Hyouka Novel - Türkçe Çevrimiçi Oku

2 - Geleneksel Klasikler Kulübü'nün Yeniden Doğuşu Sıklıkla lisede hayatın gül renginde olduğu söylenir. 2000 yılı sona erdiğinde, bir Japonca sözlük tarafından tanımlanan o tarihe uyan günün gelişi çok uzak değil. Ancak bu, tüm lise öğrencilerinin böyle gül rengi bir yaşam diledikleri anlamına gelmez. Eğitim, spor ya da romantizm olsun, her zaman her şeyden ziyade gri renkli bir hayatı tercih eden bazı insanlar olacaktır; Kendi hesabımda birkaç tane biliyorum. Yine de, hayatını yaşamak için oldukça yalnız bir yol. Burada eski bir arkadaşım olan Fukube Satoshi ile gün batımının ışığıyla dolu sınıfta böyle bir konuyu konuştum. Her zamanki gibi, Satoshi güleryüzlü bir surat taşıyacak ve “Ben de öyle düşündüm.” Dedi. Bu arada, bu kadar mazoşist olduğunu asla bilmiyordum. ” Ne yazık ki yanlıştı. Bu yüzden protesto ettim, "Hayatımın gri renkli olduğunu mu söylüyorsun?" "Bunu mu söyledim? Ama Houtarou, ister ders çalışıyor, ister spor mu, diğeri neydi? Romantizim? Hiç bunlardan herhangi birini ileriye baktığını sanmıyorum." Onayımı onayladım. Kendimi aktif hissetmekten nefret etmediğimi anladığın sürece iyiyim. Sadece rahatsız edici herhangi bir şey üzerinde enerji israfını sevmiyorum. Benim tarzım gezegenin iyileştirilmesi için enerji tasarrufu sağlamaktır. Başka bir deyişle, "Eğer bunu yapmak zorunda kalmazsam, yapmayacağım. Yapmam gerekirse, çabuk olun." "Enerji tasarrufu ya da sinizm olup olmadığı, aynı şey, değil mi? Enstrümantaliteyi hiç duydunuz mu??" "Hayır." "Kısacası, sizin gibi özel bir ilgisi olmayan bir kişi için, Kamiyama Lisesi'nde herhangi bir kulübe katılmadığınızı gözlemleyerek, lise kulübü etkinliklerinin Kutsal Toprakları sizi gri renkli yapar kişi." "Ne? Sizce cinayetten ölüm, ihmalden ölümden farklı değil mi?" Satoshi tereddüt etmeden şöyle cevap verdi: “Belli bir bakış açısıyla, evet. Ölü bir insanı, ölümü onun ruhundan kurtulmak için ihmalinden dolayı ikna etmeye çalışıyorsanız, tamamen farklı bir konu olmasına rağmen.” "..." Arsız piç. Bir kez daha benden önce bir kişiye baktım. Fukube Satoshi, eski dostum, değerli rakibim ve ölümcül rakip, bir adam için oldukça kısa. Bir lise öğrencisi olarak bile, kadınsı görünüşlü bir zayıflama olarak yanıltıcı olabilir, ama içten tamamen farklıdır. Bu farkın ne olduğunu açıklamak oldukça zordur, her neyse, sadece farklı hisseder. Her zaman bir gülümseme taşımanın yanı sıra, her zaman bir ipli çanta yanı sıra onun marka yanaklığı ile görüldü. Aynı zamanda El Sanatları Kulübünün bir üyesi, bana neden sorma. Onunla tartışmak sadece bir enerji israfıdır. Bu konuşmanın sonunu belirtmek için elimi salladım. "Evet, her neyse. Sadece eve git." "Evet, haklısın. Bugün hiç kulüp aktivitesi yok ... belki eve gideceğim." Satoshi belini gerdiğinde, aniden bir şey fark etti ve bana baktı. “'Evine git' mi? Bunu, sizden nadiren duyuyor." "Nedir?" “Eğer eve gidiyorsa, bu cümleyi bile söylemeden önce bunu yapmamış mıydınız? Herhangi bir kulüple bağlantınız olmadığında okuldan sonra ne işiniz olacak?” "Ah." Kaşımı kaldırdım ve üniforma ceketimin sağ cebinden bir parça kağıt çıkardım. Sakince Satoshi'ye teslim ettikten sonra gözleri şaşkınlıkla genişledi. Hayır, aşırı tepki veriyor. Gözleri genişlemiş olsa da, gerçekten şaşırmış gibi değil. Satoshi, her şeyden sonra böyle abartılı reaksiyonlar için iyi bilinmektedir."Ne ?! Bu nasıl olabilir?" "Satoshi, kendin gibi davran." "Bu bir kulüp başvuru formu değil miydi? Şaşkınım. Sadece yeryüzünde ne oldu? Houtarou'nun bir klübe katılması için ..." Gerçekten bir kulüp başvuru formu. Yazılan kulüp ismini görünce Satoshi kaşını kaldırdı. "Klasikler Kulübü ...?" "Bunu duydun mu?" "Tabii ki, neden Classics Club? Neden klasik edebiyatla ilgilendiniz?" Şimdi bunu nasıl açıklamalıyım? Kafamı çizdim ve iç sol cebimden bir parça kağıt çıkardım. Satoshi'ye teslim ettiğim, karalanmış el yazısıyla yazılmış bir mektuptu. "Oku onu." Satoshi derhal mektubu aldı ve içinden geçmeye başladı ve beklendiği gibi gülmeye başladı. "Haha, Houtarou, şimdi bu kesinlikle zahmetli. Kız kardeşinden bir talep, öyle değil mi?" Neden bu kadar neşeli görünüyordu? Öte yandan, acı bir ifade gösterdiğimin çok farkındaydım. Bu sabah Hindistan'a gelen bu havayolu, yaşam tarzım için ayarlamalar yapmaya çalışıyordu. Oreki Tomoe sürekli olarak, hayatımı raydan çıkarmak için mektuplar gönderiyor. 