başka bir odaya sürükledi.
“Whew.”
Astlarından birini bir anda öldüren Calyx, umursamaz bir ifadeyle sandalyesinde arkasına yaslandı.
“Diğer ley hatları üzerindeki çalışmalar nasıl ilerliyor?”
“Sorunsuz bir şekilde ilerliyor.”
“Hiçbiriniz o salak gibi tek başına dolaşacak kadar aptal değilsiniz, değil mi?”
“Hayır, efendim!”
Astları gergin ifadelerle cevap verdi.
“Tch.”
Calyx hoşnutsuzluk içinde dilini şaklattı.
Şüphesiz, aralarında onun arkasından kuralları çiğneyen başkaları da vardı.
Kurallara karşı gelen herkesi bulup öldürmek istiyordu ama bunu yapmak, elindeki görevler için elini zayıflatacaktı.
“Uh… Rahip?”
“Ne oldu?”
“Öyleyse, o öğrenci için bir mazeret yaratana kadar ley hattı çalışmasını durdurmalı mıyız?”
En geç yarın, Harbiyeliye izin belgesini veren profesör, Harbiyelinin kayıp olduğunu fark edecekti.
Harbiyelinin kendi başına kaçtığına dair sahte bir kanıt yaratana kadar ley hattı çalışmasına devam etmenin riskleri çok yüksekti.
“Hmm.”
Calyx bir an düşündü, sonra ciddi bir ifadeyle başını salladı.
“Hayır, planlandığı gibi devam edeceğiz.”
“Ama…!”
“Harbiyeliyi gönderen profesör, bir ya da iki gün boyunca irtibatı kaybetti diye onun kayıp olduğunu bildirmeyecektir.”
Bunu yaparsa, o da sorumlu tutulacaktı, bu yüzden muhtemelen temkinli davranacaktı.
“En fazla, onu kendi başına arayacaktır.
Elbette, işin riskleri ne olursa olsun artacaktır.
“Eğer iş gecikirse, plan da gecikecektir.”
“Ama planın tam ölçekli olarak uygulanmasına daha bir yıl var, değil mi?”
“Seni aptal! Neden yıllardır bu operasyon için hazırlandığımızı sanıyorsun?”
Calyx hayal kırıklığı içinde dilini şaklattı.
“Büyük ölçekli bir büyü yaratmak için ley hatlarına azar azar bir ‘lanet’ aşılamak o kadar karmaşık bir iştir ki, ‘O’ bile uzun süre hazırlanmak zorunda kalmıştır.”
Ve her şeyden çok.
“Planın yanlış gittiği ortaya çıktığı an, ben ölürüm.
Ne olursa olsun, bu olayın gizlenmesi gerekiyordu.
“Eğer anlıyorsanız, o zaman acele edin ve o öğrenciye benzeyen birini bulun.”
“Evet, anlaşıldı.”
İblis başını eğdi ve Harbiyelinin cesedinin bırakıldığı köşeye yaklaştı.
“Bakalım… Bu adamın yüzü neye benziyordu?”
Daha önce işler o kadar acildi ki, Harbiyelinin yüzüne iyice bakacak zaman bile yoktu.
Köşede bırakılan Harbiyeli’nin cesedine doğru yürürken.
“…Ha?”
Köşede gri küller dönüyor.
“Nedir bu?”
İblis kaşlarını çattı ve yere saçılmış gri külü ayağıyla sildi.
Ve sonra-
Swoosh!
“…Ne?”
Keskin bir mavi parıltıyla iblisin kafası yere yuvarlandı.
“Anlıyorum… Demek böyle oldu.”
Kalbi delik deşik olduğu için öldüğü sanılan kır saçlı Harbiyeli yattığı yerden doğruldu.
“Ne?”
“Neler oluyor…!”
Calyx’in yanı sıra etrafındaki iblisler de ayağa kalkan Harbiyeliye şaşkınlıkla baktı.
“Sen… yaşıyor muydun?”
Hayır.
Bu olamaz.
“Kesinlikle kalbini deldim.
Calyx aceleyle sandalyesinden kalkarak Harbiyeliyi inceledi. 
Şeytani çivinin deldiği göğüs tamamen iyileşmişti.
“Bu da ne…?”
Duygularını nadiren belli eden Calyx bile o kadar şaşırmıştı ki kekeledi.
“Daha önce yaşayanların sözlerine güvenmediğinizi mi söylemiştiniz?”
Gri saçlı öğrenci Dale, Calyx’e baktı ve sırıttı.
“Şu andan itibaren, ölülerin sözlerine de güvenmeyin.”
“……”
Calyx’in yüz ifadesi çatık kaşlara dönüştü.
“Hangi numarayı kullandığını bilmiyorum ama… gerçekten buradan kaçabileceğini mi düşündün?”
Burası İblis Tarikatı’nın saklanma yeriydi ve otuzdan fazla iblis burada toplanmıştı.
Calyx’in kendisi de tarikat içinde bir pozisyon olan ‘rahip’ rütbesine sahipti.
Bırakın sıradan bir askeri öğrenciyi, aktif görevdeki bir kahraman bile rahip seviyesindeki bir iblisle yüzleşmekte zorlanırdı.
“Görünüşe göre bir yanılsama içindesiniz.”
“…Bir sanrı mı?”
Elindeki kılıçla yere hafifçe vururken Dale’in dudakları bir sırıtışla kıvrıldı.
“Buradan çıkma konusunda endişelenmesi gereken kişi ben değilim.”
Endişelenmesi gerekenler…
“Sensin.”
“…Ne?”
Calyx’in yüzü inançsızlıkla çarpıldı.
Ama Dale saklandığı yerin içini incelemek için başını yavaşça çevirirken Calyx’e aldırış etmedi.
Sığınağın her tarafına dağılmış, her biri yaklaşık bir yumruk büyüklüğünde siyah sivri uçlar vardı.
“Ley hatlarına bir lanet bulaştırdıklarını söylediler, değil mi?
Ve tam ölçekli plan önümüzdeki yıl başlayacak.
“…Ha.”
Tüm bu ipuçları göz önüne alındığında, eğer ‘planlarının’ ne olduğunu ve ‘O’nun kime atıfta bulunduğunu anlayamadıysa, o zaman kendisine regresör demeye hakkı yoktu.
– Bu bir lanetti.
– …Bir lanet mi? Kim yapmış olabilir?
Birden, Iris’le geçmişte yaptığı bir konuşma zihninde yeniden canlandı.
Tüm okulu lanetleyen, görme yetisini elinden alan, onu ‘Aziz’ unvanından mahrum bırakan ve hatta sevgili bir arkadaşının hayatına mal olan kişi.
Bir daha yaramaz bir çocuk gibi gülümsemesini imkânsız kılan kişi.
– Yanılsamalar Başpiskoposu, Astaroth.
“Ha, haha.”
Derler ki, bir insan çok sinirlendiğinde onun yerine gülermiş.
“Anlıyorum…”
Dale cebinden içinde mavi bir sıvı bulunan cam bir şişe çıkardı ve bir dikişte içti.
“Siz miydiniz?”
Boş cam şişenin yere çarparken çıkardığı sesle birlikte…
Güneş Kılıcı.
Altıncı sınıf: Radiance.
Saf beyaz ışık odayı doldurdu.

Daha fazla bölüm için https://novelokur.com.tr/