Hyouka Novel - Türkçe Çevrimiçi Oku

Kamiyama Lisesi, üniversite giriş sınavları için müfredat sağlarken, üniversite giriş sıralamasını geliştirmek için çok fazla şey yapmıyor. Sadece bir veya iki kez aday üniversite öğrencileri için sahte sınavlar düzenler ve tatillerde fazladan ders almazlar. Sonuçta, oldukça rahat bir arka okul oldu. Yine de, Kamiyama Lisesi hala düzenli sınavlara giriyor. Bir lise öğrencinin hayatı gül renginde olursa, sınav salonları onun doğal düşmanı olur. Ve böylece ilk dönem için dönem sonu sınavlarında kulüp aktiviteleri yasaklandığı için Classics Club aktiviteleri durma noktasına geldi. Her ne kadar yapacak çok şeyimiz olmasa da, hala kulüp odasını okula teslim etmek zorunda kaldık. Bugün sınavların son günü. Yatağımda kendi odamda yattım ve tavana baktım. Ve her zamanki gibi, bu beyaz tavan hakkında özellikle farklı bir şey yoktu. Sınav sonuçları açısından, Klas Kulübü'nün üyeleri bazı ilginç ifşaatlar verdiler. İlk olarak, Fukube Satoshi. Her türlü işe yaramaz önemsiz bilgi sahibi olmasına rağmen, düzenli çalışmalara fazla ilgi göstermez. Sınavlar bugün sona ermiş olduğundan, tam olarak nasıl davrandığını tam olarak anlayamıyorum, ancak Orta Vadeli Sınavlarda korkunç olduğunu biliyorum. Her halükarda, o zamanlar Satoshi bana açıkladı, “Bu yüzden, Japonların günümüzde neden kanlı bir biçimde kanlı bir üslupla yazılmadığını çalışmakla meşguldümEğer Satoshi bir şeyin önemli olduğunu düşünüyorsa, o zaman onun için yeterince önemli olması gerekir. Ona saygısızlık yok, ama uzun vadede, muhtemelen aptalca geliyor. Her ne kadar Satoshi'nin bir bakıma ihtiyacı olduğunu düşünmüyorum. Ona bir bedava ruh derim, muhtemelen bir iltifat olarak kabul ederdi. Basitçe söylemek gerekirse, o sadece genel bir aptal. Her ne kadar normalde Manga Studies Club ile birlikte olsa da, Satoshi'yi takip etmeye devam etmek için Ibara Mayaka da Classics Club'a katıldı. Muhtemelen çalışkan tiptedir. Genellikle yapılan hataları kontrol edeceğinden, notları sınıfın üst yarısındadır. Ancak, çalışmaya çok fazla zaman ayırmak, notlarını hiç geliştirmiyor gibi görünmektedir. Basitçe söylemek gerekirse, Ibara biraz nevrotik - onun mükemmeliyetçi olduğunu söyleyebilirsin. Dilinin keskin olmasına rağmen, onun downside muhtemelen onun mükemmellik ile çok takıntılı olduğu ve onun sınav sorularına mükemmel cevaplar bulmak için mücadele sonunda sona erecek. Bence aynı standartları kendi başına da uyguluyor..” Öyleyse yüksek puanları ile diğerlerinin arasında öne çıkan Chitanda Eru var. Puan sıralama tahtasına bir bakış, tüm notta 6. sırada yer aldığını ortaya koymaktadır. Her ne kadar bununla, ya da bu konuyla ilgili lise müfredatından memnun görünmese de. Bir keresinde bana sadece parçaları öğrenmekten memnun olmadığını, tüm sistemi öğrenmek istediğini söyledi. Bununla ne demek istediğini hiç bilmiyordum. Sözleri muğlak olsa da, bu hanımın neden merakını gidermek için bu kadar niyetli olduğunu anladım. Örneğin, amcasını ilgilendiren dava - muhtemelen amcasının ona ne söylediğine ilişkin bilgilerle ilgili tüm "sistemi" bulmak istiyordu. Sebebini her şekilde öğrenmek isteyen tür. Benim için notlarım normaldi. 350 kişiden 175'ini aldım. Bir çeşit şaka olsa da, ortada haklıydım. Chitanda'nın onun iyi notlarını ya da Satoshi'nin tuhaflıklarını kötü dereceler almasına duyduğu meraktan ya da Ibara'nın yaptığı hatalardan memnun olmadığına dair çok fazla düşünmedim. Sınavlara hazırlanmadığı için geri çekilmediğim halde, çalışmam en iyisi ılımlıydı. Bazen, insanların ne kadar değiştiğimi anlatabilirdim, ama bana göre, sadece bu gözlemci olmadıkları anlamına geliyor. Ürünün kreminin altında ve yığının altında konumlandım. Ya yukarı ya da aşağı gitmek için bir arzum yok. Görüyorum ki, bu yüzden Satoshi, lise hayatımın rengi için griden başka bir şey düşünemediğini söyledi. Elbette, renk akademik notlarla sınırlı değildir. Kulüp aktiviteleri, sporlar, hobiler, romantizm de var ... İnsanlığımızı oluşturan şeyler. Her şeyden önce, ağaçlar için ormanı göremediğimiz söyleniyor, ve bir sonuç bütün resim için genellemek için kullanılamıyor. Japonca sözlük lisede yaşamı gül rengi olarak tanımlasa da, bu güllerin çiçek açabilmek için doğru yerlere dikilmesi gerekiyor. Sadece güllerin yetişmesi için uygun toprak türü olmadığımı söyleyelim. Bütün bunları düşünerek yatağımı döşerken, alt kattan bir ses duydum. Bir mektup gelmiş gibi geldi. Gerçekten bir mektup olduğundan emin olduktan sonra, şaşkındım. Zarf, sadece uluslararası posta olabilecek kırmızı, mavi ve beyaz çizgili olarak ele alındı. Alıcı isminin doğru olduğunu kontrol ettikten sonra Oreki konutuna uluslararası posta gönderebilecek tek kişinin Oreki Tomoe olduğu sonucuna vardım. Şimdi bu nereye gönderildi ... İstanbul? Oradaki mektubu açtım ve içimde birçok harf buldu, bunlardan biri benim içindi. Sevgili Houtarou, Şu an İstanbul’dayım. Bazı aksilikler yüzünden Japon konsolosluğuna saklanıyorum, bu yüzden henüz şehrin çoğunu görmedim. Eminim harika bir şehir. Bir zaman makinesi alabilir ve geçmişte bu yeri ziyaret edebilirsem, şehir kapılarını kendim kilitlemek isterdim, belki de tarihi değiştiririm. Ben