'Houtarou, büyük kardeşinizin gençleri Klas Kulübü'nü koruyun.' Bu sabah zarfı açıp o kısa harfle okuduğumda, kendi-merkezli içeriğinin farkındaydım. Kız kardeşimin anılarını korumak için hiçbir yükümlülüğüm yoktu, ama ... "Senin sütünün uzmanlık yaptığı şey neydi? Jujutsu?" "Aikido ve Taiho-jutsu . Bir kişi acı verme niyetine sahipse oldukça acı verebilir." Hem akademisyenler hem de dövüş sanatlarında yetkin bir üniversite öğrencisi olan kız kardeşim Japonya'yı tek başına ele geçirmekten hoşlanmıyordu ve dünyaya da meydan okumaya karar vermişti. Onun öfkesine girmek akıllıca olmaz. Daha sonra, sahip olduğum küçük gururla direnmeye çalışırken, ona karşı çıkmam için çok az nedenim olduğu da doğruydu. Gerçekten de ablam, bullseye, daha iyi yapacak bir şeyim olmadığını belirterek vurdu. Bağlı bir öğrenciden ziyade görünmez bir kulüp üyesi olabileceğime karar verdim ve tereddüt etmeden "Bu uygulamayı bu sabah gönderdim." "Bunun anlamını biliyor musun, Houtarou?" Satoshi, kız kardeşimin mektubuna bakarken söyledi. İç çektim ve "Evet, bundan hiçbir faydası yok gibi görünüyor" dedi. “... Hayır, demek istediğim bu değildi.” Bakışlarını mektubundan kaldıran Satoshi, garip neşeli bir tonla söyledi. Mektubu avucunun arkasına yapıştırdı ve dedi ki, "Şu anda Classics Club'da üye yok, değil mi? Bu sadece kulüp odasını kendin için tutuyorsun. Bu harika değil mi? İçerideki özel bir üs okul kendi kullanımınız için. " Özel bir üs? “... Buna bakmak için ilginç bir yol.” "Bundan hoşlanmadın mı?" Bu garip akıl yürütme. Satoshi temelde okulda kendi gizli tabanım olabileceğini söylüyordu. Böyle bir fikre asla dayanamadım. Özel bir alan, ha? Böyle bir şeyi gerçekten arzuladığım gibi değil ve bunun için çok çalışmak için uğraşmak isterim ... Ama bir şey gibi gelse çok da kötü değil. Satoshi'den mektubu geri aldım ve "Tahmin et, o kadar da kötü değil. Bakabilirim." "İyi. Denemeniz gereken fırsatlar var." Denemek için fırsat var, ha? Şey, benim kişiliğime hiç benzemiyor gibi değil, bu yüzden acı bir şekilde gülümsedim ve omuz çantamı aldım. Hala kendi sloganımla sadık kaldım. Açılan pencerelerden, Atletizm Takımı'nın sesleri duyulabilirdi. "... Dövüş dövüş dövüş!..."Kendimi böyle savurgan enerji tüketimine dahil etmek istemem. Beni yanlış anlamayın, enerji tasarrufunun üstün bir seçenek olduğunu söylemiyorum, bu yüzden o aktif insanları aptal olarak görmüyorum. Onları dinledikten sonra Classics Club odasına yöneldim. Döşenmiş koridorda ve üçüncü kata doğru yürüdüm. Büyük bir merdiven taşıyan kapıcıyla görüştüğümde, Classics Club odasının nerede olduğunu sordum ve Özel Amaçlar Bloğu'nun dördüncü katındaki Jeoloji Konferans Salonu'na yöneldim. Bu okul olan Kamiyama Lisesi, öğrenci sayısında ne büyük, ne de kampüs alanında büyük değildi. Toplam öğrenci sayısı bin civarındaydı. Okul, çoğu lisede olduğu gibi üniversite giriş sınavlarına yönelik müfredat sağlarken, özellikle akademisyenleri için dikkate alınmamıştır. Diğer bir deyişle, normal bir lise. Öte yandan, okulda olağanüstü sayıda çok sayıda kulüp vardı (Water Paint Club veya A Capella Club ve Classics Club gibi), bu nedenle canlı bir yıllık Kültür Festivaline sahip olmak oldukça iyi biliniyordu. Kampüs içinde üç büyük bina var. Normal sınıfları barındıran Genel Blok, Özel Amaçlı Blokları, özel amaç sınıfları ve Gymnasium. Bu gerçekten çok normal. Ayrıca Dövüş Sanatları Dojo ve Spor Ekipmanları Depolama Odası da var. Classics Club odasının bulunduğu Özel Amaçlar Bloğu'nun dördüncü katı nispeten uzaktadır. Böyle bir enerji israfına lanet ederken, jeoloji odasını hızla bulduğum bağlantı koridoruna ve merdivenleri dördüncü kata doğru yürüdüm. Tereddüt etmeden kapıyı açmaya devam ettim ancak kilitlendiğini fark ettim. Çoğu özel amaç oda normalde kilitli olduğu için, bu bekleniyordu. Enerjiden tasarruf etmek ve kapıyı açmak için önceden ödünç aldığım anahtarı aldım. Kilidi açtıktan sonra kapağı açtım. Boş Jeoloji Odası'nın içinde, gün batımına bakan penceresinden gün batımı görülebiliyordu. Boş mu dedim? Hayır, beklediğim şey değildi. Classics Club odası olan gün batımı sırılsıklam Jeoloji Odası'nda, içeride biri vardı. Bir öğrenci bana bakan pencerenin yanında duruyordu. O bir kızdı. "Zarif" ve "düzgün", tam da onu gördüğünde aklıma gelen ilk kelimeler olmasa da, onu doğru tanımlamak için düşünebildiğim başka kelimeler yoktu. Uzun siyah saçları omuzlarından akıyordu ve denizci üniforması ona çok yakışıyordu. Satoshi'den daha uzun bir kız için uzun boyluydu. Bir liseli kız olduğu açıkken, ince dudakları ve kibar figürü, bir okul kızının aklımda nasıl görüneceğine dair bu eski moda imgeyi güçlendirdi. Bunun aksine, öğrencileri büyüktü ve zarif değildi, enerjik görünüyorlardı. Tanımadığım bir kızdı. Yine de beni görünce gülümsedi ve “Merhaba. Klas Kulübü'nün Oreki-san'ı olmalısın, değil mi?” Dedi."