Bir romanın belirli bir kısmını aniden düşünmem beni elimdeki çıngırağı düşürdüğüm için son derece suskun hale getirdi.
Neden birden önce daha önce okuduğum romanı düşündüm? Bir müşterinin daha önce yarı zamanlı bir işte çalıştığım oyun merkezinde bıraktığı romantizm romanıydı.
Romanın çok düzensiz bir başlığı vardı ve ona iyi uyuyordu, romanın konusu da çok düzensiz ve çocukçaydı.
Kendi babası tarafından öldürülen on sekiz yaşındaki prensesin ismi benimkiyle aynı mı? Ahh. Çok şanssızım. Puff puff! Hemen kafamdan çık!
“Tanrım, bu nedir?Bir şeyler düşürerek defalarca beni sinir eden kişi de kim?“
Tam o sırada, bir sandalyede oturarak uyuyan kadın o çıngırağın sesi yüzünden uyandı. Sonra bana bir sopa attı. Açıkçası, bu hiç mantıklı değildi.
Defalarca? Sadece bir kez düşürmüştüm! Bu lafı yemek için ne düşürdüm ki. Ayrıca, bebekler sık sık birşeyler düşürürler!
“Gürültülü olmayı bırak ve bununla sessizce oyna.“
Öyle olsa bile, yere düşen bir oyuncağı yıkamadın bile? Burası ne tür bir b*ktan dünya bilmiyorum ya da bu insanlar sadece az muamele gören prenses olduğum için bana dikkat etmiyorlar. Sanırım eski bir prensesim ... Off, buna inanmak istemiyorum.
“Wahh!“
Çıngırağı bir kez daha yere düşürmüştüm.
Sadece emekleyebilen bir bebek olmama rağmen, bu doğru değil.
Tam o sırada kötü hizmetçi beni sakinleştirmeye başladı. Yine de, yüzünde bir sinir vardı.
“Neden ağlıyorsun? Dikecek çok şeyim olduğu için meşgulüm. İşte, senin için alacağım.“
“iswh. (Bu)“
Bu oyuncağı sevmiyorum! Zaten kirli iki kez düşmüştü, üstelik bu benim tarzım değil! Fiziksel bedenim bir bebek olsa da, zihinsel olarak kaç yaşında olduğumu fark edersen, bu zille oynamak hiç de eğlenceli olmaz!
“Yoksa hasta mı oldu?“
Birkaç kez başını eğdi, sonra halıda oynayan beni beşiğe yerleştirdi. Baş hizmetçinin yanına gidiyor olmalı.Eğer başka bir çıngırak getireceksen, geri dönme bile.
“Wah ngh.“
Sakince yattım ve gözlerimi açtım. Yaptığımda, sallanan pelüş yıldızların altında çok yumuşak ve tatlı bir el gördüm. Off. Kaç kere bakarsam bakayım buna alışamıyorum.
Uyku hapımı aldıktan sonra uykuya daldığımdan emindim ... Gözlerimi tekrar açtığımda, bu şekilde görünüyordum. Bu mantıklı mı? Bu nedir, dünya bir bebeğe dönüştüğüm fantezi romanı değil. Dahası, hizmetçilerin çalıştığı kişi benim, bu ülkenin prensesi olan ben. Dünya kesinlikle delirdi.
“Prenses!“
Ah, bu hizmetçi her zaman böyle! İçinde bir bebeğin olduğu bir odanın kapısını açmana ve istediğiniz gibi çığlık atmana izin veriliyor mi?
“Baş hizmetçi bütçemiz olmadığını söyledi. Sadece burada olanlarla oynayın.“
Hizmetçi zorla beni elimle çıngırağı tutturdu ve dikiş için geri döndü.
“Bu sefer ağlasan bile seni sakinleştirmeye çalışmayacağım. Gerçekten meşgulüm.“
Kullanmayı seçtiği kelimeler ve tonu her zaman çok kaba ve sertti.
Ben.Bir. BEBEĞİM! Söylediklerini yapabileceğimi mi düşünüyorsun? Wahh, bu haksızlık! Belki gerçek prenses için bile böyledirler. Önceki hayatımda yetim olan ben, ağzında altın bir kaşık ile doğan bir prenses olarak doğduğum için minnettarım, ama ... Neden kötü muamele edilmiş bir prenses olmak zorunda? Wahh!
Bu bölümde emeği geçen; çevirmen ve düzenleyici arkadaşların emeklerinin karşılığı olarak basit bir minnet ifadesi yani teşekkür etmeyi ihmal etmeyelim.
