Ve Kıyı’nın İmkansız Genişliğ’inde, 159 Çan birden çalmaya başladı.
>Radyant Kıyı’nın Çanlar’ını çalmak için muazzam bir Çaba sarf ediyorsun. Bu, Varoluş üzerine İrade’nin bir Beyan’ıdır.>
>Tüm bu Çabalar şüphesiz muazzam bir hasada yol açacaktır.>
>Sonsuz Hasat İlkecsi, bu çileye tüm Güc’üyle destek veriyor.>
Ses, Kıyı’yı sarsan muhteşem bir şeydi!
Bu bir kakofoni değil, mükemmel, imkansız bir uyumdu.
Her Çan kendine özgü notasıyla şarkı söylüyordu... Hileler’şn net, berrak tonu, Tiranlığ’jn derin, yankılı uğultusu, Quintessence’nin parlak, sarsılmaz Çan Ses’i... Ama hepsi tek bir İlahi’ye dönüşüyordu.
Bu Ses Kıyı’da yayılmıyordu, Kıyı’nın ruhunda yayılıyordu, orada bulunan her Varoluş’un Kemikler’inde yankılanan Güç ve ihtişamın melodisiydi!
>Birden fazla Kutsal Totem’in Kutsal Çanlar’ı, daha önce hiç görülmemiş bir ihtişamla aynı anda çalındı.>
>Birleşik Çan sesini duyan tüm Varoluşlar, Güçler’i veya Karmaşıklıklar’i ne olursa olsun, Kendi Otoriteler’iniin Kleos Glifler’ini oluşturma hakkını ve yöntemini kazanacaklar.>
Altın Kumlar’ın üzerinde, başlar döndü. Amelia Osmont, kendi imkansız yükselişinin ardından hâlâ parıldayan haliyle, gururla yukarı baktı.
Emperor Penguin, yürürken, dondu ve derin bir aydınlanma pozuna geçti. Bu sahtekar!
Birçoğu durdu!
Yeni yumurtadan çıkan Kaçınılmazlıklar bile, Mâbed’i eğlenceli bir şekilde tüketmeyi bıraktı ve masum, Yıldız gibi Gözler’i muhteşem sesin kaynağına döndü.
Hileler Kulesi’nin dibinde, Khor süzülüyordu, her zamanki yaramaz gülümsemesi yerini derin, kadim bir ciddiyete bırakmıştı.
Bu Çanlar’ın çınlamasında başka bir şey hissedebiliyordu, Varoluş’un boşluklarından çekilen devasa ve ağır bir şey.
Derin gözleri, Kıyı’nın kenarındaki uzak, çalkantılı sislere döndü, bakışları keskin ve odaklanmıştı. Bir şey geliyordu!
Çanlar’ın çınlaması... Tiran bir şekilde mükemmel olarak değerlendirildi!
İlahiler Ruh’u sarsan görkemli bir kreşendoya ulaştığında, uzaktaki gri sisler şiddetli, amaçlı bir Enerji’yle çalkalanmaya başladı.
Kabararak, ayrıldılar ve yeni oluşan uçurumdan saf, Mutlak Obsidiyen Işığ’ı sızmaya başladı.
Noah Çanlar’ı çalmayı bıraktı, Eller’i İpler’i bıraktı. Çanlar’ın yankıları, güç dolu bir senfoni gibi çalmaya devam ederken, o Kule’nin kenarında durdu, bakışları yaklaşan Anomali’ye sabitlenmişti.
>Birden fazla Kutsal Totem’in çağrıları, Aşkınlık Kleos Erken Yaşayan Kara Yaşam Formu tarafından yanıtlandı.>
Kaşlarını çattı. O parlak Obsidiyen ışıktan Güç ya da ihtişam değil, saf, seyreltilmemiş bir duygu girdabı hissetti!
Muazzam bir nefret, Katlar’ı yakabilecek bir öfke ve gizli kalması, unutulması gereken bir şeyin derin bir tabu hissi.>
Ve yine de, ışık birleşirken, bir canavarın değil, bir adamın görüntüsünü oluşturdu. Asil, İnanılmaz Derece’de Asil görünümlü bir adam!
En Erken Katlar’dan Çöküş’ün Dokumalar’ından çekilmiş, Hileler ve diğer tüm Kutsal Totemler’in muazzam ağırlığıyla yönlendirilmiş... Aşkınlık Kleos Yaşam Formu, Malphas, gelmişti.
HUUM!
