Varoluş Çarkı’na yalnızca Sonsuz Vadilet aracılığıyla erişilebiliyordu ve Vadiler’in Kendi’si de Geçit Domuslar’ı olarak bilinen Sayısız Kapı’dan oluşuyordu.
Belirli bir Kapı’yı koruyanlar olsa da, Varoluş’un inceliklerine bağlı olarak, Çark iki Domus’u tek bir Domus’ta birleştirebilirdi - Biri’nin Çöküş’ün Eşiği’nde olması veya o Kapı’nın Savunucusu’nun artık hattı tutamaması dışında hiçbir neden olmaksızın.
O’nun bu Özel Geçit Domus’una -Ters Nedenselliğ’in İçi Boş Çağlayan’ına Geliş’i Çark’ın Gücü’nü Yeniden Değerlendirmesi’ne neden olmuştu.
Ve şimdi, muhtemelen bir başka Geçit Domusu da O’nunla birleşiyordu.
BÜYÜK BEYONDER sallanan Alan’ı gözlemledi ve yavaşça Başı’nı salladı, Yüz İfadesi’nde Bıkkınlık ve Keder vardı.
“Çark’ın bu kadar agresif davranmasının, farklı Kapılar’ı Birleştirmesi’nin tek Neden’i ya uzun süredir orada bulunan Savunucular’ın Göçü’nün artması ya da o Kapılar’ı zorlayan Öl’ü Şeyler’in Güçlenmesi“dir.“
“Bu Ters Nedensellik Çağlayanlar’ında Çağlar boyunca hiç değişmeden kaldım. Sanırım şu anda tüm Bunlar’ın Katalizör’ü olduğun için Sana teşekkür etmeliyim. Umarım Hayat’ta kalırız. Şimdiye kadar, Sıra’yla saldıran birkaç Öl’ü Şey’e karşı Savunma yapıyordum. Ama tüm bu olanlardan sonra Değişim’i hissettiler. Şimdi tam Güç“le gelecekler. Ve başka bir Domus Geçidi’nin burada birleşmesiyle, O Kapı’dan Bilinmeyen Sayı’da Ölü Şey’le de karşılaşacağız. Umarım boş bir Geçit Domus’u yerine bir Koruyucu’su olan -yeterince güçlü olmadığı düşünülen- Bir Geçit’tir. Çünkü eğer boşsa... Onlar’ın Yük’ü tamamen bizim üzerimize kalır.“
İki senaryo.
Hangisinin Gerçeğ’e dönüşeceği belli değildi. Ancak Domus’un Sarsıntı’sı Zirve’ye ulaştığında, Boşlukt’a keskin bir Çatlak yankılandı - Varoluş’un Kendi’si Sağlar’ında Parçalanıyor’du.
Uzak’ta, Varoluş sanki Kendi Üzeri’ne katlanıyormuş gibi görünüyordu. Bu Tersi’ne Çevrilmiş Nedensellik Alanı’nı tanımlayan Gümüş-Mor Yıldız Dokumalar’ı kararmaya başlamış, Loş Siyah Denizler’le iç içe geçmişti.
Denizler, Obsidyen Sarmaşıklar’la doluydu, Dış’a doğru kıvrılıyor ve Ulaşabildikler’i Her Şey’i kapıyordu.
İki Geçit Domus’u birleşiyor, yeni olan Sarmaşıklar iğrenç ve dehşet Dolu görünürken, Ten Reng’i bir Parlaklık’la Yanıyor’du.
Noah’ın Varoluş Dokuyucu’su Rol’ü Canlan’dı ve oluşan Yeni Geçid’in Kimliği’ni hissetti.
>İleri’de çiçek açan Geçit Domuscu, Varoluş’un Mutlak Korkusu olarak kabul edildi...>
Yeni Domus’un Aurası’nın Bütünleştiği’ni doğrulamak için Varoluş’undan Trilyonlarca Rün spirallenirken, kaskatı duran BÜYÜK BEYONDER’LE konuşurken, Dokumalar’ı Hız’la dönerek, Doğası’nı çözmüştü.