tarihçi değilim, bu yüzden "ne ifs" de spekülasyon yapmakta iyi değilim. Bu ilginç bir yolculuk, eminim ki on yıl öncesine bakacağım ve her gün pişmanlık duymadan burada olacağım. Classics Club nasıl? Üyeler yükseltti mi? Sadece siz yalnız olsanız bile cesaret kırmayın! Yalnızlık, bir erkeğin daha da güçlenmesine yardımcı olur. Başka insanlar varsa, o zaman mükemmel. Kişinin başkalarıyla etkileşimini geliştirmeye yardımcı olur. Her neyse, yazıyorum çünkü endişelerim var. Henüz bir deneme antolojisi yayınlamaya çalıştınız mı? Classics Club her yıl bir kez yayınlar, bu yüzden devam edip etmediğinizi merak ediyorum. Eğer öyleysen, muhtemelen ne yazacağımın bir kaybı olduğunu düşünmüştüm. Sonuçta, antolojiler kütüphanede saklanmaz. Kulüp odasındaki eski bir kimyasal kasanın içinde geriye dönük sorunları bulabilmelisiniz. Anahtar çoktan kırıldı, bu yüzden kutuyu hemen açabilirsin. Priştine'ye vardığımda seni ararım. Sevgiyle Tomoe. Japon konsolosluğunda mı saklanıyorsunuz? Bu sefer ne yaptın, Abla?Her neyse, endişelendiğimden değil. Detaylar muhtemelen yaşlı adamımın mektubunda yazılmıştır. Şimdi Priştine'yi nerede duydum? Oldukça hatırlayamıyorum. Kız kardeşim olduğu için, bazı antik savaş alanları ya da başka bir şeyden şüphe yok. Neyse, yardım edemedim ama iç çekemedim. Ablamın faaliyetlerim hakkında bilgi toplayan bir çeşit istihbarat ağı var mı? Ve Classics Kulübü'nün sırt konularını nesiller için de gizlice sakladığını bilmiyordum. Aslında, arka sorunları arıyorduk ama nerede olduklarını bulamadık. Chitanda'nın kendisinin kişisel bir işi ile görevlendirilmesinden sadece birkaç gün geçti, ama aynı zamanda Classics Club'ın başkanı olarak bizim için başka bir görevimiz var - deneme antolojisinin yayınlanması. Chitanda kütüphane arşivlerinin arka sorunları saklamadığını öğrendiğinde sorunlu görünüyordu, ancak kız kardeşim haklıysa, o zaman çok yardımcı olabilirdi. Amaç, sonucun kendisi ise, o zaman sözü edilen sonuca ulaşmak, bu amacı yerine getirecektir. Böyle rahatsız edici bir tanıma eklenmiş başka bir katman hissettiğimi düşünürsem de, bu bilgiyi saklı tuttuğumda sadece acımasız hissediyordum. Her zamanki gibi, Oreki Tomoe hayatımla uğraşıyor. Her halükarda, mektubu dolaba taktığım üniforma pantolonumun cebinde doldurdum. Ertesi gün derslerden sonra doğruca kulüp odasına gittim. Sınavların bitiminden sonra dinlendirici bir gün için hava oldukça keyifliydi, ki bu da herhangi bir kulübe katılmak için bir ruh halinde olacaktı. Spor takımlarının antrenman sesleri spor sahasından duyulabilirken, müzikler Brass Band, Hafif Müzik Kulübü, Japon Geleneksel Müzik Kulübü vb. Tarafından çalındı. Spor takımları en çok görünen taraf olan Kanya oldu. Festival, sanatla ilgili kulüplerin düzenlediği etkinliklerin akışıyla daha iyi tanınıyor. Günün bu zamanında, bu sanat kulüplerini tutan Özel Blok insanlarla dolu olacaktı. Bu Özel Blok'un en üst köşesinde Chitanda ve Ibara'nın bulunduğu Jeoloji Odası bulunmaktadır. Her ne kadar sadece özel kütüphane kitaplarında karşılaşmış olsalar da, zaten birbirleriyle iyi geçiniyor gibi görünüyorlar. Bugün birbirleriyle yüz yüze oturuyorlardı, sanki biraz sohbet ediyorlarmış gibi. Yaz geldiğinde, giydikleri yazlık üniformalar havadar hissettiriyordu. Ibara'nın kısa kollu gömleğindeki bronzlaşmış kolları Chitanda'nın soluk beyaz kollarının aksine.Zaten güneşin daha sık parladığı bir mevsimdi, ama buradaki hanımefendimiz onun içinde çok fazla melanine sahip görünmüyor. Kızların ne hakkında konuştuğunu duymak için başımı eğdim. "Başka bir deyişle, makalelerin konu üzerinde olması gerekiyor." "Diğerleri bizim antholojimiz için güvenebileceğimiz anlamına mı geliyor?" "Endişelenme, Manga Çalışmaları Kulübünde bazı bağlantılar bulabileceğimi düşünüyorum." "Bunu yapabilir misin?" Ah, antolojiden bahsediyorsun, ha? İyi şanslar. Aniden, Chitanda'nın cesedi elleriyle yüzünü kapladığı sırada sertleşti. Ne oluyor? "... Hap-şuu!" Hapşırdı. Ve bunu eski moda bir şekilde yapıyor. "Hap-şuu!" Hap-şuu!" "Neyin var? Soğuk mu var? Yoksa saman nezlesi mi?" “... Ah, şimdi daha iyi hissediyorum. Bu oldukça utanç verici, ama bana öyle geliyor ki yaz soğukluğuna yakalandım ...” Hmm, bir yaz soğuk sert. Düşünmeye gelince, sesi normalden farklı geliyordu. Her neyse, onları aramaya karar verdim. "Hey, Chitanda, Ibara," "Ah, Oreki-san," "Ibara, Manga Çalışmaları Kulübü burada olmanın yanında tamam mı?" "Evet, hepsi çözüldü. Ne, benim için bir problemin var mı?" Neden yapayım? Neyse. Kızları kesmeye karar verdim ve kız kardeşimin mektubunu pantolon cebimden çıkardığımda doğruca gittim. "Benim kız kardeşim Klasikler Kulübü'ndeydi, o yüzden bana antolojiyi geriye dönük sorunları nerede bulabileceğimizi gösteren bir mektup yazdı." Chitanda sadece şaşkın görünüyordu. Hala anlamadı gibi görünüyor. "Classics Club antolojisini geriye dönük sorunları nerede bulabileceğimizi biliyorum." Doğru kelimeleri bulmaya çalışırken dudaklarını bir çok kez ısırdı. "Mı" Gözlerinin genişlediği sözleriyle kaybolacaktı. "Bu doğru mu!?" “Elbette doğru. Yine de sana yalan söyleyerek ne kazanırım?” Söylediğimi onaylamak gibi, Chitanda'nın ince