Az önce içinde bulunduğu Yıldız Mor’u Alan’ın içinde, geride bıraktığı Adam zor ifadesini bir süre daha koruduktan sonra İncelikle Yorgun ve bezgin bir ifadeye dönüşmüştü?
İç çekerken, Gözler’inde muazzam bir ağırlık ve pişmanlık vardı.
Bir Erkek için Çocuğu’nu koruyamamaktan daha büyük bir Başarısızlık olabilir miydi? Daha da kötüsü, eğer Onlar’ın yok olmasında bir rol oynamışlarsa ve Kendiler’ini korumak için Onlar’dan vazgeçmişlerse!
"..."
Kızı’yla ilgili Sayısız Ânı Zihni’nden geçerken, Bakışlar’ı odaklanmamıştı, arkasında göz kamaştırıcı Altın Rengi bir Elbise ve Yaşan Mavi Saçlar’la Süslenmiş bir Kadın belirdiğinde, bunu fark edememişti.
Ses’i yankılanmadan önce iç çekerek, Mor Deniz’in etrafına bakınmıştı.
"Duygular’ını ve bağlılıklarını da Tüzüğ’üne dahil etmen için sana çağlar önce Kopma’nın sırasında söylemiştim. Eğer O Zaman Bağlar’ını Koparmış olsaydın, bugün Sen’in için çok kolay olurdu."
...!
Ses’i yankılanırken, Anlayış ve Soğukluk’la doluydu.
Yine de oturan Adam kıpırdamadı ya da ona doğru dönmedi.
"Hepiniz bir Gün için Söz verdiniz. O’nu yalnız bırakacağınız bir gün. Bu değişmemeli."
Bir Gün.
Yapabileceği en fazla şey Kızı’na tek bir gün satın almaktı!
Bu, Ne kadar Gülünç’tü?
Mavi Saçlı Kadın böyle bir soru karşısında başını sallarken, Kaşlar’ını kaldırmıştı.
"Gerçekten O’na bir gün vermenin bir merhamet biçimi olduğunu mu düşündün? Bu tek Gün’ün ne kadar eziyetli olacağının farkındasınız, değil mi? Saklanabileceği hiçbir yer olmadığını biliyor. Öz Babası’nın O’nu bir kenara attığını biliyor. Bu Tek Gün’ün bir çeşit Teselli olacağını mı düşünüyorsun? Tam tersi! Bu yüzden O’nu içeri almak ve burada tutmak istedim. Sen, sadece O’nun Istırabı’nı uzattın..."
WAA!
Adam’ın Bakışlar’ı bir kez daha sormadan önce pek çok Karmaşık Duygu’nun içinden geçerken, Kelimeler son derece soğuktu.
"Varoluş’un Çözülmesi mi?"
"Hızlanmaya devam ediyor. Ama bu Hız Üstel değil - Çözülme Hızı’nın yükseldiği, sonra yavaşladığı ve sonra tekrar yükseldiği zamanlar oluyor. Rastgele görünmüyor...."
Rastgele Görünmüyor’du.
Varoluş Sicimler’inin Kopması... Bir Düzen’e sahip gibi görünüyordu!
"Eğer devam ederse... haaah. Wheelomachy Gözcüleri’nin Ksndiler’i bir sorun değil. Sorun o Adam. O Kel Kafalı İblis... Her şeyi çok daha zor hale getirecek Olan O."
O Adam.
Adını bile söylemediler ama söylemek zorunda da değillerdi.
Ozymandias ve İnfınıverse Megalos Beden’i, Çok Renkli Havuz’un etrafındaki Varoluş Rünler’inin Düşük Mırıltılar’ını, Genişlemeler’ini ve aşağıya gönderdikleri şok edici sayıdaki Şeyin Düzgünlüğü’nü gözlemliyordu.
Teknolojik olarak gelişmiş bir Uygarlık kurmak, Eller’inde tuttukları Otorite’ye sahip Olduklar’ında çok kolaydı!
Sadece saatler içinde, Cehennem Terra Firma’daki Yerleşim’in Çorak Topraklar’ı o kadar büyük ölçüde değişmişti ki, Diğerler’i bunun bir Rüya olduğunu düşünebilirdi.