“Birleşen Geçit Domus’u Varoluş’un Mutlak Korkusu’dur. Korku’nun Vahşi Gerçek Kaynağı’nı Taşır. Kapsam’ı Dâhilinde’ki her Gerçek Kaynak, Kullanıcı’nın En Derin Varoluşsal Korkusu’na Meyve Verecek ve O’nu Tezahür Ettirecektir. İçindeki Herkes Kendi En Kötü Kabusu’yla yüzleşecektir... Kaynak tarafından Sonsuz’a dek güçlendirilecektir.“
...!
Korkunç bir Domus.
Gerçek Kaynak Varoluşlar’ının En Büyük Korkusu’nun Tezahür’ü!
BÜYÜK BEYONDER gibi bir Varoluş Nasıl bir Korku’ya sahip olabilirdi ve Noah için bu Korku nasıl bir Tezahür’le ifade edilebilirdi?
Bunu tüm Varoluş’uyla Analiz Eden BÜYÜK BEYONDER, şaşkın bir sessizlik içinde Noah’a doğru döndü. Domus’u daha yeni tanımlamıştı ve İö şleyişi’ni anlamaya bile başlamamıştı; Oysa Noah O’nun barındırdığı Vahşi Gerçek Kaynağ’ı çoktan fark etmişti.
Kadın’ın Karmaşıklığ’ı Onunki“nden çok daha fazlaydı ama bunu ilk o görmüştü.
Bakışlar’ı keskin bir şekilde daralmıştı.
“Evet, ve!“
Ama Sözler’i duraksadı.
Çünkü sarsıntı şiddetlendi, daha da şiddetlendi. Hem Noah hem de BÜYÜK BEYONDER Başlar’ını -Korku Domus’unun birleştiği Sağa değil- Sol’a çevirmişlerdi.
Varoluş’un başka bir Dokuma’sı Alçalıyor’du.
Başka bir Geçit Domus Birleştiriliyor’du.
“Hayır...“
BÜYÜK BEYONDER’İN Reng’i solmuştu.
Noah’ın Gözler’i sertleşmişti.
“Bu... Bu olmamalıydı. Ben’im Karmaşıklığ’ım Seninki’nden Çok Daha Yüksek. Sen araya girdin diye Çark neden bir değil iki Geçit Domus’u daha birleştirsin ki?! Ne oluyor Lan?!“
BÜYÜK BEYONDER’İN Öfke’si, üç Geçit Domusu’nun tek bir Geçit Domusu’na dönüştüğünün farkına varmasıyla artmıştı.
Sol Taraflar’ında, Saf Beyaz Her Şey’e karışıyordu. Sonsuz Beyaz Koridorlar ortaya çıktı, Koridorlar dışarıya doğru labirent benzeri bir Yapı’ya dönüşürken, Noah ciddi bir Yoğunluk’la O’nu gözlemledi, Varoluş Dokuyucu’su olarak Ayrıcalığ’ı bir kez daha işe yarayacaktı!
“Burası Solgun Verbum Labirent’i. Verbum’un Vahşi Gerçek Kaynağ’ı ile doludur. Duvarlar’ı içinde hiç kimse Gerçek Kaynağı’nı geleneksel Yollar’la Açığ’a çıkaramaz; Yalnızca Sözcükler’iyle Açığ’a çıkarabilir. Her Kelime Niyet taşımalıdır. Her cümle Yapılandırılmış Olmalıdır. Pervasızca konuşursanız Gücü’nüz azalır. Hassasiyet’le konuşursanız, Gerçek Kaynağınız’ın Gücü’nün Bin Katı’na hükmedebilirsiniz. O Domus’ta... Sessizlik Yok Olmak Demektir.“
...!
Bu düşünce Noah’ın bile Gözler’ini yaşartmıştı. BÜYÜK BEYONDER’İN tüm Dikkat’i şimdi O’na dönmüştü, Yorgun Bakışlar’ının ardında Okunamayan bir Duygu vardı.
