Bölüm 3666: Küller! I


Şarkı Söyleyenler’in Gerçek Frekans’ında. 


Noah O’nun içinde, Varoluş’un Alev Alev yanan Gerçek Kalbi’nin Tepesi’nde kaldı.


Varoluş Çarkı’nın dağınık Alevler’inin Kaynağ’ı olarak kabul edilen aynı Varoluş’un Gerçek Kalb’inde ve Varoluş Çark’ı olan Mutlak Karmaşık Gerçek Kaynağ’ı oluşturan Şey’in sadece bir Kısmı’nda. 


Görkemli Saflıkta’ki Beyaz Alevler’i ve Kan’ı Vücudu’na dolmaya devam ederken, Diğer Yollar’ını yükseltmek için bu Eşsiz Saflık“tan yararlanmaya çalıştı ve Onlar’ın da Gerçek Kaynak Seviyesi’ne Yükselip, Yükselemeyeceği’ni test etti.


Şarkı Söyleyenler’in Gerçek Kaynağı’na ulaştıktan sonra etkinliği önemli Ölçü’de azalmıştı ama yine de durmadı.

Şarkı Söyleyen Köken’in uzak Bakışlar’ını hissedebiliyordu. Ve o anda İfade’si değişti; Çark’ın Sonsuz Gerçek Frekans’ı içindeki uzak bir bölgeye doğru dönerken, Gözler’i daraldı. Orada, Parlak Beyaz-Altın Boşluk parçalandı ve Paramparça Olmuş Beyaz bir Varoluş Çark’ı delip geçerken, Yırtıldı ve O’ndan başka Kimse’yi taşımıyordu...


Bob’dan Başkası’nı taşımıyordu.


BOOM!


İmkansız’ı başararak, Şarkı Söyleyenler’in Gerçek Frekansı’na Çarpmış’tı. 


Bir Mutlak Karmaşık Gerçek Kaynağ’ı Paramparça etmişti - Çoktan ölmüş olsa bile, sırf kaba kuvvet kullanarak, bir Gerçek Varoluş Frekansı’na girebilmek için.


...!


Noah’ın Varoluş’un Gerçek Kalbi’nin Saflığı’nı Hâlâ emmekte olan Bdden’i artık yalnızca Şarkı Söyleyenler’in Gerçek Kaynağı’ndan arta Kalan Güc’ü barındırıyordu. En fazla, buradaki formu aracılığıyla O’nun Gücü’nün bir kısmını ifade edebilirdi.


Ancak Ordo Ab Chao’nun Varoluş Sistemi’nin Etkiler’iyle büyütülen Güc’ü bile Bob’u durdurmaya yetmemişti. 


Ve şimdi, Bob Çark’ın Gerçek Frekansı’ndaydı, tam da olmak istediği yerde!


Ora’ya vardığı anda Gözler’inden Yaşlar döküldü; Gözler’i Sınırsız Tekillikler gibi Parlıyor’du. Arkasında, Noah’ın diğer Beden’i, Obsidyen bir Uyum Sütun’u ve Karanlık Parlaklık’tan dönen Haleler bırakarak, O’nu takip etti.


Bob, Beyaz bir Varoluş Çarkı’nın Parçalanmış Yarısı’nın Kalıntılar’ını tutuyordu; Kül parıltılarına dönüşerek, Soluyor’du. Bunu sadece Şarkı Söylenenler’in Gerçek Kaynağı’nı bulmak için değil, Aynı Zamand’a O’nun Koruyu’cu Kıvrımlar’ını Aşmak için de kullanmıştı. 


Bütün bir Varoluş Çarkı’nın Yarı’sı Saf Beyaz Kül’e dönüşerek, Parçalanma’ya başlamıştı. Çöküşü’yle birlikte, Sayısız Ruh serbest kalmıştı.


Öl’ü bir Gerçek Kaynağ’ın Dokumalar’ı içinde Yüzyıllardır yanmakta olan Feryat eden Varoluşlar ve Varlıklar artık yok olmuştu.

Çığlıklar kesilmişti. 


Sanki Serbest bırakılmışlardı.


Son’a doğru, Bazılar’ının Kesilen Çığlıklar’ı, sanki artık Ölüm içinde yaşamak zorunda olmadıkları için Şükrediyorlarmış gibi rahatlama Çığlıklar’ı gibi görünüyordu!


Bir Sessizlik geldi.


Ve bu Sessizlik’le birlikte Bob’un Yüz’ü Keder’le buruştu.


Kel Kafa’sı Yeniden Oluşma’ya başladı, Gözler’i az önce yaptığı Şey’in Ağırlığı’yla dolarken, Etler’i tekrar birbirine örüldü.


Çok uzun zamandır o Çığlıklar’ı duyuyordu. Ve şimdi... Gitmiş’ti. Susturulmuştu.


Yokluğ’u dayanılmazdı.


Neredeyse çığlık atacaktı.


Ama Kendi’ni tuttu. Çünkü feda ettiği şey Boşu’na olamazdı.


İrade’si bu Gerçek Frekans’ın Beyaz-Altın Manzara’sı boyunca dışarıya doğru Yükselmiş’ti.


