Bölüm 3253: Lekeli! I


Hedef fethedilemezdi.


Sayısız Olası Başlangıç Koşullar’ı ve yapılabilecek değişikliklerden sonra ortaya çıkan sonuç.


Ve Güc’ün bu Mevcut Aşaması’na ulaştıktan sonra.


"Merhaba!"


...!


Tüm Dokumalar durdu.


Tüm sahneler Soldu.


Sayısız Altın İpliğ’in ortasında, Noah sağına döndü ve orada, şok edici bir şekilde, bir Varoluş Figür’ü görülebiliyordu.


Girişini hissetmediği, yakın zamanda ortaya çıkan Invictus Maximus ya da Gücü’nün diğer Formlar’ı tarafından uyarılmadığı bir Varoluş!


Bu, onun Lig olarak çok üstünde bir Varoluş olduğu anlamına geliyordu.


Varoluş’un Daha Yüksek Dokumalar’ı olarak adlandırdığı bu yerde, kendisinden önce ortaya çıkan başka korkunç Varoluşlar’ın da olacağını biliyordu ve orada neler olduğunu görmek için yavaş yavaş keşfe çıkacaktı!


Beklemediği şey ise girişinden birkaç dakika sonra karşısına çıkmasıydı. 


Niyet’in Kaynaklandı’ğı Varoluş’a baktı.


Her haliyle İnsan’sı bir Yapı’ya sahipti.


Bacaklar’ı ve Kollar’ı Beyaz bir Cübbe’yle örtülüydü ama Kafa’sı... Tamamen keldi ve sadece iki Beyaz Tekil Göz ve bir Ağza sahip olurken, çok daireseldi!


Burnu yok. Kulağ’ı yok.


Ağzı, şu anda Dostça bir gülümsemeye dönüşmüştü, Beyaz Tekillikler Noah’a doğru bakarken, aslında coşku gösteriyorlardı.


Karşısında böylesine ürkütücü bir Varoluş varken, Noah, sakin bir baş hareketiyle cevap verirken, etrafındaki her şey geri çekilmişti.


"Merhaba."


Verdiği cevap karşısındaki Varoluş’un yüzündeki gülümsemenin daha da derinleşmesine neden olurken, Açık Ten’i Işıl Işıl parlıyordu.


Noah, etrafındaki Altın İplikler’in hareketlerini değiştirdiğini ve onu tamamen görmezden gelmelerinden tamamen farklı, benzersiz hareketlerle etrafında döndüklerini görebiliyordu.


"Merhaba dostum! Seni daha önce buralarda görmemiştim. Ben Bob, Sen Kimsin?"


...!


Bob.


Bu Varoluş’un  Gülünç derecede basit bir ismi vardı, Noah dikkatle ona bakarken, tavırlarına karşılık verdi, cevap verirken, yüzünde bir Gülümseme belirdi.


"Ben Noah, Noah Osmont. Buraları bilir misin Bob?"


Bu Varoluş hareket etmediği için Noah da hareket etmedi.


Ve bu Varoluş, Bob, Noah’a yaklaşırken, Başı’nı şiddetle salladı.


"Evet, dostum! Buraların her yerini dolaştım. Yeni mi geldin? Buraya geldiğimde konuşacak çok fazla Arkadaş bulmak zordu, ama şimdi çok fazla var! İlk geldiğimde sıkıldığım gibi sıkılmanı istemiyorum, o yüzden seni Özel bir yere götürmeme ne dersin? Bir süredir elime geçirmek için can attığım bir şey var ve sen onu elde etmemde bana yardımcı olmak için mükemmel olabilirsin!"


’..."


Coşku’su eşsizdi.


Sakin Sözler’inin altında pek çok ayrıntı keşfedilebileceği için pek çok şeyden bahsetti ve Noah başını sallayarak, onunla birlikte gitmeyi seçti.


"Olur."


Bulunduğu yer hakkında pek bir şey bilmiyordu.


Ama hangi Tuhaflıklar’ın ve harikaların Kendi Varoluş Seviyeler’ini çoktan aşarak, buraya geldiğini merak ediyordu.


"Harika! Bu taraftan, Dostum!"


Bob’un Gülümseme’si tüm Yüzü’nü kapladı ve öne çıkıp... Noah’ın Eli’ni tuttu.


...!


Aşama Aşama ilerlemedi ya da ıskalamadı, Noah kıskaç benzeri Kavrayış’ı hissetti, diğer El’i onlardan biraz uzaktaki Altın bir İp’i çekerken, Bob Gözler’ini kıstı.


Ve...


HUUM!


Altın İpler Titreşir’ken, Figürler’i anında kayboldu - Altın bir Işıkla kaplandılar ve Noah Kendi’ni Ölçülemez Hızlar’da Büyük Mesafeler’i kat ederken, hissetti!