dudakları bir gülümseme içine girdi. Chitanda klanının zarif güzelliği kulağından kulağa tam anlamıyla sırıtmıyorken, oldukça mutluydu. Çok istediğim bir şeyi elde etsem bile, böyle bir şey yapamayacağım. Bununla karşılaştırıldığında, Cafe Pineapple Sandviç'te gördüğüm Chitanda, derin ifadeleriyle farklı bir insan gibi hissettim. "Antolojileri görüyorum, ha ..." Onu fısıldayarak fısıldadığını duydum, "... Tee hee, geri sorunlar ..." Bu Chitanda Eru oldukça tehlikeli bir insan olabilir. Ancak, Ibara kaşını kaldırdı ve “Bundan emin misin? Neden birisi bunu söylemek için bir mektup yazsın?” Diye sordu. Güzel bir soru. Doğru akıllarında hiç kimse, İstanbul'dan bir mektupta Kültür Festivali ile ilgili bir şeyler bulmak için nerede bilgi arayacağını düşünmez. Ama bu gerçekten benim ablamın bir mektubuydu ve hiç kimse Oreki Tomoe'nun önemli olduğunu düşündüğü şeyi tahmin edemezdi. “Aslında, buradaki mektubu aldım, bu yüzden doğru olup olmadığını söyleyebileceksiniz. Okumak ister misiniz?” Mektubu açtım ve Ibara ve Chitanda'nın görmesi için masanın üzerine koydum. Mektubun içindeki her kelimeyi izledikçe, yavaş yavaş sessizleşti. Sessizliği kıran ilk kişi Chitanda idi. “... Kız kardeşin Türkiye'yi ziyaret etmeyi sever mi?” "Dünyayı ziyaret etmeyi sever." "Böyle inanılmaz bir kız kardeşin var." Onun ilgisi, mektubun merak edilen kısmı tarafından çizilirken, ona bakmasını istediğim yer bu değildi. "Bundan on yıl sonra geriye bakacağım ve her gün nostalji ile burada olduğumu göreceğim." Ahh, böylesi bir melankolik cümle. " Katılıyorum, ama bu da değil. Onlar okurken, ikisi de aynı anda ağızlarını açtılar. "... Kimyasal kasa mı?" "Kimyasal kasa, ha?" Ibara Jeoloji Odası'na baktı ve daha sonra kollarını beline koydu ve göğsünü şişirdi. "Hmm, burada böyle bir şey görmüyorum." "Sanırım öyle." Bunu anlamak zor değil. Her ne kadar Chitanda aniden solgun görünüyordu. "Eh !? T, o zaman, nerede ... antolojiler ..." "Chi-chan! Sakin ol, sakin ol!" Ibara'nın Chi-chan'ı kime çağırdığına göre, Chitanda'dan başka kimseyi düşünemezdim. "Chi-chan", Ibara'nın ona oldukça sevimli bir takma ad verdiği kesin. Bu yüzden keskin dili Chitanda'ya karşı kullanılmaz, ha? Yine de Chitanda gibi bir insana düşman olmak zor olsa da. Sisimin mektubunu şimdi sakinleştirilen Chitanda'ya salladım ve şöyle dedi: "Chitanda, bu mektup 'kulübün odasında eski kimyasal güvenli' dedi. Benim kardeşim buradan mezun olmasından iki yıl geçti. O zamanlar kulüp odası değişti." "Ah ... Öyle mi?" "Yani, Oreki, iki sene önce kulüp odasının yerini biliyor musun?" Herhangi bir gözetimden kaçınmak için, önceden personel odasını ziyaret ettim. "Sorumlu öğretmene sordum ve Biyoloji Ders Odası'nda olduğunu söyledi." "Bunun için oldukça hazırsınız." "Eh, verimli." "Senin ne kadar hevesli." Bu tam olarak doğru değil, normalde bu kadar hevesli değilim. "Biyoloji Ders Odası ... bu bizim altımızda sadece bir kat. Şimdi biliyoruz, oraya gidelim mi?" Bunu söyleyen Chitanda odayı bir kereliğine terk etti. Eğer hevesli biri varsa astic, bu o. Biyoloji Odası, Chitanda'nın dediği gibi, Jeoloji Odası'nın hemen altındaydı. Özel Blok'un köşesinde bulunan Jeoloji Odası, Kamiyama Lisesi'nin en uzak bölgesiyse, üçüncü katta bulunan Biyoloji Odası da bir su altı alanı olarak kabul edilecektir. Özel Blok insanlarla doluyken, istisnalar vardı. Başka bir kulüp odası tarafından kuşatılmamış olan Jeoloji Odası gibi, son derece sessizdi. Biyoloji Odası da aynı görünüyor. Koridor insanlarla doluyken, Biyoloji Odasına giden yol boş sınıflarla doluydu ve bizden başka hiç kimsenin kendisine doğru yönelmediği ortaya çıktı. Yol boyunca, Chitanda birçok kez hapşırdı. "Senin soğuk o kadar kötü mü?" "Lütfen benim için fazla endişelenme. Hapşırma işlemini durduramayabilirim, ama bu sadece hassas bir burun ... Hap-şuu!" Bilmiyorum. Eğer ben olsaydım, bu defalarca hapşırırdım. Buradaki hanımefendimizden beklendiği gibi, kim son derece mütevazı olabilir ki. Önümüzde yürürken, Ibara kafasını çevirdi ve bize dedi ki, "Oreki, senin anahtarın var mı?" "Hayır, başka biri ödünç almış gibi görünüyor." "Hap-şuu! ... Anahtar ödünç alınmış mı? Bu, Biyoloji Odası'nın şu anda bir kulüpten kullanılmakta olduğu anlamına mı geliyor?" "Ödünç aldığı bir aptal olmadığı sürece, bu mümkün olabilirdi." "Oreki-san ... insanları aptal yerine çağırmak kaba." Azarlandım. Eğer o kadar da üzülürse, o zaman Satoshi veya Ibara bile imkansız olurdu, bu yüzden acı bir şekilde gülümsedim ve etrafa baktım ve koridor duvarı tarafından bir şey benim görüş alanına girdi. Ne olduğunu merak ettim. Ne Chitanda ne de Ibara bunu fark ediyor gibiydi ... Küçük bir kutuydı ve koridor duvarlarıyla aynı beyaz renkte boyanırken, oldukça göze çarpmıyordu. Koridorun karşı tarafına baktığımda, benzer bir kutu gördüm. Birisi bunları geride bıraktıysa merak ediyorum. Değerli görünmediğinden, daha fazla dikkat etmedim. Bir yeninden daha az değerli olan bir şeyi almak için eğilmek, harcanan enerjinin bir yen'e çok veya daha az eşdeğer olması nedeniyle çabaya değmez. Yani benim gibi enerji tasarrufu sağlayanlar için temel sağduyu. Şimdi Biyoloji Odası'ndan önce duruyorduk. Knock-not