Bölüm 4523: Çaresiz ve Meydan Okuyan! I


Noah, alana girer girmez, ortamın olağanüstü derecede besleyici olduğu ortaya çıkarken, tüm Varoluş’u bir Tanıma ve Özümseme hissiyle vızıldamaya başladı.


“Besleyici“ kelimesi, deneyimlediği şeyi tarif etmek için yetersiz kalıyordu. Sanki Varoluş’un Tekil, doğumsal bir bileşeni burada en saf ve en yoğun haliyle mevcuttu ve bedeni bilinçli bir Çaba Harcama’dan onu sürekli içine çekiyordu.


Daha da ilginci, içine akan bu Atmosferik Otorite’nin her bir zerreciğinin doğrudan Medeniyet’in BU Organı’na gidiyor olmasıydı.


Doğrudan kafasının içine; Gözlemlenebilir Varoluş’ta onun tasarımından önce var olmamış o akıl almaz harikanın artan bir yoğunlukla dönmeye devam ettiği yere.


O bu görkemli Otorite’yi açgözlü bir verimlilikle içerken, Noah’ın gözleri kör edici parlaklığa yavaş yavaş uyum sağlıyor gibiydi. Net bir şekilde algılayabildiği ilk şey, görüş alanında çiçeklenen İstemler’in ortaya çıkışıydı.


>> BU Yaratığ’ın Varoluş’unun BU Kuzey Açılım Düğümü’ne ulaştın.>>


>> Sınıflandırma: Kadim Mühürlü Alan.>>


>> Birincil İşlev: BU Medeniyetsel Otoritesi’nin yoğunlaştırılması ve korunması.>>


>> Çevresel Özellikler: BU Seviyesi’ndeki Otorite bu Alan içinde hapsolur ve Varoluş içeriye doğru ilerledikçe, giderek, artan bir yoğunlukta toplanır.>>


>> Doğal Fenomen: Saf BU Medeniyetsel Otoritesi’nin bu yoğun konsantrasyonları kristalleşebilir ve muazzam değerde doğal hazinelere dönüşebilir.>>


>> Basınç Mekaniği: Atmosferik Otorite, yoğun doğasına yaraşır bir basıncı doğal olarak üretir. BU Ölçeğ’inin altındaki Varoluşlar, daha derine indikçe Varoluşlar’ını sürdürmekte artan zorluklar yaşayacaktır.>>


>> Uyarı: Bu Alan, bilinmeyen amaçlar doğrultusunda BU Yaratık tarafından tasarlanan İlkeler altında işlemektedir.>>


>> Mevcut Konum: Dış Çevre (En düşük konsantrasyon bölgesi).>>


...!


Ortaya dökülen bu korkunç bilgi dizisi karşısında Noah’ın gözleri şaşkınlıkla kocaman açıldı.


BU Yaratığ’ın Varoluş’unun BU Kuzey Açılış Düğüm’ü.


Kuzey olması, Sonsuz Açılım’da dağılmış, burasıyla tamamen aynı en az üç yerin daha olduğu anlamına geliyordu. Muhtemelen daha fazlası.


Ve yeterince korkutucu olan şey, bu Alanlar’ın BU Yaratığ’a ait olduklarına dair doğrudan Ayrım’ın yanı sıra isimlerinde “Açılım“ ibaresinin geçmesiydi. Sanki tüm bu Yapı, belirli amaçlar için BU Yaratık tarafından Tasarlanmış ve İnşa Edilmiş gibi.


Bu yerin aslında neyi başarması amaçlanmıştı?


Noah’ın Varoluş’u, BU Medeniyetsel Otoritesi’nin son derece saf ve yoğun bir formu olması gereken şeyi Pasif olarak emmeye devam ederken, çevre biraz daha netleşti ve gözleri sert ve Ânalitik kaldı.


Şu an Gözlemleyebildiğ’i bölge, sadeliğiyle aslında oldukça güzeldi.


Parlak Beyaz Işık’tan bir hâle, yumuşak bir battaniye gibi her şeyi örterek, daimi bir şafak Atmosfer’i yaratıyordu. Önünde, Rüzgar olmamasına rağmen salınan çiçeklerle bezeli, gür otlaklardan oluşan dingin bir manzara uzanıyordu. Yüzen kara parçaları zeminin üzerinde asılı duruyor, her biri Uzay’da yankılanan kendinden geçmiş bir Otorite’yle atıyordu.


Mekanın tamamı şaşırtıcı derecede boş görünüyordu ve inşası aşırı karmaşık değildi. Bu otlak Alan’ı ve birkaç yüzen kara parçası dışında, sadece şurada burada yükselen dağınık ağaçlar vardı. Ancak her bir Ağaç, onları neredeyse bir amaçla canlıymış gibi gösteren korkunç Seviyeler’de yoğunlaşmış Otorite yayıyordu.


Dış bölgede şu an algılayabildiği her şey buydu.


Ama bu açıkça çok daha büyük bir şeyin sadece çevresiydi. 


Gözleri merkeze doğru daha içeriye kaydığında, çok daha yoğun bir Alan’a geçiş sınırını işaret eden belirgin bir Beyaz Işık halkası daha gördü. Görüşü o ışıklı bariyerin ötesine geçemiyordu, sanki algısı aktif olarak engelleniyordu.