... Sen kimsin?" Ben samimi bir şekilde sordum. İnsanlarla etkileşimde asla iyi olmasam da, yeni tanıştığım birisine ilk kez soğuk davranma niyetinde olmadım. Kim olduğunu bilmiyordum, bir sebepten dolayı kim olduğumu biliyor gibiydi. "Beni hatırlamıyor musun? Benim adım Chitanda, Chitanda Eru." Chitanda Eru. İsmini vermiş olmasına rağmen, hala bir fikrim yok. Bu arada, Chitanda oldukça nadir bir soyadı ve onun ilk adı Eru. Böyle bir ismi unutmam mümkün değildi. Chitanda denen kıza bir kez daha baktım. Onu bilmediğime emin olduktan sonra, "Özür dilerim, kim olduğunu hatırlamıyorum sanmıyorum" diye cevap verdim. Gülümsemesini korurken, kafasını eğdi, görünüşte kafası karışmıştı. "Sen Oreki'sin, değil mi? Sınıf 1-B'den Oreki Houtarou?" Başımı salladım. "1. sınıftan geliyorum." Yani şimdi hatırladın mı? Ne ima ediyormuş gibi görünüyordu ... Hafızam gerçekten çok kötü mü? Dayan. B sınıfından ve A sınıfından, daha önce tanıştığımız bir şans var mıydı? Aynı sınıf içinde bile, farklı sınıflardan gelen öğrencilerin birbirleriyle etkileşime girmesi mümkün değildi. Bunu yapabilmeleri için tek şans, kulüp aktiviteleri veya arkadaşlarıyla yapıldı. Her ikisiyle de böyle bir bağım yoktu. Öyleyse, tüm öğrenci bedenini içermiş olmalı, ancak düşünebildiğim tek olay, okulun dönemin başlangıcındaki açılış töreniydi. Ayrıca, o zaman sınıfımın dışındaki herkesle tanıştığımı sanmıyorum. Hayır bekle. Hatırlıyorum. İşte bu, dersler sırasında diğer sınıflarla etkileşimde bulunma şansımız oldu. Özel ekipman kullanımını gerektiriyorsa, aynı anda birden fazla dersi öğretmek daha uygun olacaktır. Bu, PE ya da sanatla ilgili konular anlamındadır. Ortaokulda da meslek dersleri olacak, ama bu lise ağırlıklı bir akademik okul olduğu için, bu denklemin dışında. Ve PE cinsinden ayrıldı, böylece yapraklar ... "Birlikte müzik dersleri almamız olabilir mi?" "Evet, bu o!" Chitanda başını büyük başını salladı. Kendimi anlamaya rağmen, hala şaşırdım. Geri kalan gururum uğruna, buraya kayıt olduktan sonra sadece bu seçmeli derslerden birine katıldığımı itiraf etmeliyim. Bu yüzden herhangi bir yüzü veya ismi hatırlamam elbette imkansızdı! Ama öte yandan, Chitanda denen bu kız beni sadece bir kez gördükten sonra beni hatırlamayı başardı, bu yüzden burada tam olarak imkansız olmadığını kanıtlıyordu ... Size şunu söyleyeyim, korkutucu bir gözlem seviyesine sahip olmalıydı. bellek. Yine de, hepsi de tesadüfi olabilir. Farklı insanlar aynı gazete makalesini okumaktan farklı anlamları yorumlayabilirler. Duygularımı geri kazandım ve "Chitanda-san. Seni buraya Jeoloji Odasına getiren nedir?" Diye sordum. Hızlı cevap verdi, "Classics Club'a katıldım, bu yüzden seni karşılamaya gelmem gerektiğini düşündüm." Classics Club'a, yani bir üyeye katıldı.O anda nasıl hissettiğimi tahmin etmesini istedim. Eğer klübe katılırsa, özel alanımın sona ermesi ve kız kardeşime karşı yükümlülüğümü yerine getirmem gerekiyor. Classics Club'a katılmam için hiçbir sebep yoktu. Kalbimin içinde iç çektim ... Bu boş bir çaba oldu. Bunu düşünürken, "Neden Classics Club'dasınız?" Diye sordum. Bu kulübe katılmak istemedim! Bu zımni mesajı benim soruma aktarmaya çalıştım, ama tamamen almadı gibi görünüyordu. "Peki, katılmak için kişisel nedenlerim var." Hatta sorumu bile kaçırdı. Beklenmedik şekilde, bu Chitanda Eru oldukça şüpheli. "Peki ya sen, Oreki?" "Ben mi?" Şimdi bu zor. Ona nasıl cevap vermeliyim? Kız kardeşimin emri yüzünden buraya geldiğimi anlayacağını sanmıyorum. Ama düşünmeye başladığımda, nedenimi bilmem gerektiğini anlamıştım. Birdenbire kapı açıldı ve yüksek sesli bir ses içeriye doğru patladı, "Hey! Burada ne yapıyorsunuz?" Bir öğretmendi. Muhtemelen okul zamanından sonra kampüsü devriye gezmek. Sert bir vücuda ve bronzlaşmış cilde sahip olduğu için, bir PE öğretmeni gibi görünmektedir. Bir bambu kılıcı taşımasa da, onu biriyle hayal etmek için çok fazla zorlanılmazdı. Asalını geçerken, hala etrafındaki otorite havasına sahip. Chitanda aniden bağırdı, ama biraz sonra sakinleştirici gülümsemesine geri döndü. Daha sonra öğretmene selam verdi. "İyi günler, Morishita-sensei." Kafasını doğru hız ve açı ile eğerek mükemmel bir selamlama yaptı. Nerede olduğuna bakılmaksızın nasıl tavırlarını sürdürdüğünü görmek, yardım edemedim ama onun kıskançlığını hissediyorum. Morishita denilen öğretmen kısaca nezaketiyle suskunluğa kapıldı, ama kısa süre sonra tekrar yüksek sesle konuşmaya geri döndü. “Kapının kilidini gördüm, bu yüzden neler olduğunu görmek için geldim. Sınıfı izinsiz girmeye ne dersiniz? Adınız ve sınıfınız nedir?” ... Hmph, izinsiz, ha? "Ben 1. sınıf B-Oreki Houtarou. Bu