Bölüm 2993: Şan! V


Şövalye Palmino’nun Niyeti’nin yayıldığı an, aynı zamanda Şövalye Palmino’nun bakışlarını süsleyen Noah’ın suretinin diğer Imperium Şövalyes’inin yanına geldiği an olurken, Savaş Alan’ı kaotik bir hal almıştı!


Şeytan’i bir gülümseme alnında kıkırdayıp, gülümsediği için Hakimiyet’i zaten bir sızıntıyla karşı karşıyaydı ve Varoluş’u dışarı sızıyordu.


En iyi durumunda değildi.


Onu ele verebilecek küçük şeyleri yakalayamadı!


Bu yüzden, kendisini damgalamaya cüret eden ve kendi Otoritesi’ni çalmaya başlayan düşmanı aramaya devam etmek için dikkatini ileriye çevirdiği anda...


SAA!


Sessiz bir yılan gibi, arkasında, göz kamaştırıcı bir mızrak belirmişti.

Noah’ın Hakimiyetler’inin ağırlığını taşıyan bir mızrak.


Extremity Noktalar’ının çoklu Hakimiyet Kurallar’ını taşıyan bir mızrak.


Sonsuz Varoluşsal Omniverssl Tohum’un ağırlığını ve görkemini taşıyan bir mızrak.


Bu sefer 15 farklı Varoluş’a yayılan bir saldırı değildi, Sonsuz Varoluşsal Omniversal Tohum’un ağırlığı ve görkem, sadece Noah’ın önündeki bu Imperium Şövalyesi’ne odaklanmıştı.


Bu Imperium Şövalyesi’nin vücudunun birçok parçası Varoluşsal Analitik Yağmacı’nın bakışları altında ışıl ışıl parlıyordu; tüm Varoluşlar arasında en parlak olanı ise görkemli bir şekilde altın renginde parlayan başıydı.


Ve bu başın arkası, Noah’ın son derece müstehcen ve şeytani bir şekilde vurduğu yerdi!


BOOOM!


Çarpışan iki Tekilliğ’in ağır gümbürtüsü gibi.


Durdurulamaz bir gücün kımıldamaz bir cisimle karşılaşmasına benziyordu!


Sonsuz Varoluşsal Omniversal Tohum’un görkemi bastırdı.


Ve hedefinin Hakimiyet’i titredi, Gözler’i, sadece hayal edilemez bir şokla açılabildi ve bu Varoluş... Hakimiyeti’nin bir parçasının gerçekten paramparça olduğunu ve çatladığını hissettiğinde, çok hızlı bir şekilde öfkeye dönüşmüştü!


OOOOH!


Diye böğürdü ve kör edici bir ışıkla kaplandı, bu ışık, onu uzaklara savurdu ama olan olmuştu.


Imperium Şövalye’si tekrar ortaya çıktığında, eskiden olduğu yerde altın kan ve kalın beyin maddesiyle dolu bir mızrak görülebiliyordu, kafasının arkasının bir karpuz gibi patladığı, yüzünün kontrolsüz bir şekilde seğirdiği ve ileriye şok ve kuşku karışımı bir ifadeyle baktığı görülebiliyordu.


Suçluyu görmüştü.


Ardından, her şey yerine oturduğunda, suçlu ile aynı benzerliğe sahip olan Imperium Şövalye’si Palmino’nun yüzünü gördü, ancak başka bir şey yapılamadan bu düşman bir kez daha ortadan kayboldu!


Teleios Aşaması’ndaki Varoluş’un Vücudu’nda ağır bir yara izi kalmıştı.


Şövalye Akalusia ve Sanctus Prenses’i Emilliana da, Gözler’i derin bir parlaklıkla parlarken, bu yeni düşmanın kısa bir anlık görüntüsünü görmüştü!


Ancak Noah, kendini gösterdiği anda ortadan kaybolmuştu.


Ve bunun nedeni sadece gözlerinin önündeydi.


>Varoluşsal Analitik Yağmacı’nın yüzdesi Imperium Şövalyesi Augustus için %25’e ulaşırken, hedefe kritik bir saldırı gerçekleşti!>


>Augustus’un Varoluşsal Hayal’i Dokuma V1’i şimdi meyvelerini veriyor.>


Varoluşsal Hakimiyet Âlemindekiler’in gücü, Kurallar’ı ve Kısıtlamalar’ı farklıydı yani şu anki aşamasında Noah, başlangıçta Mimeisthai ile sahip olduğu kolaylığı tekrarlayamazdı.


