Bölüm 4062: Şan ve İlkeler Üzerine! I


O, Kendisi’ni bir Damla merak için diz çöktüren adamın uzaktaki görüntüsünü izleyebiliyordu. Anı yakıcıydı, ama daha dikkatli incelediğinde, daha önce iyi, hatta verimli bir ilişki sürdürdükleri hâlde düşmanlığı sürdürmenin akıllıca olup, olmadığını merak etti.


Zihni, siyasi oyunları asırlardır oynayan birinin hızıyla Olasılıklar’ı hesaplamıştı. 


Genç Hânımefendi’nin güvenini kazanmıştı.


Şimdi de Dük Whisker’ın güvenini kazanmıştı.


Dük Gwendolyn, birkaç önemli ilişkinin Güc’üyle İmparatorluklar’ın yükselişini ve çöküşünü görecek kadar uzun yaşamıştı. Varoluş’u Yeniden Şekillendiren dostluklara ve katlanılmaz düşmanlıklara tanık olmuştu. Tek başına kelimeler Her Şey’i Yaratabilir ya da Mahvedebilirdi.


Yapılması gerekenlerin ağırlığını hissederek, yumruklarını sıkmıştıö


Genç Hânımefendi için her şeyi yapacağını söylememiş miydi? Gururunu yutmak ve Osmont ile Köprüler’i Yeniden Kurmak gerekiyorsa, o da bunu yapacaktı. Bunu yapmak istediği için değil, zorunluluk gerektirdiği için.


Hepsi Düzen için.


Genç Hânımefendi için.


“Tamam.“


Bu kelime hem kabul hem de kararlılık anlamına geliyordu. Derin bir nefes aldı, sonra Varoluş’unun derinliklerine dalarak, zihniyetini yeniden şekillendirdi.


Bu, Varlıklar’ın ve Varoluşlar’ın geliştirdiği bir beceriydi... Koşullar gerektirdiğinde, Bakış Açılar’ını Bilinçli Olarak Ayarlama Yeteneğ’i.


Birkaç dakika sonra tekrar uzandı, ama bu sefer Zihinsel Dokunuş’u doğrudan Osmont’u aradı.


“Biz... Hayır, ben,“ diye başladı, düzeltme kişisel sorumluluk almaya olan bağlılığını gösteriyordu, “Sadece Genç Hânım’ın güvende olduğunu doğrulamak ve O’nunla görüşmek istiyoruz. Bunun karşılığında ne istiyorsunuz? Yaşayan Kökenler’den ne istiyorsunuz? Benim gibi bir Dük’ten ne sağlayabilirim?“


Mesaj, O’na herhangi bir hazineden daha pahalıya mal olan bir samimiyet taşıyordu.


Ama bazen, var olan en değerli para birimi, hatalı olabileceğini kabul etme istekliliğiydi!


Aşağıdaki pazarda, Noah’ın gülümsemesi biraz daha genişledi, ancak hiçbir şey olmamış gibi müşterilere hizmet etmeye devam etti.


Varoluş boyunca diğer Bedenler’le hareketlerine devam etti ve gerçekten de o anda iyi bir ruh hali içindeydi.


Infiniverse’nin Sonsuz Erken Osmontian Kıyısı’na Dönüşüm’ü kutlanmaya değer bir şeydi!


Aeternitas Concordia’dan uzakta.


Erken Örtülü Kıyı’da.


Her Şey’i kaplayan ezici Beyaz-Altın Işık sönmeye başladı ve Infınıverse’nin Formu içinde kalmak için içe doğru çekildi.


Işık kaybolmadı... Yoğunlaştı ve Sıkıştırma Yol’uyla daha Güç’lü bir Şey’e dönüştü.


>Sonsuz Erken Osmontian Kıyı’sı, Erken Yaratık Osmont’u yüceltmek için var.>


Noah’ın algısının önünde, basit bir bildirimden çok daha ağır bir şekilde bir uyarı çınladı. Bu, Infınıverse’nin Ney’e Dönüşebileceğ’ini Yeniden Şekillendiren, tekil bir adanmışlığın ilanıydı!


>Dönüşüm sırasında, Infınıverse, efendisinin acil yardımına yönelik olarak ortaya çıkan Karmaşıklığ’ı Sonsuz Erken Osmontian Kıyı’sı olarak adıyor ve Sürekli Hasad’ın Başarısız Tohum’unu anlamak için biriken tüm Gerçek Kaynaklar’ın Otoritesi’ni ve Dönüşüm’ünün Karmaşıklığ’ını bir araya getiriyor.>


HUUM!



