Osmont’un Erken Kutsal Yaşam Sonsuzluk Kulesi’nin uğultusu hiç durmadı. Dokumalar’ı, Noah’ın Varoluş Çekirdeğ’inde yankılanıyordu; Nefes’ine uyan, durmak bilmeyen bir nabız, O’nun tüketmeye devam ettiği Kutsal Yılan Balığ’ı etinin Karmaşıklığ’ını Yutan bir nabız. Her atışta daha da yükseldi ve yüzeyine Sonsuzluk Glif’ini kazıdı!
Bu devam ederken, Gözler’inin önünden mesajlar geçti.
>Osmont’un Erken Kutsal Yaşayan Sonsuzluk Kule’si, İkinci Aşama olan Kutsal Totem’e %2 daha yaklaştı.>
>Ventryalis – Erken Yaratığın Kalb’inin ilk parçası olan Yankılar’ın İlkel Kök Atriumu, %1’den az tamamlandı.>
Bir Parça’sı içten içe alay etti.
Yüz Elli’den fazla olası Osmont Kulesi’nden sadece Bir’i, Birinci Aşama’da oluşmuştu.
Ve Soy’unun talep ettiği eski, arkaik kalbin hiçbir parçası bile şekillenmemişti!
Ama yine de bir şeyler oluyordu.
Karmaşıklığ’ı ve Saflığ’ı, kükreyen sel gibi patladığını hissedebiliyordu, Her Saniye içinde On Binler’ce Kaynak Birim’i yükseliyordu.
Bu, doğal değildi. Normal değildi.
Diğerler’i bu aşamaya ulaşmak için Zulümler işlemek zorunda kalmıştı.
Sadece Katsayısı’nı yükseltmek için tüm Kat Sakinler’ini tüketmiş ve suçluluk duymadan onları kemirmiş olan Usta Hannibal’ı düşünmüştü. Bu, çoğu Kat Sakinler’i için acımasız gerçekti. İlerleme, kanlı, acı ve gürültülü bir bedel karşılığında geliyordu.
Ve sonra... Katlanmamışlar vardı.
Moiraine gibi Yaşayan Varoluşlar.
Ondan çok uzak olmayan bir yerde duruyordu, Altın Sarı’sı Saçlar’ı tozlu ışıkla parıldarken, Kum’da Rünler çiziyordu, duruşu her zamanki gibi Akıcı ve Zarif’ti.
Kafası’nı hafifçe O’na doğru çevirdi, Ses’i yumuşak ama ağırdı.
“Kendi’ni en güçlü Köken Venerant Katlanmamış Olanlar’la karşılaştırırsan... . Aradaki Fark nasıl olurdu?“
Gözler’ini kırptı.
Moiraine’nin Bakışlar’ı Çıplak Ayaklar’ının Altındaki Kum’a indi. Bir Ân için, aralarındaki Kıyı bastırılmış bir Güç’le parıldadı.
“Efendi Osmont,“ dedi yumuşak bir Ses’le, “Fark bu Kum gibi olurdu. Düşünmeden O’nu Kıvırabilir ya da Ayak Parmaklar’ımla ezebilirdim.“
Sözler’i ağır bir sessizlikle karşılandı, ancak Noah’ın dudakları küçük, anlamlı bir gülümsemeye kıvrıldı.
Bu, O’nun beklediği şeydi.
Yaşayan Varoluşlar arasında bile Kademeler vardı.
Normal Yaşayan Varoluşlar, Asal Yaşayan Varoluşlar ve Onur’lu Varoluşlar! Yol, daha da uzanıyordu.
Hafifçe başını salladı. “Tamam. Peki ya diğer Yaşayan Varoluşlar? Onlar’ın Hiyerarşiler’i de benzer mi?“
Moiraine, hafifçe hareket etti, bir El’i Kıyı’yı okşarken, Ayaklar’ının dibindeki Kum yükseldi - Dokuz Büyük Rün yerinde dönüyordu, her Bir’i zayıf bir güç iziyle parlıyordu. Parmaklar’ı, bir Rün Senfonisi’ni yöneten bir Orkestra Şef’i gibi hareket ediyordu.
