"Hooooyy yuuto!"

"Ne var"

Üzerinde ameliyat önlüğü olan gözlüklü kadın arkasındaki adamın ağzındaki sigarayı çıkarmadan ameliyathaneye geldiğini görünce öfkeden gözü döndü 

"Ağzındaki sigarayı çıkar ahmak herif . Burası bir ameliyathane. Sokak değil" 

"Haay hay" 

Yuto yeni patronunun neden bu kadar kısıtlayıcı davrandığı konusunda söylenirken ağzındaki sigarayı çıkarttı ve parmakları ile sigarayı söndürüp cebine koydu.

Kadın, yuto ismindeki yeni çalışanının saygısız davranışlarını kendi hafızasına not ettikten sonra, hiç bir sorun yokmuş gibi davranmaya devam edip ameliyathaneye girdi.

Kadın ameliyat masasında serbest bir şekilde yatan kedinin durumunu görünce bir azarlama dalgası daha yuto adındaki dağınık görünüşlü adama çarptı.

"Sana kediyi uyutup ameliyata hazırlan demiştim değil mi?" 

"Evet, uyuttum" 

"Peki neden kedinin üzerindeki lambayı açtın" 

"Ameliyat yaparken net bir şekilde görebilin diye"

"Neden ameliyat malzemeleri fırına atılmamış!" 

"Fırına mı atıcaktım? Ahaha,unuttum" 

"Kedinin ameliyat bölgesini neden tıraş etmedin" 

"Kısırlaştırma ameliyatındada gereklimi, kedinin toplarını komple kesip atsak yetmezmi"

Kadının suratı her bir soru cevaptan sonra daha çirkin bir hâl alıyordu ama Yuto bunu farketmemişti.

"Neden kedinin gözleri açık" 

"Bak sen şu işe, demek on miligram uyuşturucu yetmemiş" 

"O... O.. on... on mg, sen veterineklik fakültesi mezunuyum demedin mi lan bana?" 

"Öyle demedim, veterinerlik fakültesi mezunu sayılırım dedim" 

"Ne demek sayılır, mezun musun değil misin? Ahhhh.. Yada boşver hemen klinğimden defol ve sakın bir daha karşıma çıkma" 

Tchh, gene neyi yanlış yaptım ki acaba? Bu kovulduğum yirmi üçüncü iş yeri, yapacak bir şey yok.

Arkamı dönüp daha fazla azar yemeden önce veteriner dükkanından çıkıp eve doğru yola koyuldum. İnsan kıtlığı çeken renksiz sokaklarda dolaşırken aklıma yarım kalan sigaram geldi ve cebimden çıkarıp tekrar yakmak istedim ama çakmağımı bulamadım. Bir süre düşündükten sonra aklıma, çakmağımı çalışırken bacağıma battığı için cebimden çıkarıp ameliyat masasının üstüne bıraktığım geldi.

Geri de dönemem ki şimdi! eğer kadın polis çağırdıysa ve geri döndüğümde veteriner olduğum konusunda yalan söylediğim ortaya çıkarsa tekrar para cezası alırım. Ahhhhh çok zahmetli. Keşke bütün insanlar hiç bir şey yapmadan eşit parayı kazansa...

Kaldırım taşlarını ezerek ilerlerken sol tarafımdaki küçük bir ara sokakta bir kaç liseli veledin başka bir veledi dövdüğünü gördüm. Kekeke

"Anlaşılan tanrı bana tamamen küsmemiş ehehehe" 

-------- 

"Hahaha aptal Leo, şu haline bak, sana kızımdan uzak dur dedim ama sen sözlerimi ciddiye almadın ve kızıma bir aşk mektubu bile yazdın." 

Yaralar ile kaplanmış bir şekilde yerde uzanan çocuk dudağını ısırıp üzerine basan kısa saçlı çocuğa nefretle baktı 

"O sana ait değil! Senden nefret ediyor. Herkes senden ve senin gibi gangsterlerden nefret ediyor" 

Kısa saçlı çocuk ayağının altındaki kırılgan görünüşlü çocuğun sözlerini duyunca ayağını kaldırıp çocuğun kafasını öfkeyle ezdi ve çocuğun bilincini kaybetmesine sebep oldu.

"Oyy oy, biraz acımasız değil misin siktimin veledi" 

Çocuk doğası ürkünçlük ile dolu olan sesi duyup arkasını döndüğünde neredeyse iki metre boyunda, kolları dövmeler ile kaplı, kirli sakallı kaslı bir adamın sadece bir kaç metre arkasında durup ürkütücü kırmızı gözlerle kendisini izlediğini gördü.

"Bu velet yani genç sizin tanıdığınız birisi miydi efendim? Özür dilerim efendim sizinle alakalı birisi olduğunu bilmiyordum. Bir daha ona sataşmayacağım" 

Sadece zorbalık yapan çocuk değil diğer iki çocukda aynı anda yere kapanıp titreyerek Yuto’ya özürlerini sundular.