Sanki Bob’un çektiği Altın İp’i kullanıyorlar ve onu çok uzak bir yere götürüyorlardı.


Birkaç dakika içinde...


WAP!


Figürler’i yeniden ortaya çıktı.


Buradaki her şey daha Zengin hissediliyordu.


Altın İpler bolca titreşiyordu.


Noah’ın Gözler’i parlıyordu ve önlerinde devasa bir Ağaç şeklini Alan Yoğun bir Altın Sicim Küme’si görüyordu.


Ancak en şaşırtıcı şey bu değildi.


Bu devasa Ağac’ı çevreleyen Altın Çiy Damla’sı şeklindeki Meyveler’in görkemli bir şekilde asılı durmasıydı - Kendi Varoluş’unun titremesine neden olan Baştan Çıkarıcı bir parıltı yayıyordu.


Bob, Eller’ini göğsünde kavuşturup, gülümseyerek konuşurken, elini çoktan bırakmıştı.


"Seni biraz daha derine götürdüm, dostum. Önümüzde gördüğünüz Ağaç, burada karşılaşacağınız pek çok eğlenceli şeyden biri, ancak yanına yaklaştığımda..."


Vücud’u, Ölçülemez Hız’la devasa Ağac’ı oluşturan Yoğun Altın Sicim kümesi’ne doğru süzüldü, ancak yaklaştığı anda...


HUUM!


Figür’ü, ilerlemesini durduran Altın Sicimler’ls giderek, daha fazla sarıldı ve artık ilerleyemez hale geldi!


"Benim gibi biri yaklaşamayacağı için Varoluş’un Karmaşık Dokumalar’ına karşı çok hassastır. Ama eğer sensen, Noah, hiç sorun olmadan yaklaşabilirsin! Sadece birkaç tane al, gerisi sende kalsın. Hearthraes’in Tadı Kusursuz’dur ve aynı zamanda Senin Dokumalar’ını da sağlamlaştırabilir."


ROAAR!


Sözler’inin ortasında.


Noah’ın Invictus Maximus Organ’ı titreşerek ona Sonsuz Karanlığ’ı gösterirken, uzaklardan bir Kükreme Ses’i yankılanmıştı. 


Uzakta, binlerce Altın Sicim üzerinde hareket eden, Yıldız Mor’u ışıktan bir Bulut kükreyerek, muazzam bir kötülükle onlara doğru geliyordu. 


Varoluşu’nun yarattığı baskı o kadar dehşet vericiydi ki Noah bunun şu anda yüzleşebileceği bir Varoluş olmadığını biliyordu.


Daha yüksek değilse bile muhtemelen Omniversal Aşama’daydı ve Açgözlülüğ’ün Yiyip, bitiren ışığıyla dolu Niyeti’yle Noah ve Bob’dan başkasına bakmıyordu!


Ama tam onlara yaklaşırken.


"Tsk..."


Bob’un Yüzü’ndeki Gülümse’me soldu, Eli’ni uzatırken, El’i kalktı.


Bir Dokunuş.


Tek, basit bir Dokunuş.


Hiçbir Güç Yok. 


Otorite Yok. 


Yetenek Yok. 


Yine de... Sanki Varoluş’un Kendi’si Mor Bulutlar’dan oluşan Varoluş’a sırtını dönmüş gibiydii; Etrafındaki Altın Seçimler, bu Varoluş’un tüm Vücudu’nun anında parçalanmasına ve dağılmasına neden olan bitmek bilmez bir Obsidyen dalga yayarken, kısa süreliğine Siyah’a dönmüştü. 


...!


Sadece bir Dokunuş’la.


Ve hemen ardından, Bob tekrar gülümseyerek, başını sallarken, Altın Sicimler normal hallerine geri dönmüştü 


"En çok rahatsız edilmekten nefret ederim. Ah, ne dersin dostum? Bize şu Hearthraeler’den getirmeyi deneyebilir misin? Ondan sonra bir ziyafet çeker ve bazı Hikâyeler paylaşırız."


"..."


Bob.


Bu korkunç Varoluş, Parmağı’nın bir Dokunuşu’yla Ölçülemeyecek kadar Güçlü bir Varoluş’u, ortadan kaldırdıktan sonra kayıtsızca konuşmuştu. 


Noah’ın Figür’ü her şeyi bir adımda hallederek, Otoriteler’e dönüşen dipsiz Altın Sicimler kümesine doğru yürümeye başladı ve cevap verdi:


"Elbette, Bob. Şu Hearthraeler’i yakalamaya çalışalım."


İlerlerken, Kısa ve Mz konuştu, merak edip, Analiz Etme’ye çalışırken, Varoluş Dokumalar’ı fazla mesai yapıyordu.


Kimdi bu Bob?