Vex’thul, Garvin ve diğer Yaratıklar parlayan gözlerle ilerlediler.
Kocaman elleriyle yüzen parçalara uzandılar, sanki dönüştürücü bir deneyim yaşayacaklarını anladıklarını gösteren bir dikkatle.
Aynı anda eti ısırdılar ve toplu tepki sessizlikti... Deneyimin, O’nu tarif edebilecek Dil’in Ötesi’ne geçtiği zaman ortaya çıkan türden bir sessizlik.
Huzur ve İhtişam her yere yayıldı!
Noah gözlerini açtığında, görüşünün önünde sıralanan bir dizi mesaj gördü.
>Başarı - İmkansızlığ’ın Ziyafet’i.>
>Varoluş Kavramlar’ını Yiyen Varoluşlar için yemek pişirdin. Böyle bir Çaba, büyük bir ödülle karşılanır.>
>Kazanılan Karmaşıklık: +500.000.000.000.>
>Kazanılan Saflık: +500.000.000.000.>
>Osmont’un Aşçılık Kule’si: Üçüncü Aşama’ya Yükseldi!>
>Erken Yaratıklar Arasındaki Saygı Seviye’si: “Bu Genç Yemek Yapabiliyor“>
>Sürekli Hasat’tan Özel Takdir:>
>Bu, hâlâ hesaplanmakta olan bir Çaba olarak sayılır.>
>%2 İlke Otorite’si dengeleniyor...>
>Aslında, bunu %2,1 yapın.>
>İlke’nin Kendi’si eğleniyor.>
>Bu Pişirme Oturum’u için Nihai İstatistikler:>
>Toplam Kazanılan Karmaşıklık: 750.000.000.000.>
>Toplam Kazanılan Saflık: 750.000.000.000.>
>Etkilenen Erken Dönem Yaratıklar: Yakınlarda izleyenlerin tümü.>
>Ayıklanan Gübre: Hâlâ Sıfır.>
>Kariyer Yol’u: Kesin olarak belirlenmiştir.>
>Ek Not: Bokları ayırmak konusunda endişelendiğinizi hatırlıyor musunuz?>
...!
Erken Dönem Yaratıklar, bu kadar güçlü Varoluşlar için komik olabilecek kadar samimi bir coşkuyla yemeğe devam ettiler.
Yeni bir şey tatmışlardı... Yiyeceğ’in yakıttan, besinden daha fazlası olabileceği fikrini.
Sanat olabileceğini!
Ve evet, belirli bir Varoluş Sanatsal olabilirdi!
Noah ve Ozymandias, kesim masasının yanındaki yere oturdular, düşünceleriyle Varoluş’u Yok Edebilen Varoluşlar için yoğun bir yemek pişirme performansının ardından nihayet rahatlayabildiler.
Yakındaki Erken Yaratıklar, Katlar’ı bile daha tatlı hâle getiren memnuniyet ifadeleriyle ziyafetlerine devam ettiler.
Noah, Damarlar’ında Sıvı Yıldız Işığ’ı gibi akan Karmaşıklığ’ı hissedebiliyordu.
Her kalp atışı, gücü daha da yayarak, O’nu temel Varoluş’una entegre ediyordu. Ne kadar ilerlediğini tam olarak Ölçmek için durumunu kontrol etti.
>NOAH OSMONT, Erken Yaratık. Yaş 1/90. 236.555 Damla Kan.>
Dirençler... Kuleler... Kalp... (Gerçekten tam listeyi istiyor musunuz?)[Not: Kalsın.]
...!
Hala 22 saat kaldığı için muhteşem bir şekilde ilerliyordu!
O’nun yanında, Ozymandias’ın daha basit statüsü, saf doğasını yansıtıyordu:
>OZYMANDIAS - EN SAF AÇLIK>
>Toplam Saflık: 5.973.938.572.910.>
>Karmaşıklık: 0 (Saflığ’a Dönüştürüldü).>
>AYRIMLAR:>
- Yinelemeli Açlığ’ın Kaçınılmazlığ’ı.
- Erken Kasap (Başlangıç Seviyesi).
- Verdant Eternia Kabilesi Üye’si.
-Verdant Eternia Kabilesi Üye’si.
Noah’ın dikkati, Varoluş’undaki belirli bir başarıya odaklanmıştı: Osmont’un Aşçılık Kulesi Üçüncü Aşama’ya ulaşmıştı ve bununla birlikte Anlaşılması Zor bir Yetenek gelmişti.
Artık Kavramlar’ı pişirebiliyordu. Mecazi olarak, sembolik olarak değil, Kelime’nin tam anlamıyla Soyut bir fikri alıp, Mutfak Sürec’inde tüketilebilir bir şeye dönüştürebiliyordu.[Not: Görüyorsunuz. Kavramlar bu noktadan sonra yemek hâline geldi. Henüz Roman’ın Yarısında bile değiliz.]
