Mevcut Gerçeklik, diğer her şeyin soluklaştığını hissettiren derin bir Gerçeklikti, Noah’nı Gözler’i, sanki netlik gelip, gidiyormuş gibi sık sık kararıyor ve parlıyordu.
Uzakta, Sona’nın Figür’ü, ne denerse denesin Noah’a ulaşamadığı için bir hayal kırıklığı hissetmişti ve kalbinin ağrımasına neden olan bir mesafe duygusunun geliştiğini görebiliyordu!
Neler oluyordu?
Ondan çok uzakta, İmperium’un Savaş İmparator’u Xi, Lejyonlar’ıyla birlikte Pompeii’nin Kutsal Natal Omniversal Denizi’nin görkemiyle yıkanırken, gelmişti; bu Varoluş’un ve Lejyonlar’ının gözleri dikkatle Noah’ın figürüne ve uzaktaki Omniversal Yağmacılar’a kilitlenmişti!
Uzaktaki Noah’ın figürüne derin bir şeyler olduğunu hissedebiliyorlardı, ancak Pompeii’nin Kutsal Natal Omniversal Denizi’nin faydaları, az önce deneyimledikleri Gelecekler’inin Dokumalar’ının kesilmesinden sonra onlar için eşit derecede derin ve önemliydi.
Yani Noah’ın Dokumalar’ı bozulmamıştı.
Böylece, etrafındaki Gerçeklik ortaya çıkmaya devam etti.
Bulanık Mor Entropi fırtınası, Figürü’nün etrafında derin bir Kaosla kaynıyordu ve yine de, bu Kaos’un içinde biri kalıpları görebiliyordu.
Tekrarlar görülebiliyordu.
Kontrollüydü.
Kararlı bir Kaos’tu!
Ve o anda, Noah’ın diğer Dokumalar’ı ortaya çıktı - sanki Entropi’nin en azından bazı iddialarına karşı çıkıyorlardı.
Onun Varoluş’u olmasaydı, içinden geçtiği Varoluş Alanlar’ının daha iyi durumda olmayacağını belirtiyorlardı.
Varoluş’unun, gerçekleştirdiği eylemlerden bağımsız olarak net bir fayda sağladığını!
Vitalis ve Vacuous Varoluş Etki Alanlar’ında Var Olmasaydı, hiç kimse Miraslar’a karşı ayaklanmayacaktı.
Gelecek çağlar boyunca köle olarak yaşamaya devam edeceklerdi, Varoluşsal Extremity Otorite’si oluşturan herkes, Dikastes’i izleyenler tarafından silinecekti ama sonunda... Mors Apokalypsis başlatılmayacaktı.
Noah’ın Vitalis ve Vacuous’u yiyip, bitirmesine ve diğer her şeyin yok olmasına yol açmazdı!
Ancak ortaya çıktığı için, Niyet’i bu olsun ya da olmasın, bu süreçte Sayısız Hayat’ı gelecek çağlar boyunca köleleştirilmekten kurtarsa da, Kıyamet getirmişti!
Bu da, Imperium ile çatışmasının kıvılcımı olmuştu ve şimdi... işte buradaydı.
Miraslar’ı yok ediyordu. Çağlar boyunca yaşamış Savaşçı Krallar’ı yok ediyordu.
Tüm bunların net bir faydası oldu mu?
>Quintessence, Var Olmamanız durumunda, net bir faydanın kaybolacağı önermesinin yanlış ve hatalı bir önerme olduğunu ileri sürer.>
...!
>Siz, varsınız. Var Olma’yı hak ediyorsunuz.
>Quintessence bayrağı altında hiçbir varsayım olamaz, çünkü şimdiye kadar izlediğiniz yol kendinize sadık kaldığınız bir yol olmuştur, Masalı’nız, yaptıklarınızın bir yansımasıdır.>
WAA!
Quintessence’ın amacı, Noah onlar üzerinde düşünürken, yankılanmıştı!
Varoluş ve Var olmama!
Sanki, öyleymiş gibi ona geldiğinde, hiçbir varsayım ve belirsizlik olamazdı - onları kontrol etmek zorundaydı!
