Şimdi, bu an tartışmasız Madde’nin Kraliçesi’nin hayatındaki en mutlu an olarak kabul edilebilirdi.
Karşısında idolleştirdiği Adam duruyordu. Yanında, Ruhani bir Yüzen adadan yükselttiği korkunç bir Yapı’nın Tezahür’ü yükseliyordu. Şimdi bir şekilde gördüğü tüm Megaloslar’dan bile daha büyüktü, dürüst olmak gerekirse, şimdiden tam bir Frekans olarak kabul edilebilirdi!
Önü’nde hepsi vardı ve Yapı’nın Tezahürü’nün El’i, şu anda Genişlemiş ve Yeniden Biçimlenmiş olan Kaynaklar’ının derinliklerine kazılmıştı - Aynı anda birden fazla Varoluş Hâli’ni idare edebilecek bir şeye dönüşmüştü!
Her Biri’nin içindeki Masallar’ı hissedebiliyordu.
Tüm Vücud’u güçle titrerken, akkor bir ışıkla parlarken ve tüm Frekanslar’daki Madde’nin tüm Hâller’inin Masallar:ını kayderken, dönen Kitaplar’la çevriliydi.
Ancak bu Yapı’nın, Infınıverse Megalos Bedeni’nin yaptığı şey, sadece Hâller ve Frekanslar arasındaki Masallar:ı görüntülemek değildi.
Her Frekans’ta ve o Varoluş’un ortaya çıktığı olası her Varoluş Durumu’nda tek bir Varoluş’un Masalı’nı arıyordu.
Ve bunu başka birinin Kaynağı’nı kullanarak yapıyordu.
O’nu Akıl Almaz bir şekilde Genişlettik’ten sonra, şu anki Kullanım’ı Madde’nin Kraliçesi’nin Kendisi’nin bile asla deneyemeyeceği bir şeydi, İnfınıverse Megalos Beden’i imkansızı başarıyordu!
“Ah... Gerçek Quintessence İmparator’unun Masalı’nda gerçekten de Kritik bir rol mü oynuyorum? Harem’in içine çekilmedim mi? Unutulmadım mı?“
...!
Bunlar, Kendi Dokumalar’ı genişleyip, Aramak için Frekanslar arasında yayılırken bile Madde’nin Kraliçesi’nin zihninde dans eden düşüncelerdi.
Bob için av başlamıştı.
O’nun karşısında, Noah’ın Figür’ü, belli bir yöne dönüp, çoğu Varoluş tarafından duyulamayan, ancak Dolanıklık Yolu’yla uzak bir Varoluş’a ulaşmak için Dalgalanan bir Niyet’i dile getirirken, Yıldızsı bir Obsidyen Parlaklığ’ı yaymıştı.
Büyük Gaspçı’ya.
“Bob’u çevreleyen Varoluş Çarklar’ı içindeki Öl’ü şeylerin Ruhlar’ına el koymaya başladıysan, bu Çarklar’ın yerini veya Kendisi’nin nerede olabileceğini belirleyebilir misin?“
Soru’yu gönderdi ve yanıtın gelmesi uzun sürmedi.
“Belki. Muhtemelen. Ama bunu yaptığım anda beni hissedecek ve erişimimi engellemeye başlayacaktır. Daha güçlü olanlara doğru tırmanırken, zaten Birkaç Milyon Zayıf Olan’ı Gasp Ettim. Onlar’ı genel bir Yön bulmak için kullanabilirim. Ama zaten arıyorsanız... Sadece birkaç hamlede tek taraflı, mutlak bir zafer elde edebileceğinizden emin misiniz?“
Büyük Gaspçı Noah’ı iyi tanıyordu.
İkisi de çabuk biten Dövüşler’i tercih ederdi; bu, aradaki Güç Farkı’nın yeterince büyük olduğu anlamına gelirdi!
Ancak Noah Dokumalar’ına baktığı için henüz Kendi’nden emin bir şekilde cevap verememiştş. Basitçe cevap verdi.
“Bu seferki Düşman farklı. Karşılaştığım diğerleriyle Kıyasladığı’mda, kesin bir şey söyleyemem. Ama O’nunla son dövüştüğümde Gerçek Kaynağ’ım yoktu. Şimdi var. Yani, göreceğiz. Genel bir Yön bulabilirsen bana haber ver. Biraz zaman alsa da Frekanslar arasında geniş bir Ağ oluşturdum bile.“
...!
Diğer tarafta, Büyük Gaspçı sanki Sözler’ini tartıyormuş gibi cevap vermeden önce bir An durmuştu.
“Daha belirgin bir iz aramaya başladım. Varoluş’un Ölü Çarklar’ının Dokumalar’ı bulanık, ama... Su Frekansı’ndan, Altın Frekansı’ndan ve Normada Frekansı’ndan geçti...“
WAA!
Noah, O’nun Sözler’ini duyunca, İnfınıverse Megalos Bedeni’ne doğru döndü ve yüksek Ses’le Konuş’tu.
“Aramayı Altın, Normada ve Zaman Frekanslar’ına odaklayın...“
Tam Koordinatlar’ı vermedi - Sadece Bob’un geçmiş olabileceği ya da hala Saklanıyor olabileceği yerleri söyledi.
