Bölüm 3705: Dönüştür ya da Kır! II



Yaşam ve Ölüm Denge’de duruyordu.



Kelime’nin Tam Anlamı’yla.



Tamamen Kafa Karıştırıcı bir Varoluş’un Sonsuz Vadiler’i Parçaladığ’ı böyle bir Zaman’da, Varoluş Çark’ının Dokumalar’ına Karışmış’tı. 



Cehennem Terra Firma’nın İçin’de.



Devasa bir Uydu’nun Süzüldüğ’ü Gökyüzü’nde, Ten Rengi bir Barbatos Figür’ü Noah’ın yanında durmuş, Siyah-Beyaz bir Işık Dal’ının yukarıdan O’na Doğru İniş’ini izliyordu.



“Şu anda ciddi bir şey mi oluyor?“



Gözler’i Merak’la parlayarak, Noah’a sormuştu. 



Noah, O’nun yanında kalarak, Hâfif’çe Baş’ını salladı, Bakışlar’ı Bu Cehennem’i Frekans’ta Sonsuz’a dek uzanan Kasvetli Gri Toprak’ta duruyordu.



“Biraz ciddi. Pek Çok Şey Değişecek. Sen... Değişebilir’sin.“



...!



Barbatos, O’nun Sözler’i Karşısı’nda Gözler’ini kırpıştırdı ama Gözler’inde bir Anlayış Kıvılcım’ı Parla’dı. Gülümsedi.





“Bu... Ben’im diğer Benliğ’im mi? Yoksa Frekanslar arasındaki Diğer Benlikler mi?“



Mesele’nin Öz’üne İnmiş’ti.



Noah, Baş’ını Sallamış’tı. 



“Yakın Bir Zaman’da, Varoluş’un Tüm Dokumalar’ı muhtemelen birleşecek. Siz, Gerçek Kaynağınız’a ulaştığınızda, Frekanslar arasında Siz’i temsil eden her Olasılık Birleşmiş Olacak. Ancak Sen ve Bana yakından Bağlı olan Diğerler’i, Henüz Karmaşıklık’ta olmasa bile yakın zamanda doğada Tekil Hâl’e geleceksiniz. Frekanslar ve Olasılıklar arasında sadece tek bir Varoluş Dokuma’sı olacak. Tüm Olasılıklar’ınızla Dolu Tek bir Siz.“


Barbatos, Gülümse’di ve Parlak bir Şekil’de Baş’ını salladı.



“Ben, Sen’inle olduğum sürece, sanırım Her Şey Yol’una girecek.“


...!


Bu’nu sarsılmaz bir Sevinç’le söylemişti. Noah, nazikçe Baş’ını salladı ve bir sonraki anda Eldritch Genişliğ’in Siyah-Altın Sicim’i Baş’ının arkasına çarptı, Vücud’u tamamen hareketsiz kaldı.


Eldritch Genişlik boyunca, Sayısız Siyah-Beyaz Sicim Sonsuz’a kadar uzanıyor, bu Frekansta’ki ve diğer Frekanslar’daki tüm Varoluşlar’a Bağlanıyor’du.


>Mutlak Çark Ontopatojenezi... Tam Çiçek Açıyor.>


Varoluş Çarkı’nın Tüm Frekanslar’ına yayılmış, Yapısı’nın Çekirdeğ’inden ateşlenmişti.


Noah, Gelişmeler’i izlemişti, Bakışlar’ı ise sakindi.


Hesaplamış’tı. 


Kızgın Değil’di.


Üzgün Değil’di.


Sevinçle dolup, Taşmıyor’du.


Şu anda, Sadece Öyle’ydi.


Kendi Varoluş Dokumalar’ının Dış’a doğru uzanmaya başladığını, Çark’ın Frekanslar’ı Boyunca her Olasılığ’a Doğru Uzandığ’ını hissetmişti. 


O, bir Zamanlar asla Başarısız Olmayacağ’ına yemin etmişti.