arada, Sensei, bu Classics Club odası, ve korkarım kulüp faaliyetlerimizi kesintiye uğrattın," "Klasikler Kulübü ...?" Şüphe gizlemeden, "Bu kaldırıldı düşündüm." "Eh, bu bugün önceydi. Bu sabah yeniden aktif hale getirildi. Nezaret eden öğretmenimizle onaylayabilirsiniz, umm ..." "Ooide-san," "Evet, Ooide-sensei ile onaylayabilirsiniz." Uygun bir zamanda uygun bir açıklama. Morishita hızla onun sesini indirdi. "Oh. Anladım. Yaptığın şeye devam et." "Ama sen sadece bizi gördün." "Ve bittiğinde anahtarı geri vermeyi unutma." "Evet efendim." Morishita bir kez daha kapıyı kabaca kapatmadan önce bize baktı. Chitanda bir kez daha vücudunu yüksek sesle çaldı, ama sonra yavaşça fısıldadı, "O ..." "Hmm?" "Öğretmen için oldukça gürültülü." Gülümsedim. Neyse. Sanırım burada başka işim yok. "Tamam. Şimdi tanıtımlarla işimiz bitti, eve gidelim mi?" "Huh? Bugün hiç aktivitemiz yok mu?" "Ben eve gidiyorum." Omuz çantamı aldım, içinde fazla şey yok ve Chitanda'ya doğru sırtımı döndüm. "Kapıyı kilitlemek için sana güveneceğim. Tekrar böyle bağırmak istemiyorsun, değil mi?" "Eh?" Daha sonra jeoloji odasından ayrılmaya devam ettim.Ya da Chitanda'nın ayırt edici sesiyle durduğumda ayrılmak üzereydim. "Lütfen bekle!" Chitanda'ya baktım, sanki oldukça düşünülemez bir şey söylendi ve boş bir şekilde "Ben kapıyı kilitleyemem." "Nedenmiş?" "Çünkü bende anahtar yok." Ah evet. Anahtar benimle. Ödünç alınabilecek pek çok yedek anahtar yoktu, öyle görünüyor. Bu yüzden anahtarı cebimden aldım ve ona doğru attım. "Burada, dikkat et ... Üzgünüm, demek istediğim, lütfen, Chitanda-san." Ama Chitanda cevap vermedi. Sadece parmağımdan sarkan anahtarın üzerine baktı ve uzun bir süre önce başını eğdi ve “Oreki-san, neden bunu taşıyorsunuz?” Diye sordu.Ya da Chitanda'nın ayırt edici sesiyle durduğumda ayrılmak üzereydim. "Lütfen bekle!" Chitanda'ya baktım, sanki oldukça düşünülemez bir şey söylendi ve boş bir şekilde "Ben kapıyı kilitleyemem." "Nedenmiş?" "Çünkü bende anahtar yok." Ah evet. Anahtar benimle. Ödünç alınabilecek pek çok yedek anahtar yoktu, öyle görünüyor. Bu yüzden anahtarı cebimden aldım ve ona doğru tuttum. "Burada, dikkat et ... Üzgünüm, demek istediğim, lütfen, Chitanda-san." Ama Chitanda cevap vermedi. Sadece parmağımdan sarkan anahtarın üzerine baktı ve uzun bir süre önce başını eğdi ve “Oreki-san, neden bunu taşıyorsunuz?” Diye sordu. Kafasında birkaç vida eksik mi? "Eh, anahtar olmadan gelemezdim ... Bir dakika bekle, nasıl cehennem ... bu odaya nasıl geldin Chitanda?" "İçeri girdiğimde kapı kilitli değildi. Birinin benden önce girmiş olduğunu düşündüm, bu yüzden girmek için bir tuşa ihtiyacım yoktu." Anlıyorum. Eski bir üyeden aldığım bir mektup almadığı sürece, Classics Club'da başka üye olmadığını biliyor olmazdı. "Öyle mi? Geldiğimde kapı kilitlendi." Chitanda'nın gözlerindeki ifadenin anında değiştiği ve bakışlarının keskinleştiği için bu kadar kayıtsız bir şekilde benim için bir hata olduğunu söyler. Benim mi yoksa gözbebekleri daha büyük mü? Karşıt ifademe kayıtsız kaldığında, yavaşça bana sordu, "Kapı kilitlendiğini söylediğinde, içinden geldiğin kapıyı mı kastediyorsun?" Böylesine zarif bir kız için böyle bir ifadede kafa karıştığında, başımı salladım. Bilinçli ya da bilinçsizce, Chitanda bana doğru bir adım attı. "Yani bu, içeride kilitli olduğum anlamına geliyor, değil mi?" Beyzbol Takımı tarafından yapılan net vuruş sesleri dışarıdan duyulabilir. Bu odayla daha fazla işim yokken, Chitanda biraz daha uzun konuşmak istiyor gibiydi. İç çektim ve rahatladım ve omuz çantamı yakındaki bir masaya koydum. İçeride kilitli, Chitanda'nın söylediği şeydi. Öyle mi? Biraz düşündüm. Anahtar benimle, Chitanda ise odanın içindeydi. Kapıyı kilitleme konusunda hiç bir anım yok. Sonra cevap basitdi. “Kapıyı içeriden kilitleyen siz değil miydiniz?” Ancak Chitanda başını salladı ve bunu açıkça reddetti. "Bunu asla yapmadım." "Şey, anahtar bende. Senin dışında başka kim kapıyı kilitleyebilirdi?" "..." "Eh, insanların kapıyı kilitleyip kilitlemediklerini unuttukları zamanlar vardır," Ama Chitanda benim açıklamaya dikkat ediyor gibi görünmüyor ve aniden hemen arkamda işaret ediyordu."Bu arada, oradaki arkadaşın mı?" Geri döndüm ve hafif aralıklı kapının boşluğunun arkasından siyah bir üniforma yaka silueti buldum. Bakışları hızla benimkinde buluştu. Gülümsedikleri gibi görünen o kahverengi gözleri görmeyi hatırlıyorum, bu yüzden sesimi yükselttim ve "Satoshi! Bu senin başkalarının konuşmalarına kulak misafiri olan hasta bir hobim!" Kapı açıldı ve beklendiği gibi Fukube Satoshi oldu. Tamamen utanmadıkça, dedi ki, "Evet, üzgünüm. Ben kulak