Girişi, sessiz, korkunç bir ihtişamın şaheseriydi. Eski, Obsidiyen Kraliyet kıyafetleri gibi görünen giysilerle süslenmişti, kumaş Kıyı’nın Işığ’ını Emiyor gibiydi.
Boyu uzun ve heybetliydi, Saçlar’ı Yıldızsız bir gece kadar karanlıktı ve Gözler’i... Gözler’i korkunç bir kırmızı ışıkla parlıyordu.
Mükemmel bir şekilde dövülmüş bir cellat bıçağının güzel olduğu gibi, o da güzeldi.
Ortaya çıktı ve bir Ân için, sanki bu yeni Varoluş’un Havası’nı soluyormuş gibi gözleri kapalı bir şekilde orada durdu.
Sonra gözlerini açtı. O korkunç Kırmızı parıltı, saf, zeki bir kötülüğün ışığı, Kıyı’nın Bilinmeyen Mesafesi’nin ötesinden Noah’a döndü ve ona sabitlendi!
Tek bir adım attı.
Ve Kıyı’nın kenarına değil, Kutsal Totem’in dibine geldi ve tereddüt etmeden hemen diz çöktü.
Noah, bu imkansız Varoluş’a baktı, sonra Kule’nin tepesinden atladı ve sessizce O’nun önüne indi.
Daha önce hissettiği ezici nefret ve öfke seli yok olmuştu.
Şimdi, bu büyük, diz çökmüş Varoluş’tan, mükemmel, sinir bozucu bir sükunet dışında hiçbir şey hissetmiyordu.
Diz çökmüş pozisyonunda, Malphas başını kaldırdı ve Kıpkırmızı Gözler’i Noah’ınkilerle buluştu.
Konuştuğunda sesi yumuşak, kültürlü bir Bariton’dan ibaretti ve her kelime, saygı ve hürmet dolu, mükemmel bir şekilde cilalanmış bir mücevher gibiydi.
“Gerçek Tiran İmparator’un Işığ’ı altında bağlı olmak, Ölçülemez bir onurdur. Ben, Malphas, efendimi selamlıyorum.“
…!
Tüm tavırları bir Paradoks’tu. Varoluşsal Yakışıklı bir Asi gibi görünüyordu, hayal edilemez bir öfkenin hatırasını yayıyordu, ama en mükemmel, en alçakgönüllü hizmetkar gibi davranıyordu!
Noah’ın gözleri parladı, Unvan’ı sessizce kabul etti.
“Malphas… Bana kim olduğunu göster.“
Neredeyse Hipnotik bir zarafetle, Malphas diz çökmüş pozisyonundan kalktı ve derin, resmi bir selam verdi.
Sanki bir şey tutuyormuş gibi elini kaldırdı ve avucundan, şaşırtıcı bir şekilde, bir durum Sayfa’sı belirdi, saf, bilgilendirici bir ışık parşömeni, bunu Noah’a sundu.
>Malphas – Zalim Hizmetkar, Karga.>
>Ayırt Edici Özellik: Aşkınlık Kleos Erken Yaşam Kara Yaşam Formu.>
>Durum: Parçalanmış Varoluş (Mevcut form, Orijinal Güc’ün bir kısmını temsil eder)>
>Birincil Yetenek – Panoptik Bakış: Algısı’nı kullanarak Katlar’daki herhangi bir Yer’i gözlemleyebilir. Gözlem’in netliği ve süresi, hedef konumun Karmaşıklığ’ına bağlıdır. Şu Ân’da tüm Katlar’ı mükemmel netlikle gözlemleyebilir.>
>İlk Bağ: Erken Yaratık Osmont’a geri dönülmez bir şekilde bağlıdır. Sadakat’i mutlak olup, yaptığı her şey efendisinin İradesi’nin bir uzantısıdır. Efendisi için her türlü yöntemi kullanır. Her türlü Yöntemi. Ancak acımasızlık eğilimi vardır.>
>İçerdiği Her Şey: Bu Varoluş, eski Efendisi tarafından kendisine isteyerek, verilen Sadakat, Nefret, Öfke, Korku, Güvensizlik ve Keder gibi Her Şey’in fazlalığının bir kabıdır.>
>Ayırt Edici Özellik – Kararlı Tanık: Varoluşsal veya Psikolojik Zarar Görmeden felaket büyüklüğündeki Olaylar’ı Gözlemleyebilir ve Kaydedebilir.>
…!
Oh!
Bu bölümde emeği geçen; çevirmen ve düzenleyici arkadaşların
emeklerinin karşılığı olarak basit bir minnet ifadesi yani teşekkür etmeyi ihmal etmeyelim.
