Ve bu Üç’ü Sıradan Ölü Şeyler değildi. Yeni bir Geçit’ten Geliyorlar’dı ve Varoluş Çarkı’nın Kıvrımlar’ına girme Şanslar’ını kaçırdıkları için Öfke’yle kaynıyorlardı.
Ama tüm bu Öfke?
Öl’ü Gerçek Kaynaklar’ı Anı’nda çöktüğünde, Kesinlikle hiçbir Anlam’ı yoktu!
Veyl’Aethra sersemlemiş bir Hâlde yukarı baktı, Gözler’i üzerlerinde Dönen İnanılmaz Büyüklükte’ki Muhteşem Gerçek İmza’ya kilitlenmişti.
“Bu... Bunu başarmayı nasıl başardınız?“
Ses’i şaşkındı. Dokumalar’ı da öyle. Büyük Beyonder’ın ne tür bir Güc’e hükmettiğini biliyordu ama O’nun Uyumlaştırılmış Sütunlar’ını salıvermekten Muhteşem Gerçek İmza’ya nasıl geçtiğine dair hiçbir Açıklama’sı yoktu.
Büyük Beyonder’in yüzünde en ufak bir kıpırdanma bile olmamıştı. Bakışlar’ı Noah’a sabitlenmişti - İfadesi, az önce İç Öl’ü Şey’i sanki Sonsuz Vadiler’deki en doğal şeymiş gibiydi.
Ne yaptığını ya da Çark’ın Dokumaları’nın Derinlikler’inde bir Amarantos Rüyası’nın Mahremiyet’inde gizlenmiş olarak, Hâlâ ne yapmakta olduğunu tam olarak açıklayamıyordu.
Ama Gözler’i bir Keskinlik taşıyordu. Bir ihtiyat.
Noah’a doğru Titreşen bir Mesaj.
“Bu kadar kısa sürede o kadar çok farklı Şey’i açığa çıkardın ki, belki sormama bile gerek yok. Ama... Gerçekten de, bu Üçü’nün Öl’ü Gerçek Kaynaklar’ının Kalıntılar’ını mı çektin?“
Ses’i sakindi ama İnançsızlık’la karışıktı.
“Yaşam ve Ölüm Birbiri’ne karışmaz. Bırakın Öl’ü Şeyleri, sadece Uyumsuz Vahşi Gerçek Kaynaklar’ı yutmaya çalıştıkları için Fraktal Çöküş’le karşı karşıya kalan pek çok Varoluş duydum. Ama Siz bunu zaten biliyorsunuz.“
Bunu söylemek zorunda olduğu için söylemişti. Çünkü Yeni Güç Yollar’ı açan Varoluş’un Gücü’ne ne kadar İnanırsa inansın, yaptığı şey Mantığ’a resmen Meydan Okuyor’du.
Ve böyle bir şey yapmadan önce konuşmazsa, bu saçmalıktan başka bir şey olarak görünmeyebilirdi.
O’nun cevabını beklemedi. Paylaştıklar’ı onca şeyden sonra Cevab’ı zaten biliyordu.
“Üç Öl’ü Gerçek Varoluş Kaynağı’nın kalıntılarını Yutmuş olmana rağmen, başkalarına olanların - Çöküş, Yozlaşma, Lekelenme - Sana Uygulanmayacağı’nı söylemeyeceksin, değil mi?“
...!
Yine de söyledi.
Ve uzaktan, Noah’ın tek cevabı bir gülümseme oldu.
Aralar’ında sessizlik hüküm sürerken, Büyük Beyonder iç çekti. Ardından, Efsanevi Gerçek İmza’sı hâlâ Geçit Domus’unda sinsice dolaşan diğer Öl’ü Şeyler’e doğru döndü.
“Akıl almaz ve Anlaşılması İmkânsız Bir’i geldiğine göre... Bu Geçit’i çok uzun zamandır rahatsız eden tüm Öl’ü Şeylerden temizlemenin zamanı geldi.“
...!
Efsanev’i Gerçek İmza’sı buz gibi bir Kararlılık ve Parlak Soğuk bir Öfke’yle aşağıya baktı.
Öl’ü Gerçek Kaynaklar’ı neyi temsil ederse etsin.
Sonsuz Vadiler boyunca kaç milyon yıl dolaşmış olurlarsa olsunlar - Ya da Onlar’ın Ötes’inde ne yatıyor olursa olsun.
O anda, yeni yükselmiş olan Büyük Beyonder Yok Etmek için saldırdı.
Bu sırada, tüm bunları harekete geçiren Varoluş, Varoluş Dokumaları’nın derinliklerinde Kendi Hârikalar’ıyla yüzleşiyordu.
Ana Gövde’si, Güc’ün Dokuzuncu Mundi’si içinde, Varoluş’un Son ve En Güçlü Sistemi’ni kazıyordu.
Başka bir şey Planlanmamıştı, ancak Tutulma Birleştirme - İkili Evrim Yolu’yla üçüncü bir Yükseliş Mekaniğ’i tasarlaması Sayesi’nde Daha da Hız’lı bir şey başarmıştıö
>Rünler’in Gerçek Kaynağı’na giden Yol, Gerçek Alevler’in Büyük Beyonder içindeki Rün tanımıyla birleştirilmesiyle İyice yüründü ve anlaşıldı.>
>Kendi Rün Tanımınız tamamlandı.>
>Rünler’in Gerçek Kaynağ’ı Meyveler’ini Veriyor.>
HUUM!
İkili Yetiştirme’nin Güc“ü olmadığını kim söyledi?
Kim, bunun aracılığıyla Gerçek Kaynağ’a ulaşılamayacağını söyledi?