misafiri olmak istemedim." "Sen niyetinde olmayabilirsin, ama sonunda böyle yapıyorsun." “Öyle olabilir. Fakat günümüzde, genellikle aktif olmayan Houtarou'yu gün batımı sırasında özel bir sınıftaki bir kızla kaliteli zaman geçirirken gördüğümde zorlanamamıştım. Ne hakkında konuşuyor? "Zaten eve gittiğini sanıyordum." “Evet, üzereydim, ama sonra seni bu odadan alt kattan gördüm. Sanırım hala dikizlemek gibi bir deneyimim yok.” Satoshi'nin bizi dışarıdan görmeyle ilgili yorumlarını görmezden geldim, çünkü her zamanki gibi şaka yapıyor. Yine de, bu iyi kalpli şakalara alışkın olmayan insanlar için onu ciddiye alabilirler. Chitanda'nın da kandırdığı gibi görünüyor. "Eh, eh, ben ..." Sakin bir ifadesi bir süre önce ortadan kayboldu, yerini temiz bir görünüm aldı. Yüzünde ifadelerini takan bir tip gibi gözüküyor, çünkü "Bakın, şu anda kendimi tedirgin hissediyorum" gibi görünüyor, gergin bir bakışla. Onu böyle görmek eğlenceli olsa da, artık devam etmesine izin vermeyecektim. Neyse ki, Satoshi'nin şakasını açığa çıkarmak için yapman gereken tek şey ona "ciddi misin?" Diye sormaktı. "Tabii ki değil." Uf. Chitanda rahat bir nefes aldı. Bu, Satoshi'nin sloganıydı: "Şakalar yerinde yapılmalı, bu yüzden de yanlış anlaşılmalar hemen ortadan kaldırılacak." "... Oreki-kim, bu kim olabilir?" Satoshi'nin şakasından kurtulduktan sonra, Chitanda biraz yorgunluk istedi. Sanırım Satoshi'yi ona tanıtmalıyım ya da hiçbir yere varamayacağız. Kısaca, "Ah o? Bu Fukube Satoshi, sahte bir insan" dedim. "Sözde?" Satoshi'nin de iyi bir mizah aldığını düşündüğü en uygun giriş. "Haha, harika bir giriş, Houtarou. Tanıştığımıza memnun oldum. Sen de öylesin?" "Chitanda, Chitanda Eru." Chitanda'nın adını duyunca Satoshi beklenmedik bir tepki verdi. Bir kez olsun, o gerçekten suskun gitti. Satoshi gibi çok konuşkan biri için, onu böyle görmek nadirdi. "Chi, Chitanda-san? Bu Chitanda?" “Hmm? Hangi Chitanda'ya başvurduğunu bilmiyorum, ama bu okulda o isimde tek kişi olduğuma inanıyorum.” "O zaman öyle olmalı. Şaşırdım." Satoshi'nin sürprizleri gerçek oldu. Ve eğer şaşırırsa, o zaman ben de olmalıydım. Bir süre önce bu adamın her türlü şaşırtıcı bilgiyi bulma yolunun olduğunu öğrendim. Yine de onu bu kadar şaşırtan şey neydi? Tahmin bile edemedim. "Satoshi, bu sefer ne var?" “Ne var, sen diyorsun? Biliyorum o kadar bilgili değilsin, ama Chitanda Clan'ı hiç duymadığını mı söylüyorsun?” Bu kez, Satoshi başını salladı ve abartılı bir şekilde çekti. Tabii ki, bu Satoshi'nin şaka yollarından biriydi. Bildiğim kadarıyla, işe yaramaz her türlü bilgide son derece usta olduğunu bildiğimden, bunlardan birinin bilgisizliğinden utanmadım. "Chitanda'nın ailesi ne olacak?" Sallayarak tatmin oldu, Satoshi açıklamaya başladı. "Kamiyama Kasabasında çok az sayıda eski prestijli klan varken, en öne çıkan dört" Üstel Klanlar "dır. Arekusu Tapınağı'nı çalıştıran Juumonji (? ??) Klanı, kitapçıları Chitanda işleten Sarusuberi (?? ?) Klanı (? ? ?) Geniş tarlaları olan Klan ve dağın Manninbashi (?? ?) Klanı. Soyadlarının ilk kanji karakteri, on (10) rakamın bir üssü ile temsil edilir. 'Üstel Klanlar' denir. Bu dört kişiyle eşit temelde olan diğer klanlar, yerel hastaneyi yöneten Irisu Clan ve eğitim alanındaki egemenlikleri ile Toogaito Clan'dır. " Şaşkın, ben şüpheli göz kırptı ve sordum, "Dört Klan? Satoshi, ciddi misin?" "Ne kadar kaba. Böyle şeyler hakkında hiç yalan söyledim mi?" Eğer Satoshi bunun doğru olduğunu söylüyorsa, o zaman büyük olasılıkla doğrudur. Yine de, bu gün ve çağda prestijli klanlar? Satoshi hala çıldırırken, Chitanda yardımına geldi. "Umm, daha önce bu hikayeyi duydum. Ailem hakkında ünlü bir klan olduğundan emin değilim." "Yani hepsi doğru mu?" “Ama bu, dört 'Üstel Klanlar' hakkında ilk duyduğum zamandır.” Satoshi'ye bakarken, sadece omuzlarını silkti."Yalan söylediğimi söylemedim." “Ama hepsi zaten ortaya çıktı, değil mi?” “Eh, her zaman bir efsane başlatan kişi olmak istedim” Bu konunun bitmesini istese de, Satoshi ellerini bir kenara çekti ve "Her neyse, Houtarou, burada sorun ne görünüyor?" Dedi. Kesinlikle meraklısın. Yani uzun bir hikâye kısası yapmak için, ona ayrıntıları kısaca açıkladım. Biraz karanlık oluyordu, bu yüzden Chitanda ışıkları yakmaya gitti. Hikayeyi dinledikten sonra, Satoshi kollarını geçti ve inlemeye başladı. "Hmm, bu garip bir durum." “Nasıl yani? Chitanda kapıyı kilitlediğini unuttu, değil mi?” "Hayır, garip." Satoshi kollarını açtı ve ellerini çırptı."Yalan söylediğimi söylemedim." “Ama hepsi zaten ortaya çıktı, değil mi?” “Eh, her zaman bir efsane başlatan kişi olmak istedim” Bu konunun bitmesini istese