Oturduğum yerden yukarıya bakındığımda, oraya ulaşmamı bekleyen yıldızların beni seyrettiğini gördüm. Sol kolumu yukarıya kaldırıp işaret parmağımı en büyük yıldıza yönelttim. Sanırım aşık olduğum ilk şey bir yıldızdı! O kadar güzel parlıyordu ki, bir an için asla sabah olmamasını istemiştim. Sonsuza kadar o bankta oturabilirdim... Fakat daha sonra önümdeki o büyük uçurumu fark ettim. Gözlerimle gördüğüm uçurumu değil, hayatımın ilerisindeki büyük uçurumdu fark ettiğim şey. Bunalmıştım. Sanırım, oturduğum yerden kalkmanın tam zamanıydı.