etmemeyi düşünürken, Chitanda kapı kolu için çoktan çıkmıştı. "Ha?" Kapı açılmamış. "Kilitli." "Öyle görünüyor." İki kız bana baktı, Chitanda Ibara soğuk bakarken endişeyle baktı. Bana öyle gözlerle bakmalarını çok rahatsız ediyor. "Hayır, bende gerçekten anahtar yok. Yani kapının neden kilitli olduğunu bilmiyorum." Bir kez daha, Ibara kapıyı açmaya çalıştı, ancak sadece kilit gıcırtılarını duyabiliyordu. Oldukça uygun, Chitanda söylemek istediğim şeyi söyledi, "... Tekrar?" Evet, yine. "Chi-chan, ne demek istiyorsun?" "Umm, Nisan ayında oldu ..." Chitanda'nın bunu bildiğini sanmıyorum ama Kami Lisesi'nin sınıf kapıları çıldırmış gibi görünüyor. Chitanda'nın bu hikâyeyi Nisan ayında anlattığı gibi, bu durumu bir anahtar olmadan nasıl ele alacağımı düşünmeye başladım. “... Ve işte böyle oldu.” "Hmm, bu yüzden Oreki bunu başardı, ha?" Toplarımı çevirdim ve kapıdan şakayla bağırdım. "HERHANGİ BİR YERDİR?" Tabii ki, hiçbir cevap beklemiyordum. Ancak bir cevap vardı. Açılan kapının künt sesi duyuldu. "Evet?" Kapı daha sonra içeriden açıldı. Ayakta, ince bir gömlek ve üniforma pantolon giyen bir erkek öğrenci vardı. Oldukça uzun ve inceydi. Her ne kadar entelektüel türden daha çok sporcu tipine benziyordu. Tasmağımın renginden notlarımızı belirledikten sonra, kibarca gülümsedi ve "Ah, bunun için üzgünüm. Kapıyı kilitledim. Duvar Gazetesi Kulübüne katılmakla ilgilendiniz mi?" İçerideysen hemen kapıyı açmalısın, kahretsin. Düşündüğümden ziyade, "Bu Duvar Gazetesi Kulübü mü?" Dedim. "Bu doğru. Katılmak için burada değil misin?" Erkek öğrenci odanın dışına çıkınca kapıyı kapattı. O anda ondan gelen bir çeşit alkolik dezenfektan kokusu kokuyordum. Görünüşe bakılırsa bizim entelijensiyan arkadaşımız deodorantlar için bir tutkuya sahip. Gözlerimi deodorant kokusunda burnumu bükmemi sağlayarak kaşlarını kaldırdı, sanki "Bununla bir sorunun mu var?" Her ne kadar hızlı bir şekilde nazik tavırlarına geri dönmüş ve “O zaman sana nasıl yardımcı olabilirim?” Dedi. Birbirimize bakışlarımızı değiştirdik ve Başkan Chitanda'nın konuşması için en iyisi olduğuna karar verdik. "İyi günler. Ben Chitanda Eru, Klas Kulübü'nün başkanıyım. Sınıf 3-E'den Toogaito-sempai olmalısın, değil mi?" Toogaito adındaki adam kaşlarını hayretle kaldırdı, "Adımı nereden biliyorsun?" Güzel bir soru. Birdenbire tam bir yabancı tarafından isim ile ele alınırsa, herkes şaşıracaktı. Ne de olsa, Nisan ayında hissettiğim şey bu. Ve o zamanlar gibi, Chitanda da nazikçe gülümsedi. "Geçen sene Manninbashi konağında tanıştık." "Manninbashi ... Bir dakika bekle, ismin Chitanda olduğunu söyledin, Kanda'dan Chitanda ile ilgili olabilir misin?" "Evet, o benim babam. Ona dikkat ettiğiniz için teşekkür ederim." ... Hmm, bu toplumun birleşmesi gibi bir şey. Eski bir klan olarak, Chitandaşların tarım arazisi sahipleri olduğunu biliyordum, ama hiç bu kadar iyi bağlı olmalarını beklemiyordum. Daha önce hiç görmediğim bu dünya gerçekten var gibi görünüyor. Bunu düşünmeye gelince, Satoshi Kamiyama'nın eski klanları hakkında bir şeyden bahsetmişti ve Toogaito klanı onların arasındaydı. "Ah, hayır, zevk bana ait. Ben anlıyorum ki Chitandas'la birliktesin." "Evet ... Hap-şuu!" "Yaz soğuğu? Senin için kötü olmalı. Kendine iyi bak." Chitanda Eru'nun büyük tarlaları ile Chitanda Klanı'ndan geldiğini öğrenince, Toogaito'nun tavrı garip bir şekilde değişti. Hala kibarken, bakışları artık daha sertti. Chitanda'dan mı korkuyordu? Hayal edemem, ama eski klanlar arasında bir çeşit güç etkisi var gibi görünüyor. Belki de sadece ben varım, ama Toogaito Chitanda'nın bakışlarıyla tanışmamış gibi görünüyordu ve sözlerini dikkatli bir şekilde seçiyormuş gibi konuşuyordu. "Pekala bu nedir?" Öte yandan, Chitanda Toogaito'nun tepkisini akla getirmedi ve “Evet, aslında Classics Club'un deneme antolojisine yönelik geri konuların Biyoloji Odası'nda saklandığını duydum. Classics Kulübü, değil mi? " “... İlk yıl olduğum zamanlardı. Geçen sene kulüp salonlarını bir yere taşıdılar.” "O zaman, antolojilerin nerede olduğunu biliyor musun?" Toogaito, "Hayır, onları hiç görmedim" cevabını vermeden önce bir süre durakladı. Onların konuşmasını sessizce dinleyen Ibara döndü ve bana nazikçe başını salladığım bana baktı. Bir sezgi sahibi olan herkes Toogaito'nun garip bir şekilde davrandığını anlayacaktır. "Anlıyorum..." Harika bir belleği olmasına rağmen, Chitanda'nın sezgi seviyesi ortalamanın altındaydı. Ve böylece Chitanda kederi durdu ve Ibara yarıda kesildiğinde ayrılmak üzereydi, "Afedersiniz, Sempai, onlar için arama yaparsak sorun olur mu?" "Ve sen?" "Classics Club'dan Ibara Mayaka. Antolojilerden hiç yararlanmadığın için, onları daha önce farketmedin, değil mi?" Bunu yaparken hiç bir şey görmese de, bir aptalın işine gitmeye ve onları desteklemeye karar verdim. "Kulüp faaliyetlerinizi engellemeden bunu yapmaya çalışacağız. Yoksa bu sizin için çok fazla sorun mu?" "Lütfen." "Senden de rica ediyorum." Sürekli taleplerimiz üzerine, Toogaito kükürtlü bir bakış attı. "Eh, kulüp odasında dışarıda kalmayı tercih etmem ..." Bu hattı duyduktan sonra Ibara hızla üstüne atladı. “Ama Sempai, bu bir kulüp odası iken, bu