de, Satoshi ellerini bir kenara çekti ve "Her neyse, Houtarou, burada sorun ne görünüyor?" Dedi. Kesinlikle meraklısın. Yani uzun bir hikâye kısası yapmak için, ona ayrıntıları kısaca açıkladım. Biraz karanlık oluyordu, bu yüzden Chitanda ışıkları yakmaya gitti. Hikayeyi dinledikten sonra, Satoshi kollarını geçti ve inlemeye başladı. "Hmm, bu garip bir durum." “Nasıl yani? Chitanda kapıyı kilitlediğini unuttu, değil mi?” "Hayır, garip." Satoshi kollarını açmamış ve ellerini çırptı. "Son zamanlarda, okullar kampüslerinin nasıl çalıştırıldığını çok talep ediyorlar. Kami High'in sınıflarının yönetimi özellikle rahatsız edici. Eğer farketmediyseniz, buradaki sınıfların hiçbiri içeriden kilitlenemez. Öğrenciler içeriden şüpheli bir şeyler yapıyorlar. Satoshi muzaffer bir şekilde açıkladığı gibi, kafamda bir şüphe ortaya çıktı. Satoshi'nin bu türden önemsiz bilgileri öğrenmede özellikle gayretli olduğunu biliyorum, ama biraz fazla öğrenmiyor mu? Sadece bir aydan daha az bir süredir bu okulda olduğunu düşünüyor. "Bu şeyleri nereden biliyorsun?" “Eh, geçen hafta bir şey denemek için kendimi bir sınıfta saklamaya çalışıyordum, ama sonra kapıyı içeriden kilitleyemediğimi öğrendim.” "Biliyor musun? Bence okul, sizden şüphelenen herhangi bir şeyden hoşlanmanızı önlemek için kapılarını tasarladı." "Yani ben öyle tahmin ediyorum." "Emin ol." İkimiz de güldük. Kuru kahkahamızın bir sonucu olarak Chitanda geriye doğru bir adım attı. Bunu farkettim, gırtlağımı temizledim ve dedi ki, "O zaman kilitle bir şeyler yanlış olmalı. Hava kararıyor, ben de eve gidiyorum." Oturduğum yerden kalktım. Birinin omzumu tuttuğunu hissettim. Döndü ve bir şekilde benim fark etmeden arkadan bana yaklaşan Chitanda'yı gördüm. "Lütfen bekle!" "Şimdi ne var?" "Bunu merak ediyorum." Chitanda'nın yakın yüzünü gördükten sonra kazandım. "Yani?" “Neden içeride kilitli kaldım? ... Eğer içeride kilitlenmemiş olsaydım, o zaman ilk etapta nasıl içeri girmeyi başardım?” Chitanda'nın bakışları, bir cevap olarak aptalca bir cevabı kabul etmeyecek gibi görünen bir çeşit güce sahipti. Bu konuda bunaldığımı hissettim, meekly, "Peki, peki ya?" "Birisi tarafından bir hata olsaydı, o zaman kim? Ve nasıl yanlışlıkla beni kilitleme kadar sona erdi?" "Hayır, bence kilitte bir sorun var ..." "Bunu gerçekten merak ediyorum." İleriye doğru ilerlerken, beni geri dönmeye zorladığını söyledi. İlk başta Chitanda'nın bir tür zarif hanımefendi olduğunu düşündüm, ama bu onun görünüşüne dayanan ilk izlenimimdi. Şimdi onun gerçek benliğine baktığımı anladım. Özellikle de onun genel görünüşüne zıt olan büyük, enerjik gözleri. Bu gözler onun gerçek doğasını yansıtıyordu. "Bunu merak ediyorum", bu cümle tek başına bu "Üstel Klan" hanımını meraklı için poster çocuğu yapmıştı. "Bu neden oldu? Oreki-san, ve Fukube-san da, bunun hakkında düşünmeye yardımcı olacak mı?" "Neden zorundayım ..." "Şey, ilginç görünüyor." Beni rahatsız eden Satoshi hemen meydan okumayı kabul etti. Satoshi'den beklendiği gibi, ama, "Ben eve gidiyorum. İlgilenmiyorum." Açıklamaya gerek yok, benim için bir enerji israfı. Ve eğer bunu yapmak zorunda kalmazsam, bunun dışındayım. Yine de, benim modus operandiimi çok iyi tanıman Satoshi, "Hadi gel, Houtarou, bize yardım et. Yapabilseydim yapardım, ama sonuçlara dayanamıyorum." yalnız kendi veritabanı. " "Bu aptal, ben ..." Devam etmek üzereyken, Satoshi yanlara doğru baktı. Onun bakışını takiben Chitanda'yı gördüm. "... Ugh." Ağzına sıkıca kapandı ve yumruğunu eteğiyle tutarak, bana doğru baktı. Bilinçaltında ondan bir adım daha attım. Eğer sadece kişiliklerin yoğunluğunu karşılaştırıyorsa, kız kardeşime kaybetmez. Satoshi'den bir uyarıydı: Sanırım onun kaprisleriyle birlikte gitmekten daha iyisin. Chitanda ve Satoshi arasında dönüşümlü olarak, Satoshi'ye doğru yavaşça başını salladım ve dürüstçe tavsiyesini aldım. Aksi takdirde, kendimize talihsizlik yaşayabiliriz. “... Evet, sanırım ilginç. Bunu düşüneceğim.” Ölü bir tonda söylemek için başka seçeneğim yoktu. Ancak bu cevap Chitanda'nın bakışını rahatlatması için yeterliydi. "Oreki, zaten bir çözüm düşündün mü?" "Orada durun. Houtarou, hareket etmeden önce düşünmeyi seven bir türdür. Yine de düşüncelerini bir araya getirdiğinde, işleri halledebilir." Çok konuşkan olmayı bırak. Düşünmeden önce hareket etmek asla iyi değildir. Ve böylece düşünmeye başladım.Chitanda bu odaya girdiğinde, kilit açıldı. Henüz geldiğimde, açıkça kilitlendi. Eğer Satoshi inanırsa, o zaman Chitanda'nın kapıyı içeriden kilitlemesinin bir yolu yoktur. Ancak, böyle keyfi bir sebepten ziyade, bilinçsiz bir eylemin sonucu olabilirdi. Örneğin, Chitanda