Birden fazla Gerçek Kaynağ’ı olan ve Öl’ü bir Varoluş’a bağlı görkemli bir Masal’ın peşinde büyük bir araştırma başlatılmıştı.
Böyle bir zamanda harikulade bir arama olacaktı.
HUUM!
Noah’ın Dokumalar’ı korkunç bir Güç’le titreşti. Başı’nı sertçe çevirdi, Bakışlar’ı mevcut Frekanslar’ı içinde bile olmayan bir Yön’e, tamamen farklı bir yere doğru kaydı.
Canlılık Frekansı’na.
Beyaz-Yeşil Parlaklık Dalgalar’ı, Genişlik içindeki Yemyeşil Varoluş Sicimler’i üzerinde Okyanuslar gibi patladı.
Bu Sicimler arasında Henry, İmparator Penguen, Lilith, Erikson, Çeliğ’in Ata’sı ve İnfınıverse Megalos’tan birkaç Varoluş, Muazzam Karmaşıklığ’ı kullanmak için Gerçek Koparılmış Köken Osmontian’ın Gücü’nden yararlanarak, Küçük Kaynak Karmaşıklığ’ı Yüzsüz Yaşam Formlar’ıyla savaşmıştı. Daha fazla Karanlık Kule inşa edilemeden Düşmanlar’ını alt etmişlerdi.
Her şey Yolu’nda gidiyordu.
Ta ki-
BOOM!
Bir Kara Kule, Frekanslar arasındaki Perdeler’i yırtarak, Vigor’un kalbinde çiçek açtı. Anında, İnkâr Edilemez Telos Asal Kaynaklar’ının Gücü’nü yayan devasa Yüzsüz Varoluşlar ortaya çıktı.
En önde Giuseppe’den Başka’sı durmuyordu!
Başındaki Beyaz Çubuk, Yüzsüz bir Yaşam Formu’nun tam takım elbisesinin altındaki Yüzü’nü gizlemişti ve Kükrerken, Morluk ve Öfke’yle parlıyordu.
O’nun ve diğer üç Telos Asal Kaynak Varoluş’unun arkasında, Siyah-Beyaz Varoluş Çarklar’ı harekete geçerek, Henry ve diğerlerine doğru korkunç bir Çekim yaydı.
Korkunç, yavaşça öğüten bir Çekim.
“RAA!“
İmparator Penguen, Klonu’nun Dokumalar’ı ve hatta Ana Gövdesi’ne bağlanan Zayıf Sicim bile dönen Siyah-Beyaz Çarklar’a doğru sürüklenirken, öfkeli bir kükreme çıkarmıştı.
Sadece o değildi. Herkes bunu hissetti; Sanki Dokumalar’ı Varoluş’un Ölü Gerçek Kaynaklar’ı tarafından yutulacak ve Sonsuz’a dek kaybolacakmış gibi Garip, Ürkütücü bir His’ti.
Korkunç bir An!
Ama sonra...
“Sıradan bir piyon buna cüret mi ediyor?!“
Genç bir Ses yükseldi.
Öne çıkan Henry Osmont’tan Başka’sı değildi, Yüz Hatlar’ı Gerçek Koparılmış Köken Osmontian’a Esrarengiz bir şekilde benziyordu. Giuseppe O’nu gördüğünde, Noah’ın daha Genç bir Versiyonu’na bakıyor olabilirdi.
Öfke O’nu ele geçirdi ve Henry’ye kilitlenerek, Çark’ın Çekimi’ni tamamen bu tek Figür’e odaklamıştı.
“Sen, O’nun soyundan mısın?! O Adam’ın Çocuğ’u musun?! En büyük işkenceyi Sana yapacağım!“
Ses’i vahşi ve kaotikti ama o daha tek bir kelime bile edemeden Henry’nin Vücud’u Beyaz-Altın bir Parlaklık’la tutuştu ve arkasındaki Herkes’i Parlak bir Işık’la kaplamaya başladı.
Beyaz-Altın.
Şarkı Söylenler’in Gerçek Alevler’i çiçek açmıştı.
Şarkı Söyleyenler’in Gerçek Kaynağı’na Öncülük eden Varoluş’un Oğlu’nun Güc’ü şimdi çiçek açıyordu.
Gençti, Evet- Ama Diğerler’inin arasındaki Nepotizm’ib Dokumalar’ı İmkansız’ı mümkün kılıyordu.
Tamamen Kendisi’ne ait olmasa bile, Gerçek Kaynaş’ın Güc’ü ondan akıyordu. Ve onunla birlikte, Varoluş’un Öl’ü Çarklar’ının Korkunç Işığı’na karşı kafa kafaya çarpıştı ve birlikte olduğu Varoluşlar’a yönelik Yok Edici Güc’ü tamamen ortadan kaldırdı!
Bu bölümde emeği geçen; çevirmen ve düzenleyici arkadaşların emeklerinin karşılığı olarak basit bir minnet ifadesi yani teşekkür etmeyi ihmal etmeyelim.