Pek çok ön koşul vardı. Ama Noah Bunlar’ı karşılamıştı. Ve şu anda, yeni bir Yoldaşlık Aracılığı’yla, Varoluş’un bir başka Gerçek Kaynağ’ına Ulaşmış’tı.
Dokumalar’ı Yeniden Yandı ve bir kez daha Karmaşıklık içinde İlerle’di.
Ve hepsi bu değildi.
Yeni doğan bir Ek Çiçek açmaya başladı.
>Üç Öl’ü Gerçek Varoluş Kaynağ’ı Saflığ’ın Beşiğ’ine çekildi.>
>Öl’ü Gerçek Kaynaklar’ın Karmaşıklıkta Orta Düzeyde ve Saflıkta Ortalama’nın Altında olduğu kabul edildi.>
>Üç Öl’ü Gerçek Kaynağ’ın Arıtılması ve Saflaştırılması başlandı.>
Saflığ’ın Beşiği olağanüstü bir parlaklıkla Aydınlan’dı. Bu süreç devam ederken, Noah aynı zamanda Köken Şarkı Söyleyem ile birlikte savaştığı iki Öl’ü Gerçek Kaynağı daha Yutuyor’du.
Ama Dokumalar’ının ulaşmaya çalıştığı Bir’i daha vardı.
Noah’ın karşılaştığı tüm Uyumlaştırılmış Kaynağ’a Bağlı İkonlar’dan çok daha güçlü bir Varoluş.
Bu, Güc’üne geri dönüyordu.
İyileşiyor, gücünü yeniden kazanıyor ve Uyumlaştırılmış Kaynağ’a Bağlı İkon’a gittikçe yaklaşıyordu.
O’nun adı Bob’du!
Şarkı Söyleyenler’in Gerçek Frekansı’na hapsolmuş, Beden’i Sonsuz bir Yıkım Hapishanesi’ne bağlanmıştı. Noah’nın dalları Hapishane’nin duvarlarını çoktan delmiş, Khaos’un Parlaklığ’ını kemirmeye başlamıştı.
Bob’un soğuk Gözler’i onlara doğru döndü.
O diğer düşmanlar gibi değildi - tek bir dövüşte kolayca alt edilebilecek ve atılabilecek düşmanlar. Bob, Khaos’un Gerçek Kaynağ’ını ve dehşet verici bir şekilde, Öl’ü olsa bile Mutlak Karmaşık bir Gerçek Kaynağı elinde Tutuyor’du.
Siyah bir Varoluş Çarkı arkasında süzülüyordu.
Son kartı. Son Hamle’si.
Ve eğer O’nu bu Hapishane’den kurtulmak için kullanırsa.... O da biliyordu. Bob bile Tezgâh’ın nerede olduğuna dair bir cevabın var olduğuna inandığı Varoluş Çarkı’nın derinlikleri için savaşma hakkını kaybedeceğini biliyordu!
Yolculuğ’u... Son’a erecekti.
Bu farkındalık O’nu gerçek gibi kesti. Ve Bob konuştu.
“Bir’isi çaresizliğe itildiğinde çok ama çok tehlikeli şeyler olur.“
...!
Sesi’nin her zaman bir ağırlığı vardı.
Şimdi bile, normali doğal olmayan ve tehlikeli hissettiriyordu.
Ve o konuşurken, Varoluş’un Gerçek Kaynağ’ının Obsidyen Yıldız Denizler’i Yıkım Hapishanesi’ne girdi. Onlar’ın yanı sıra, Milyarlarca Altın Rün Patlarken, yeni bir Gerçek Kaynak çiçek açtı.
Rünler.
Altın ve görkemli.
Altın ve görkemli.
Rünler etrafına düşerken Bob’un Gözler’i büyüdü. Noah’ın her şey için geldiğini bir kez daha anladı - Sahip olduğu her şeyi Yutmak ve Almak için!
Tüm Yollar’ı.
Tüm Çıkışlar’ı.
Ve bu... O’nu gerçek çaresizliğin Sınır’ına sürükledi.
Bob, “Dünya’nın en kolay Şeyi’ymiş gibi Gerçek Kaynaklar’ı kıçından çıkarıyorsun,“ diye Seslen’di. “Bu Varoluş Çarkı’nın aslında bulmacanın o parçasını tutan çark olabileceğine dair işaretler giderek, artıyor. Ve ben O’na ulaşamadığıma göre, beni bu kadar zorladığına göre... Sadece şunu söyleyebilirim ki, bundan sonra ne olacaksa... O’nu Sen Tasarladın. Sen mümkün kıldın.“
...!
Üç Gerçek Varoluş Kaynağ’ı O’nun etrafında çarpıştı.
Ve o anda, Bob’un Siyah Varoluş Çarkı Cisimleş’ti. Beden’i O’nunla örtüştü, tam Öekirdeğ’ine yerleşti, Dokunaç Benzer’i uzuvları Öl’ü Mutlak Karmaşık Gerçek Kaynağ’ın Dış Kenarlar’ını Kavra’dı.
Gözler’ini kapattı.
Gözyaşlar’ı döküldü.
Ve Zaman ve Özlem’le çatlamış bir Ses’le, Çarkın içinde yuvalanmış bir Ruh’a Seslen’di.
“Baban’ın Sen’i alması için biraz daha bekle, tamam mı?“
...!
Çark’ın merkezinde küçük bir Ruh kıpırdandı, milyonlarca yıl sonra ilk kez bir Ses duydu.
Ve ondan sonra... Akkor Hâlinde’ki parlaklık etrafına yayıldı.
Bu bölümde emeği geçen; çevirmen ve düzenleyici arkadaşların emeklerinin karşılığı olarak basit bir minnet ifadesi yani teşekkür etmeyi ihmal etmeyelim.