aynı zamanda bir sınıf, değil mi?” Ibara'nın temelde “Öğrencilerin okul sınıflarına girmesini reddetme hakkınız yok” dediklerinden kahkahalarımı geri aldım. Toogaito sonuç olarak oldukça sorunlu görünüyordu, ama Ibara oldukça inatçı olduğu için nihayet rahatladı. “... Tamam o zaman. İçeri girebilirsin, ama, sadece bir şeyleri karıştırmamaya çalış.” Ve böylece Duvar Gazetesi Kulübü Başkanı Biyoloji Odası'nın kapısını açtı. Girdiğimiz oda, Jeoloji Odası ile aynı düzende, tahtadan, sandalyelerden, masadan, temizlik araçlarına kadar tasarlandı, genel olarak aynıydı ... Ancak, ekstra bir kapı var. Bu kapının üzerinde "Biyoloji Hazırlama Odası" yazan bir işaret vardı. Dördüncü katta, burası depolama odasının olduğu yerdi ve doğrudan Jeoloji Odası'ndan girmek mümkün değildi. Bugün Duvar Gazetesi Kulübünde neredeyse hiç üye yoktu. Toogaito'nun açıklamasına rağmen, "Bugün normalde dört üyemiz var, ancak bugün hiçbir aktivitemiz olmadığı için, sadece Kanya Festivali için nelerin yayınlanacağını düşünmek için buradayım." Doğru hatırlıyorsam Kanya Festivali Ekim ayında başlıyor. Yani yaklaşık iki buçuk ay sonra. "Duvar Gazetesi Kulübü ve Gazete Kulübü arasındaki fark nedir?" Chitanda, Toogaito'nun nezaketle cevapladığı tamamen alakasız bir soru sordu. "Kami Lisesi'nde yayınlanan üç dergi var. Her ay derslere dağıtılan 'Seiryuu', düzensiz aralıklarla Öğrenci Konseyi ofisi dışında yayınlanan 'Kami Yüksek Öğrenci Konseyi Haberleri' ve 'Kami High Monthly', Her ay Ağustos ve Aralık ayları arasında yayımlanan ve okul yönetim kurulu tarafından ilan panosunda yayınlanmış olan 'Kami Yüksek Aylık' sorumluyuz. ” "Diğer ikisini kim yayımlıyor?" '' Seiryuu '' Gazete Kulübü'nün yanı sıra 'Kami Yüksek Öğrenci Konseyi Haberleri' elbette Öğrenci Konseyi tarafından belirlenirken, üç süreli yayınların en uzun tarihine sahip olsak da 'Kami Yüksek Aylık' dörtlüsüne ulaşacak. Yakında yüzüncü sayı, diğer ikisi de yüzüncü hatta ulaşamadı. " Dört yüz mesele, ha? Bizim yanımızda, Duvar Gazetesi Kulübü'nün de uzun zamandır kendi geleneği var. Bunu düşünmeye gelsene, Chitanda'nın amcası 33 yıl önce Classics Club'daysa, Classics Club en az 33 yıl civarındaydı. Hayatım ne kadar hırslı olursa olsun, kesinlikle Classics Club'ın tarihiyle kıyaslanamaz. Sonra tekrar, hayatım bugüne kadar çalkantılı gibi değildi. "Bu odada görünmüyor." Ibara odanın etrafına baktıktan sonra sona erdi. Biyoloji Odası oldukça boş olduğu için, bir şeyleri kaçırması zordu. Bu hazırlık odasından ayrılıyor. O odaya girmeyi sordum, "Hazırlık odasını da kontrol edebilir miyiz?" "... Evet devam et." Toogaito'nun ardında bana cevap verdikten sonra odaya girdim ve çığlık atan sesin yanı sıra bazı motorların sesini duyabiliyordum. Ne olduğunu merak ettim. Beklendiği gibi, Hazırlık Odası, Biyoloji Odası'nın yaklaşık üçte biri kadar küçük bir odaydı. Bu oda başlangıçta Biyoloji dersleri için öğretim ekipmanı depolamak için yapılmıştı, ancak şu anda raflarda sadece mikroskoplar bulunabiliyordu. Kami High'in teori öğrenmeye pratik deneylerden daha fazla odaklandığı gibi, diğer deney araçlarının ve ekipmanlarının çoğunun başka bir odada saklandığı görülecektir. Sonuç olarak, burası Duvar Gazetesi Kulübü için bir araç odası oldu. Amatör görünümlü bir kamera, çeşitli kalınlıklarda ve renklerde kalem koleksiyonu, fotokopi makinesinin yanında yığılmış karton kutular ve küçük bir hoparlör vardı. En çok gözümüze çarpan eşyaya gelince, dar odanın ortasındaki derme çatma masaydu. Bir masa yerine, sadece bir karton kutunun üstüne yerleştirilmiş kalın bir kontrplak levhaydı. Bunun üzerine, sadece yazarları tarafından okunabilen bir karalama defteri olan B1 kağıtlarını yayılmış, üstüne metalik bir kalemle yerleştirilmiş. Çırpınan sesler, bu kağıtların rüzgar tarafından üflenmesinden kaynaklandı. Rüzgar? Odanın içinde rüzgar vardı. Pencere açık olmasına rağmen, rüzgar içeriden geldi. Motor sesinin geldiği yer olmalı. Karton kutuların yanına konulduğu için dikkat edilmesi zordu, ancak derme çatma masanın önünde ve pencerenin karşısında küçük bir vantilatör vardı ve rüzgar hızı maksimum seviyeye indirildi. Rüzgarın uçtuğu başka bir şey vardı. Pencerenin kenarında asılı bir Kami High erkek yaz üniforma forması vardı. Oraya basitçe asıldı. "...?" "Oreki, sen ne düşünüyorsun?" Dönüp Chitanda ve Ibara'yı Hazırlık Odası girişinde bekledim. Ah evet, kimyasal kasayı aramalıydık. Yine de, bu kadar dar bir odada her yere konan şeylerle, böyle arama yapmanın bir yolu yoktu. Sadece gözlemle, kimyasal bir kasaya benzeyen bir şey yoktu. Kilidin hasarlı olduğu eski bir kutu olmalı. Belki de onu gördüm ama doğru bir şekilde fark etmedim. Hmm ... Kollarımı geçtim ve odadan dışarı adım attı ve bizi izleyen Toogaito'ya sordu: "Kulüp odalarının geçen yıl neden taşındığını biliyor musunuz?" “Hayır. Belki de artık var olmayan kulüplerin boşalttığı odaları doldurmaya çalışıyorlardı”. "Buraya taşındığınızda kaç kutu getirdin?" Toogaito bir süre düşündü Cevaplıyor, "... Şimdi bahsettiniz, kaç kutu taşıdık?" "Karton kutular mı?" "Evet." Anlıyorum. O zaman orada olmalı. Toogaito klanının da oldukça prestijli bir klan olduğunu neredeyse