Rubica'nın teyzesi giyinmeyi son derece önemli buluyordu. Mahallenin hanımları aşırı giyinme kodunu nazikçe gösterdiğinde, fakirlerin kıskançlığı olarak reddetti. Bu nedenle, konukları sadece mükemmel giyindiğinde tanıştı.
Ek olarak, Rubica'nın saçlarını yapmasına izin verecekti, bu konuda iyi olduğunu söyledi. Ama şimdi, bir misafirle buluşmak için sabah giyinme seansını atladı… Rubica anlayamadı. Durdu ve gözlerini kırptı.
Ama sonra, hizmetçiler Angela'nın ayrılmasını söyledikten sonra Rubica'nın hala etrafta dolanmasından rahatsız oldular. Sormaktan vazgeçmekten başka çaresi yoktu ve odadan çıktı. Konuğun kim olduğunu bilmek istiyordu, ama Berner Ailesi'nin Külkedisi'ydi. O toplantıya ait değildi.
Hizmetçilerin çatı katındaki odasına çıkmaları için arka merdivenleri kullandı. Sonra koştuğu bir hizmetçiye bir şey sordu.
"Krallığın takviminde hangi yıl var? Aniden hatırlayamıyorum."
"473 yılı."
Yiyecek taşıyan hizmetçi, fazla düşünmeden cevap verdi. Rubica şimdi cildinde duran tüyler hissedebiliyordu ve yüzüğü daha da sıkı tutuyordu.
Halka ona deli olmadığını, geçmişte olanların sahte olmadığını söyleyen tek şeydi.
'Aman!'
Rubica yetmiş yaşında öldü ve 22 yaşında kendine geldi.
***
'Ben deli miyim? Ben deli değil miyim? '
Diye sordu Rubica, küçük tavan arasında eski yatağında yüzü aşağı bakacak şekilde. Aniden başına gelen şey, zihnini şokta kaybetmesine neden oldu. Ölmüş ve dirilmiş gibi değildi. Zamanda geriye gitmişti, imkansız olmalıydı.
Yine de, 70 yaşına kadar yaşadığı hayatın sahte olduğunu düşünemiyordu ve hepsi kısa bir rüyaydı. Ölümünden hemen önce ne olduğunu ve 69 yaşındayken çektiği kıtlığı açıkça hatırlayabiliyordu. Ancak, bu yıl 22 yaşında olan her şey sisli ve baygındı ve anılar sanki birbirine karıştı 40 yıl önce olanları hatırlamaya çalışıyordu.
En önemlisi, zamanda geri geldiğine inanmak için bir nedeni vardı çünkü…
Göğsündeki yüzüğe hüzünlü gözlerle baktı. Onu süsleyen mavi taş güzeldi, ama ne safir ne de mavi topazdı. Sadece taştı. Ancak, Arman hiçbir zaman kıymetli bir şeymiş gibi ayrılmamıştı.
Yüzük, Rubica'nın onu sevdiğini söyleyememesinin nedenlerinden biriydi. Hala eski sevgilisinden hareket edemediğini düşünüyordu.
'Bu Arman'ın olması gerekiyor.'
Böyle emin olmak için iyi bir nedeni vardı. Doğum gününde, annesi çocuğunun gözlerinin kırmızı bir tonu olduğunu görmekten çok mutlu olmuştu.
-Hue seni kutsasın.
Kırmızı gözlü insanlar, aşk tanrısı Hue tarafından kutsanmıştı. Her zaman iyi aşıklar ile tanışacak ve mutlu bir şekilde yaşayacaklar. Anne, kız büyüdükçe bu kırmızı gözlerin normal kırmızımsı kahverengi gözler olacağını bilmiyordu. Bu nedenle ona Rubica adını verdi.
O zamandan beri yakut Rubica'nın taktığı tek mücevher türü olmuştu. Teyzesi borç yüzünden hepsini alsa da, aksesuar kutusunun kırmızı taşlarla dolu olduğu bir zaman vardı. Bundan sonra bile, asla kırmızı olmayan bir aksesuar takmadı. Renk ona en iyi uyuyordu ve geç annesi onu sevmişti.
'Arman ...'
Öldüğünde göğsüne soğuk bir şey düştüğünü hissetti. Bu yüzük müydü? Yüzük Rubica ile geçmişe gelmişti. Bu yüzden onu sıkı tuttu. Arman her zaman onun için oradaydı. Sanki yüzüğü onunla birlikte göndermişti, böylece delirmeyecekti.
Her şey benden alındı, ama bunu asla kaybetmeyeceğim!
Rubica hiçbir şeye takıntılı olmamıştı ama Arman'ın yüzüğü farklıydı. Aklı başında kalmasına izin veren tek nesne buydu ve aynı zamanda bir ipucuydu. Aniden endişelenmeye başladı. Teyzesi onu diğer şeyler gibi götürmeye çalışırsa ne olur? Şimdilik dikkatlice bir beze sardı ve elbisesinin derinliklerine sakladı.
Sonra yatağına oturdu, gözyaşlarını sildi ve her şeyi tek tek anlamayı denemeye karar verdi. Her şeyden önce, krallığın 473 yılı. Rubica 22 yaşında, evlenemeyecek kadar yaşlıydı. O noktada dudaklarını sertçe ısırdı.
'Sadece 6 yıl önce olsaydı ...'