Bunun sonuçları çok ağırdı. Zafer Kavram’ını pişirip, savaştan önce birine yedirebilir miydi? Anlama Kavram’ını alıp, bir yemek olarak servis edebilir miydi? Düzen Kavram’ını pişirip, Sigrid’e yedirebilir miydi? Düşünülmesi gereken çok şey vardı!
Ama bu düşünceler beklemek zorundaydı.
Noah, hâlâ ziyafetlerinin tadını çıkaran Yaratık Vex’thul ve Yaratık Garvin’e baktı.
“Biraz daha az değerli Organlar’ı saklayabilir miyim?“ Diye sordu Noah, ses tonunu dikkatlice rahat tutarak.
Erken Yaratıklar birbirlerine baktılar ve kocaman yüzlerinde gülümsemeler yayıldı.
Biliyorlardı, elbette biliyorlardı, bu Organlar’ın bazı parçalar kadar değerli, hatta daha değerli olduğunu. Elli Trilyon Karmaşıklığ’a sahip bir Yaratığ’a Kan Pompalayan Kalp, İlkel Toksinler’i Filtreleyen Karaciğer, Sindirilemeyen Maddeler’i Öğüten Taşlık. Bunlar Ölçülemez Hâzineler’di.
Yaratık Garvin, Granit elini rahat bir cömertlikle salladı. “Bu küçük kuşu yakaladım, bu yüzden geri kalanını verebilirim. Bunu, bize yaşattığınız deneyimin karşılığı olarak düşünün.“
Ses’inde, taşı yumuşak gösteren bir sıcaklık vardı. “Yüzyıllardır aynı yemekleri yiyoruz. Tat, sadece başka bir duyu hâline gelmişti. Siz bize bunun bir zevk olabileceğini hatırlattınız.“
Noah, başını salladı ve kalan Dodo parçalarına elini salladı.
Böylesine Karmaşık bir şeyi depolama Çaba’sı, Varoluş’unu zorluyordu... Bu Organlar, Sıradan Dükler’in tüm Panteonlar’ını Aşan bir Güç yayıyordu!
Ama yine de depolama alanına girdiler, gelecekte kullanılmak üzere Hâzineler olarak.
Erken Yaratıklar sohbetlerine geri döndüler ama şimdi yeni bir Enerji’yle, yeni keşiflerin coşkusuyla tatları ve dokuları tartışıyorlardı.
Onların sevinci gerçekti, Noah’ın beklediği gibi siyaset ve güç oyunlarıyla karmaşıklaşmamıştı.
Khor’un sesi, düşünceli bir ağırlıkla zihninde yankılandı. “Erken Yaratıklar eşsiz Varoluşlar’dı, Yabancı. Yaratığ’ın Kendisinin Her Şey’inden kaynaklanan bu Varoluşlar, Varoluş’un Ulaşabileceğ’i en iyi hâlini Somutlaştırmak için Yaratılmışlar’dı. Birçoğu da tam olarak bunu yaptı... Akıllıca kullanılan Güc’ün örnekleri oldular.“
Bir Ân durdu, Bilinc’inin parçası eski bir anıyla titriyordu.
“Çok Az Varoluş, bazı Erken Yaratıklar’ın sonunda neden öyle davrandıklarını tam olarak açıklayabilir... Zulüm, Yıkım, Varoluş’un sağlayabileceğinden fazlasını isteyen çılgın Açlık. Bazılar’ı, Yaratık ve Yaşayan Varoluşlar tarafından yaratılan Erken Örtülü Kıyılar’ın, paranoyayı besleyen izolasyonu yaratan katalizör olduğunu söylüyor. Diğerler’i Yaşayan Paradoks’u suçluyor... Ve kim bilir, belki de o entrikacı gerçekten bir şey yapmıştır. Diğerler’i ise Güc’ün birikmesini suçluyor, bilgelik olmadan Aşırı Karmaşıklığ’ın Kendi Çılgınlık Biçim’ine dönüştüğünü söylüyor.“
Noah, onun sözlerini analitik olarak düşündü.
Buradaki Erken Yaratıklar, kendisine uyarıldığı ve şahsen gözlemlediği Çılgınlık veya Zulmü hiç göstermiyorlardı!
Öyleyse gerçekten... Ne olmuştu?!
Not: Boyutsal Kafesler’i bile saymama gerek yok. Her ne kadar çıktığı andan 100 200 bölüm sonra unutulmuş olsa da... Gene de Çok Oplar’dı.
Bu bölümde emeği geçen; çevirmen ve düzenleyici arkadaşların emeklerinin karşılığı olarak basit bir minnet ifadesi yani teşekkür etmeyi ihmal etmeyelim.