odaya girdiğinde kapı yarı kilitli bir durumdaydı ve kilit içerisindeki yay bir şekilde içeri girdikten sonra tetiklendi ve sonuç olarak onu kilitledi. Bu teoriyi açıkladıktan sonra, Chitanda kararını verirken başını eğdi, ancak Satoshi anında sesini kaldırdı. "Bu imkansız olurdu. Kami High'daki kilitlerin, tasarımına göre yarı kilitli bir duruma girmesinin bir yolu yoktur. Anahtar böyle bir durumda ortaya çıkmazdı." Orta yere yer yok, ha? Eğer durum buysa, o zaman kilit birileri tarafından bilerek kilitlenir. Bu yüzden, "Bu odaya ne zaman girdiğimi hatırlıyor musun?" Diye sordum. Chitanda bir süre düşündü ve dedi ki, "Sizden önce. Yaklaşık üç dakika, sanırım." Üç dakika, bu çok kısa. Jeoloji Odası Kami Lisesi'nde en uzak yer olduğundan zaman olmazdı. ... Şimdi bu zorlaşıyor. Tekrar düşünmeye başladığımda, Chitanda aniden "Ah!" Diye bağırdı. "O nedir Chitanda?" "Biliyorum. Bunu düşün, başka kimin anahtarı var?""Huh? Kim?" Chitanda gülümsemesine neşeli bir bakış attı ... Bir sebepten dolayı, bunun hakkında kötü bir his vardı. Beklendiği gibi, bizim hanımefendi bana doğru döndü ve dedi ki, "Oreki-san, tabii ki. Anahtarı var." Tahmin edildiği gibi. İyi bir kesinti olduğu sonucuna varmak yerine, bir şey fark etti ve "Ah, ama bu mümkün mü? Oreki-san güvenilir bir insan değil mi?" ... İlgili kişinin önünde böyle şeyler söylemen gerekiyor mu? Ben suskun kalmazken, Satoshi güldü ve şöyle dedi, "Eh, Houtarou'nun güvenilir olup olmadığını bilmiyorum, ama seni içeride kilitleyerek eğlenebilecek bir insan olduğunu sanmıyorum. Kazanacak hiçbir şeyi yok. ondan, ondan sonra. " Orada dur. Beni iyi tanıyorsun - Bana yararı olmayan bir şey yapmam. Bu, kapıyı kilitleyen ben değildim. O zaman kimdi? Bunu anlamadım. Böylece kafamı çizmeye devam ettim. Benim bir fikrim bile yok. Bazı nedenlerden dolayı, "Bu iyi değil. Herhangi bir ipucunuz var mı?" Diye sorduğumda kendimi suçlu hissettim. "Clue? Bununla ne demek istiyorsun?" Ne doğru bir karşı soru. "Bir ipucu bir ipucu." Satoshi, aşırı basitleştirilmiş açıklamalarımı detaylandırmaya yardımcı oldu. "Normalden farklı bir şey. Farklı veya garip hissettiren bir şey fark ettin mi, Chitanda? "Hmm, şimdi bahsettiğin ..." Farklı bir şey var mı? Tam olarak fazla beklemezken, Chitanda bakışlarını aşağı çevirmeden önce Jeoloji Odası'nın etrafına bakıyordu ve yavaşça şöyle dedi: "Bir süre önce ayaklarımın altından gelen sesler duydum." Sesler? Yani birisi kapıyı kilitledi mi? Hiç bir fikrim yoktu. Hayır, ya durum böyle mi?... Anlıyorum. Bir şekilde anlayışa geldim. Satoshi ifademi fark etti ve "Houtarou, bir şey fark etmiş gibiydin" dedi. Omuz çantamı sessizce kaldırdım. "W, nereye gidiyorsun Oreki?" "Suç mahallinin canlandırılmasına tanık olacağız. Eğer şanslıysak, onu görebiliriz." Chitanda'yı beni takip ediyor ve beni takip ediyor, şüphesiz Satoshi tam arkasında.Kapanış zamanı yaklaşmakta olduğundan oldukça geç kalmıştı. Beyzbol Takımı, ekipmanlarını toplarken açıkça görülebilirdi. Uzun zaman önce geride bırakmam gereken Chitanda ve Satoshi bana eşlik etti. Ya da beni takip ediyorlardı. Chitanda yanımda yürüdü ve "Bize zaten söyle. Nasıl oldu da anladın?" Satoshi arkadan da sordu, "O haklı, biliyorsun. Aramızda sırlar olmamalı."Çok iğrenç bir şey söylemeyi bırak. Kafamı çevirmeden dedim ki, "Tam olarak bir sır değil. O kadar basit ki, çok fazla açıklama gerektirmiyor." "Senin için basit olabilir, Oreki-san. Ama hala anlayamıyorum." Chitanda suratlı ... Açıklamak için can sıkıcı olsa da, onun sorularını kaçırmak da bir enerji israfıdır. Omuz çantamı düzelttim ve nereden başlayacağımı merak ettim. "Pekala, birisinin ana anahtarı kullanarak içeride kilitlendiğini söylersem nasıl olur?" Benim için önemli olan bir şey söylediğim gibi, Chitanda'nın sesi şaşırttı. Görünüşe göre burada açıklamalara başlamamız gerekecek. "Ehh? Nasıl böyle?" "Jeoloji Odası kampüste çok uzakta. Eğer birisi normal anahtarı kullanarak içeride kilitlenecekti, ödünç almadan önce personel odasına geri dönmesi gerekiyordu. Üç dakika herkes için çok kısa olurdu Bunu yapmaya teşebbüs. " "Anlıyorum. Yani başka bir anahtar olmalı, ve tek bir normal anahtar olduğundan, bu ana anahtarı bırakacak, değil mi?" Kesinlikle. Ve doğal olarak, ana anahtarın normalde öğrenciler tarafından kullanılamayacağı beklenmelidir. Dahası, bir başka belirleyici bilgi parçası vardır. "Chitanda, sen altından gelen bir şey duyduğunu söyledin, değil mi?" "Evet." "Ses dördüncü katın zeminden geliyorsa, normalde ilk olarak ne düşündün?" Oldukça rahat görünen Satoshi, "Ses üçüncü katın tavanından geliyor" diye yanıtladı. "Doğru. Ve bu