"O tanıdığım birisi falan değil endişelenme, ben sadece ödünç çakmak arayan bir abinizim" 

"E... Evet, efendim. Lütfen benim çakmağını kullanın" 

Yuto yere kapanmış bir şekilde cebindeki çakmağı uzatan liseli gangstere gülüp, gangsterin elindeki çakmağı aldı ve ara sokaktan çıkmak üzere yürümeye başladı.

*Bang* 

-------------- 

Yuto’nun görüş alanındaki herşey kaybolup yerini, gökyüzünün sozsuz beyaz bulutlar ile kaplı olduğu,  yeryüzünün sonsuz bir su yüzeyi ile kaplı olduğu bir alana bıraktı.

Yuto fantastik kavramının her bir santimine işlendiği bu garip alanda bir süre şaşkın bir şekilde çevresine baktıktan sonra arkasından gelen bir ses duydu.

"İnsan, Yuto yada herneyse" 

Yuto arkasını dönüp sanki bir dini ilahi gibi kulaklarını rahatlatan sesin sahibine baktı.

Pembe saçları, yemyeşil gözleri ve yumuşak dudaklarıyla bu kadın ilk görüşte Yuto’nun kalbini ele geçirdi. Bedeninden yayılan altın ışıkla adeta uzayı anlamlandıran kadına bakarken Yuto temiz düşünme yeteneğini kaybetti.

Zarif elbiseleri, pembeye dönük tonlarda ve üzerinde inci gibi detaylarla işlenmiş olmasına rağmen neredeyse yarı saydam haldeydi, bu sebeplede Yuto bu bilinmeyen kadının kadınsı hatları, zarif kıvrımlarını ve tam anlamıyla devasa göğüslerini görebiliyordu. Kadının parıldayan gülümsemesi, etrafa huzur ve neşe saçıyordu Yuto’nun gözünde. Üzücü olan tek şey kadının oturma pozisyonun en önemli noktaları örtüyor olmasıydı.

"Hoooo insanoğlu, güzelliğim seni büyülemiş gibi gözüküyor. Tamamen normal bişey, endişlenme." 

Yuto ağzını açıp bir şeyler demek istedi ama çıkartabildiği tek ses beyninden hasar almış bir adamın hastane yatağındaki ilk cümleleri gibi anlamsız bir ses oldu.

"Konuşmana gerek yok, benim en sevmediğim özelliklerin hepsine aynı anda sahip olan insan. Konuşmamı kısa kesicem, sen öldün."

Yuto, kadın konuşurken dudaklarınının ortaya çıkardığı kıvrımlara büyülenmiş bir şekilde bakarken, kadının son sözlerini duyunca ilizyonundan uyandı.

"Öldüm?"

"Evet, you died. ben bu Dünya’nın tanrıçasıyım. Senin gibi insanlar ile uzun süre muhatap olmak istemediğim için başına bundan sonra gelecekleri kısaca söyleceğim iyi dinle"

"Senden ve senin gibi insanlardan nefret ettiğim için bu dünyada reankarne olmana izin vermek yerine seni farklı bir dünyaya göndermeye karar verdim. Ama endişelenme ben insanlarıma karşı oldukça merhametli bir tanrıçayım. Sana yeniden doğmadan önce bir ayrılık hediyesi olarak senin için yarattığım bir sistem hediye edeceğim" 

"Sistem? Hiç bir şey anlamadım ama neden benden nefret ediyorsun" 

"Neden mi senden nefret ediyorum?" 

Yuto yaşadığı şaşkınlıktan dolayı fark etmemiş olsa da tanrıça konuşmaya tekrar başlamadan önce tanrıçanın yanakları hafifçe kızardı ve iki kez öksürdü.

"Küfürbazsın, alkoliksin, insanlara zarar verirken hiç bir rahatsızlık hissetmeyip üstüne bir de eğleniyorsun, sana verdiğim bedenin her yerini berbat resimler ile doldurmuşssun, yalancısın ve umutsuz vakasın. Bu sebepler senden nefret etmem için oldukça yeterli bence. Eğer kişiliğin bu kadar kötü olmasaydı senden nefret etmezdim. Tabi seni başka dünyaya atıcak olmamın gerçek sebebi bu değil. Doğrusu canım sıkıldı ve senin acı çektiğini görmek istiyorum"

"Ahhh neden bahsettiğinden hiçbir şey anlamıyorum" 

"Aptal, en iyisi git ve öğren" 

Tanrıça ayağa kalkıp ellerini Yuto’ya doğru uzattı ve tanrıçanın ellerinin arasında bir ışık topu oluştu. Yuto bütün bunları gördü ama bütün bunlar yuto için arkaplan resminden başka bir şey değildi.

Tanrıça ayağa kalktığı anda Yuto tanrıçanın şehvetli bedeninin her bir parçasını net bir şekilde görebildiğini fark etti ve bu tanrıçanın bir insanın olabileceğinden çok daha güzel olduğuna hissetti.

Bir sonraki anda kadının ellerindeki ışık topu patlayarak yok oldu. Yuto tanrıçanın pembe göğüs uçlarına o kadar odaklanmıştı ki ne olduğunu anlayamadan kendisini sonsuz uzayda ışık hızından çok daha yüksek bir hızda uçarken buldu.