Düşmüş Çarklar’ın Kalıntılar’ını Görmüş’tü. Korkunç, Gümüş-Beyaz bir Varoluş Çark’ı görmüştü; Sayısız Parmaklığ’ı Mızrak gibi Parlıyor’du.


Ve Kökeni’nin Yandığı’nı görmüştü; İfade“si Mosmor,du, Beden’i Yükselen bir Güç’le kaynıyordu.


Bu Senaryo’nun Asla Gerçekleşmemesi’ni sağlamak için buraya, bu Kutsal Frekans“a Yerleştirilmiş’ti. 


Bob, Bakışlar,ını uzaktaki bir Ufka doğru kaydırmadan önce yanan Kaynağ’a sadece tek bir bakış attı.


Beyaz-Altın Parlaklığında’ki Dalgalar’ın Sonsuz’a dek uzandığı ve görünüşte Boş olan bir Yön’e.


Ama Bob bunu hissetti.


Bir Giriş.


Doğrudan Varoluş’un Mutlak Gerçek Kaynağ’ına, Çark’ın Çekirdeği’ne giden bir Giriş’e. 


Bum!


İler’i atıldı.


Ama Noah da bir O kadar Hız’lı hareket etti.


Varoluş’un Gerçek Kaynağı’nın ihtişamıyla Parlayan Obsidyen Formu Bob’un Yolu’na Göz Kırpmış’tı. O’nunla Çarpışmış’tı, bir Uyum Sütun’u Bob’u Gökyüzü“nde Spiral çizerek, gönderirken, O’nu geri itmişti. 


Noah, Bakışlar’ını uzakta yanan Kaynağ’a çevirdi, El’ini uzattı, Ses’i kükrüyordu:


“Sakın Gerçek Kaynağı’nı Geri Getirme’ye cüret etme!“


Varoluş’u Emir’le gürledi. Bunu şimdiden hissedebiliyordu - Şarkı Söyleyen Köken’in İçinde’ki Güç Şerid’i Hız’la Yükseliyor, Karmaşıklığ’ın Yeni Kaynak Taşıyı’cı Seviyesi’ne yaklaşıyordu.

Bu, tek bir Anlama geliyordu.


Şarkı Söyleyen Köken, Sonsuz Vadiler’den Gerçek Kaynağı’nı geri çağırmaya ve O’nu Varoluş Çarkı’na zorla Yeniden Entegre etmeye hazırlanıyordu.

Bu, Omnifather’ın bir zamanlar yaptığı aynı Kâfir’ce eylemdi - Öl’ü Şey Olan Bob’u var eden Eylem.



Ve şimdi, Tekrar gerçekleşiyordu.


Mantık, Saflık ve Kesinlik için yaşayan bu Kadim Varoluş Noah’ın Sözler’ini Duymuş’tu. 


Ama İfade’si Okunamaz Hâl’de kalmıştı. 


Beden’i ileri fırladı ve Bob ile uzaktaki Hiriş Arası’na girdi.


Kadim ve Kararlı Ses’i bir Hüküm gibi yankılandı.


“En önemli öncelik, Varoluş Çarkı’nı Bozma’ya ya da çökertmeye çalışan acil Tehdi,di durdurmaktır. O Tehdit burada. Bu Kutsal Yer’i delip, geçti. O’nun Varoluş’unsa diğer tüm Olasılıklar Mnemsiz’dir.“


...!


Saf Mantık Ondan Yayılıyor“du.


O’nun bakış açısına göre, Bob Çark’ın Kâlbi’ne ulaştıysa, başka hiçbir şeyin önemi yoktu.


Eğer bir Öl’ü Şey çoktan Çark’ın Gerçek Frekansı’na girmiş ve Çekirdeği ni bozmak üzereyse, Çark’ı Koruma’nın ne faydası vardı?


Şarkı Söyleyen Köken’in Ana Gövde’si Geçit Domus’unda demirli kalsaydı ne fark ederdi ki?


Çekirdek zaten Tehlikede’yse neyi savunuyordu?


Yani, bir sonraki anda-


Yen’i Doğan Kaynak Taşıyıcı Karmaşıklığı’ndan Korkunç bir İhtişam fışkırdı.


Uyumlaştırılmış Kaynağ’a Bağlı İkon Karmaşıklığı’nın Güc’ü Şarkı Söylenen Köken’den Yüksel’di.


Biçim’i değişerek, Bob’un Önü’nde belirdi.


Saf Beyaz ve Altın Rengi’nde Parlayan devasa bir Uyum Sütun’u çiçek açarak, Bob’a Çarp’tı ve O’nu tamamen sardı.


Gerçek Köken Şarkı Söyleyen Geri Dönmüş’tü.


Konumu’nu terk etmişti. Tarifsiz Sonuçlar’ın ağırlığını taşıyordu.


Ama tüm Gerçek Varoluş Kaynağı’yla Geri Dönmüş’tü... 



Not: Bob Bir Ölme’di Gitti Arkadaş. Bune ya. Bob Başka Bir Roman’da olsa Adam Mutlak Sonsuz Yenilmez Olurdu. Noah’a neler çektirdi. Hâlâ Gerçek Güc’ünü bile bilmiyoruz.