Ama...


>Veritarch, Neden’ini soruyor.>


HUUM!


Dokumalar’ı vızıldamıştı. 

Her Şey’ini somutlaştırması gereken Son Varoluş Sistem’i O’nu Sorgulamış’tı. 


Noah, neden Başarısız Olamıyor’du?


Hatalar Yapmış’tı.


En büyük Hatası’nı, O’nu düzeltmek için Zaman’ı Geri Alması’nın Nedeni’ni hatırlamıştı. 


Şeytani Zaman Açıcı ile olan An’ı.


Ve başka Hatalar da vardı. Hata olarak adlandırmadıkları bile birer Seçim’di, Farklı bir şekilde Yürüyebileceği Yollar.


Yine de her Bir’i, Hata olsun ya da olmasın, O’nu olduğu Varoluş Yapmış’tı.


Ruhani Diyar’ın Yıkılış’ını izlediği için, bir daha asla böyle bir Kayba izin vermemeye Yemin Etmiş’ti. 


Sevdikler’inin neredeyse Öldüğ’ünü gördüğü için, Onlar’ı Her Şey’iyle Koruyacağ’ına Söz Vermiş’ti. 


Hatalar’ı O’nu Şekillendirmiş’ti. 


Onlar’dan, Başarısızlığ’ın bir seçenek Olmadığ’ı Sonuc’unu çıkarmıştı. 


Neden? Veritarch sordu.


Neden mi?


“Çünkü ben... Noah Osmont’um.“


HUUM!


“Ben, bir Baba’yım.“


“Ben bir Oğul’um.“


“Ben-“


>Veritarch, Gerçeğe Dayalı Süreklilik, Mantığınız’ı Reddediyor.>


HUUM!


Dokumalar’ı Vızılda’dı. 


Tomurcuklanan Yaşam Çark’ının Derinlikler’i sallanırken, Gözler’i Sakin ve Vakur’du.


Gerçek Varoluş Sistem’i O’nun Cevab’ını Reddetmiş’ti. 


Ve tekrar Sor’du. 



Kendi’ne Tekrar Sor’du.

>Neden?>


...!


BOOM!


Etraf’ında, Cehennem Terra Firma Titre’di.


Eldritch Genişliğ’in Siyah-Beyaz Dallar’ı Onlar’ı Alıp, Götürür’ken Barbatos da Ölçülemez Sayı’da Diğerler’iyle birlikte yok oldu.


O anda Noah, Cehennem Terra Firma Sınırlar’ı içinde yaşayan tek Varoluş Hâl’ine geldi.


Neredeyse Tüm Her Şey’i Reddeden bir Yer ve yine de O’nun Üstesi’nden gelmişti. 


Artık, sadece Kendisi’nin Özgür’ce Hâreket Edebildiğ’i bir Yer’di.


Ve şimdi, Bu Cehennem Frekans’ında tek Baş’ına, Kendi’ne Sormuş’tu. 


Neden?


Sadece, Neden Başarısız Olamadığ’ını Feğil.


Ama tüm Bunlar’ı Neden Yaptığ’ını.


Evet, Aile’si İçin.


Evet, Korumak İstedikler’i için.


Evet, O’na güvenen Ölçülemez Sayı’da Varoluş İçin.


Ama..

Neden durmadan hareket etmeye devam etti?



Huum!


Vücud’u Çok Renkli Tekillikler’le Titreşiyor’du. 


Renksiz Parlaklık Dış’a doğru yükselirken, Öz Sonsuz bir Deniz gibi Cehennem Terra Firma’nın Gri Arazisi’ni Sular Altın’da bırakmıştı.


Mana Parla’dı ve bir sonraki anda Gri Gökyüzü Sonsuz, Işıltılı bir Mavi’ye dönüştü.


Mana.


Yukarı Bak’tı ve Gülümse’di.


Cevab’ını her zaman biliyordu.


Neden’ini.