“Çoğunlukla, Evet. Yaşayan Kökenler, Yaşayan Yasalar, Yaşayan Kavramlar, Yaşayan Elementaller - Bizimki’ne benzer bir Yapı’ya sahipler. Her Bir’inin yönetim Konseyler’inin Baş’ında 81 Dük vardır - Biz’im Kleos Yaşayan Konsey’i dediğimiz şey.“
Gözler’i hafifçe kısıldı, Kum Rünler’inden Bir’i Kıpkırmızı parladı ve sivri dallara ayrıldı.
“Ancak... Yaşayan Ruhlar ve Yaşayan Zamansallar kendi Yapılar’ını ısrarla savunurlar. Her zaman farklı olmak zorundadırlar. Zor. On Binler’ce yıl boyunca Kleos Hiyerarşisi’ni terk ettiler.“
Konuşmaya devam etmeden önce bir Ân durdu, Ses’i tiksinti dolu ama kontrollüydü.
“Yaşayan Ruhlar Trine Anlaşması’nı takip ederler. Üç Büyük Ruh tüm egemenliklerini kontrol eder. Onlar’ın altında, 64 Kleos Ruh’u diğer Yaşayan Konseyler’de elçi olarak görev yapar.“
Hareket etti, başka bir Rün zaman içinde geriye doğru dönen bir Çark gibi şekillendi.
“Yaşayan Zamansallar daha dengesizdir. Yaşayan Süreklilik Spirali’ni takip ederler - Tek bir Büyük Nöbetçi, Kendiler’inin belirlediği bir dönem boyunca hüküm sürer, sonra istifa eder veya... Ortadan kaybolur. Onlar’ın altında, tüm Aşkınlık Katlar’ın Sokusu’nu bir arada tutan sözde Yaşayan Zamansal Varoluş Dokuması’nı destekleyen Dokuz Yaşayan Zamansal Sütun vardır. Bildiğim kadarıyla bu tamamen saçmalık. Güçlüler, ama daha parçalanmışlar. Küçük düşünenler. Her zaman Kendi Yarattıklar’ı Döngüler’in içinde sıkışıp, kalıyorlar.“
Noah, kollarını kavuşturmuş, Göğsü hâlâ Çıplak, rüzgârın Canlı Saçlar’ını taradığı hâlde dinlemişti.
Gölgesi Moiraine’in yanında uzun ve net bir şekilde uzanıyordu, Varoluş’unun ağırlığı Ayaklar’ının altındaki Kum’u hafif çöküntülere zorluyordu.
“Daha fazla anlat,“ dedi.
Moiraine döndü, iki El’ini de kaldırdı ve Kumlar O’nun emriyle dans etmeye başladı.
“Dokuz Yaşayan Varoluş,“ dedi, Ses’i bal kadar yumuşaktı, “İttifak halindeler. Çoğunlukla. Güçler’i birbirlerinin Aşkınlık Savaş Cephe’si Kıvrımlar’ına geçiyor. Köken Kıvrımlar’ının içinde Yaşayan Yasalar’ı bulacaksın. Yaşayan Ruhlar’la birlikte çalışan Yaşayan Kavramlar’ı bulacaksın.“
Ses tonu değişmedi. Bilgi veriyordu. Sakin. Kesin.
“Tezgâh yakınlarındaki Savaş Kıvrımlar’ında,“ Diye devam etti, “Yaşayan Varoluşlar nadiren ilk adım atarlar. Risk çok fazla. Tezgâh, dönen Paradoks ile örtülüdür. Bu Paradoks Her Şey’i bozar ve Yaşayan Varoluşlar’ın Duyular’ı ile bile keşfedilemeyen birçok Kaçınılmazlık vardır. Bu yüzden... Kat Sakinler’ini kullanarak, tepkiyi tetikliyorlar.“
Kullandığ’ı Kum yükselerek, Kat Sakinler’inin Figürler’ini oluşturdu - Erkekler, Kadınlar, Titanlar, Periler, Ejderhalar, Balçıklar gibi küçük, ayrıntılı benzerlikler.