Böyle bir anda Noah, Varoluşsal Extremity Otoritesi’nin Görkemi’ni yayan çoklu Kavramlar’ın patlamasını hissetmişti!
Paradoks.
Belirsizlik.
Fabllar.
O anda, Manadinamik etrafındaki Sonsuz Mana dalgalarıyla fışkırırken, içinde ve çevresinde parlaklık patlamıştı!
Etrafındaki Mor Fırtına, derin bir cerulean tonuna bürünürken, bir başka büyük Niyet gürlemişti!
"Gerçeklik, asla sadece siyah ve beyaz değildir.:
WAA!
"Sen, hiçbir şeyi yok etmez ya da yaratmazsın."
"Sen, sadece Dönüşüm için bir Kanal Görev’i görürsün."
...!
Sanki, Zaman Kavram’ı durmuş gibiydi.
Pompeii’nin gümüş Kutsal Natal Omniversal Deniz’i üzerinde oturan Noah’ın Figür’ü, Gözler’i, sayısız derecede parlak bir şekilde önüne bakmıştı!
Kim olduğunu.
Bu, belki de hiçbir zaman tam olarak cevaplanamayacak bir soruydu, ancak Kavramlar’ının Niyetler’i bugün biraz ışık tutmuştu.
Ama günün sonunda bunlar onun Kavramlar’ıydı.
Ve o da, kendisiydi.
Her şeyi Düzenli bir Kaos ve Entropi’ye sürükleyen göz kamaştırıcı Mor Tekilliğ’e doğru baktı ve elini kaldırıp, çimdikledi.
Ve bir an sonra, sakince bakarken, elinde Tohum’un bu çiçek açan Tekilliğ’i belirdi.
Entropi’ye baktı.
HUUM!
Entropi’nin Dokumalar’ına gerçekten bakmaya başladığında, önündeki sahne değişti ve kendini Kaotik Mor Parlaklık Denizi’nin ortasında tek bir adam figürü dururken, buldu.
Bu, kendisinin bir görüntüsüydü.
Noah, ona soğukkanlılıkla bakarken, gülümsüyordu, kendini daha fazla anlamaya ittiği için minnettardı ama aynı zamanda...
"Eğer bir daha böyle bir şey yaparsan, seni tamamen silerim."
WAA!
Bu Sözler’i söylerken, Bakışlar’ı sakindi.
Entropi’nin Tezahür’ü olan kendi Figür’ü... düzenlediği Kaos’un ortasında otururken, gülümseyerek başını sallamıştı!
O, kendisiydi.
Ve Kavramlar’ı, onun sadece bir parçasıydı.
Onu kontrol etmedikleri gibi, Entropi’nin Extremity noktasına ulaşmak için sadece Kaos ve Düzensizlik’ten oluşan bir rotaya da yönlendiremezdi.
Bu uyarının ardından, bu sahne kaybolurken, Noah, gözlerini kırpıştırdı, tamamen bozulmamış bir Tohum’un Tekilliği’ne tutunurken, Vizyon’u etrafındaki Gümüş Deniz’e geri dönmüştü!
Dokumalar’ının sunduğu her iki taraf da, bazı gerçekleri barındırdığı için kendini biraz daha anlamaya başlamıştı!
Ve onları kabul etmişti.
Neyi değiştirmesi gerektiğini bildiği için birçok şey düşünmüştü!
İlk şey şuydu.
"Hiçbir şey Yaratmaz ya da Yok etmezsin, ancak vardığınız tüm toprakları dönüştürmek için bir Kanal Görev’i görürsünüz."
Entropi, sadece Düzensizlik ve Kaos Kavramlar’ını önündeki Tohum’da topluyordu, ancak Noah, şu anda onu kontrol ederek, Manadinamik, Quintessence, Sonsuzluk ve diğerlerini eklemişti!
Bunu bir değişim Niyeti’yle ve amacıyla yapmıştı!
>Entropia’nın Daha Büyük Omniversal Otorite’si, Siz’in Özgün Tasarımınız’la hayata geçiyor!>
...!
Bu bölümde emeği geçen; çevirmen ve düzenleyici arkadaşların emeklerinin karşılığı olarak basit bir minnet ifadesi yani teşekkür etmeyi ihmal etmeyelim.