Varoluşsal Hayal’i Dokuma V1’i yaratmadan önce belirli bir Analiz yüzdesine ulaşması gerekiyordu!


Bu yüzden, çok hızlı bir şekilde Sonsuz Varoluşsal Omniversal  Tohum’a doğru bir çıkış yaptı ve Tahtı’nın ve Sonsuz Varoluşsal Omniversal Tohum’un Tezahürü’nün bulunduğu akkor halindeki parlaklık sınırları içinde yeniden belirdi.


İfadesi görkemliydi ama yine de Varoluşsal Omniversal Kefen’in baskısından dolayı Hakimiyetler’i gıcırdadı ve bir kez daha, şu anda bulunduğu yerin iki kademe üzerindeki bir Varoluş’u ciddi şekilde yaralamak için Vücudu’ndaki her şeyi sıkmış gibi hissetmişti!


Önünde, Hayal’i Dokuma V1’in görüntüsü altın bir ışıkla şekilleniyordu ve bu, şimdiye kadarki en büyük başarısıydı.


>Varoluşsal Hayal’i Dokuma V1- Şövalye Augustus’a verilen tüm hasarın %25’i Şövalye Augustus’un ana gövdesine aktarılacaktır.>


...!


Evet.


Varoluşsal Hakimiyet’in Teleios Aşaması’ndaki Canavarlar’la aynı alanda bulunma riskini aldıktan sonra elde ettiği başarıların doruk noktası!


Noah, emir verircesine konuşurken, yorgun Hakimiyetler’ini germişti.


"Hadi, farklı bir yere bir sıçrama daha yapalım... ve görkemini, bu Hayal’i Dokuma’ya bastırmak için elinden geleni ardına koyma."


WAA!


Emrinin ilk kısmı anlaşılabilirdi.


Sonsuz Varoluşsal Omniversal Tohum daha önce bir kez bükülmüştü ve tekrar bükülebilirdi!


Emrinin ikinci kısmı... korkunçtu!


Noah’ın kendisi, bulunduğu yerde Sonsuz Varoluşsal Omniversal Tohum’un gücünü ifade etmek için Varoluşsal Omniversal Kefen’i kullanabilirdi.


Bu gücü kullanmanın ağır bir bedeli olurken, o, sadece bir kanaldı.


Ancak Sonsuz Varoluşsal Omniversal Tohum başlı başına bir silah olarak da kullanılabilen bir Yapı’ydı ve geçmişte Noah, onu düşmanlarına fırlatmak için bile kullanmıştı!


Talihsiz bir olayın meydana geldiği ve daha önceki bir zamana geri dönmek için Zaman-Mekân Sürekliliği’nin tersine dönmek zorunda kaldığı belirli bir olaydan sonra, bu Yapı’yı bu şekilde kullanmamaya karar vermiş ve şimdi buna sadık kalmıştı.


Ancak, Sonsuz Varoluşsal Omniverse Tohum kendi saldırgan özelliklerini istediği gibi ifade edebilirdi.


Ve eğer Noah, güçlü bir düşmanı sınırlarına getirirse... daha önce sadece bir kanal olarak hareket ettiği İhtişam ve Ağırlık, böyle bir düşmanın üzerine özgürce bastırılabilirdi!


Ve onlara saldıramayan bir düşmandan daha iyi bir düşman olabilir miydi? Bu hasarın bir kısmı içinden geçerken, özgürce zarar verebilecekleri gerçek hedeflerinin Varoluşsal Hayal’i Dokuması’ndan daha iyi bir düşman olabilir miydi?


HUUM!


Cevap, görkemli bir gerçeklikti.


Manadinamik’le çalkalanan akkor halindeki Dağlık Geçitler’i, Sonsuz Varoluşsal Omniversal  Tohum boyunca kaynadı ve sessiz bir parıltıyla Omniverse’de başka bir yere doğru büküldü.


Ve aynı zamanda... Sonsuz Varoluşsal Omniversal Tohum’un ağır yükü, Noah’ın çoktan yaralamış olduğu bir Imperium Şövalyesi’nin Varoluşsal Hayal’i Dokuması’na odaklanmıştı.