Hareket etti çünkü...


“İstiyorum.“


...!


Kimse O’nu Zorlama’dı.


Evet, koruması gereken Hayatlar vardı. Ama Kimse arkasında durup, O’na hareket etmesini Emretmemiş’ti. 


Eğer Doğa’sı farklı olsaydı, eğer bunu yapmak istemeseydi, o zaman yapmazdı.


Ama Yapmış’tı. 


Bu, Arayış’ın bir Parçası’ydı.


Sonsuz Mana ile Başla’dı.


Her Şey’i yapmak için Sınırsız Güç Kullanabileceğ’i Fikrin’e Aşık Oldu.


O zamandan Beri, Mümkün Olan’ın Sınırlar’ını kovaladı.


Bir İnsan hayır Bilinmeyen Köken’i ne kadar Güçlü olabilirdi? Ne Kadar’ını elde edebilirdi?


Bu Yol’da Büyümüş’tü. 


Ailesi’ni Bulmuş’tu. 


Bir Oğlu Olmuş’tu. 


Annesi’ni Geri Almış’tı. 


Hepsi, Eğer Var’sa Güc’ün Mutlak Son’una Tanıklık Etme’yi Arzuladığı İçin’di.


Yolculuğ’u sevdi. Keşfetme’yi.


Başkalar’ının Hâyâl bile Edemeyeceğ’i Şeyler’i Başarma’yı sevdi.


Başkalar’ının Başarmak için Çağlar Harcadığ’ı Şey’i Saatler içinde Yapma’yı. 


Sekiz Kırılma’yı Atlatmış koca bir Varoluş Çark’ında sadece iki tane Bul’unan Muhteşem bir Monad Olm’ayı.


Bu’nun mümkün Olduğ’u Gerçeğ’i.


Bu yüzden, Bu Sonsuz Yolculuğ’u Seviyor’du!


Evet, Başarısız olamazdı - Çünkü Sevdikler’ini kaybetmek Dayanılmaz olurdu. Ölçülemez Sayı’da Varoluş’u kaybetmek bir trajedi Olur’du.


Ama bundan daha fazlası.


Yol’u Son’a erecekti. 


Yolculuğ’u Duracak’tı



Ve o Bu’nu İstemiyordu. 


Mana’sı gibi, O’nun Da Sonsuz Olması’nı İstiyordu.


Bitmesi’ni istemiyordu. Habire Deneyimleme’ye Devam Etmek istiyordu.


Hiçbir savaş Kalmasa bile. Sessiz bir Çiftliğ’e çekilse bile.


Yine de Devam Etmek İstiyor’du.


Hayatta olmak, Evet... Ama Gerçek’ten Yaşamak.


“İşte bu yüzden.“


Kendisi’nin Tomurcuklanmak’ta olan p


Parçası’na cevap verdi - İsmi’ne uygun Yaşama’ya çalışan Parçası’na: Hakikat Doğuşlu Sürekliliğ’e. 


Sentezlemek için. Anlamak için.


Ve böylece...


>Şimdilik, Veritarch Neden’i kabul ediyor.>

HUUM!


>Köken’iniz, Beden’iniz ve Ruh’unuz Yaşam Çark’ının Köşe Taşlar’ı Hâl’ine geldi.>


>Onlar Sayesi’nde, Kaynaklar’ınızın Gerçek’ten Yaşam’a Şansı Var. 


...!



Not: Kahretmesin!!!!! Neler diyeceğim bilemedim. Herkes’in Artık Tekil Olması. Yeni Doğan Bir Bebeğ’in Bile. Noah’ın Sonsuz Bir Yolculuk İsteme’si, ki bitse Çiftçi olsa bile Durmak İstememesi. Bu ne demek Anlamadım. Ayrıca Bugün O kadar saçma şey oldu ki... Muhtemelen Önümüzde Üç Kozmolojik Yeni Yer Var. Hemen Paylaşayım Siz’inle. 