bizim ana anahtar kullanıcımız." Dersten sonra sınıf tavanlarında bir şeyler tamir edebilecek tek kişi ... "Şaşkınım, bu onun kapıcı olduğunu anlamaya başladın." Chitanda hevesle başını sallarken söyledi. Üçüncü katta gördüğümüz kişi büyük bir merdiven taşıyan kapıcıydı. Bir sınıftan çıktığında merdiveni yere koydu ve cebinden bir anahtar çıkardı. Ve gözlerimizin önünde, üçüncü kat sınıflarının kapılarını birer birer kilitlemeye başladı. Başka bir deyişle, önce tüm sınıf kapılarını açtı, sonra derslerin içinde çalıştığı şeyi yapmaya başladı. Ve bittiğinde, hepsini bir kerede kilitlemek için geri gelirdi. Birileri kapıların kilidi açıldığında dersliklere girerse, o şanssız insan içeride kilitlenirdi ... Burada Chitanda gibi. Kapıcının çalıştığı şey hakkında hiçbir fikrim yoktu. Pek çok derslikten geçerek ve onunla büyük bir merdiven taşıyarak, sınıflar için ampulleri değiştirmesi veya belki de parıltı başlatıcılarını veya yangın alarmlarını veya bunun gibi şeyleri kontrol etmesi olabilir. Her halükarda Chitanda'nın sorusu büyük ölçüde çözüldü. Ve böylece bir dava kapandı."Gördün mü? Düşüncelerini bir araya getirdiğinde bir şeyler yapmasını söyledin." "Haklısın. Şaşkınım." Kendimi bu kadar şaşırtıcı görmüyorum ... Sonuç olarak, bana temel yönetim sistemi hakkında bilgi veren Satoshi idi; Chitanda ise aşağıdan gelen sesin farkına vardı. Her yerde aptal oynamayı düşünüyordum ... Ah, onlar benden hoşlandıkları her şeyi düşünebilirler. Her halükarda bu sıkıntının üstesinden gelmek için yapılmıştım, ama Chitanda'ya bakıp, anlamlı gözlerine yansıyan bu dürüst hayranlığı gördüğümde, yaşadığım her türlü şikayeti yutmuştum. Her neyse. Kapalı bir ortamda olmanıza rağmen, hala kapının kilitli olduğunu nasıl duymadığını anlamıyorum. " Ancak Chitanda bunu bir eleştiri ya da alaycılık olarak almadı ve sadece gülümsedi. “Şey, bunu açıklayabilirdim. Evet, pencereden o binaya bakıyordum.” Dedi ve yolun bir binaya doğru işaret etti. Dövüş Sanatları Dojo'ydu. Öğelere çok uzun süre maruz kaldıktan sonra giyilen eski püskü görünümlü ahşap bir yapıydı. Chitanda'nın kitabından bir yaprak çıkarmaya karar verdim ve dürüst fikrimi dile getirdim, "Görünüşe göre bu gerçekten büyülenmiş gibisin." “Hayır, sadece bu binayı oldukça gizemli buluyorum.” "Hmm." Bu binanın nasıl gizemli olduğunu göremiyorum, ama Satoshi, “Özellikle eski görünüyor” diye bağırdığında bir şey anladı gibi görünüyordu. "Evet öyle." Öyle mi? Böyle eski bir bina tarafından dikkati dağılmış olmasına rağmen, onun zarif mi yoksa sadece kaygısız mı olduğu hakkında hiçbir fikrim yoktu. Çok geçmeden kırmızı bir trafik ışığı aldık. Bizim gibi, okuldan eve giden başka öğrenciler vardı. Chitanda yavaşça şöyle dedi: "Bu arada, birbirimizi henüz uygun bir şekilde karşılamadık." "Karşılaşmak?""Evet, Classics Club bundan sonra faaliyetlerine başlayacak. Herşeyi beraber yapalım." Klasikler Kulübü! Bunu tamamen unuttum! Kulüp odasına bir göz atmam gerekiyordu, ama Chitanda'nın klübüne katıldığı için hepsi boşa gitmişti ... Ama hepsi bu kadar ileride. Başvurum zaten gönderildi ve daha sonra kayıt yaptı. Bu okulda bir ay boyunca bir kulübe girdikten sonra bir kulüpten çıkmak imkansızdı. Kafamı indirirken Chitanda Satoshi'ye gülümsedi. "Classics Club'a da katılıyor musunuz, Fukube-san?" Satoshi kollarını geçti ve sanki düşündüğünü sanmıştı, ama çok geçmeden cevap verdi, "Kulağa ilginç geliyor. Pekala, içerideyim." "Seni tanımak için bir zevk olacak, Fukube-san." "Hayır, zevk bana ait ... Sizinle tanıştığıma memnun oldum, Houtarou." Aptal oynamaya karar veren Satoshi'ye alaycı bir şekilde baktım. Trafik ışığı yeşile döndüğünde, yürümeye başladım. Elimi cebime soktuğumda, içindeki mektubu hissettim. Kızkardeşimin mektubu buydu. Gerçekten de, Oreki Tomoe'nun bu mektubu geldiğinden beri, bu şeyin harekete geçtiği duygusuna kapıldım. Şimdi mutlu musun, kardeşim? Gençliğinizde artık Classics Club olan üç kişi var. Geleneksel Classics Kulübü şimdi yeniden canlandırıldı. Bu aynı zamanda barışçıl enerji tasarrufu günlerime de elveda. Neden olduğu gibi ... "Ah evet, hala hala bir kulüp başkanına karar vermedik. Ne yapmalıyız?" "Haklısın. Houtarou kesinlikle bir kulüp başkanı olmak için bir tür kişi gibi görünmese de." Bu millet muhtemelen enerji tasarruf yolumla yetinmeyecekti. Sadece Satoshi olsaydı, hala bir şekilde onu idare edebilirdim, ama asıl sorun ... Gözlerimiz buluştu. Chitanda Eru büyük gözleriyle gülümsedi. Asıl sorun burada bu bayanla. Sadece bu konuda belirsiz bir his var. Çeviri:AlucardSubs AlucardSubs.blogspot.com.tr

DISQUS - Mangaya Ait Yorumlar

*Not: Yorum Yazmadan Önce;