unutmuştum; Onun klanına ilişkin koşulları düşündüğümde mantıklı olur. Antolojilerin nerede olduğunu az çok anlayabildim, ancak onları elde etmek problem olurdu ... Bir tuzak kurmayı deneyelim. Toogaito'ya karşı döndüm. "Sempai, etrafta duran çok fazla şey olduğu için, bu şekilde arama yapmak oldukça can sıkıcı olurdu. Bu sizi biraz rahatsız edebilir, ama Ooide-sensei'den de arama yapmamıza yardım etmesini istersek sorun olur mu?" Şimdiye kadar ayık bir ifade koysa da, Toogaito'nun kaşları büyüdü. "... Hayır. İçinde bir şeyle uğraşmamanı söylemiştim." "İşler bittiğinde onları bulduğumuz yere geri koyalım, lütfen arayalım." "Hayır dedim!" Aniden sesini kaldırdı. "Oh, çok üzgünüm, Toogaito-sempai. İyi, sanırım bu çok kötü." Togatoto yüksek sesle konuşmaya devam ederken Chitanda çılgınca cevap verdi. “Fikirlerimi yarınlara kadar editör ekibine göndermem gerektiğinden bu güne çok meşguldüm. Sadece bu şeylerin peşinden gitmek için yerimize giren şey nedir? Antolojileriniz burada değil, zaten bırakın!” Toogaito giderek telaşlı bir hal alırken, ona sadece soğuk baktım. Görünüşe göre, onu beklediğim gibi tuzağa düşürdü. Dostça bir gülümseme tutarken Toogaito'ya baktım. "Sempai, kimyasal kasanın içeriğiyle ilgileniyoruz." "... Ne?" "Antolojilerin kimyasal güvenliğin içinde olması gerekiyor. Eğer burada olmadıklarını söylediyseniz, o zaman kesinlikle burada olmamalılar. Çünkü sizi daha fazla rahatsız etmek istemiyoruz." O zaman gülümsemeyi bıraktım ve ekledim, "Bu arada, şimdi kütüphaneye gideceğiz. Eğer ayrıldıktan sonra, antolojileri bulmayı başarırsanız, lütfen onları Jeoloji Odasına getirmeye ne dersiniz? Kapıyı açık bırakacaksın. Önceden rasyonel yüzünü buruşturup bana baktığında Toogaito, teklifime gerçekten çok kızmış görünüyordu. Aksine, sanki özel bir şeymiş gibi davrandım. Her şeyden önce, bu dünyanın tarihinde hiç kimsenin, sadece bakılarak yaralandığını duymamıştım. "W, neden sen, nasıl yaptın ..." "Evet, Sempai?" Kendisini kısıtladıktan sonra, Toogaito söylediği şeyi yuttu. Daha sonra derinden çekti ve saygılı kendine geri döndü. "Güzel, onları bulduğumda yapacağım." "En minnettarım ... Şey, gidelim Chitanda, Ibara?" Muhtemelen Toogaito'yla olan değişimin arkasındaki anlamını anlamamış, ürkütücü kızlar artık sadece benimle hemfikir oldular ve beni takip ettiler, çünkü artık orada kalmanın bir anlamı yoktu. "Oreki-san, ne oldu?" "Sonra açıklarım." Onları anlattıktan sonra, onları Biyoloji Odası'ndan çıkardım. Bana arkadan bir ses geldi, "Sen, ilk yıl. Adının ne olduğunu hala duymadım." Dinledim ve kayıtsızca yanıtladım, "Oreki Houtarou ... Şu an için üzgünüm." Özel Blok ve Genel Blok'u birbirine bağlayan koridor boyunca, duvarlardan birine doğru eğildim. Burada zaman öldürürken, iki kız bana bu soruyu sordu: "Oreki, neler olduğunu bilmiyorum, ama kütüphaneye gitmiyor muyuz?" Elimi salladım. "Hayır, gerek yok çünkü." "Anlamadım. Gerek yoksa neden kulüp odasına geri dönmeyeceğiz?" "Yapamayız. Biraz daha beklememiz gerekecek." Ibara hala ikna olmamışken, "Sadece ne yapıyor" diye mırıldandı. Chitanda, burnunu kokladığında, Ibara'yı ele geçirdi ve "Oreki-san, Toogaito-sempai öfkeli görünüyordu" diye sordu. "Öyle görünüyor." "Tabii ki, eğer geriye dönük konular gerçekten bulunursa, ama bu kadar güçlü bir istekte bulunmaktan iyidir ..." “Zoraki mi? Sadece makul bir şekilde onu talep ettim.” Chitanda, sözlerini kaybettiği için ağzını açtı ve kapattı. Bu beklenen bir şey. Bütün sorduğum şey “bizim eşyalarımızı aramaya yardım etmek” ve “buldukları zaman onları bir araya getirmek” oldu. "Fakat Toogaito-sempai öfkeliydi." "O öfkeli miydi?" Chitanda'nın yanında duran Ibara, kaşını kaldırdı ve "Oreki'nin isteğini yerine getirdikten sonra, öfkesi hareket ettiği gibi daha çok baktı" diye sordu. Oh, o yüzden fark etti. "Öyle mi?" Görünüşe göre Chitanda hala yok. Saatime bir baktım. Üç dakika geçti ... Zamanla ilgili olmalı. Eğildim duvardan uzak durdum ve "Chitanda, Toogaitos ne kadar iyi bilinir?" Diye sordum. Chitanda başını eğerek, neden böyle bir şey istediğimi merak ettim ve cevap verdi: "Toogaitos? Onlar lise eğitim çevrelerinde oldukça etkiliydi. Prefectural School Board'da bir tane ve City School'da bir tane var." Kurul, bir okul müdürü ve iki öğretmen. " Şimdi anladım. "Oreki, zaten antolojilere ne dersin?" "Bence dönme zamanı geldi" diye cevap verdim. Chitanda ve Ibara cevabımı dinledikten sonra birbirlerine baktılar. Sadece gülümsedim. Ve böylece jeoloji odasına vardık. "Ah, işte buradalar." Dediğim gibi oldu. Öğretmen masasının üstüne düzinelerce ince dizüstü bilgisayar yerleştirildi. Yardım edemedim ama yumruğumu pompaladım. Plana göre tamamen bir şeylerin olması iyi hissettiriyor. "Geldiler? Bu nasıl mümkün olabilir?" Ibara öğretmenin masasına doğru yürürken dedi. Defterlerden birini seçerken, "... aslında antolojiler ..." diye mırıldandı. "Eh, eh ?? Eru, bana da bir göz atalım!" "Bunu nasıl yaptın, Oreki? Yapmadığımız bir şey biliyor muydun?" Ibara'nın sert sorgulaması, yanlış bir şey yapmışım gibi ses çıkardı. Soru sormaktan hiç hoşlanmadım, bu yüzden yakınlardaki masalardan birine eğildim ve cevap verdim, "Sadece biraz