Ve şimdi, Otonom Quintessential Androidler’in konuşlandırılması için merkezi üs olarak gereken Süper Bilgisayarlar, Bulut Quantum Bilgisayarlar’ı ve daha birçok harikayla birlikte, Güç Şebekeler’i her yere yerleştirilmişti. Bu Otonom Quintessential Androidler, 7/24 çalışabilecekleri için ilk parti başarıyla gelmişti ve bu yerdeki Kurulum ve Yeniliğ’in Şok Edici bir Hız’da ilerlemesine izin vermişti!
Artık, bu sadece bir Zaman meselesiydi.
Ve buradaki Chronos Dokumalar’ını Bozmaya başladıklarında-...!
WAP!
Uzay’ın Dalgalanmalar’ını hissettiklerinde, her ikisinin de bakışları yer değiştirmişti, Gözler’ini yukarıya çevirdiler ve orada Barbatos’un Kızarmış Göz’lü Suret’i belirdi!
O’na bakarken, Ozymandias’ın içinde bir öfke kabardı ve O’na doğru seslenerek, Bedeni’ni Kendisi’ne doğru çekti.
"Ağlamana kim sebep oldu?!"
Gözler’i Dehşet Verici bir Ludret yayıyordu ve sergilediği bu Öfke... Barbatos’un Kızarmış Gözler’inin Berraklaşması:na neden oldu ve O’na Sarıl’dı!
O’nun yanında, kendi’ni Güven’de hissediyordu.
Bir dakika sonra yavaşça Kendi’ni tuttu ve Olanlar’ı anlattı.
Varoluş’un Çözülme’si.
Çark’ın Logos’u ile Wheelomachy’nin Gözcüler’i arasındaki Frekanslar arası olası Savaş!
Baba’sı... Ve O’nun Barbatos’u ve bu görevde onunla birlikte olan diğer Kaynak Karmaşıklığ’ı Varoluş’unu kullanma konusundaki kararı ve güçsüzlüğü.
"İşte bu yüzden... Veda etmeye geldim. Burada hiçbir şeyin izinin kalmamasını sağlayacağım. Çark’ın Logosu’nun Gücü’nü bildiğimden, muhtemelen beni kısa bir süre içinde bulacaklardır..."
Bunca zamandır güvendiği Kendi Halkı tarafından kovalanmanın Zihniyet’i çok ağır olduğu için Gözler’i Kırılmış’tı!
Ozymandias, sakince sorarken, O’nun ıssız Küçük Figürü’ne bakmıştı.
"Eğer kaçabileceğin bir yer yoksa, sadece benimle kal. Baban... Çark’ın Logos’u, Wheelomacy’nin Gözcüler’i... sen yanımda olduğun sürece Hiçbir’i seni ele geçiremeyecek."
...!
Alaycı bir şekilde gülümserken, Kalbi’nin vızıldamasına neden Olan Kelimeler yankılanmıştı.
Önündeki Adam’a baktı.
Parlayan Tekil Gözler’i sanki gerçekten ciddiymiş gibi ciddiydi!
O Adam!
Güç Olarak Kendisi’nden Seviyeler’ce aşağıda olan Bir’i. Güç Olarak Babası’nın Seviyeler’ce Altında olan Bir’i!
Ve yine de O’nun için, Çark’ın Logos’una ve Wheelomacy’nin Gözcüleri’ne karşı duracağını söylemekten çekinmemişti!
Bu Gruplar’ın içindeki şaşırtıcı derecede Karmaşık Varoluşlar’ı umursamıyor ya da düşünmüyordu. Sadece O’nu önemsiyor ve onun için doğru olanı yapmak istiyordu.
Ne olursa olsun tek istediği Sevdiği Varoluş’u korumaktı.
Bu... bir Adam’dı!
Bu bölümde emeği geçen; çevirmen ve düzenleyici arkadaşların emeklerinin karşılığı olarak basit bir minnet ifadesi yani teşekkür etmeyi ihmal etmeyelim.
