Bölüm 3617: Görkem! II


Görkem. 


Çok fazla Varoluş Bu’nu aradı ve çok Az:ı bunu başarabildi.


Ancak şu anda, Yıllar süren Araştırma ve deneylerden sonra, bir Simyacı Varoluş’un Sayısız Feekansı’nda Kendisi’nin Mümkün olan tek Versiyon’u Hâli’ne gelmişti. 


"Hissediyorum!"


WAA!

Dokumalar’ı Megalos Dağları’nın Kendisi’ne çarpmasını reddederken, kükremişti, Peacemekar’ın Gözler’i tehlikeli bir şekilde parlarken, Sertleşmiş’ti ve görünüşe göre burada Gücü’nün daha fazlasını kullanıp, kullanmayacağına dair Kritik bir Karar vermek üzereydi.


Ancak bunu yapmadan önce, Gözler’inde O’nu Durduran bir Parlaklık Parlamış’tı. 


Sanki Varoluş’unın Derinlikler’inden bir Nilgi Akışı almış Gibi’ydi!


Ve Yay’ı yavaşça aşağı inmişti. 


İnkâr Edilemez Telos Asal Kaynağ’ıı Yanıyor ve Nirvanik bir Alay’a giriyor gibi görünen Ashmole’ya bakmıştı, Çılgınca gülerken, Karmaşıklığ’ı daha önce hiç ulaşmadığı bir Yer’e Yayılıyor’du!


"HİSSEDİYORUM!"


BOOM!


Karmaşıklığ’ın Gerçekten Fantastik bir şekilde ortaya çıkmasıyla Çevrede’ki her şey ürpermişti, Ashmole’nin Çehre’si yeniden İnşa Edil’di ve Kaynağ’ı, bir Büyük Kaynağ’ın bile Katıksız Basınç’tan Dizler’inin üzerine çökmesine neden olabilecek Karmaşıklık Dalgalar’ı yaymak için titreşti.


"Ah..."


Ashmole’den neşeli bir Çığlık yükseldi, Bakışlar’ını yukarı çevirdi, Parlak Saçlar’ı ve Sakal’ı Yüzü’nde belirdi, Sanki Sadece Kendisi’nin görebileceği bir şey varmış gibi yukarı bakmıştı. 


Peacemekar şu anki Hâli’yle O’nu göremiyordu.


Ama Noah, Ashmole’nin içine O’nun bilmediği pek çok benzersiz Akış’ı sessizce yerleştirirken, Parlak bir Işık’la yanarken... Görebiliyor’du.


Ashmole’nin takip ettiği bir Yol.


Ashmole’nin Kendi Akışı’nın Renk ve Boyut Kazanması’nın Neden’i olan Sonsuz Genişlikte’ki bir Akış’a doğru Yükselen ve bağlanan bir Yol.


Şu anda bu Yol Eskisi’ne kıyasla Onlar’ca kat genişlemişti ve Ashmole’nin İçi’nden Kanaliz’e edebildiği şey çok daha büyüktü!


Bu...



"Gerçek Bir Kanal’cı... Gerçek Bir Varoluş Kanalcı’sı!" Ashmole, Yüzü’nde Rengarenk Gözyaşlar’ı akarken, gürültülü bir şekilde kükremişti. 


Etrafındaki Kirlilik hissi o kadar büyük ölçüde bastırılmıştı ki, tamamen yeni bir Adam gibi görünüyordu.


Göğsü’nde Berrak Siyah bir Dokuz Köşe’li Yıldız Parlıyor’du ve Tüm Tavırlar’ı bir Enginlik Hissi Veriyor’du! 


Noah’a doğru döndü ve Peacemekar’a yan Göz’le bakarak, gülümsedi, Parlak Rengarenk Dişler’i Işıl Işıl Yanıyor’du ve eğilerek, selam vermişti. 


"Dava’ma büyük Katkılar’da bulunan Sizler’e teşekkür ederim. Hiçbiri’niz Başarısızlıklar’a alışık değilsiniz, bu yüzden bu iyi bir öğrenme fırsatı olacak. Ben, Ashmole, herhangi bir Sıradan Kaynağ’ın Dokumalar’ını Aşmış olarak karşınızda duruyorum. Herhangi bir Ortak Varoluş’un. Şimdiden Varoluş’un Gerçek Kanalcı’sı oldum; Bir Yer’e doğru bir Çağrı hissedebiliyorum... Hepiniz’in Günler boyunca sadece duyduğunuz Efsaneler’in olması gereken bir Yer’e!"


Selam verdikten sonra Gözler’i Tehlike’li bir Işık’la Parlar’ken, tüm Varoluş’u coşku ve Karmaşıklık’la dolup, taşıyor gibiydi.

Bakışlar’ı, tüm Tavrı’nı değiştirip, intikamdan bahsetmeye başlayacakmış gibi bir Hâl almış ama bu sırada... Noah döndü ve şaşkınlıkla Başı’nı Sallayarak, Sordu.

"Bu kadar mı?"[Not: Oğlumuz Daha Ne olsun? 😅 Alemsin Noah. ]


WAA!


Ashmole’nin Kaşlar’ını çatmasına neden olan basit bir soru.


"Sonuna kadar korkunç bir Narsisizm. Seni’nle başlayacağım, Osmont. Bu sefer sadece bir Damla Kanı’nı istemeyeceğim. Bu sefer Hepsi’ni istiyorum."


...!

