Tor’un sözleri karlı alanda yankılandı ve Noah bir cevap bile veremeden, Atmosfer’i başka bir ses yarıp, geçti.
“Vay vay vay, bu da ne böyle?“
Noah, bu karlı alanın bir köşesinden çıkan sesi duyduğunda, bakışları ciddileşti; Eğer o ses kasten yankılanmasaydı, Varoluş’un orada olduğunu bilemezdi bile.
Uzay bir Soğan’ın Katmanlar’ı gibi geriye soyuldu ve tüm korkunç ihtişamıyla BU Medeniyet Otorite’si ile yanan bir Varoluş ortaya çıktı.
Şanlı bir güvenle belirdi; Önündeki sahneyi Ânaliz Ederken, tavşan kulakları seğiriyordu. Bakışlar’ı lazer odağıyla Noah’a kilitlenirken, gözleri Mor parlaklıkla atıyor, ilk değerlendirmesinde Tor’u tamamen görmezden geliyordu.
Noah, sanki içini görmeye, Varoluş’unun barındırdığı her sırrı ve gizemi çözmeye çalışıyormuş gibi onun delici bakışlarını hissetti. Bu Varoluş’un sadece gözlemlemekten çok daha fazlasını yapmak istediğini ve bu dürtüleri harekete geçirememesinin tek nedeninin Tor’un Varoluş’unu olduğunu hissedebiliyordu.
Gözler’i detayları kataloglarken, bu duruma yoğun bir şekilde odaklandı. Bu Varoluş’un arkasında, Otorite yayan bir düzine başka korkunç imza daha vardı ama hepsi ondan çok daha az güçlü görünüyordu.
Güçler’inin BU-Öncesi Aşaması’nda oldukları görülüyordu.
Noah’ın Bakışlar’ı Ânalitik bir şekilde onların üzerinden geçerken, dikkati aniden grubun arkasında, tamamen beklenmedik bir şey hissettiği yere çekildi.
Tanıdık bir şey.
Tanıdık mı? Burada ona ne tanıdık gelebilirdi ki?
Gözler’i ağırlaştı; Bakışlar’ı hâlâ O’nu analiz Eden BU Varoluş’undan ayrıldı ve onun çok arkasında, Beyaz-Altın Elbise’li bir Kadın’a odaklandı.
Onu gördüğünde gözleri tanımayla vızıldadı, çünkü hissettiği aşinalık, kendi Varoluş’unda akan ve Kadın’ın Varoluş’uyla rezonansa giren Yaşayan Varoluşsal Köken Otoritesi’ydi!
Ona yeni keşfedilen bir anlayışla bakarken, Noah’ın gözleri muazzamlıkla şimşek gibi çaktı.
Kadın, Varoluş Dış’ı Bir Görünüm’e sahipti; Yüz Hatla’rı o kadar Varoluşsal Derece’de Mükemmel’di ki, neredeyse Varoluş Dış’ı görünüyorlardı. Saçlar’ı Sıvı yUldız ışığı gibi akıyor, etrafındaki boşluğu aydınlatan Beyaz-Altın parlaklıkla ışıldıyordu. Gözler, sanki Sayısız Varoluş’un köken noktalarını barındırıyormuşçasına Kavranamaz bir derinliğe sahipti.
Noah’ın Gözler’inin önünde kendiliğinden bir bildirim açıldı.
>İsim: ???????????? [Yaşayan Köken… BU Yaşayan Köken?].>
>Sınıflandırma: ????????????.>
>Karmaşıklık: ???????????? [BU-Önce’si Olarak Görüntüleniyor].>
>Saflık: ???????????? [BU-Öncesi Olarak Görüntüleniyor].>
>Büyük İlkeler: ????????????.>
>Tekillik İlkeler’i: ????????????.>
>Mevcut Hükümdarlık Durum’u: Köken Yolu’nda son derece ileri.>
>Uyarı: Bu Varoluş’un mevcut Varoluş’u, BU-Önce’si Unvan’ının Güc’ünü sergiliyor.>
>Analiz, bunun muhtemelen önemli bir aldatmaca olduğunu gösteriyor - Siktiğim’in bir yalanı.>
>Not: Varoluş, Yüzeysel Gözlem’in Gösterdiğ’inden Çok Daha Gelişmiş’tir.>
Noah, tüm bu bilgilere Ânalitik bir hayretle baktı, zihni imalar arasında hızla yarışıyordu.
Karşısında, Noah’ın yoğun bakışı, BU Yaşayan Köken’in gözlerinin de sakince ona kilitlenmesini sağladı. Noah’ın ona kullandığı aynı Ânalitik kesinlikle onu süzdü ve ne kadar gizlenirse gizlensin, onun bakışlarında da bir tanıma Kıvılcım’ı çakmış gibiydi!
Sonsuz Açılım’da BU Yaşayan Varoluşlar’dan biriyle gerçekten tanışmış, kendi Çağ’ında o saygın Varoluşlar olarak bilinmelerinden önce onlarla karşılaşmıştı!
BU Yaşayan Köken’i görmek, bu Geçmiş’te gerçekte neler olduğuyla ilgili doğayı da sorgulamasını sağladı.