O zaman, hasta olmasına rağmen annesini görebilecekti. O zaman, annesinin onu çok yakında terk edeceğini bilmiyordu. Çok gençti. Arkadaşlarının toplara nasıl gittiğini hafifçe protesto etmişti ve bütün gün annesine ilaç kokusu içinde bakmak zorunda kaldı.
O zaman değerliydi. Hoşuna giden her şey sadece annesinin nezaketi altında mümkün oldu. Bunu ancak çok, çok sonra fark etti.
- Rahibe Rubica, geri alınamayanları düşünmek ve kendinizi suçlamak sizi sefil hale getirecektir. Şimdi, zamanımızı Hue'nun bize verdiği zamanı değiştirebileceğimiz şimdiyi düşünmek için kullanalım.
Rubica, rabeye yeni geldiğinde ve gerçekte umutsuzluğa düştüğünde, papazın ona söylediklerini hatırladı. Dünya ince örgülü bir ağ gibidir. Ne kadar pişman olursanız olun, düzeltemeyeceğiniz şeyler var.
Rahip, önünde ne olduğuna, yapabileceği ve düzeltebileceği şeylere odaklanması gerektiğini söylemişti. Ancak o zaman yeni bir ağ örülür. Sadece onu rahatlatmak için dedi, ama o zamandan beri Rubica'yı değiştirmişti. Bu yeni gerçeklikte şimdi yapabileceği şeyleri düşünmeye karar verdi.
'Savaş dört yıl sonra patlayacak.'
Rubica'nın toprakları, Seritos Krallığı, sert Seris Dağları'ndaydı. Hiç iyi bir uzmanlık vardı ve arazi tarım için iyi değildi. Burası fakir bir ülkeydi. Ancak, Seritos'un kurucusunun dağların derinliklerinde bir mana taşı madeni bulduğu an değişti.
Mana taşlarının büyük enerjisi vardı. O zaman, birkaç kişi bu enerjiyi nasıl kullanacağını biliyordu.
Ancak, kurucu kralın yanında büyük bir mucit vardı. Daha sonra Claymore Ailesi'ni başlatan mucit, mana taşlarındaki enerjiyi kullanarak silah yaptı. Silahları çok güçlüydü.
Herkes, kıtayı istila eden canavarlardan kurtulmak için Seritos'tan silah almaya başladı. Seritos, silahlardan kazandığı parayla buğday satın aldı ve gelişmeye başladı.
400 yıldan fazla bir süredir Claymore Ailesi icat etmeye devam etti ve krallar mana taşı ve silah satmak için dünyanın dağınık durumunu kullandı. Krallıkların yanı sıra, bu tür saf mana taşlarının çıkarılabildiği tek yer ejderha topraklarıydı.
Ancak, 4 yıl sonra, krallık takviminin 477 yılında, Seritos'un gelişmesini sağlayan şey, borçlu olan borçları tahsil ediyormuş gibi, onu yok etti.
***
"Bunu duydun mu? Duke Claymore gökyüzünde uçan bir silah icat etti!"
"Uçan silah mı? Peki, bebeğin parmağı kadar büyük mü?"
"Hayır, elbette hayır. Neredeyse bir gemi kadar büyük olduğunu duydum."
"Büyük bir şey uçamaz!"
"Hey! Biliyor musun Claymore imkansızı mümkün hale getiriyor!"
26 yaşında, Rubica, çeyiz olmadığı için evlenmeden Berner'in evinde çalışıyordu. Hizmetçileri dinlerken ekilecek tahılları özenle aldı.
"Şimdi ejderha ile savaşma zamanı."
"Neden uyuyan ejderhayı karıştırmalıyız?"
"Ejderha olmasaydı patates yerine et yiyorduk!"
Rubica bu konuda gülüşünü kısıtlamak zorunda kaldı ve tahıllarla dolu kovayı sürdürmeye devam etti. Aslında Seritos Krallığı'nın hemen yanında büyük bir ova vardı ve bu ova açgözlü ejderha Ios'a aitti.
Gerçekten ejderhaya saldıracaklar mı?
Saçmalık. Rubica tarlayı ekerken mırıldandı. Sonra kocaman ve siyah bir gölge onun üzerinden geçti. İlk başta, yağmur yağacak olan kara bulutlar olduğunu düşünüyordu. Ancak, baktığında, tüm güneş ışığını engelleyecek kadar büyük, siyah bir şey vardı.
Adını ancak daha sonra öğrendi. 'Stella'. Uçtuğunu gördüğü tek şey kuşlardı, bu yüzden ağzını sürpriz bir şekilde açtı ve diğerleri de öyle.
-Bu ne?
-Bunun bir kuş olduğunu sanmıyorum.
-Bekle, bir şeyler çıkıyor.
Pürüzsüz yüzeyi siyah demirden yapılmış gibi görünüyordu. Bir kapak açıldı ve bir şey çıktı. Rubica, top gibi göründüğünü düşündü ve kısa süre sonra uğursuz bir his onu boğdu.
Bu bölümde emeği geçen; çevirmen ve düzenleyici arkadaşların emeklerinin karşılığı olarak basit bir minnet ifadesi yani teşekkür etmeyi ihmal etmeyelim.
Spoiler butonu kullanılarak spoiler yazılabilir fakat buton kullanılmadan spoiler verenler uyarılmadan süresiz engellenecektir ve geri alınmayacaktır.,
Küfür, siyasi ve seviyesiz yorumlar,
İçerikle alakasız link paylaşımları yasaktır.
İçeriği çeviren gruplar dışında site reklamı yapanlar sınırsız uzaklaştırılacaktır.