Etraflar’ında, Devasa Formlar parıldayarak, ortaya çıktı - Yaşayan Varoluşlar!
Moiraine’nin Parmaklar’ı seğirdi ve aniden, Kat Sakinler’inin etrafında siyah kum Spiraller’i patladı... Onlar Kaçınılmazlıklar:ın Silüetler’iydi!
“Bir Kaçınılmazlık, Kat Yer Sakinler’inin Dokuma Tezgâh’ına giden kapıdan geçtiğini hissettiğinde... Saldırır. Ve saldırdığında, Yaşayan Varoluşlar O Zaman Diliminde’ki rahatsızlığı hissederler. Sonra gelirler. Sonra savaşırlar. Kaçınılmazlıklar, Yaşayan Varoluşlar tarafından bile zor algılanabildiğinden, bu yöntem ilerlemeyi sürdürürken, kayıpları azaltır.“
Noah’ın gözleri kırpmadı. “Yani Kat Sakinler’i yem oluyorlar.“
Moiraine tereddüt etmedi. “Evet, Efendi Osmont. Öyleler.“
Yine durakladı, bakışları sabitti. “Karşılığ’ında, Sponsorlar Onlar’a Hazineler, Unvanlar veya yeterli Liyakat kazandıkları takdirde Yaşayan Varoluşlar Rütbesi’ne yükselme imkanı sunuyorlar. Bazılar’ı hayatta kalıyor. Çoğu kalamıyor.“
Kum değişti. Küçük Kat’lı Yer Sakinler’i savaştı, bazıları Kaçınılmazlıklar’ın kara dalgası tarafından ezildi, Diğerler’i ise devasa takviye kuvvetleri gelene kadar direndi.
“Ama Sponsor izlemiyorsa,“ dedi yumuşak bir sesle, “Eğer çok uzaktaysa, çok geç kalırsa... Kat Yer Sakinler’i ölür. Hızlıca. Bazen yavaşça. Zayıf olanlar yardım gelmeden yok edilir.“
Noah, anladığını göstererek, yavaşça nefes verdi.
Bu, Onlar’ın Yol’unun bedeliydi.
Karmaşıklığ:ın bedeli!
Eğer o da Herkes gibi normal olsaydı... Benzer bir şey yapmak zorunda kalacaktı!
Moiraine,mtekrar O’na baktı, Ses’i artık daha karanlıktı.
“Dokuma Tezgâh’ını çevreleyen Paradoks yoğundur. Varoluş’umuz O’nun Dokumalar’ını tetikler. Bu yüzden diğer Varoluşlar bizden nefret eder. Biz’im yüzümüzden Kaçınılmazlıklar her gün çoğalır ve zamanla Dokuma Tezgâh’ına doğru ilerlemek gittikçe zorlaşır.“
Ses’i yükselmedi, ama duyguları orada gömülüydü. Cilalı yüzeyin hemen altında. Bu’nu anlatırken, son derece çekici görünüyordu, Altın Reng’i Beyaz Saçlar’ı rüzgarda dalgalanıyordu.
“Ve bu yüzden suçlanıyoruz. Her Ölüm, her Kat Sakinler’i ve Yaşayan Varoluşlar’ın yok edilmesi, her yanıp kül olan kapı, taşıdığımız başka bir yük ve suçtur!“
HUUM!
Deniz rüzgarı hafifçe esiyordu, Altın Reng’i taneler Ayaklar’ının etrafına yavaşça düşüyordu.
Bu bölümde emeği geçen; çevirmen ve düzenleyici arkadaşların emeklerinin karşılığı olarak basit bir minnet ifadesi yani teşekkür etmeyi ihmal etmeyelim.
