İsimler, Altın Cam’dan atılan gök gürültüsü gibi zihninde yankılandı.
“Ozymandias...“ Diye mırıldandı ilk olarak, Heceler’i Anılar’ıyla doluydu.
Sonra, daha yavaş ve keskin bir şekilde...
“Aetheron.“
Bilmediği bir İsim.
Zihni, Bilgi’nin İplikler’ini birbirine bağlamaya başladığında uğuldamıştı - Tabii, Kendisi’ne verilen az miktardaki Bilgi’ye Dayalı Bilgi’yi!
Thauron... O piç herif O’na her şeyi anlatmamış mıydı?!
Düşünceler’iyle parıltısı söndü ve bir kez daha çocuğa, önündeki Adam’a baktı. Noah. Soğuk Gözler. Sadece bir Kat Sakin’i olmasına rağmen, Katlanmamış Olan’ın önünde Zorba bir sakinlik sergiliyordu.
Bu Varoluş’un Genç Hanımefendi’nin dikkatini neden çektiğini bir şekilde anlayabiliyordu.
Ve az önce, Kaçınılmazlıklar’ı üretmeyen Paradoks hakkında daha fazla Bilgi Açığ’a çıkardı, böylece Altheon diğerleriyle, Paradoks ve Köken’den doğan bir İğrençlik aradıklarını paylaşabilirdi!
Yaşayan Paradokslar artık o Varoluş’u çevrelediğinden, Yaşayan Paradokslar arasına yerleştirilmiş ajanlarından birinden, Ozymandias ve Aetheron isimleri hakkında Bilgi toplamalarını istemek zorunda kalacaktı!
Onlar, aynı şeydi ve Kaçınılmaz Sonuçlar Üretmeyen, ölmesi gereken İğrenç Yaratık!
O, görkemli Ses’iyle konuşmuştu.
“Farkında olduğundan çok daha fazla Bilgi sağladın,“ Dedi Altheon yavaşça. “Bu nedenle, sana karşı yumuşayacağım. Şimdilik, Sen’in Günah Ortaklığ’ını görmezden geleceğim.“
Noah’ın ifadesi değişmedi, ama sessizce gülerek, gülümsedi!
Erken Yaratık olan O, Ölüm’le işaretlenmiş bir Yaşayan Köken’in Kendisi’ne biraz daha Olum’lu bakmasından bu kadar Onur duymalı mıydı?
Sigrid’e bakarak, O’na söz hakkı verdi, Ozymandias’ın kafasını karıştırmak için Aetheron’un Ad’ını anarak cevap verme zahmetine bile girmedi.
Sigrid, tereddüt etmeden öne çıktı ve Ses’i pürüzsüz, kontrollü bir şekilde çıktı.
“Her ne olursa olsun,“ Dedi, “İkimiz de güvenin bizim için lüks olduğunu biliyoruz. Tamamen değil. Eğer şimdi Yaşayan Kökenler’e geri dönersem, ifşa edilip, tanınırsam, olmam gereken Düzen olmaya fırsat bulamadan Suikast’a kurban gidebilirim.“
Buz gibi Labirent’te görkemli bir şekilde duruyordu, rüzgarlar etrafında Kıvrılıyor’du, Altın-Beyaz Cüppe’si ve Her Şey’i ile eski Zihni O’nun Sözler’ini tartıyordu.
Sonunda, yavaş ve sert bir şekilde sessizliği bozdu.
“Genç bayan... Bana ne önerdiğinizi söyleyin.“
Sigrid, sanki birçok şeyi önceden düşünmüş gibi hemen cevap verdi.
“Kraliyet Köken’li Calypso’yu ve Dük Gwendolyn’i Uyarabilirsin,“ dçDedi.
Baş’ını hafifçe çevirdi, Ses’i alçak ve keskin çıkıyordu. “İkisinin de Düzen’in Yozlaşması’na kapıldığını kesin olarak hissetmiyorum.“
“Aşınlık Köken Savaş Cephe’si Katlar’ına gireceğim,“ Dedi. “O’nun Eşliğ’inde.“
Noah’a bakmadan başını salladı.
“Güvenlik için, Biz’i uzaktan takip edip, gözlemleyebilirsin. Ya da Dük Gwendolyn güvendiği Varoluşlar’ı gözetlemek için gönderebilir. Bu, Ben’im isteğim. Ve Sen... Bu’na uyacaksın.“
...!
Sözler’i Taht’tan düşen taşlar gibi, her hecesi kasıtlıydı.
Yorum yapmaya yer yoktu. Müzakere’ye yer yoktu.
Altheon’un Parıltı’sı tekrar sönmüştü.
