Bölüm 4585: Bir Çözülme! I


İlkel Genesis Sahili’nde, Noah’ın Varoluş’u içeriden dışarıya, Derisi’ne bile yansıyan ışıldayan Mavi-Altın parıltıyla parlamaya devam ederken; Ul’moreth’e daha fazla bilgiye duyulan açlıkla dolu parlak bir bakışla baktı.


Ul’moreth, bu yoğunluğu algıladı ve eğlenmiş bir gülümseme gibi hissettiren bir ifadeyle başını salladı, gerçi elbette tüm Formu kalın tüylerle kaplıydı ve Noah duyguyu sadece başka yollarla algılıyordu.


Kadim Varoluş ona baktı ve bilen bir tonda konuştu.


“Sabırsızlığının senden yayıldığını hissedebiliyorum, Küçük Anomali. Tüm odağını sadece onun üzerinde tutmak zorunda kalmadan Ateş Fonem’ini şimdiden Dahili olarak telaffuz edebilmen oldukça dikkate değer. Çevrenin tam farkındalığını korurken, onu arka plan aktivitesi olarak işliyorsun. Ama şu anda şimdiden daha fazlasını istemek niyetindesin, evet mi? Pekala. Tamam!“


İmkansız derecede uzun ağaçların arasındaki küçük bir açıklıkta yürümeyi bıraktılar.


Ul’moreth, kıllı bir elini kaldırdı ve rahat bir hareketle yukarıyı işaret etti. Yukarıdaki yükselen ağaçlardan birinden bir sopa düştü ve mükemmel bir şekilde avucuna indi.


Farklı türde Medeniyet Otoriteler’iyle dolu ışıldayan ağaçlarla çevrili açıklıkta, Ul’moreth sopayı kullanarak, kasıtlı darbelerle aşağıdaki zemini çizmeye başladı.


“Varoluş boyunca sayısız Fonem Varyasyon’u ve Permütasyon’u olsa da, tüm çağlardaki Varoluşlar Özelleşmiş İfadeler ve Lehçe değişiklikleri geliştirmiş olsa da, aslında Varoluş’un Gerçek Alfabe’si sayılabilecek sadece On Sekiz Çekirdek Fonem, yani İlk Dil’in Harfler’i vardır,“ diye başladı ilk sembolü toprağa çizerken.


“Bu On Sekiz Temel Harf’ten her biri seksen bir farklı Varyasyon üretebilir. Ateş, hafif değişikliklerle yazıldığında ve ifade edildiğinde; Sebat Etmek, Kavurmak, Arındırmak, Tüketmek, Tutuşturmak ve daha pek çok Kavram’ı da temsil edebilir. Bunlar,ntek bir Çekirdek Fonem’in Küçük Varyasyonlar’ıdır. Sonunda, Temel Yapı’yı anladığında, tüm varyasyonları kendi başına çözebilmelisin, ancak temel Ateş Fonem’i özünde aynı kalacaktır.“


Devam ederken, daha ayrıntılı desenler çizdi.


“Sadece Ateş Fonem’i, diğer Fonemler’le karıştırıldığında... Logos dediğimiz Daha Büyük Yapılar’a, kelimelere dönüşür. Ama bu daha sonrası için. Ateş, Yaban Ateş’i olabilir. Ruh Ateş’i, Soğuk Ateş, Hiçlik Ateş’i olabilir. Her biri aynı Temel Harf üzerine inşa edilmiş farklı bir ifadedir.“


“Ancak Ateş, Varoluş Alfabesinde’ki sadece bir harftir. İzin ver seni diğerleriyle tanıştırayım, Küçük Anomali, böylece konuşmayı öğrendiğin tam Dilsel Çerçeve’yi anlayabilirsin. Ve unutma, bunların hepsi İlk Dil’in sadece en doğru çevirisidir.“


Ateş’i temsil eden köşeli sembolün yanına akıcı bir sembol çizdi.


“İkinci Çekirdek Fonem Su’dur. Akış, Uyum, Sebat İlkesi’dir. Akış ve Adaptasyon Kavramlar’ı da Çekirdek Su’dan türetilen Varyant Fonemler’dir. Bu Fonem, kabının şeklini alan ancak yine de kendi öz doğasına sahip olan Kavram’ı temsil eder. Su; Benliğ’i kaybetmeden değişimi, kimliği yok etmeden dönüşümü somutlaştırır.“


Başka bir sembol şekillendi, sağlam ve geometrik.