Noah’ın Gözler’ini odaklanarak, kısmasına neden olan bilgilerle daha fazla Uyarı geldi.


>Infınıverse, mevcut Erken Örtülü Kıyı Yetenekler’inin Ötesi’nde ek özelliklerden vazgeçer. >


>Tek odak noktası: İlk Çiftçi’nin başarısızlığını anlamak.>


>Infınıverse, Varoluş’u boyunca Sonsuz Hasad’ın Nesne’si olmuştur.>


>Tanınma- İçindeki Kıyı, Kesintisiz Sürekli İkerleme ve Hasad’ı temsil eder ve bu tür Dokumalar Başarısız Tohum’a dayatılır.>


…!


Noah, izlerken ve gözlemlerken, kalbinin atışının hızlandığını hissetti!


>Beyan- Infınıverse, Kimliğ’in tamamını Sürekli Hasat İlkesi’nin Başarısız Tohum’u için eksik malzeme olarak görür.>


>Sürekli hasat bilgisi, Dönüştürülmüş Yapı boyunca serbestçe akar.>


Noah, dönüştürülmüş hâliyle uzun ve görkemli duran Infınıverse’ye ciddiyetle baktı.


Çok renkli Mücevherler’den oluşan elbisesi... Her Bir’i bir Frekans’ın Tezahür’ü olan, ihtişamın Işığ’ını yakalıyordu. O, şekil verilmiş bir Olasılık’tı ve O’nun için bu Olasılığ’ı Sınırlama’yı seçmişti.


El’ini göğsüne, sıradan bir Anatomi’yle bağlı olsaydı kalbinin olacağı yerin tam üzerine koydu. Konuştuğ’unda, Ses’i Mutlak Bağlılığ’ın ağırlığını taşıyordu.


“Sana Her Şey’imi verebilseydim, Efendim, verirdim. Yapamayacağım için, Her Şey benim için bile tamamen teslim olmak için çok ağır olsa da, en çok başarmak istediğin şeyler için elimden gelen Her Şey’i vereceğim.“


...!


Bu Bildiri, hiç çalınmamış ama her zaman çalmış gibi net bir Çan Ses’iyle Kıyı’da yankılandı.


>Infiniverse, Başarısız Tohum’un Yeniden Düzenlenmesi ve Canlandırılması için Her Şey’ini ortaya koyuyor.>


>O’nun engin Her Şey’i Ölçüldü ve... Öz’ünde yeterli ve uygulanabilir bulundu.>


Noah bir sonraki komutu okurken, gözleri parladı!


>Tüm olasılıklara rağmen, Sürekli Hasat’ın Başarısız Tohum’u, Sonsuzluğ’un Dokumalar’ını kabul eder>.


>Sürekli Hasat İlkesi’nin Başarısız Tohum:u, Başarısızlığ’ını üzerinden atar.>


>Sürekli Hasat İlkesi’nin Tohumu doğmuştur!>


BOOM!


Varoluş’un Kendi’sinin bile farkına varacak kadar Güçlü bir Ân gelmişti. 


Başarısız Tohum’un Sayısız Çağlar boyunca sabırla başarısızlık içinde dinlendiği Arsa’da, eşi benzeri görülmemiş bir şey oldu.


Tohum, Kendi Doğası’nı Aşan bir Değişim’e başlamıştı!


Korkutucu derecede parlak Yeşil-Altın Reng’i bir Tohum topraktan yükseldi ve ortaya çıkışı, henüz icat edilmemiş yerlerde bile hissedilecek Varoluş’ta dalgalanmalara neden oldu. Tohum, arkasında ve altında Yeşil bir Yaprak akan Altın bir Çekirdek gibi görünüyordu, sanki Yaprak hem Gölge hem Taht, hem Destek hem de Beyan’mış gibi.


Devasa ve kadim Titano, Hafızası’nı Aşan bir tanıma ile Varoluş’unun uğuldadığını hissetmişti.


Uyanışından bu yana ilk kez, aidiyet hissetti... Temel bir doğruluk. Tohum’dan yayılan aura, O’nun içindeki, Bilinc’inden önce var olan bir şeyle eşleşiyordu.


Eski bir Âura. Varoluş’un düzgün bir şekilde organize olmadan önce Var Olmuş Olma Özelliğ’i.


Bir Ânlık... Bir İlke!


Noah’a ve parlak Infiniverse’ye, basit yüz hatlarının ifade etmekte zorlandığı bir ifadeyle baktı.


Burası gerçekten evi miydi? Sadece bulunmak için bir yer değil, doğasının anlaşıldığı, hatta kutlandığı bir yer miydi?


Gözleri Olasılıklar’la doluydu!