“Milyonlarca yıldır buradayım,“ diye fısıldadı. “Ve hiçbir şey değişmedi. Sonra Aen devreye giriyorsun ve A’nında İçi’nde Çark iki Domus’u daha bu Domus’la birleştirmeye mi karar veriyor? Her Domus bir Yol’dur. Bu da demek oluyor ki üç farklı cepheden gelen bir Öl’ü Şeyler Akını’yla karşı karşıyayız! Ve henüz başka bir Savunmacı bile görmedik-!“
Ses’i bir kez daha kesilmişti.
Hem o hem de Noah döndüler; Bakışlar’ı Hâlâ oluşmakta olan Kıvrımlı Beyaz Koridorlar’a kilitlenmişti.
İçler’inden Biri’nden canlı bir Gerçek Kaynak çiçek açtı. Vahşi değildi. Kontrol’lü. Kadim.
Ayak Sesler’i yankılandı. Beyaz Cüppe’li bir Figür ortaya çıktı, Gözler’i Sonsuz Yıldızlar’ın Parlaklığı’yla Parlıyor’du. Ve BÜYÜK BEYONDER O’nu gördüğünde titredi; Ses’i tanıma ile çatlıyor ve sanki Ağırlıklar’ının biraz azaldığını hissetmiş gibi hafifçe gevşiyordu.
“Veyl’Aethra!“
...!
Bir İsim.
Bir Efsane.
Bu’nu bir An’ı gibi anlatmıştı.
Bir Savaşçı’ya hiç benzemiyordu; O’nu bir Varoluş Pelerin’i gibi saran Eşsiz bir Gerçek Kaynak tarafından korunan, Nazik Gözler’i ve gülümsemesi olan Yaşlı bir Adam’dı sadece.
Ters Nedensellik Çağlayan’ı ile Soluk Verbum Labirent’i arasındaki Kavşak’ta sakince duruyordu.
Noah’ın daha önce adını bile duymadığı bir Efsâne -Ama şimdi burada tanıştığı Sonsuz Vadiler’in ikinci Savunucu’su olarak duran Bir’i!
Not: Bekle Her Kapı’nın Farklı Bir Yeteneğ’i mi var, Lol? Bu Sonsuz Vadilerde Bilinmeyen Sayı’da Yetenek değil mi? Adui Kozmolojiler’ide Yetenekler’e dönüştürüyor. Bu Okuyucular Hangi Birisini aklında tutsun? Alemler’i mi Yetenekler’i mi Sistemler’i mi Kavramlar’ı mı Varoluş Durumlar’ını mı.....
Not: İşte Bu Yüzden Seviyor’um Bu Roman’ı. Çok Kapsam’lı. Acaba Noah En Son’unda Her Bir Yeteneğ’e Sahip olabilecek mi? Ve Farklı Romanlar’a Gitme Yeteneğ’i kazanabilecek mi? Zaten Farklı Romanlar’a Gitme Yeteneğ’i kazanırsa var ya..... Hmm Noah Gözler’ini Açar ve Apotheisis Ayet’inde bulur. Burada Çok Enerji Olduğ’unu görür ve An’dan Daha Kısa bir Süre’de Tüm Bu Enerjiler’i Sonsuz Sistem’inde Bir Ek Yaratarak, Bu Ek Farklı Enerjler’i Anlama Buraya Kaydetme ve Mutlak Sonsuz Yapmasını Sağlar ve Bu Enerjiler’i Kaydeder ve Hepsi’ni Mutlak Sonsuz Yapar. Göz’ünü Açtığ’ında Kendi’sini Naruto’nun Ayet’inde bulur. Burada Enerji Çark’tır. O’nu da An’dan daha kısa Süre’de Öğrenir... Lol... Adui, Lütfennnnnnnnn Yalvarıyorum. Lütfennnnnn. Halleder’sin değil mi Adui? 😁
Bu bölümde emeği geçen; çevirmen ve düzenleyici arkadaşların emeklerinin karşılığı olarak basit bir minnet ifadesi yani teşekkür etmeyi ihmal etmeyelim.