“Üçüncüsü Toprak’tır. İstikrar, Temel, Dayanıklılık; her şey geçip, gittiğinde, geriye kalan İlke’dir. Toprak, Temel Süreklilik Kavram’ıdır, diğer her şeyin üzerine inşa edildiği Ana Kaya’dır. Maddeselliğ’in Kendisi’ni, Şeyler’in Katı, Gerçek ve Kalıcı olabileceği fikrini temsil eder.“


Dönen, neredeyse görünmez bir işaret belirdi.


“Dördüncü Çekirdek Fonem Hava’dır. Hareket, Özgürlük, Dağılım; Kavranamayan ama her şeye Dokunan İlke’dir. Hava, Madde Olmadan yayılma Kavram’ını, doğrudan Temas olmadan etkiyi, bazı şeylerin görülmeden veya tutulmadan her şeyi etkilediği fikrini temsil eder.“


İçi boş bir daireye benzeyen bir şey çizdi, yine de bir şekilde potansiyelle dolu hissettiriyordu.


“Beşincisi Hiçlik’tir. Pek çoğunun yanlış anladığı gibi Yokluk değil, daha ziyade Potansiyel İlke’si, şeylerin ayrı ayrı var olmasına izin veren aradaki boşluktur. Hiçlik, bir şeyi diğerinden ayıran, ayrımı mümkün kılan şeydir. Hiçlik olmadan, her şey farklılaşmamış bir bütünlüğe sıkışırdı. Olasılık Kavram’ının Kendisi’ni, Varoluş’un üzerine resim yaptığı Tuval’i temsil eder.“


Yerde ışın saçan bir sembol patlak verdi.


“Altıncı Çekirdek Fonem Işık’tır. Elektromanyetik Radyasyon, İfşa, Netlik; Diğer şeyleri görünür ve Bilinebilir Kılan Kavram’ın İlke’sidir. Işık, farkındalığı, bilinci, şeylerin algılanabileceği ve anlaşılabileceği fikrini temsil eder. Fiziksel görüşten entelektüel kavrayışa kadar her Seviyede’ki Aydınlanma İlkesi’dir.“


Onun yanına, çevredeki parlaklığı emiyor gibi görünen bir şey çizdi.


“Yedincisi Karanlık’tır. Işığ’ın Yokluğ’u değil, daha ziyade Gizem, Gizlilik; Bilinmeyen ve Bilinemez Kalan Kavram’ın ilkesidir. Karanlık, Algı ve Anlayış’ın Sınırlar’ını, bazı şeylerin farkındalığın Ötesi’nde var olduğu kabulünü temsil eder. O, açığa çıkmamış Potansiyel’dir, korunan Sırlar’dır.“


Organik, büyüyen bir desen ortaya çıktı.


“Sekizinci Çekirdek Fonem Yaşam’dır. Canlılık, Büyüme, Evrim; Kendisi’ni artan karmaşıklıkta organize eden İlke’dir. Yaşam sadece Biyolojik süreçler değil, beliren Düzen Kavram’ı, Karmaşıklığ’ın Basitlikten doğabileceği ve zaman içinde kendini sürdürebileceği fikridir. Entropi’ye Direnen Organizasyon İlkesi’dir.“


Yanında, kesinlik ve serbest bırakılmayı çağrıştıran bir sembol vardı. 


“Dokuzuncusu Ölüm’dür. Durma, Bitiş, Yıkım Yol’uyla dönüşüm; Karmaşıklığ’ı Basitliğ’e döndüren İlke’dir. Ölüm gereklidir; Tüm Organize şeylerin eninde sonunda bileşenlerinin yeniden düzenlenebilmesi için Çözülme’si gerektiği Kavram’ıdır. Çözülme Yol’uyla Yenilenme Döngüsü’nü, yeni yaratım için alanın temizlenmesini temsil eder.“


İleriye işaret eden bir ok çizdi, sonra bir tane daha ardından bir ilerleme hissi yarattı.


“Onuncu Çekirdek Fonem Zaman’dır. Sıralama, Nedensellik, Sebep ve Sonuç Ok’u; Her Şey’in aynı anda gerçekleşmesi yerine bir Şey’in diğerini izlemesini sağlayan İlke’dir. Zaman, Anlatı Kavram’ının Kendisi’ni, Varoluş’un Bir Ânda Donmuş Statik bir Tablo’dan ziyade bir Hikaye’ye sahip olduğu fikrini temsil eder.“


Dışarıya, her yöne yayılan çizgiler vardı. 