BU Yaratığ’ın Varoluş’unun BU Kuzey Açılım Düğüm’ü olarak bilinen bu korkunç yerin içinde gerçekten neyin yattığını görebilmek ve algılayabilmek için, dış çevreyi iç bölgelerden ayıran çizgiyi fiziksel olarak geçmesi gerekecekti.


Ama o tüm bu bilgileri gözlemlerken ve Ânalitik olarak düşünürken...


GÜM!


Kafasındaki Medeniyet’in BU Organ’ı, etraflarındaki Atmosferik Otorite’yi çılgınca Emerken, önemli bir kilometre taşına ulaştığında, Varoluş’u ani bir yoğunlukla vızıldadı.


Yeni İstemler görüş alanında parladı.


>> Medeniyetin BU Organ’ı İlerlemesi: Mutlak Hükümdarlığ’ın BU Yüzeysel Derinliğ’ine doğru %1.>>



>> Her Şeyin Ölçülemez Birimler’i: 11/20 (Yenilenme devam ediyor).>>


>> Medeniyet’in BU Organ’ı önemli bir gelişim eşiğine ulaştı.>>


>> İlerleme Durumu: BU Yüzeysel Derinliğ’in tamamen kurulmasına giden Yol’un Yüzde Bir’i.>>



>> İlerleme Kilid’i Açıldı: Medeniyetin BU Organ’ı tarafından üretilen Her Şey’in Ölçülemez Birimler’i Arıtıldı ve Nicelleştiril’di.>>


>>Yeni Sınıflandırma: Her Şey’in BU İlkel Birimler’i.>>


>> Etki: Birimler, artık tamamen Kavramsal bir Varoluş yerine Tanımlanmış Özellikler’e ve UYgulamalar’a sahip.>>


Her Şeyin BU İlkel Birimler’i.


Oh!


Noah, Varoluş’unda süzülen o mucizevi Mobius Şeritler’ini incelerken, bu eşsiz ayrıma Ânalitik bir ilgiyle baktı. Ölçülemez’den İlkel’e dönüşüm, daha Râfine bir şeye doğru ilerlemeydi.


Tanımlayıcı bilgilerle başka bir İstem Maddeleş’ti.


>> HER ŞEYİN BU İLKEL BİRİMLER’İ.>>


>> Sınıflandırma: Nihai Otorite Para Birim’inin Doğuş Formu.>>


>> Doğa: Herhangi bir Kavram’a, İlkel’ye veya Varoluş İfadesi’ne uygulanabilen Medeniyetsel Potansiyel’in Yoğunlaşmış Öz’ü.>>


>> Mevcut Yetenekler: Hükümdarlığ’ın BU Gerçek İfadesi’ni besleyebilir. Medeniyet’in BU Organı’nın büyümesini hızlandırabilir. Varoluş’un herhangi bir Yön’ünü geçici olarak geliştirmek için tüketilebilir.>>


>> Sınırlamalar: İlkel doğası, verimliliğin daha Râfine versiyonlardan düşük olduğu anlamına gelir. Maksimum Depolama Kapasite’si şu anda 20 Birim ile Sınırlı’dır.>>


>> İlerleme Yolu: Medeniyet’in BU Organ’ı derinleştikçe, daha güçlü Formlar’a Evrilecektir.>>


>> Not: Bu birimler bir şeyin temelini temsil eder.>>


Noah, detaylı bilgiye Quintessence ile parlayan gözlerle baktı. İlerlemesi beklediğinden daha Hız’lı artıyordu!


Yakında, Lumivara’nın figürü şaşırtıcı bir dönüşüm geçirdi, Beden’i İnsan’sı bir şekle büründü.


Zarif hatlara ve içsel bir ışıkla parlıyormuş gibi görünen Aoluk bir Cild’e sahip Genç bir Kadın olarak görünüyordu. Saçları uzun ve Beyaz’dı, neredeyse Sıvı bir niteliğe sahipti; Şekil verilmiş Yıldız Işığ’ı gibi sırtından aşağı dökülüyordu.


Başının tepesinden çıkan tilki kulakları gergin bir Enerji’yle seğiriyordu. Omurgasının tabanından çıkan tek bir Gür Tilki Kuyruğ’u nazikçe sallanıyordu.


Işığ’ın kendisinden dokunmuş gibi görünen sade beyaz cübbeler giymişti ve Altın Gözler’i tam bir hayranlık ifadesiyle etrafa bakıyordu.


“Efendim, bana neler oluyor?“ diye sordu, sesi hayretle boyanmıştı. “Daha önce buraya geldiğimde, sadece biraz daha içeri girip, şu ağaçlardan meyve toplayarak, güç kazanabiliyor ve Hükümdarlığ’ımıiç ilerletebiliyordum.“


Otorite ile titreşen dağınık ağaçları işaret etti.


“Ama şimdi Beden’im, benim hiçbir Çabam olmadan Atmosferik Otorite’yi doğal olarak çekiyor gibi görünüyor. Bu... Efendim’in Varoluş’uma bağlı Mana’sı yüzünden mi?“

...!