Bölüm 3728

Noah’un Kıyamet ve Felaket Yollar’ı Gerçek Kaynağ’a Ulaşır.Noah, Her Şey’i Özümsediğ’inde daha fazla Gerçek Kaynak Kazanacağ’ını bilirken, Uyumlaştırılmış Kaynağ’a Bağlı İkon ve Birleştirilmiş Mimar’daki Öl’ü Şeyler’den elde ettiği Ganimet’e Hâlâ sahiptir. Infınıverse, Manadinamiğ’in Gerçek Frekans’ının Yaratım’ını tamamladı ve çok daha fazla Gerçek Frekans’ın Yaratım’ına başlıyor. Fination, artık Arthur’dan daha Karmaşık ve Çark’ın Dokuz Kırılması’nda Sonsuz bir Potansiyel görüyor. Verthrava tarafından bağlanmış olan Noah’ın Çark’taki Son Beden’i ayrılmadan önce O’nu Öldürmek’le tehdit eder; Artık Çark’taki tek Beden’i Ozymandias’tır.Ozymandias, Yaşayan Şey ile Öl’ü Şey arasındaki Eşik’te olduğu için benzersiz bir Durum’a girer ve Mutlak Sonsuz Kehanet Özelliğ’inin Açılması’na yol açar. Bu’nu kullanmak Kıvrımlarda’ki Varoluşlar’ı uyaracaktır, ancak Noah Bu’nu kullanır. Kenanet, Paradoks’tan Doğan bir Varoluş’un Yükseliş’inden, Üç Kapı’nın Açılış’ından bahseder; Bunlar’dan biri Saatler’in Ötesinde’ki Saat’e, Bir’i Çiğnemeyen Ağız’a Açılır ve Bir’i De Yalan’dır. Eldiven Yandığ’ında, Foldtre Kanayacak ve Çürümen’in Ortaya Çıkış’ı Dinginlik Bahçesi’ni uyandıracak. Katlanmış Tahtta’ki Kara Hükümdar bir seçenek sunacak ama Özgürlük değil. Tersine Çevirme Nöbetçi’si, Var Olmama’sı gereken Paradoksal Anahtarlar’ı isteyecek. Bir’i Boş olarak Uzaklaşacak, Bir’i bütün olarak uzaklaşacak, Bir’i uzaklaşmayacak. Ölüm Yaşayan Diller’de Şarkı Söylediğ’inde, o gün ######## Olanlar Kıpırdanacak, ne Yaşam tarafından bağlanmış ne de Ölüm tarafından Kafeslenmiş Olanlar. İsimler’i hatırlanmayacak, Dokumalar’ı Çözülemeyecek ve İradeler’i geri alınamayacak. Son’unda, Tercih edilen Sicim kalan değil, Kendi’ni bükmeyi öğrenen Sicim olacaktır.


Kıvrımlar açılacak, Dokuz Kırılma yankılanacak ve sessizlikte, Son Düşüş’ten sonra, sadece tek bir Not kalacak, bir Ses değil, bir Seçim.


Bu, 23. Cilt: Varoluş Çarkı’nın Son’udur. Yar’ın, 24. Cilt: Sonsuzluk başlayacak. Yarın’ki Bölümler için Başlık Yok.


Not: Ne desem ki? Adui, Zaten Biz’i Uyarmıştı şimdi her şey evet çok Karmaşık, Anlaşılmaz. En Basit’inden Ne Yaşayan Ne Öl’ü... Bu’da ne? Ve Paradoks’tan Doğum da ne? Bu Ne Kazandırır? Misal Misal. Sözler’i Siz’e Okuyucular’a Bırakıyor’um. Son’unda Varoluş Çark’ı Bitti. Şimdi Sonsuz, Sonsuzluk Başlıyor. Çok ama Çok Uzun Bir Cilt Olacak. Büyüklüğ’ü ise Bütün Ciltler’den daDaha Büyük Olacak.