Bu Çağ’da açıkça birden fazla BU Varoluş’u mevcuttu. BU YARATIK korkulan biriydi, tıpkı BU Yaşayan Paradoks gibi. Nasıl oluyordu da kendi Zaman’ının En İlkel Katlar’ında, BU Yaşayan Varoluşlar kolektifinin yanında sadece BU YARATIK yaygındı? Sonsuz Açılım’da dolaşan diğer Sayısız Canavar’a ve Güc’e ne olmuştu?
Zihni, hemen cevabı olmayan pek çok soruyla vızıldamıştı!
Ama bu anda, Tor’un sakin sözleri düşüncelerini bölmüştü!
“Yeterince baktın mı?“ diye sordu Tor tehlikeli bir nezaketle.
BU Zaman Sörfçü’sü soruya samimi bir eğlenceyle güldü.
“Hayır, ne mümkün,“ dedi acımasız bir dürüstlükle. “Ne hissettiğimi düzgün bir şekilde anlamak için çok daha yakından bakmam gerekebilir.“
Gözler’i Noah’ın üzerinde sabit kaldı.
“Orada yanında duran o şey Sonsuz Açılım’a ait değil. Hiçbir zaman ait olmadı, asla olmayacak. Kendimi Zaman Mekaniğ’i konusunda biraz Uzman Sayabilirim ve eğer Zaman’ın kendisiyle oynayan biri varsa, genellikle nasıl ve nedenini anlamayı başarabilirim.“
Gülümsemesi yırtıcı bir ilgiyle genişledi.
“Ama yanındaki o şeyin, Zaman’ın bu noktasında burada var olabilmesi bile mümkün olmamalı. Zamansal Yer Değiştirme, anladığım her Ölçü’ye göre imkansız. Henüz Mutlak Hükümdarlığ’ın BU Yüzeysel Derinliği’ne bile ulaşmamış görünürken, böyle bir şeyi nasıl yapabildiğini görmem gerek; O yüzden evet, çok daha yakından bakmaya ihtiyacım olacak.“
Bakışlarında meydan okumayla başını yana eğdi.
“Tek soru, onu düzgünce inceleyebilmemden önce benim Zamanım’dan biraz alıp, almayacağın olacak.“
Böylesine sivri sözler üzerine Tor, BU Zaman Sörfçüsü’nü Kendi Ânalitik değerlendirmesiyle baştan aşağı süzerken, derin bir vahşet hissiyle gülümsedi.
“Açlık ve Zaman,“ dedi felsefi bir ağırlıkla. “Birçoklarının temelde farklı olduğuna inandığı, ayrı Varoluş İlkeler’iyle işleyen iki Kavram.“
Gözleri kara delikler gibi dönmeye başladı.
“Ama o kadar da farklı değiller, Ey Zaman Sörfçü’sü, değil mi? Şu... BU Yaşayan Zamansal’a kıyasla Zaman’ın daha zayıf uygulayıcısı sensin, öyle mi? Seni biraz eğiteyim. Her şey sonunda Açlığ’a av olur. Zaman bile Tüketilebilir, Yutulabilir, Daha Büyük Bir Şey’in parçası yapılabilir.“
Gülümsemesi yırtıcı bir hâl aldı.
“Şu anda sana bakarken, Zaman’ın tadını dilimde alabiliyorum. Biraz tuzlu; Kaçınılmazlık ve çürüme alt tonları var. Kendini Dokunulmaz sanan ama nihayetinde diğer Her Şey gibi Tüketilecek olan bir şeyin tadı.“
Vurgu için durakladı.
“Zaman Otorite’n etkileyici, kesinlikle. Ama olaylar gerçekleşmeden önce yutulursa, ne zaman gerçekleşecekleri üzerindeki Otorite’nin hiçbir anlamı kalmaz. Açlık Zamansal Akış’ın dışında var olur çünkü o bir sabittir, senin Manipülasyonlar’ını Aşan bir Kaçınılmazlık’tır.“
Ses’i derin bir şeye dönüştü.
“Öyleyse buradaki astıma daha yakından bakmadan önce kendine şu soruyu sor: Karşılığında tadılmaya hazır mısın?“
Bu sözlerle, Varoluş’un kendisi, çatışmaya hazırlanan Hükümdarlıklar’ın ağırlığıyla titremeye başladı!
Çevredeki kar fırtınası dramatik bir şekilde şiddetlendi, atmosfer gerilimle yüklenirken, daha da ağırlaştı.
Ve BU İlk Açlık ile BU Zaman Sörfçü’sü arasındaki boşlukta, Varoluş’un kendisi birleşik Varoluşlar’ının baskısı altında çatlamaya başladı.
Noah hepsinin ortasında duruyordu; Hâkiki BU Hükümdarlıklar arasındaki bir çatışmaya ilk kez tanık olmak üzereydi!
Bu bölümde emeği geçen; çevirmen ve düzenleyici arkadaşların
emeklerinin karşılığı olarak basit bir minnet ifadesi yani teşekkür etmeyi ihmal etmeyelim.