şantaj yaptım, hepsi bu." "Şantaj mı? Duvar Gazetesi Kulübü Başkanı'na karşı?" "Evet, ama Ibara, daha ihtiyatlı olabilir misin?" İbara, bana söyledikten sonra suratsız bir yüz yaptı. "Ben kimseye söyleyemem gibi değil." “Evet, ama çok güvenilir değilsiniz. Bu, Toogaito'nun bir birinci sınıf öğrencisi için işlerini yaptığı bir sır olması gerekiyordu, eğer bu sır tutulmazsa onun için çok acımasız olacak.” "Kimseye söylemeyeceğim ... Bana güvenmiyorsan, bana açıklamayı vermezsen iyi olurum." çok titiz söyledi. Muhtemelen yalan söylemiyor. Chitanda tamamen farklı bir maddeydi; Onun merakını doyurmak onun için bir öncelik değildi. Bu yüzden, açıklamanın benden kaynaklanabileceğini fark ederse, o zaman bunu duymamaya çalışır. Bu tür çözümlerle ortaya çıkan tür. Her neyse, şimdi onları test ettim, kızların başka kimseye söylemeyeceğini varsaymak güvenli görünüyordu. "Bunun için üzgünüm. Her neyse, Ibara, Toogaito'nun kapıyı neden kilitli tutacağı konusunda garip bulmadın mı?" Ibara açık bir şekilde yanıtladı, "Muhtemelen kimsenin onu rahatsız etmesini istemedi, diye yazdığı makaleleri hazırladığını söyledi, değil mi?" "Peki, Hazırlık Odasına ne dersiniz? Pencere zaten açıkken niçin açıktı?" "Belki kendini sıcak hissediyor?" "Sonra pencerenin yanındaki fanı daha yeni yerleştirebilirdi. Ancak fan bunun tam karşısına yerleştirilmişti. Fan bu pozisyonda, kalem kutusu hafifçe hareket ederse, alttaki tüm B1 kağıdı havaya uçardı." Ibara saçını tahriş eder. "Peki ya bu?" "Anlamadın mı? Toogaito ne yapmayı planlıyordu?" “Eğer bu şekilde koyarsanız, o zaman anlıyorum. Odayı havalandırmaya mı çalışıyordu?” Baş parmağımı yavaşça kaldırdım ve övdü. Elbette, Ibara bunu ilginç bulmayacaktı ve böylece bakışlarını çevirdi. "Şimdi o zaman, bir sonraki soru, neden odanın havalandırılmasını istesin? Daha fazla ayrıntıya ulaşmak için, saygın eğitimcilerden oluşan bir aileden Toogaito'nun, dışarıdaki kızılötesi sensörlerle kilitlenmiş kapıyla kulüp odasında tek başına ne yapması gerektiği neydi? " Ah, "Bu gadget'ların reklamlarını hiç görmedin mi? Bir süre önce güvenlik alarmını tetikleyecek kızılötesi sensörleri satıyorlardı. Onları şimdi 5000 yen alabileceğinizi düşünüyorum." "Onları nerede buldun?""Wall Newspaper Club odasının hemen dışındaki üçüncü kat koridorunun yanında, beyazlar kamufle edildi. Sensörlerin sadece gözlemle olduğu sonucuna varmak zor, ama Hazırlık Odası içinde bir konuşmacı olduğu gerçeği daha fazla." veya daha az şüphelerimi doğruladı. " Ibara kaşını kaldırdı ve "Gerçekten çok tuhafsın" dedi. "Bana bir çıkış gibi davranmayı bırak ... Neyse, neredeydik? Ah evet, birisinin yaklaştığını önceden sensörlerle bilgilendirdikten sonra, neden odayı havalandırmak için B1 kağıtlarının havaya uçurulduğunu neden riske atsın? ?" Ibara sorumu düşünmeye başladı ve ben de bekledim. Daha sonra keskin diline yakışan inanılmaz bir görüntü ile cevap verdi, "... Biraz koku olabilir mi ...?" Ellerimi iki kez üç kez çırpmıştım. "Anladım. Bir kokudan kurtulmaya çalışıyordu. Eğer bu çizgide düşünürsek, anti-koku spreyleri kullanmanın temizlikle ilgili herhangi bir saplantıyla hiçbir ilgisi yoktu. Şimdi, onun almaya çalıştığı koku neydi?" Bu arada, bu herhangi bir narkotik değil. " "O zaman, olabilir mi ...?" "Bu doğru, muhtemelen sigara içiyor ... Bu, öyle bir şekilde kullanılan bir cihazdı ki, o da bunu barış içinde yapabilir. Saygın bir klandan geldiği düşünüldüğünde, soylu bir yetişkinin oğlu olsaydı ne bir skandal olacağını hayal edebilirsin." yasadışı bir şey yapmadan yakalanmış Toogaitos'un lise eğitimcilerine saygı duyulması gerektiğinden bu gün ve yaşta, eğer bir doktor, öğretmen ya da polis memuruysanız, sadece kamuoyunda esneme bile sizi bir sürü belaya sokabilir. ” “... Anlıyorum. Eğer bu doğruysa, o zaman tüm bunları yaparken çok fazla sorun yaşadı”. "W, bir dakika bekle! Ne kızılötesi sensörler? Bir casus romanında mıyız?" Aslında. Ben de öyle düşündüm. Koşullar farklı olsaydı karşılaştığı sorun da farklı olurdu. Geri düşünce, Chitanda'nın Chitanda klanından olduğunu öğrendiğinde gözle görülür bir şekilde sarsılmış görünüyordu. Yaptığı işler başka bir prestijli klandan birinin maruz kalması durumunda onun ve diğer klanlar arasındaki ilişkinin büyük ölçüde etkileneceğini düşünmelidir. Sonuçta hepimiz Chitanda'nın duyularının ne kadar hassas olduğunu biliyoruz. Chitanda'nın soğuktan yakalanmaması, havalandırma olmaması ya da gömleğinin çıkarılması onu kandırırdı. “Eh, ben okul sahasında sigara içme isteğini tam olarak anlamıyorum. Yine de şimdi açıklama ile mutlu mu?” Bunu söyledikten sonra, Ibara'nın bakışları değişti. Whoa, gerçek değerini bu kadar soğuk bir bakışla gösteriyor. "Biliyorsun, Toogaito-sempai'nin antolojileri nasıl gündeme getirdiğini sormaya çalışıyorum. Onları buraya getirmesini sağlamak için onun kirli sırrıyla şantaj yaptığını anladığım halde, hala nerede olduklarını açıklamıyorsun. ilk sırada. " Gördüğüm o kısmı kaçırmış olmalıyım. Bu yüzden, "Kimyasal güvende olmalılar" diye açıkladım. "O-re-ki!" "Ben, seni alay etmeye çalışmıyorum! Sorun, kimyasal güvenliğin olduğu yerdi ... Unutmayın, Toogaito, odalar değiştiğinde