Sessizce, bakışlarını Sigrid ve Noah arasında gezdirdi, Kadim Zihni Olasılıklar’ı kesip, biçiyor, Binler’ce Olasılığ’ı Hesaplıyor ve Olaylar’ın nasıl gelişeceğini gösteren Potansiyel Zaman Çizgiler’ini bir nefeslik sürede örüyordu.
Son’unda Baş’ını eğdi.
“Genç Hanım’ı Savaş Cephe’sinde koruyup, eşlik edeceğim,“ Dedi ciddiyetle. “Ve Kraliyet Kökenli Calypso ile Dük Gwendolyn’e haber vereceğim.“
Kısa bir duraklama.
“Mmm,“ Sigrid memnuniyetle Baş’ını salladı.
Sonra Gözler’i keskinleşti.
“Bu’nu söylememe gerek yok,“ Diye devam etti, “ama gereğinden fazla konuşma. Yeni Yüz’üm. Arkadaşlar’ım. Eğer uygunsuz bir şey söylersen...“
Ses’i fısıltıya dönüştü.
“Gelecekte’ki Yaşayan Düzen’in gazabına uğrarsın. Bunu ister misin?“
Majestik Varoluş Güç’le titriyordu.
Yaldız’lı Yüz’ü, Baş’ını eğdiğinde bile kararlılığını koruyordu.
“Hayır, Genç Hanım.“
...!
Labirent Soğu’du. Yoğunlaştı.
“Buraya gel,“ Dedi.
Noah’ın Gözler’i bir kez kırpıştı.
Sözler, yüksek Ses’le söylenmemişti, ama Zaman’ın Başlangıc’ında doğmuş bir Emir gibi hareket ediyordu.
Altheon, Katlanmayan, böyle bir Emir’le öne doğru süzülmüştü.
Yavaşça, ciddiyetle hareket etti, sanki Labirent bile adımlarına boyun eğiyormuşçasına etrafındaki Her Şey Bükülüyor’du. Sigrid’in önünde durdu, Baş’ını eğdi.
Sigrid, Soluk ve İnce El’ini uzattı.
Altheon, tereddüt etmeden Ön’e eğildi ve El’inin arkasına dudaklarını bastırdı.
Romantik değildi.
Saygı’ydı.
O Ayağ’a kalkarken, Kız O’nun Bakışlar’ını yakaladı.
“Ve eğer beni takip edersen... Eğer düzgün hizmet edersen... Sen’i yükselteceğim.“
Nefes’i sabitti.
“Sana konum, itibar, isim vereceğim. Kolayca Kraliyet Yaşayan Köken’i olacaksın. Hatta Aşkınlık Köken Katlar’ının 81 Dük’ünden Bir’inin yerini alabilirsin.“
...!
Bakışlar’ı O’nu yerinde tuttu.
“Eğer Unvanlar umurunda değilse, o zaman daha büyük bir Şey’e sahip olacaksın, tek Yaşayan Düzen olan Ben’im kişisel lütfum.“
Altheon, O’nun Gözler’ine baktı. Noah’a döndü. Sonra tekrar O’na döndü.
İçindeki Gurur hâlâ Direnç fısıldıyordu. Ama Hesaplamalar, her zaman Jesaplamalar, Bu’nu gölgede bırakıyordu!
Baş’ını eğdi.
“Anlaşıldı, Genç Hanım.“
Ses’i daha da alçaldı.
“O’na saygısızlık göstermeyeceğim. Ama... İlişki Günah’ı nedeniyle, O ve Paradoksal Katlar’dan diğerleri, Diğer Kat Sakinler’i ve Savaş Cephesi Katlar’daki Yaşayan Varoluşlar tarafından hala hor görülecek.“
...!
Soğuk Rüzgarlar yanıt olarak hafifçe esmeye başladı.
Noah, hiçbir şey söylemedi.
Sadece gülümsedi.
Altheon’un şekli havada asılı kalırken, soğuk bir Kesinliğ’e sahip Sözler ekledi.
“Tüm Kat Sakinler, doğdukları Katlar’ın altında yaşayan Varoluşlar tarafından sahiplenilecek ve desteklenilecek,“ Dedi. “Sen... kimse tarafından sahiplenilmeyeceksin. Destekçin olmayacak. Koruyuc’un olmayacak.“
Noah, hiç irkilmedi. Bu Sözler’e alaycı bir gülümsemeyle karşılık verdi.
Ne zaman dışlanmış olmamıştı ki?!
Bu bölümde emeği geçen; çevirmen ve düzenleyici arkadaşların emeklerinin karşılığı olarak basit bir minnet ifadesi yani teşekkür etmeyi ihmal etmeyelim.