Noah, Hâyâl Kırıklığı’yla Başı’nı salladı ve cevap verdi:

"Bu... BEYONDER ve Diğerler’inin izlediği Yol değil gibi görünüyor, ya da belki de bu Yok Onlar’ı bile Aştı. Ama her iki durumda da bu Küçük Deney Son’a eriyor."


Ashmole’ye doğru süzülmeye başlarken, Ağzı’ndan son derece Soğuk ve Korkunç Sözler dökülmüştü. 


Sanki O’na Deneyebileceği’ni söylermiş gibi başını sallamıştı. 


"Devam et. Yükseltilmiş Karmaşıklığınız"ı görmeme izin verin."


...!

Ashmole’nin Gülümseyen Gözler’inin altında, Göğsü’ne Dokunduğu’nda, Öfke Kaynarken, Tamamen Umursamaz Sözler Soğuk bir şekilde yankılanmıştı. 


"Bunu senin için kolaylaştırmayacağım, Noah Osmont. Yapacağım...?"


Ashmole durdu ve Göğsü’ne baktı.


Dokumalar’ını Hareket’e geçiriyordu ama... Neden hiçbir şey çıkmıyordu?


"Ne...?"


Ashmole’nin Gözler’i Şaşkınlık’la parlarken, bir sonraki anda Genişlik’te süzülürken, sallanmaya başlamıştı. 


Sanki... Bedeni’ni bile kontrol edemiyordu.


"Bu da ne böyle?!"


Ashmole’nin en nefret ettiği Gözler’le aşağıya bakarken, Gözler’i Noah’ın Figürü’nün O’na yaklaştığını ve birkaç santim ötede üzerine doğru yükseldiğini görmek için yukarıya baktığında, şaşkınlık Yeri’ni Şok’a bırakmıştı. 


Kontrol ve Heybet dolu Gözler.


Sanki olan Biten Her Şey sadece O’nun Hesaplamalar’ı ve Kontrol’ü altındaymış Gibi!


Ama böyle olmamalıydı. 


Kendi’ni Oldukça Aşkın Bir Şekil’de Aşmış’tı. Gerçek bir Kanal’cı olmuştu!


Ve yine de... Neden az önce sahip olduğu İhtişam’ın Hiçbiri’ni hissedemiyordu? İçinden Sınırsız Güç Geçirebileceğ’i Muazzam Genişlikte’ki Kanaldan Herhangi Biri’ni?! Neden... O’nun Akıl Almaz Derece’de Yüksek Kaynağ’ı bu kadar uzak görünüyordu? Sanki hiç Var Olmamış gibi?!


O’nun üzerinde duran Noah, avucundan Beyaz bir Işıltı saçarak, soğuk bir şekilde konuşurken, Doğa’nın Aşılmaz bir Güc’ü gibi görünüyordu! 


"Kanalcı ya da Gerçek Kanal’cı... Aynı Gerçek Kaynak’tan besleniyor olmanız ne fark eder? Tek yapmanız gereken... Söz Konu’su Kaynağ’a erişiminizi engellemek."


HUUM!


Ashmole’nin kuşkuyla bauşını kaldırmasına neden olan Korkunç Sözler çınlamıştıö


Gerçek Kaynağ’a Erişim’i engellemek mi?


Varoluş Çarkı’nın Kendisi’ne mi?


Bu...

"Bu... imkânsız mı?"


Gözler’i kuşku ve umutsuzluk hissiyle titrerken, Kendi Sözler’ini bile Sorguluyor gibiydi.


"Ben her şeyi yaptım. Ben... Ben Çalıştım. Gözlemledim. Döngüler boyunca. Frekanslar Arası. Tüm Parametreler, Ben...Ben..."


Dudaklar’ı titredi, gerçekten de Karmaşık Kaynağı’na ne kadar uzanırsa uzansın, O’na ulaşamıyordu!


Bu Korkunç Yaratığ’ın az önce söylediklerinden başka nasıl bir açıklama olabilirdi ki?


Ama bu... İmkansız olmalıydı, değil mi?


Ashmole Gözler’ini Noah’a dikmişti. 


Ve sanki Noah O’nun İmkânsızlık hakkındaki düşüncelerini Okuyabiliyormuş gibi soğuk bir Ses’le konuşmuştu. 


"Varoluş’ta hiçbir şey İmkânsız Değildir."


WAA!


Eli’nden bir Hançer gibi fırlayan Beyaz Dokunaç Ashmole’nin Alnı’na Saplan’dı ve hemen ardından Gözler’i Siyah-Beyaz bir Işıltı’yla Parla’dı!

Biraz Öte’de, zaten şeffaf olan Bedeni’nin daha da Solma’ya başladığını fark ettiğinde, Peacemekar’ın Eli’nden bir Yay kaybolmuştu. Ashmole’ya doğru bakarken, Gözler’i Kendi’ne Özgü bir Karmaşıklık’la uğulduyordu, Bakışlar’ı, O’nu korkulan başarısından sonra bile alt eden Varoluş’la karşılaşmıştı böyle bir Varoluş... O’na İlgi’yle bakıyordu!


Not: Lol, Noah Bunu Nasıl Yaptı? En Korkunç Olan’ı ise daha Varoluş’u Koparma Aşamasında’yız. Lollllll....... Çok saçma bu. Noah Şu anda ne kadar güçlü? Varoluş’u Koparma Alem’inde mi Çark’ı Aşacak? Kdndlsmfkdnfşrösialskdkdkd. Çok saçma.