“On Birinci’si Uzay’dır. Genişleme, Boyut, Mesafe ve Konum; Şeyler’in orada değil burada olmasına izin veren Kavram’ın İlkesi’dir. Uzay, Hiçlik yoluyla değil Mesafe Yol’uyla ayrılığı, şeylerin birbirinden sadece farklı olmak yerine birbirine uzak olabileceği fikrini temsil eder.“


Kesişen çizgilerden oluşan mükemmel simetrik bir desen çizdi. 


“On ikinci Çekirdek Fonem Düzen’dir. Desen, Yapı, Öngörülebilirlik; Kurallar koyan ve bunların takip edilmesini sağlayan İlke’dir. Düzen Tutarlılıktır, Varoluş’un tamamen rastgele olmak yerine Desenler’i takip ettiği Kavram’dır. Doğal Yasa fikrinin kendisini, Şeyler’in içinde işlediği Çerçeve’yi temsil eder.“


Bir şekilde tutarlı bir bütün oluşturan kaotik karalamalar çizdi. 


“On üçüncüsü Kaos’tur. Öngörülemezlik, Rastgelelik, Kısıtlamadan Özgürlük; Desenler’i kıran ve yenilik yaratan İlke’dir. Kaos, Sonsuz Olasılık Kavram’ıdır, Varoluş’un Geçmiş Desenler’iyle bağlı olmadığı fikridir. Hakiki Yeniliğ’i, şeylerin daha önce gelenden farklı olma kapasitesini temsil eder.“


Birleşik bir tasarım oluşturan birbirine bağlı daireler çizdi. 


“On dördüncü Çekirdek Fonem Birlik’tir. Bağlantı, İlişki; Ayrı Şeyler’i uyumlu bütünlere bağlayan İlke’dir. Birlik, Şeyler’in Bireysel Kimlikler’ini kaybetmeden ilişkili olabileceği, bütünlüğün onu Yaratan Bileşenler’i yok etmeden Çeşitlilik’ten Doğabileceğ’i Kavram’ını temsil eder.“


Birden fazla parçaya bölünen tek bir şekil vardı. 


“On beşincisi Bölünme’dir. Ayrılma, Ayrım; Birleşmiş şeyleri alıp, Çokluk Yaratan İlke’dir. Bölünme farklılaşmadır, bir şeyin kökeniyle bir miktar bağlantıyı korurken, pek çok şey Olabileceğ’i Kavram’dır. Birlikten, Çeşitliliğ’in Yaratılması’nı, Olasılığ’ın çiçeklenmesini temsil eder.“


Varoluş’a doğru genişleyen bir nokta vardı. 


“On Altıncı Çekirdek Fonem Başlangıç’tır. Köken, Başlama; Süreçler’i başlatan ve Şeyler’i Varoluş’a getiren İlke’dir. Başlangıç, Zamansal ve Kavramsaldır, bir Şey’in Yokken var olduğu bir noktanın olduğu fikridir. Varolmama’dan Varoluş’a geçişi temsil eder.“


Nihai bir noktada birleşen çizgiler vardı. 


“On Yedinci’si Bitiş’tir. Sonuçlanma, Tamamlanma; Süreçler’i bitiren ve Şeyler’i Varoluş’tan Kaldıran İlke’dir. Bitiş, Durma ve Yerine getirmedir, Şeyler’in Sonsuz’a kadar devam etmek yerine doğal sonuçlarına ulaştığı Kavram’dır. Varoluş’tan Varolmama’ya geçişi, bir şeyin amacını tamamladığı Anı temsil eder.“


Son olarak, aynı anda hem var olup, hem de var olmayarak, kendisiyle Çelişiyor gibi görünen bir Sembol çizdi.


“Ve On Sekizinci ve Son Çekirdek Fonem, Küçük Anomali, Paradoks’tur. Çelişki, İmkansızlık; Mantığ’ı İhlal Etmesine rağmen yine de var olan İlke’dir. Paradoks, Varoluş’tun tutarlılıkla bağlı olmadığı, Şeyler’in aynı anda hem olup, hem olmayabileceği, Varoluş’un kendisinin Çözülemeyen Çelişkiler içerdiği Kavram’ı temsil eder. Belki de tüm Çekirdek Fonemler arasında en tehlikeli ve en güçlü olanıdır çünkü diğerlerinin içinde işlediği çerçevenin ta kendisini baltalar.“


...!


On sekiz!


Önünde yerde parlayan 18 görkemli Harf, her biri bir öncekinden daha büyük hissettiriyordu, ama bu... İlk Dil’di.