0. Bölüm: Tehlikeli Gezgin

Varlıklı topraklarda yolculuk kolay olur derler, artan haydut nüfusunu saymazsanız tabi… Kızgın Tepeler’in engebeli arazisinden sonra Wimborn’a giden bakımlı yollara günlerdir yürüyen ayaklarımdan övgüler yağıyordu. Burası Glebe, oldukça verimli topraklara ve bir o kadar da ırk çeşitliliğine sahip, kiminin medeniyetin merkezi olarak gördüğü, ismini heybetli Glebe şehrinden alan güzel kıta, doğup büyüdüğüm yer. Sadece bir günlük yolum kalmış olsa da hava kararıyor.  Aklı başında kimse karanlıkta yolculuk yapmaz. Bu bölge ne kadar güvenli olsa da karanlıkta ne gibi şeylerle karşılaşacağınızı bilemezsiniz, en iyisi geceyi ateş başında geçirmek. Kızgın Tepeler’deki bir köyden aldığım erzak yolculuğun sonuna anca dayanacak gibi. Peynir, tütsülenmiş domuz eti ve ekmek. Benim gibi bir gezgin için oldukça zengin sayılacak bir menü. Yemeğimi yiyip kabus görmeme umuduyla ağır ağır uykuya daldım…
Yine aynı sahne… Kanlar içinde sevdiğim… Keşke itiraf edecek vaktim olsaydı… Pişmanlıklarla dolu hayatım kabuslarımda peşimi bırakmıyor… 2 yıl önce kıtadaki en mutlu adam olarak kendimi gösterebilecek kadar hayatımdan memnundum. Glebe ve kuzeyindeki dev orman çıkardığı onca sorunun yanısıra bizim gibilere de ekmek kapısı oluyorudu. Sevdiğim kız yanımda, maceracılıkta da fena değilim. Gittiğimiz her görevde yeni dostlar edinir, içer eğlenirdik. Ne kadar da saftım. Insan elindekini ne kadar hızlı kaybedebileceğini göremeyebiliyor bazen. Elbet ölüm maceracılığın doğasında var ancak dostlarımla üstesinden geliyorduk işte. Ta ki bir gün ölüm gelip her şeyimi elimden alana kadar…
O güne ettiğim sayısız lanete yenilerini de ekleyerek üstüne basılan yaprak hışırtısına uyandım. Klasik ortaya karışık haydut çetesi. Ikisi karşımda, biri arkamda, sağ ve sol derken 5 kişi saydım. Üç insan, bir elf ve bir de yarı-kurt. Bu mallar birbirini nasıl buldu bilmiyorum ama onca savunmasız yolcunun arasından gelip bana patladılar; onlar için ne kadar da talihsiz bir gece. Uyandığımı anladıklarında insanlardan biri:

-“Bağlayın şunu, köle tüccarına satarız. Alinar, sen de çantasını getir, bir bakalım.”
Karanlıkta pek seçemesem de; liderleri iri kıyım, baltalı, siyah saçlı çirkin bir insan, insanlardan biri zırhsız, hançerli, kızıl saçlı, kısa boylu bir kız, diğeri ise kısa boylu, yine zırhsız, kılıç kullanan biriydi. Grubun elfi uzun boylu, sarı saçlı, yeşil gözlü, uzun kılıç kullanan, duruşundan deneyimsiz olduğu belli bir savaşçıydı.
Hızlıca kılıcımı çekip liderin üstüne atıldığım gibi…

-“KUAĞH!”

 Kopan kafasından kanlar fışkırmaya başladı. Arkadaşları hiç direniş beklemediğinden bir anlığına afalladılar. Hemen ardından liderlerini kaybetmenin öfkesiyle üstüme atıldılar.
-“Öldürün o şerefsizi! ŞİMDİ!!”
Diğer insana fırlattığım hançerimin zırhsız göğsüne saplandığını gördükten hemen sonra
-“AH, YARDIM EDİNN!”
 elfe dönüp önce sağdan sonra yukarıdan yaptığı saldırıları bloklayıp kılıcımı karnına sapladım.
-“ARGH! ŞEREFSİZ!!”
Ve son bir hamleyle bana kılıcını saplamaya çalıştı. Ikinci bir darbeyle de başını alıp başından beri dövüşün gerisinde duran, korkudan eli ayağı titreyen,  yarı-insana döndüm.
Bu kez özelliklerini net seçebiliyordum: Ortalama boyda, siyah gözlü, kuyruğu ve kurt kulaklarında gri tüyler olan, belki de hiç savaş görmemiş bir kızdı.
Kılıcını yere atıp donuk bakışlarla dizlerinin üstüne çöküp ağlamaya ve yalvarmaya başladı.
-“…LÜTFEN! BENİ BAĞIŞLAYIN! ONLARLA DAHA DÜN TANIŞTIM VE… VE…”
-“…”
-“YALVARIRIM YAŞAMAMA İZİN VERİN! NE İSTERSENİZ YAPARIM YETER Kİ…”
-“Performansına bağlı… Neydi…?”
-“A-Alinar…Efendim…”
Hemen ardından yarı-kurt üstünü çıkartmaya yeltendi. Şaşkınlık içerisinde ona:
-“Ne yapıyorsun sen? Ganimet toplama performansından bahsetmiştim.” dedim.
Bunu duyunca Alinar’ın yüzü kıpkırmızı kesildi.
-“Ö-Özür dilerim efendim… Hemen işe koyuluyorum.”
Cesetlerden bile korktuğu barizdi, uzun sürdüyse de tüm o zaman boyunca onu izledim, hakettiği ceza ölümdü, bu ise kıyasla hiçbir şeydi. Sonunda bana dönüp:
-“Bitti efendim. Ganimetleri bunlar, bendekiler de dahil…”
0. BÖLÜMÜN SONU

1.Bölümü sitemizden okuyabilirsiniz www.ruyamanga.com