karton kutuların taşınmasıyla ilgili bir şeyden bahsetmişti. Bu konuda yalan söyleyecek hiçbir sebep yoktu, bu yüzden düşündüm Kimyasal kasanın kulüp odasında bir yerlerde olduğunu söyledi. “... Ama ben görmedim.” “Orada olmadığı anlamına gelmiyor. Onu göremedin çünkü gizlenmişti… Sadece antolojiden değil, güvenliğin kendisinden bahsediyorum.” Ibara'nın devam ettiğim gibi ne demek istediğimi sindirmesine izin verdim, "Sonuç olarak, antolojiler de onunla birlikte gizlenmişti. Neden güvenliğini saklamış olduğu için, çünkü sigaralarını saklamak için kullanıyordu. Sigara, çakmak ya da kül tablalarını görmüyor musunuz? Çünkü onları tamamen güvenli bir şekilde sakladı. Ooide-sensei'den bizimle odayı aramasını önerdiğimde ifadesini fark ettin mi? Neyse, güvenliğin nerede saklandığı gibi. Muhtemelen bu derme çatma karton kutu masasının altında olduğunu tahmin ediyorum. " Açıklamamı bitirdikten sonra derin bir nefes aldım. Toogaito'ya, isteğime uymak zorunda olduğu bir pozisyonda koyarak kötü bir şey yaptım. Sırrını açığa vurma niyetim olmasa da, hepimizin tutabileceği sırlar olduğu gibi, ve ben de benimki de açığa çıksaydı hoşuma gitmezdi. Sadece şanssız olduğunu söyle. Bütün bu zamana kadar konuştuğum Ibara, sadakatsiz bir bakış attı. Bunu takiben, bunun hakkında daha konuşkan olması gereken bir kişinin varlığını fark ettim. Onunla yüzleştim. "Chitanda?" "Yani bir şey hatırlıyor musun?" Bir cevap yerine tuttuğum "Hyouka Cilt 2" ye işaret etti. "Bu amcamla ilgili bir şeyden bahsetti. 33 sene önce Classics Klübünde bir şey yaşanmış gibi görünüyor ... İçine bir bakın." Bana söylediğini yaptım ve kapağı açtım, ve benden önce bir önsöz yazıldım. Önsöz Ve bu yıl yine bir Kültür Festivali var. Sekitani-sempai bizi terk etmesinden bir yıl geçti. Bu sene boyunca Sempai efsaneye düştü ve bir kahraman oldu. Sonuç olarak, beş günlük Kültür Festivali her zamanki gibi başlayacak. Ancak, efsane yayıldıkça, derin düşüncelere girdim. Bundan on yıl sonra insanlar sessiz savaşçı ve nazik kahramanı hatırlıyorlar mı? Tüm Sempai geride bıraktığı bu antolojiye "Hyouka" adını verdi. Çatışmanın kurbanı olarak, Sempai'nin gülüşü bile zamanın akışı boyunca sonsuzluğa dönüşecekti. Hayır, belki hatırlamamamız daha iyidir. Kahramanca bir hikaye olması amaçlanmadığı için. Öznellik bir kez alındığında, bu hikaye tüm tarihsel perspektifleri aşan bir klasik haline gelecektir. Gelecekte öykülerimiz klasik olduğunda gün gelecek mi? 13 Ekim 1968 Kooriyama Youko "Bu..." "Burada geçen yıl", 33 yıl önce bugün kastediyordu. Bu durumda, Classics Kulübü'nün 'Sekitani-sempai'si benim amcam olmalıydı. Amcama ne oldu o zaman? Amcamın bana söylediği cevap vardı. Daha sonra Classics Club ile ilgili bir şeyler ... " Gülümsedim ve Chitanda'nın neden "Ben bu iyi değil mi? Şimdi hatırlayabilmelisin" dediğim gibi gülümsemediğini merak etmedim. Yine de Chitanda'nın ifadesiz yüzü, sözlerini yumuşak bir şekilde almak için çabalarken, bir kasvetliliğe yol açtı. “Ama, ben yapamam. Bu kadar yakın olmama rağmen! Ben, şeyleri hatırlamakta gerçekten çok mu kötü oluyorum? Amcam bana ne dedi? 33 yıl önce ona ne oldu?” Onun boğuk sesinin soğuktan mı yoksa gözyaşlarından mı geldiğini anlayamadım. Chitanda ... Konuşmaya karar verdim, "Hadi araştırın." Soğuk konuştuğumu düşünmemiştim. Chitanda'dan aldığım "Hyouka Cilt 2" adlı antoloji 32 yıl önce yazıldı. Onda Sekitani Jun tarafından verilen ve unutulmuş bir olaydan bahseden garip bir isim olan "Hyouka" idi. Bu büyük bir şanstı. Bu ipuçları için, karanlıkta groping yapan bizim için yanan ışıklar gibiydi. Chitanda'nın geçmişini geri kazanması için, bu tür ipuçlarını atmamamız gerektiğine kesinlikle inanmıyorum. Bu yüzden tekrar söyledik, "O zaman 33 yıl önce olanları araştırmamız gerekecek." "Fakat," Chitanda omuzlarını sarkıtmıştı. "Ama hatırlamamayı tercih ettiklerini söyledi." Böyle şeyler için onun çekiciliğine şaşırdım. “Ama bunu hatırlamak istiyorsun, değil mi?” "Elbette, ama daha fazla araştırırsak," Devam etmeden önce durakladı, "... Daha fazla araştırırsak, hoş olmayan bir şey bulabiliriz. Daha iyi unutulmuş şeyler var, değil mi? "..." Çünkü sen çok kibarsın Chitanda. "33 yıl önce olsa bile mi?" "Yanlış mı?" Kafamı salladım. “Evet. Ne de olsa burada da söylemedin mi?” Özne çekildikten sonra, bu hikaye tüm tarihsel perspektifleri aştığı için bir klasik haline gelecek. ” "..." "Başka bir deyişle, bunun için bir son kullanma tarihi var." Bir gülüş yaptım. Chitanda da gülmediyse de nazikçe başını salladı. "... TAMAM." Ve bu yüzden. Evet, ben de kaldığım süre içinde kalptım. Araştırmak fazla çaba göstermemeli. Eğer ikinci cilt "geçen yıl" hakkında bir şeyden bahsediyorsa, tek yapmamız gereken Sekitani Jun'a ne olduğunu bulmak için ilk cildi aramaktı. Ne kadar kolay bir seçenek olduğunu söyleyemem de: problemden kaçınma ya da problem çözme. ... böyle düşünmek için safdım. Ibara, kalan hacimlerde sessizce balık avlarken, o, "Ne var? 1 no'lu ses yok!" Az önce duyduğum şeyi sindirmek için biraz zamana ihtiyacım vardı. AlucardSubs[color=#008cba]https://alucardsubs.blogspot.com/[/color]

DISQUS - Mangaya Ait Yorumlar

*Not: Yorum Yazmadan Önce;